INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 24 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 7 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 7 lutego 2012 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz wskazanie danych Wnioskodawcy wraz z załączonym odpisem z Rejestru Przedsiębiorców KRS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie finansowej działalności usługowej z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99.Z), działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z), a także działalności pomocniczej finansowej (67.13.Z.). Zainteresowany zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyć usługi pośrednictwa finansowego. Usługa pośrednictwa finansowego ma stanowić usługę świadczoną na rzecz stron transakcji finansowej, za którą strony będą wypłacać prowizję (% od wartości zawartej umowy). Ponadto, świadczona przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa będzie stanowić element usługi finansowej. Celem usługi będzie dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, a usługa ta nie ma wyłącznie charakteru wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (udostępnienie stronom informacji). Zainteresowany zamierza zawrzeć umowy z przyszłymi klientami, na rzecz których będzie pozyskiwał inwestorów (kontrahentów), którzy chcieliby finansować klientów Wnioskodawcy poprzez zakup ich instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.). Inwestorów (kontrahentów) Wnioskodawca zamierza poszukiwać wśród znanych mu podmiotów, polecanych przez innych inwestorów, a także podmioty, które będą wyszukiwać inwestorów na zlecenie Zainteresowanego. Wnioskodawca będzie wysyłał oferty klienta do inwestorów oraz umawiał się z nimi na spotkania, na których będzie prezentował ofertę swojego klienta oraz warunki współpracy inwestora z klientem. W przypadku znalezienia inwestora, który zakupi instrumenty finansowe klienta Zainteresowanego oraz doprowadzenia przez Wnioskodawcę do sfinalizowania transakcji finansowej, umowa z klientem będzie przewidywała, że Zainteresowany otrzymuje prowizję w określonej kwocie brutto. Przedstawione usługi, będące przedmiotem złożonego wniosku, nie stanowią czynności ściągania długów, usług doradztwa ani usług w zakresie leasingu. Usługi pośrednictwa finansowego, które zamierza świadczyć Wnioskodawca nie będą obejmowały samej czynności oferowania przez klienta instrumentów finansowych w rozumieniu art. 69 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że będzie otrzymywał prowizję od swoich kontrahentów, na rzecz których będzie pozyskiwał inwestorów, którzy sfinansują działalność tych kontrahentów poprzez zakup instrumentów finansowych kontrahentów w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.). Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą obejmować ani przechowywania ani zarządzania ww. instrumentami finansowymi, a także nie będą dotyczyć praw i udziałów odzwierciedlających:

1. tytuł prawny do towarów,
2. tytuł własności nieruchomości,
3. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
4. udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części,
5. prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym i w myśl wskazanych przepisów będących przedmiotem interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla usług pośrednictwa, które zamierza wykonywać...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 534 ze zm.) ze zwolnienia korzystają usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie. Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 41.

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 oraz ust. 13, nie ma zastosowania do czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu.

W art. 43 ust. 1 pkt 41 uregulowano zwolnienie od podatku czynności związanych z emisją i obrotem instrumentami finansowymi, o których mowa w ustawie z dnia z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384) oraz pośrednictwo w tych transakcjach.

Powyższe zwolnienie uregulowane zostało w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. f, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2 Dyrektywy.

Z orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Commissioners of Customs Excise v. CSC Financial Services Ltd. (C-235/00), wynika, że z pośrednictwem mamy do czynienia w przypadku podmiotu, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego. Celem pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma bezpośrednio własnego interesu w warunkach tej umowy.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy, świadczenie usług pośrednictwa, których elementem składowym jest m.in. poszukiwanie inwestorów, którzy nabędą obligacje klientów Zainteresowanego, wysyłanie ofert, umawianie się na potkania, na których prezentowane są oferty klientów Wnioskodawcy oraz warunki współpracy, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w myśl art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przy czym, w myśl art. art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Należy również wskazać, iż na podstawie art. 43 ust. 16 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

1. tytuł prawny do towarów;
2. tytuł własności nieruchomości;
3. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
4. udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;
5. prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie finansowej działalności usługowej z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99.Z), działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z), a także działalności pomocniczej finansowej (67.13.Z.). Zainteresowany zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyć usługi pośrednictwa finansowego. Usługa pośrednictwa finansowego ma stanowić usługę świadczoną na rzecz stron transakcji finansowej, za którą strony będą wypłacać prowizję (% od wartości zawartej umowy). Ponadto, świadczona przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa będzie stanowić element usługi finansowej. Celem usługi będzie dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, a usługa ta nie ma wyłącznie charakteru wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (udostępnienie stronom informacji). Zainteresowany zamierza zawrzeć umowy z przyszłymi klientami, na rzecz których będzie pozyskiwał inwestorów (kontrahentów), którzy chcieliby finansować klientów Wnioskodawcy poprzez zakup ich instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Inwestorów (kontrahentów) Wnioskodawca zamierza poszukiwać wśród znanych mu podmiotów, polecanych przez innych inwestorów, a także podmioty, które będą wyszukiwać inwestorów na zlecenie Zainteresowanego. Wnioskodawca będzie wysyłał oferty klienta do inwestorów oraz umawiał się z nimi na spotkania, na których będzie prezentował ofertę swojego klienta oraz warunki współpracy inwestora z klientem. W przypadku znalezienia inwestora, który zakupi instrumenty finansowe klienta Zainteresowanego oraz doprowadzenia przez Wnioskodawcę do sfinalizowania transakcji finansowej, umowa z klientem będzie przewidywała, że Zainteresowany otrzymuje prowizję w określonej kwocie brutto. Przedstawione usługi, będące przedmiotem złożonego wniosku, nie stanowią czynności ściągania długów, usług doradztwa ani usług w zakresie leasingu. Usługi pośrednictwa finansowego, które zamierza świadczyć Wnioskodawca nie będą obejmowały samej czynności oferowania przez klienta instrumentów finansowych w rozumieniu art. 69 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Zainteresowany będzie otrzymywał prowizję od swoich kontrahentów, na rzecz których będzie pozyskiwał inwestorów, którzy sfinansują działalność tych kontrahentów poprzez zakup instrumentów finansowych kontrahentów w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą obejmować ani przechowywania ani zarządzania ww. instrumentami finansowymi, a także nie będą dotyczyć praw i udziałów odzwierciedlających:

1. tytuł prawny do towarów,
2. tytuł własności nieruchomości,
3. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
4. udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części,
5. prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Rozpatrując kwestię zwolnienia od podatku VAT czynności, które Wnioskodawca zamierza wykonywać należy przytoczyć orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestiach dotyczących „pośrednictwa”.

W sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z kolei w orzeczeniu w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd. Trybunał zajął się problemem stosowania zwolnienia od VAT w odniesieniu do usług centrum obsługi telefonicznej (call centre). Usługi, których klasyfikacją zajął się Trybunał polegały na obsłudze przez centrum w imieniu zainteresowanej instytucji finansowej jej kontaktów z ludnością w związku ze sprzedażą określonych produktów finansowych. Kontakty te obejmowały swoim zakresem wstępne zapytanie aż do etapu zawarcia umowy (lecz z wyłączeniem samego jej zawarcia). W orzeczeniu tym TSUE zajął stanowisko, że „(...) usługi o charakterze administracyjnym, które nie zmieniają sytuacji prawnej lub finansowej stron nie są objęte zwolnieniem określonym w art. 13B(d)(5). (...) sformułowanie „transakcje dotyczące papierów wartościowych” dotyczy transakcji mogących powodować powstanie, zmianę lub wygaśnięcie praw i obowiązków stron w odniesieniu do papierów wartościowych”.

Natomiast w sprawie C-2/95 Trybunał wskazał, że „zwolnienie przewidziane w pkt 3 i 5 art. 13B(d) nie jest ograniczone warunkiem, by usługa była świadczona przez instytucję, którą wiąże stosunek prawny z klientem końcowym. Fakt, że transakcja objęta tymi przepisami jest wykonywana przez osobę trzecią, lecz jawi się klientowi jako usługa świadczona przez bank, nie wyklucza zwolnienia z opodatkowania tej transakcji. (...) aby można je było scharakteryzować jako transakcje zwolnione dla celów punktów 3 i 5 art. 13B(d), usługi świadczone przez centrum przetwarzania danych muszą, z całościowego punktu widzenia, stanowić odróżniającą się całość, spełniającą w rezultacie specyficzne, podstawowe funkcje usługi opisanej w tych dwóch punktach. Aby stanowić „transakcję dotyczącą przelewów”, świadczone usługi muszą zatem mieć skutek przelania funduszy oraz pociągać za sobą zmiany sytuacji prawnej i finansowej. Usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego świadczenia, takiego jak udostępnienie bankowi systemu przetwarzania danych”.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

• usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,
• z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,
• celem jest dążenie do zawarcia umowy (należy zaznaczyć, że pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),
• usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, iż w ocenie tut. Organu, działalność którą zamierza prowadzić Wnioskodawca spełnia powyższe warunki i tym samym może być uznana za pośrednictwo w obrocie instrumentami finansowymi. Jak bowiem wskazał Zainteresowany w opisie sprawy, zamierza on w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyć usługi pośrednictwa finansowego. Usługa pośrednictwa finansowego ma stanowić usługę świadczoną na rzecz stron transakcji finansowej, za którą Zainteresowany będzie otrzymywał prowizję od swoich kontrahentów, na rzecz których będzie pozyskiwał inwestorów. Ponadto, świadczona przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa będzie stanowić element usługi finansowej. Celem usługi będzie dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, a usługa ta nie ma wyłącznie charakteru wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (udostępnienie stronom informacji).

Reasumując, przedmiotowe usługi świadczone przez Zainteresowanego mające na celu zawarcie umowy między stronami będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.