Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-779/12-4/GJ
z 15 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.09.2012 r. (data wpływu 05.10.2012r.), uzupełnionym na wezwanie organu z dnia 31.12.2012r. nr IPPB3/423-779/12-2/GJ, pismem z dnia 03.01.2013r. (data wpływu 11.01.2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych zmiany finansującego w umowie leasingu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.10.2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zmiany finansującego w umowie leasingu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Bank S.A. (dalej „D.” „Wnioskodawca” lub „Korzystający) jest podmiotem prowadzącym działalność maklerską. Wnioskodawca na potrzeby własne, rozważa korzystanie z usług firm leasingowych w szczególności B., leasingując m.in. samochody osobowe.

Z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że może dojść do sytuacji. w której co najmniej jedna z firm leasingowych będzie chciała zbyć przedmiot leasingu na rzecz innego podmiotu w trybie art. 709 ze znakiem 14 Kodeksu Cywilnego (dalej: „k.c.”.)

Należy również nadmienić, że D. zamierza być w przyszłości członkiem podatkowej grupy kapitałowej (dalej: „PGK”), powołanej zgodnie z art. 1a updop, w której może uczestniczyć również podmiot trzeci nabywający przedmiot leasingu w trybie art. 709 ze znakiem 14 k.c.

Z uwagi na to, że z dniem 1 stycznia 2013r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 16 listopada 2012r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U z 2012r., poz. 1342) dotyczące m.in. stosowania przepisów w zakresie umów leasingu, a istotny z ich punktu widzenia jest moment zawarcia umów leasingu: przed lub po wejściu w życie nowych przepisów, organ podatkowy w dniu 31.12.2012r. pismem nr IPPB3/423-779/12-2/GJ wezwał Spółkę do określenia, czy w okresie od dnia złożenia wniosku do dnia 31.12.2012r. Spółka zawarła rozważane umowy leasingu. Z odpowiedzi, która wpłynęła do tu. Organu w dniu 11.01.13r. wynika, że Spółka nie zawarła w tym okresie umów leasingu z firmą leasingową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym:

1. Z punktu widzenia D. jako korzystającego po nabyciu środka trwałego przez podmiot trzeci na podstawie art. 709¹⁴ k.c. (zgodnie z opisem przedstawionym w zdarzeniu przyszłym) podmiot trzeci w stosunku do D. stanie się stroną umowy leasingu - finansującym, o której mowa w art. 17a pkt 1 updop?
   
2. Rozpoznanie kosztów w D. z tytułu „kontynuacji” umowy leasingu będzie podlegało regulacjom zawartym w rozdziale 4a updop?
   
3. Po upływie podstawowego okresu umowy leasingu „nowy” finansujący będzie uprawniony do przeniesienia na Korzystającego własności rzeczy na szczególnych zasadach określonych w art. 17c, 17g, 17i updop, tj. po cenie odbiegającej od wartości rynkowej?
   
4. Czy po upływie podstawowego okresu umowy leasingu „nowy” finansujący będący wespół z D członkiem PGK, będzie uprawniony do przeniesienia na Korzystającego własności rzeczy na szczególnych zasadach określonych w art. 17c, 17g, 17i updop, tj. po cenie odbiegającej od wartości rynkowej?
   
   

Stanowisko Spółki:

W ocenie Wnioskodawcy:

1. w wyniku nabycia przez podmiot trzeci nie będący wcześniej stroną umowy leasingu rzeczy, która jest przedmiotem umowy leasingu dochodzi do wejścia tego podmiotu w miejsce dotychczasowego finansującego w umowę leasingu, o której mowa w art. 17 a pkt 1 updop;
   
2. rozpoznawanie w D. kosztów uzyskania przychodów z tytułu kontynuacji danej umowy będzie podlegało regulacjom zawartym w rozdziale 4a updop, normującym opodatkowanie stron umowy leasingu;
   
3. po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, nowy finansujący będzie uprawniony do przeniesienia na D. własności rzeczy na szczególnych zasadach określonych w art. 17c, 17g, 17i updop, tj. pocenie odbiegającej od wartości rynkowej;
   
4. po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, nowy finansujący będący członkiem PGK wespół z D. będzie uprawniony do przeniesienia na D. własności rzeczy na szczególnych zasadach określonych w art. 17c, 17g, 17i updop, tj. po cenie odbiegającej od wartości rynkowej.
   
   

Uzasadnienie:

Pytanie 1

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i Ordynacja podatkowa, nie wprowadzają szczególnych regulacji kwestii następstwa prawnego w przypadku zbycia przedmiotu leasingu przez finansującego w trakcie trwania umowy. Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż powyższy problem dotyczy również cesji umów leasingowych w czasie trwania umowy, gdy istota umowy nie ulega żadnej zmianie, a zmieniają się tylko podmioty uczestniczące w umowie po stronie czynnej (zmiana wierzyciela) lub po stronie biernej (zmiana dłużnika).

W związku z brakiem szczególnych regulacji prawnych pojawia się wątpliwość, czy następstwo pod tytułem szczególnym, w wyniku zmiany w osobie finansującego, uprawnia D. do kontynuowania rozliczeń podatkowych umów leasingu na dotychczasowych zasadach z nowym nabywcą, czy też takie umowy należy traktować z podatkowego punktu widzenia jako „nowe” umowy i ponownie oceniać, czy spełniają one warunki wymienione w art. 17b, 17f, 17i w związku z art. 17j updop.

Przepisy ustawy k.c., w art. 709¹ - 709¹⁸ zawierają szczególne normy prawne dotyczące umowy leasingu. W myśl art. 709¹⁴ k.c. w przypadku, gdy finansujący dokonuje zbycia przedmiotu leasingu (rzeczy) w trakcie trwania umowy leasingu, nabywca ex lege wstępuje w stosunek leasingu na miejsce finansującego. Powołany artykuł ma na celu ochronę interesu korzystającego, a zawarte w nim unormowanie jest bezwzględnie obowiązujące. Zapewnia ono trwałość stosunku leasingowego niezależnie od zmian podmiotowych po stronie finansującego, kreując następstwo pod tytułem szczególnym, którego źródłem jest czynność prawna w postaci zbycia.

Unormowanie artykułu 709¹⁴ k.c. wskazuje więc, że właścicielem rzeczy przez cały czas trwania umowy leasingu pozostaje finansujący, a przysługujące mu prawo własności stanowi zabezpieczenie kredytowego charakteru leasingu. Sam fakt zawarcia umowy leasingu nie powoduje jakiegokolwiek ograniczenia finansującego w możliwości realizacji uprawnienia do zbycia rzeczy. Ograniczenie dotyczy jedynie możliwości korzystania z rzeczy, które przysługuje korzystającemu, nawet w przypadku zmiany samego prawa własności rzeczy w trakcie trwania umowy leasingu.

Przeniesienie własności rzeczy, o którym mowa powyżej powoduje więc zmianę podmiotu będącego stroną umowy przy równoczesnym braku zmiany treści umowy leasingu. Nabywca rzeczy wstępuje w stosunek leasingu w miejsce finansującego nabywając tym samym wszystkie prawa i obowiązki finansującego wynikające z tego stosunku prawnego.

W związku z powyższym zbycie rzeczy będącej przedmiotem leasingu odbywa się bez udziału korzystającego, nie wymaga jego wiedzy, a tym bardziej zgody pomimo tego, że umowa ma charakter dwustronnie zobowiązujący (zmianie ulega osoba będąca zarówno dłużnikiem korzystającego jak i będąca wierzycielem korzystającego w zakresie zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia leasingowego). Przepisy art. 70914 k.c. zobowiązują finansującego do niezwłocznego zawiadomienia korzystającego o zbyciu rzeczy.

Podsumowując, nie można wywodzić negatywnych skutków podatkowych wobec korzystającego odnośnie możliwości kontynuowania rozliczeń leasingowych po zmianie finansującego w sytuacji kiedy nie ma on żadnego wpływu na możliwość dokonania zmiany finansującego w umowie leasingu. Ponadto ustawa o CIT nie zwiera regulacji w przypadku reklasyfikacji umowy leasingu odnośnie rozliczania przychodów i kosztów po zmianie podmiotu finansującego, w związku z tym należy przyjąć, że Korzystający będzie miał prawo kontynuować rozliczenia w oparciu o regulacje zawarte w rozdziale 4a updop.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem zapytania Wnioskodawcy są wyłącznie umowy, które w dacie nabycia przedmiotu leasingu spełniają warunki, o których mowa poniżej, to zarówno kontynuacja rozliczeń podatkowych jak i ponowna ocena umowy w dacie zbycia przedmiotu leasingu prowadzi do tej samej konkluzji, iż nabywca kontraktu leasingowego spełnia kryteria uznania go za finansującego w rozumieniu art. 17a - 17k updop a umowa leasingu jest umową, o której mowa w art. 17a pkt 1 updop, a w związku z powyższym dla Korzystającego zmiana podmiotu nie ma żadnego znaczenia w kontekście kontynuacji umowy leasingu.

W opinii Korzystającego, zmiana podmiotu po stronie finansującego powinna być interpretowana jako kontynuacja pierwotnej umowy leasingu, zarówno na gruncie prawa cywilnego, jaki podatkowego. Za taką oceną przedstawionego zdarzenia przyszłego przemawiają następujące argumenty opisane poniżej.

Po pierwsze, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przeciwieństwie do kodeksu cywilnego regulującego kwestię następstwa, określa zamknięty katalog warunków, jakie powinna spełniać umowa leasingu, aby wywierała skutki podatkowe określone w art. 17b ust. 1 (w przypadku leasingu operacyjnego), art. 17 ust. 1 (w przypadku leasingu finansowego) oraz art. 17i (w przypadku leasingu gruntów) nie regulując kwestii zmiany wierzyciela.

Przepis art. 17b ust. 1 updop stanowi, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez Korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
   
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Zatem, w przypadku łącznego spełnienia powyższych wymogów, będziemy mieli do czynienia z umową leasingu operacyjnego w znaczeniu podatkowym.

W art. 17f updop zostały zawarte warunki, które spełnione łącznie pozwalają zakwalifikować daną umowę jako leasing finansowy tj:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
   
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
   
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
   1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
      
   2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej.
      
      

W przypadku leasingu finansowego do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W art. 17i updop został natomiast uregulowany odrębnie leasing gruntów, co jest związane ze specyfiką przedmiotu takich umów, która powoduje, że ani przepisy o leasingu operacyjnym, ani o leasingu finansowym, nie są do takich umów dostosowane. Jeżeli więc, umowa leasingu gruntów została zawarta na czas oznaczony, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów równej wydatkom na ich nabycie, to spełniony jest warunek, aby do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zaliczać opłat ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie tej umowy, z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości.

Z powyższych unormowań nie da się wyprowadzić wniosku, że w przypadku zmiany finansującego w trakcie trwania umowy leasingu, umowę tę należy traktować z podatkowego punktu widzenia jako „nową” i ponownie oceniać, czy spełnia ona warunki wymienione w art. 17b, 17f i 17i updop.

Ustawodawca nie uzależnia bowiem kwalifikacji danej umowy, jako umowy leasingu, od warunku zachowania niezmienności stron tej umowy, w czasie jej trwania. Przesłanki określone w art. 17b, 17f oraz 17i updop odnoszą się wyłącznie do przedmiotu umowy leasingu, a mianowicie rzeczy lub praw, których dotyczy, czasu jej trwania oraz sumy ustalonych z jej tytułu opłat.

Dodatkowo, należy odwołać się do treści artykułów 17b, 17f oraz 17i updop, wprost stanowiących o stronie podmiotowej umowy leasingu. Skoro ustawa nie wprowadza warunku w postaci tożsamości podmiotu będącego finansującym, w całym okresie umowy, aby daną umowę można było traktować jako umowę leasingu, to nie można twierdzić, że zmiana finansującego ex lege, jest w kontekście korzystającego kontynuacją pierwotnej umowy jedynie na gruncie prawa cywilnego. Przeciwnie, treść umowy leasingu i wynikające z niej prawa oraz obowiązki nie ulegają zmianie, a zmienia się jedynie jedna ze stron tej umowy. Zatem w dalszym ciągu spełnione zostają przesłanki wynikające z art. 17b, 17f, 17i tj. podstawowy okres trwania umowy, wysokość opłat, czy też przedmiot, którego umowa dotyczy.

Wnioskodawca pragnie więc zauważyć, że na podstawie analizy w/w przepisów updop brak jest podstaw prawnych do uznania, iż zachowanie statusu umowy leasingu operacyjnego / finansowego, w tym leasingu gruntów, na użytek podatkowy ma miejsce jedynie w wypadku sukcesji generalnej prawi obowiązków podatkowych.

Wyklucza to w opinii D konieczność ponownej klasyfikacji umowy leasingu po stronie korzystającego z powodu zmiany w osobie finansującego, w dacie nabycia przedmiotu leasingu, niezależnie od tego czy są spełnione, bądź nie, kryteria zaliczenia danej umowy do określonej kategorii leasingu w rozumieniu art. 17b, 17f oraz 17i updop.

Należy również nadmienić, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje pełne potwierdzenie zarówno w doktrynie, jaki w orzecznictwie sądów administracyjnych. W szczególności warto przywołać wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1755/10, dotyczący cesji umowy leasingu, w którym NSA stwierdził:

„Skoro zatem ustawodawca wśród warunków, których spełnienie jest konieczne, aby daną umowę można było traktować jako umowę leasingu nie wymienia ciągłości podmiotowej po stronie korzystającego lub finansującego, tym samym nie przeciwstawia się możliwości zmian stron tej umowy, to nie można twierdzić, że cesja umowy leasingu jest kontynuacją pierwotnej jedynie umowy na gruncie prawa cywilnego (s. 4 Interpretacji indywidualnej)”.

Reasumując powyższe, należy jednoznacznie wskazać, że w przedstawionym stanie przyszłym, w dacie zbycia przedmiotu leasingu przez finansującego do innego podmiotu staje się on dla celów podatkowych stroną tej umowy jako „nowy” finansujący.

Pytanie 2

Zgodnie z przytoczonym powyżej wyrokiem NSA z dnia 18 kwietnia 2012 r. oraz mając na uwadze uzasadnienie przedstawione w punkcie 1 powyżej, w momencie przeniesienia na rzecz podmiotu trzeciego prawa własności przedmiotu leasingu, zdaniem Wnioskodawcy zasady rozpoznawania w D kosztów uzyskania przychodów z tytułu kontynuacji tej umowy będą podlegały regulacjom zawartym w rozdziale 4a updop, normującym opodatkowanie stron umowy leasingu.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy można przywołać również wyrok WSA w Białymstoku (I SA/Bk 176/11), w którym Sąd stwierdził że „Warunki uznania konkretnej umowy leasingu jako umowy leasingu operacyjnego dotyczą wyłącznie kwestii przedmiotowych umowy a zatem dokonanie zmian po stronie podmiotowej [...] w ocenie Sądu, w żaden sposób nie wpływa na treść przedmiotową umowy i wynikające z niej prawa i obowiązki.”

Pytanie 3

Mając na uwadze uzasadnienie przedstawione w punkcie 1 tj. fakt, iż w momencie przeniesienia na rzecz nowego podmiotu prawa własności przedmiotu leasingu (ruchomości bądź nieruchomości), nowy podmiot (nabywca) staje się dla celów podatkowych stroną tej umowy jako finansujący oraz, że zasady rozpoznawania w D kosztów uzyskania przychodów z tytułu kontynuacji tej umowy podlegają regulacjom zawartym w rozdziale 4a ustawy o CIT w opinii D, po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, D będzie uprawniony do nabycia od podmiotu trzeciego własności rzeczy na szczególnych zasadach określonych w art. 17c, 17g, 17i updop, tj. po cenie odbiegającej od wartości rynkowej. Wynika to z faktu, iż podmiot trzeci w drodze cesji nabędzie wszystkie prawa i obowiązki dotychczas przysługujące pierwotnemu finansującemu, na podstawie art. 709¹⁴ k.c.

Pytanie 4

Zgodnie z istotą funkcjonowania PGK, poszczególne spółki wchodzące w jej skład tracą swoja podmiotowość podatkową dla celów ustawy i CIT zakresie przedmiotu opodatkowania, o którym mowa w art. 7a ust 1 ustawy o CIT, natomiast status podatnika ustawy o CIT z pierwszym dniem przyjętego roku podatkowego — uzyskuje w tym zakresie PGK. W konsekwencji, spółki tworzące PGK są wspólnie opodatkowane dla celów updop.

Podstawowym założeniem przyjętym przez ustawodawcę odnośnie zasad funkcjonowania PGK jest zasada neutralności podatkowej w podatku dochodowym w zakresie transakcji dokonywanych przez podmioty wewnątrz grupy. Jest to założenie fundamentalne, które zarówno w judykaturze jak i doktrynie wskazuje, że świadczenia wzajemne pomiędzy spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową są neutralne podatkowo.

Wskutek tego spółki tworzące PGK mogą miedzy sobą stosować wewnętrzne ceny rozliczeniowe, zawierać umowy bez wynagrodzenia (nieodpłatne), bez konsekwencji w podatku dochodowym. Różnice we wzajemnych płatnościach nie mają bowiem wpływu na podstawę opodatkowania, gdyż zwiększenie kosztów w jednej spółce powoduje zwiększenie przychodu w drugiej. Zgodnie z przepisami, podmioty w PGK traktowane są jako jeden podmiot dla celów podatkowych, co przekłada się na fakt, iż podstawę opodatkowania będzie stanowił dochód, który został faktycznie osiągnięty przez PGK jako całość. W związku z powyższym ceny ustalane pomiędzy pomiotami z grupy mogą odbiegać od wartości rynkowych, ponieważ przychody i koszty wewnątrz PGK wzajemnie się neutralizują.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że:

• podmiot trzeci nabywający prawa od finansującego stanie się dla celów podatkowych stroną tej umowy jako finansujący;
  

• zasady rozpoznawania u Wnioskodawcy jako korzystającego kosztów uzyskania przychodów z tytułu kontynuacji tej umowy będą podlegały regulacjom zawartym w rozdziale 4a updop, normującym opodatkowanie stron umowy leasingu;
  

• po upływie podstawowego okresu umowy leasingu nowy finansujący będzie uprawniony do przeniesienia na korzystającego, a więc D, własność rzeczy na szczególnych zasadach określonych w art. 17c, 17g, 17i. tj. po cenie odbiegającej od wartości rynkowej;
  

• po upływie podstawowego okresu umowy leasingu nowy finansujący będący członkiem PGK wspólnie z D, będzie uprawniony do przeniesienia na Korzystającego własności rzeczy na szczególnych zasadach określonych w art. 17c, 17g, 17i. tj. po cenie odbiegającej od wartości rynkowej.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego (pytania 1-4) uznaje się za prawidłowe, ale z innych powodów niż wskazane w uzasadnieniu stanowiska Spółki.

Z dniem 1 stycznia 2013r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2012r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce – dalej u.r.o. (Dz. U. z 2012r., poz. 1342), która wprowadziła zmiany m.in. w ustawie z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011r., nr 74, poz. 397 z późn. zm.) – updop. Zmiana dotyczyła m.in. definicji podstawowego okresu umowy leasingu, określonej w art. 17a pakt 2 updop. Na podstawie art. 4 pkt 2) lit.a ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przepis art. 17a pkt 2 otrzymał nowe brzmienie, zgodnie z którym przez podstawowy okres umowy leasingu rozumie się czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, w wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Jak zostało wyjaśnione w uzasadnieniu do projektu u.r.o., „W obowiązującym stanie prawnym brak jest jednoznacznych rozwiązań odnoszących się do zmiany strony umowy leasingu podczas trwania tej umowy. Ustawy o podatkach dochodowych definiują jedynie podstawowy okres umowy leasingu jako czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona. Taki przepis powoduje liczne wątpliwości interpretacyjne i spory między podatnikami a organami podatkowymi. W obrocie gospodarczym zmiana strony umowy leasingu jest spotykanym zjawiskiem, szczególnie w czasie spowolnienia gospodarczego, podczas którego przedsiębiorcy nie zawsze radzą sobie z trudnościami w prowadzeniu działalności. Ze zmianą stron umowy leasingu możemy mieć więc do czynienia w przypadku trudności finansowych po stronie korzystającego czy też zmianą profilu prowadzonej przez niego działalności. Do zmiany może dojść także po stronie finansującego, np. w przypadku sprzedaży przez niego przedmiotu umowy innemu podmiotowi, który będzie występował jako "nowy" finansujący. W przypadku zmiany strony umowy dokonanej w trakcie trwania podstawowego okresu umowy, jeżeli nie dochodzi do zmiany innych postanowień umowy, a jedynie zmiany strony i wstąpienia jej w prawa i obowiązki dotychczasowego korzystającego lub finansującego, zasady podatkowego rozliczania takiej umowy powinny odbywać się tak, jakby się nic nie zmieniło. Jeżeli bowiem dochodzi do przeniesienia praw i obowiązków na inny podmiot, nie dochodzi do przerwania biegu samej umowy leasingu, a jedynie do zastąpienia jednej strony tej umowy przez inny podmiot. Uregulowanie sytuacji zmiany stron umowy leasingu, w przypadku gdy nie są dokonywane inne zmiany tej umowy, np. dotyczące długości czasu trwania tej umowy czy wartości opłat leasingowych, i określenie, że taka zmiana podmiotu nie ma wpływu na dotychczasową umowę, ułatwi przedsiębiorcom prowadzenie działalności przez możliwość "rezygnacji" z kontynuowania umowy leasingu. Przy czym gdyby oprócz zmiany strony umowy nastąpiły jeszcze inne zmiany, wówczas umowa taka powinna być oceniana - dla celów podatkowych - jako nowa umowa. Zmiana przepisów w omawianym zakresie została dokonana w art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w art. 17a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Zmiany mają zastosowanie do umów leasingu zawartych od dnia wejścia w życie u.r.o., tj. od dnia 1 stycznia 2013 r. Natomiast do umów leasingu zawartych przed dniem wejścia w życie u.r.o. stosuje się przepis m.in. art. 17a w brzmieniu dotychczasowym (art. 18 u.r.o.).

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, mając na uwadze to, że:

1. wniosek dotyczył zdarzenia przyszłego,
   
2. termin do wydania interpretacji upływa już po 1 stycznia 2013r.
   
3. interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji
   
4. doszło do zmiany przepisów od 1 stycznia 2013r.
   
5. w okresie od dnia złożenia wniosku do dnia 31.12.2012r. Spółka nie zawarła rozważanych umów leasingu z firmą leasingową
   
   

należy uznać, że w sytuacji zmiany finansującego w umowie leasingu zawartej po 1 stycznia 2013r. bez zmiany pozostałych postanowień umowy, stanowisko Spółki w zakresie skutków podatkowych tej zmiany na możliwość rozliczeń umowy leasingu na zasadzie kontynuacji pierwotnej umowy jest prawidłowe. Wynika to wprost ze zmienionego przepisu art. 17a pkt 2 updop. Zarówno rozpoznawanie dalszych rat leasingowych jako kosztów uzyskania przychodów, jak i sprzedaż przedmiotu leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu będzie podlegało regulacjom zawartym w rozdziale 4a updop.

Opłaty ustalone w pierwotnej umowie leasingu i ponoszone, po zmianie finansującego, przez korzystającego stanowią koszty uzyskania przychodów korzystającego na podstawie i zgodnie z zasadami określonymi w art. 17b updop (leasing operacyjny), art. 17f updop (leasing finansowy) oraz art. 17i updop (leasing gruntów), zaś sprzedaż przedmiotu leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu będzie rozliczana na podstawie art. 17c (leasing operacyjny), art. 17g (leasing finansowy) oraz art. 17i (leasing gruntów) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.