Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-87/13-4/AG
z 29 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 11 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 1 marca 2013 r. znak ILPB1/415-87/13-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 4 marca 2013 r., a w dniu 11 marca 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 7 marca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski w zakresie m.in. świadczenia na rzecz osób fizycznych usług robienia zdjęć oraz poddawaniu ich samoobsługowej obróbce przy pomocy automatów wrzutowych na monety, sklasyfikowaną według Polskiej Klasyfikacji Działalności 2007 jako działalność samoobsługowych maszyn na monety, kod klasyfikacji PKD: 9609Z - pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana (działalność samoobsługowych maszyn na monety, takich jak automaty fotograficzne, wagi, urządzenia do mierzenia ciśnienia krwi, szafki na monety itp.). Automaty wrzutowe wykonane są przez Wnioskodawczynię. Obecnie automaty umiejscowione są w placówkach handlowych na terenie Polski.

Wnioskodawczyni zamierza rozszerzyć swoją działalność poza teren kraju i postawić kolejne automaty wrzutowe do świadczenia ww. usług na terenie Niemiec. Klienci (osoby fizyczne) sami będą dokonywali obsługi urządzeń, po wrzuceniu do automatu odpowiedniej kwoty pieniężnej tytułem należności za usługę. Usługi te będą wykonywane bez dozoru Wnioskodawczyni.

Obsługa automatów będzie się odbywać poprzez okresowy odbiór środków pieniężnych z kasety gotówkowej poszczególnych automatów, przegląd techniczny automatów oraz uzupełnianie specjalistycznego papieru fotograficznego. Automaty, które Zainteresowana zamierza postawić nie posiadają aparatury do rejestracji realizowanych na rzecz klientów usług. Przyjmowane od klientów środki pieniężne przechowywane będą przez automat w specjalnej kasecie, znajdującej się wewnątrz urządzenia. Kasetę można otworzyć po otwarciu automatu wrzutowego.

Wnioskodawczyni lub upoważniony przez nią pracownik będzie dokonywał okresowo otwarcia urządzenia. Następnie sporządzany będzie protokół inwentaryzacji kasety, przynajmniej raz w miesiącu na koniec danego miesiąca.

Wnioskodawczyni uzupełniając wniosek dodała, że zamierza świadczyć usługi na rzecz osób fizycznych, polegające na robieniu zdjęć oraz poddawaniu ich samoobsługowej obróbce na terytorium Niemiec za pośrednictwem wolnostojącego samoobsługowego automatu wrzutowego na monety. Automat ten zostanie ustawiony w Centrum handlowym na podstawie umowy najmu podpisanej z właścicielem ww. centrum.

Wnioskodawczyni poddaje w wątpliwość czy ww. automat jest zakładem w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.

Według Wnioskodawczyni automat ten nie spełnia wymagań „Zakładu” określonych w ww. artykułach i w związku z tą wątpliwością zostało zadane pytanie przedstawione we wniosku ORD-IN w poz. 69.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni powinna dokonać osobnej rejestracji w Niemczech dla celów rozliczania podatku niemieckiego i rozliczać osobno dochód z automatów wrzutowych osiągnięty z maszyn postawionych na terenie Niemiec w Niemczech oraz osobno dochód osiągnięty z maszyn postawionych na terenie Polski w Polsce?
2. Czy może rozliczać osiągnięty dochód z automatów wrzutowych postawionych na terenie Niemiec łącznie z dochodami osiągniętymi na terenie Polski i rozliczać się w Polsce?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. nie wskazuje konieczności opodatkowania zysków w Niemczech (art. 7 pkt 1 ww. Umowy), Wnioskodawczyni zakłada, iż może rozliczać w Polsce łącznie cały osiągnięty dochód z tytułu posiadanych automatów wrzutowych, i tych postawionych na terenie Polski, jaki i tych na terenie Niemiec. Dodatkowo Wnioskodawczyni przyjmuje, iż automat wrzutowy nie posiada cech zakładu, określonych w ww. Umowie w art. 5.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 1a ww. ustawy precyzuje, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Z kolei art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 7 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) stanowi, iż zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (Polski) podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce), chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie (Niemczech) poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie (Niemcy), jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Analiza powyższego zapisu wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu - w Niemczech - opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

   - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak już wskazano, przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Zgodnie z przepisami art. 5 umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 umowy).

Jednocześnie w umowie zastrzeżone zostało, że określenie „zakład” nie obejmuje:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski. Obecnie zamierza rozszerzyć swoją działalność poza teren kraju i postawić kolejne automaty wrzutowe do świadczenia usług robienia zdjęć oraz poddawaniu ich samoobsługowej obróbce na terenie Niemiec.

Zainteresowana podała, że automat ten nie spełnia wymagań „Zakładu”, w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz opierając się na przytoczonych powyżej przepisach prawa, stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, a świadczone usługi planuje wykonywać w Niemczech, jednakże nie przez położony tam zakład w rozumieniu art. 5 cytowanej umowy - na co wskazuje opis zdarzenia przyszłego, to przychód osiągany z tytułu takiej działalności - zgodnie z tą umową - podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

W takim przypadku nie następuje podwójne opodatkowanie przychodu, a zatem nie należy stosować przewidzianej w umowie metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Całość uzyskiwanego z działalności gospodarczej przychodu podlega bowiem opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Reasumując, dochody uzyskane z tytułu usług wykonywanych na terenie Niemiec oraz Polski Wnioskodawczyni winna opodatkować wyłącznie w Polsce, zgodnie z wybraną dla celów podatkowych formą opodatkowania.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W myśl art. 14b § 1 tej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W związku z powyższym wskazać należy, iż tutejszy Organ nie jest upoważniony do oceny zasadności oraz rodzaju działań podjętych przez władze podatkowe innego państwa. Wobec tego kwestia konieczności dokonania przez Wnioskodawczynię osobnej rejestracji w Niemczech dla celów rozliczania podatku niemieckiego nie podlega ocenie w ramach niniejszej interpretacji.

Tut. organ informuje zatem, iż pytanie w części dotyczącej konieczności dokonania przez Wnioskodawczynię osobnej rejestracji w Niemczech dla celów rozliczania podatku niemieckiego nie podlegało rozpatrzeniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.