Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-971/12-4/WM
z 30 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2012 r. (data wpływu 17 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2012 r. (data wpływu 31 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 17 grudnia 2012 r. nr ILPB2/415-971/12-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 17 grudnia 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 19 grudnia 2012 r.), zaś w dniu 31 grudnia 2012 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 24 grudnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Nieruchomość nr 186, objęta KW, została nabyta w użytkowanie wieczyste przez małżonków w dniu 12 stycznia 1970 r. W kolejnych latach została ona zabudowana budynkiem mieszkalnym i budynkiem warsztatu.

Sąsiadująca nieruchomość nr 189/4, została nabyta w użytkowanie wieczyste (w celu powiększenia siedliska) przez małżonków w dniu 22 kwietnia 1994 r. Została ona zabudowana budynkiem warsztatu.

Ww. nieruchomości położone są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Weszły one w skład ustawowego majątku wspólnego małżonków. Do zabudowy ww. nieruchomości doszło w latach 1969-1991.

Decyzją burmistrza z dnia 28 kwietnia 1998 r. prawo wieczystego użytkowania obydwu nieruchomości nr 186 i nr 189/4 zostało przekształcone w prawo własności.

Wnioskodawczyni była zameldowana w budynku mieszkalnym na pobyt stały przez ponad 12 miesięcy przed datą zbycia. Zainteresowana wskazuje, iż mieszka tam i była zameldowana przez ponad 30 lat.

Dnia 17 marca 2007 r. zmarł małżonek Zainteresowanej, pozostawiając testament, zgodnie z którym do całości spadku powołana została Wnioskodawczyni.

Sąd rejonowy, postanowieniem z dnia 17 maja 2007 r., które uprawomocniło się z dniem 8 czerwca 2007 r., stwierdził nabycie całości spadku po zmarłym przez Zainteresowaną.

Dnia 13 sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni sprzedała całość nieruchomości, na którą składały się obie nieruchomości, tj. działka nr 189/4 zabudowana budynkiem warsztatu oraz działka nr 186, zabudowana budynkiem mieszkalnym i budynkiem warsztatu.

Zainteresowana wskazuje, że zbycie nie nastąpiło w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto, dnia 20 sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni złożyła oświadczenie w urzędzie skarbowym, iż spełnia warunki do zwolnienia od podatku w ramach tzw. ulgi meldunkowej, o której art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku ustania ustawowej wspólności majątkowej na skutek śmierci jednego z małżonków, drugi z małżonków, powołany do całości spadku, za datę nabycia nieruchomości wchodzącej w skład masy spadkowej może uznać datę wejścia tej nieruchomości do wspólności majątkowej – w tym przypadku datę wybudowania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przedmiotowa nieruchomość, tj. działki nr 186 i 189/4 została zabudowana w latach 1969-1991. Od tego czasu stanowiła element ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej Zainteresowanej i Jej męża. Przepisy art. 31-34 ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, dalej: „kro”) wskazują, w jaki sposób należy traktować ustawową wspólność majątkową małżeńską. Charakter tej wspólności jest niepodzielny, tzn. każdy z małżonków jest niepodzielnie uprawniony do całego majątku, a nie tylko do jego ułamkowej części. W opinii Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 35 kro, żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego w trakcie trwania małżeństwa, ani też nie może rozporządzać udziałem, który przypadnie mu w razie ustania wspólności. Z chwilą ustania wspólności – na skutek śmierci małżonka – wspólność łączna przekształca się w szczególną wspólność ułamkową. Współwłasność łączna charakteryzuje się tym, że współwłaściciele nie mają konkretnie oznaczonych udziałów w przedmiotach należących do majątku wspólnego. Przyjmuje się, że z chwilą ustania wspólności majątkowej, małżonkowie mają udziały ułamkowe w każdym z przedmiotów wchodzących dotąd do majątku wspólnego. Zgodnie z powyższym przepisem, z chwilą śmierci męża Zainteresowana posiadała ½ przedmiotowej nieruchomości, podczas, gdy ½ była przedmiotem postępowania spadkowego. Ponieważ spadkodawca pozostawił testament, w którym do całości spadku powołał Wnioskodawczynię, to z chwilą śmierci spadkodawcy Zainteresowana nabyła po nim spadek (stosownie do art. 924-925 ustawy – Kodeks cywilny). Wobec powyższego, Wnioskodawczyni stanęła na stanowisku, iż na gruncie badanej sprawy istniała ciągłość niepodzielnego uprawnienia Zainteresowanej do przedmiotowej nieruchomości, która ze względu na wolę spadkodawcy przekazania całości swojego majątku Wnioskodawczyni, nie została w żadnym momencie przerwana.

Przyjęcie daty śmierci małżonka Zainteresowanej jako daty nabycia udziału wynoszącego 1/2 przedmiotowej nieruchomości byłoby zatem właściwe w przypadku, np. dokonania działu spadku lub innych umów spadkowych. Ponieważ nie miało to miejsca, jak już zostało wspomniane wcześniej, istniała ciągłość niepodzielnego prawa własności Zainteresowanej do przedmiotowej nieruchomości, która to została wybudowana w 1991 r. W chwili śmierci współmałżonka, Wnioskodawczyni nie nabyła przypadającej mężowi części przedmiotowej nieruchomości, lecz po prostu współwłasność w odniesieniu do całej masy majątkowej wygasła i zgodnie z przepisami prawa spadkowego (oraz zapisami w testamencie spadkodawcy) przypadła w całości Zainteresowanej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ zbycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w 2009 r. od końca roku kalendarzowego, w którym została ona wybudowana upłynął okres dłuższy niż pięć lat. Ponadto, Zainteresowana zauważa, iż wejście w spadek po zmarłym małżonku nie stanowiło przysporzenia dla Zainteresowanej – cały czas miała ona niepodzielne prawo własności do przedmiotowej nieruchomości. Z uwagi na powyższe, środki uzyskane ze zbycia przedmiotowej nieruchomości nie stanowią źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z analizy wniosku wynika, iż małżonkowie nabyli do majątku wspólnego prawo wieczystego użytkowania działek nr 186 i 189/4 odpowiednio w 1970 r. i 1994 r. Decyzją burmistrza z dnia 28 kwietnia 1998 r. ww. prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało przekształcone w prawo własności. Nieruchomości stanowiące działki, o których mowa powyżej, zostały zabudowane w latach 1969-1991. Dnia 17 marca 2007 r. zmarł małżonek Zainteresowanej, pozostawiając testament, zgodnie z którym do całości spadku powołana została Wnioskodawczyni. W ten sposób Zainteresowana stała się wyłącznym właścicielem przedmiotowej nieruchomości. W 2009 r. Wnioskodawczyni sprzedała całość nieruchomości.

Zauważyć należy, iż użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, gminy lub związku międzygminnego. Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności, niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto, na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i 237 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), do rozważanego prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności. Z powyższych względów prawo użytkowania wieczystego nie zostało wymienione w art. 244 Kodeksu cywilnego wśród innych praw rzeczowych ograniczonych, lecz zostało uregulowane odrębnie, jako tytuł II księgi drugiej Kodeksu cywilnego.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty może więc rozporządzać swoim prawem zarówno w drodze czynności prawnej inter vivos, jak i mortis causa. Nie można być natomiast jednocześnie właścicielem i użytkownikiem wieczystym gruntu, ponieważ nabycie prawa własności przez użytkownika wieczystego gruntu prowadzi do wygaśnięcia użytkowania wieczystego.

Możliwe jest jednak przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Zasady i tryb takiego przekształcenia reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 83).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 tej ustawy, prawo użytkowania wieczystego przekształca się w prawo własności nieruchomości z dniem, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej.

Tak wiec za datę nabycia nieruchomości, od której upływa 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego jakim jest decyzja administracyjna. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości.

W świetle poczynionych powyżej spostrzeżeń, stwierdzić należy, iż nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu prawa wieczystego użytkowania. Zatem, w analizowanej sprawie, prawo do gruntu zostało nabyte przez małżonków w dwóch datach, tj. w 1970 r. oraz w 1994 r.

Ponadto, jak wskazano powyżej, Zainteresowana w wyniku spadkobrania po zmarłym w 2007 r. mężu stała się wyłącznym właścicielem przedmiotowej nieruchomości. Następnie w 2009 r. Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia tej nieruchomości.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 922 ustawy – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 926 Kodeksu cywilnego). Natomiast stosownie do z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego prawomocne postanowienie sądu stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę.

Wskazać ponadto należy, iż stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 788).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich. Zauważyć należy, iż o ile początek związku małżeńskiego związany jest z jednym zdarzeniem, o tyle przyczyn jego ustania jest wiele. Zgodnie z poglądami literatury przedmiotu małżeństwo „ustaje” na skutek: śmierci biologicznej jednego z małżonków, unieważnienia, uznania małżonka za zmarłego, orzeczenia rozwodu (vide: H. Ciepła, B. Czech, T. Domińczyk, S. Kalus, K. Piasecki, M. Sychowicz, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, wyd. 3, LexisNexis, Warszawa 2006 r., s. 302).

W świetle powyższego, skonstatować należy, iż wspólność majątkowa ustaje z chwilą śmierci małżonka, zaś do majątku, który był nią objęty, stosuje się przepisy o współwłasności. Nadmienić należy, iż w myśl art. 501 ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, iż w wyniku spadkobrania po zmarłym w 2007 r. mężu Zainteresowana nabyła w ramach masy spadkowej przysługujący mu za życia udział we współwłasności nieruchomości.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Zainteresowanej w przedmiocie ustalenia daty nabycia przedmiotowej nieruchomości należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż zbycie przedmiotowych nieruchomości nastąpiło przed upływem 5-letniego okresu, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po stronie Zainteresowanej wystąpi źródło przychodu w rozumieniu tej ustawy.

Tym samym, w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości – w części nabytej w drodze spadkobrania po mężu – zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (…).

W myśl natomiast art. 22 ust. 6d ustawy podatkowej, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w cytowanym wyżej ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

– jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Stosownie do art. 21 ust. 21 ww. ustawy, zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Wymóg złożenia w terminie tego oświadczenia jest więc, obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu mieszkalnym przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia. Warunek ten wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 21, dotyczącego zwolnień przedmiotowych, przez co stał się on nieodłącznym elementem regulacji dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w myśl art. 8 ust. 3 powołanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż budynek mieszkalny jest związany z prawem do gruntu, w ten sposób, że sprzedaż takiego lokalu implikuje konieczność zbycia również udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu, który związany jest z tym mieszkaniem.

Z analizy stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w 2009 r. sprzedała grunt wraz z budynkiem mieszkalnym. Zainteresowana była zameldowana w przedmiotowym budynku na pobyt stały przez okres przekraczający 12 miesięcy.

Tut. Organ zwraca uwagę, iż zagadnienie dotyczące możliwości zwolnienia w ramach tzw. ulgi meldunkowej przychodu uzyskanego z tytułu zbycia gruntu związanego z danym budynkiem, czy też lokalem stanowiącym odrębną nieruchomość, było już wielokrotnie przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych. W szczególności zwrócić należy uwagę na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FPS 3/11. Podkreślić należy, iż ww. uchwała zapadła w trybie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a więc po przedstawieniu składowi siedmiu sędziów NSA do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości, tj. „Czy tzw. ulga meldunkowa przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmowała swoim zakresem wyłącznie budynek mieszkalny, jego część lub udział w nim, czy również grunt na jakim budynek ten został posadowiony?” W świetle powyższego, Naczelny Sąd Administracyjny podjął następującą uchwałę: „tzw. ulga meldunkowa przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmowała swoim zakresem nie tylko przychody uzyskane z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, ale także gruntu, na którym budynek ten został posadowiony.”

Rekapitulując poczynione powyżej spostrzeżenia, stwierdzić należy, iż dokonana w 2009 r. sprzedaż przedmiotowych nieruchomości – w części nabytej w 1970 r. oraz 1994 r. – nie stanowi źródła przychodu z uwagi na upływ 5-letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odnosząc się do skutków podatkowych dotyczących odpłatnego zbycia ww. nieruchomości – w części nabytej w drodze spadku po zmarłym w 2007 r. mężu – wskazać należy, iż stanowi ono źródło przychodu w rozumieniu ww. przepisu ustawy podatkowej. Jednakże, z uwagi na fakt, iż Zainteresowana była zameldowana w budynku mieszkalnym posadowionym na działce nr 186 – środki uzyskane z tego zbycia korzystają ze zwolnienia przedmiotowego w ramach tzw. ulgi meldunkowej.

Zastrzec jednakże należy, iż zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy, nie obejmuje swoim zakresem budynków niemieszkalnych (tu: warsztatów) posadowionych na ww. działkach. Tym samym, budynki te, tak samo jak działka nr 189/4, podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.