Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-77/13/MZa
z 22 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2013 r. (data wpływu do Organu 21 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości pomniejszenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości o kwotę kredytu hipotecznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości pomniejszenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości o kwotę kredytu hipotecznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 19 lutego 2008 r. na podstawie umowy darowizny, sporządzonej w formie aktu notarialnego, otrzymał od swoich rodziców nieruchomość w postaci niezabudowanej działki nr 2998/20 o powierzchni 0,1319 ha. Po otrzymaniu darowizny, w celu budowy domu na działce, wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny, którego zabezpieczeniem jest przedmiotowa nieruchomość. Ze względu na problemy ze spłatą kredytu działka wraz wybudowanym na nim domem została sprzedana aktem notarialnym w dniu 30 marca 2010 r. W wyniku sprzedaży wnioskodawca otrzymał kwotę w wysokości 518.000,00 zł. Zadłużenie hipoteczne wnioskodawcy wynosiło 438.617,28 zł. Wnioskodawca pokrył zadłużenie ze środków otrzymanych ze sprzedaży darowanej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy składając zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu (PIT-39) w roku podatkowym 2010, mógł podać jako podstawę obliczenia podatku kwotę otrzymaną ze sprzedaży darowanej nieruchomości pomniejszoną o kwotę spłaty kredytu hipotecznego?

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku od spadków i darowizn darowanie nieruchomości przez najbliższą rodzinę jest zwolnione z podatku. W sytuacji sprzedaży takiej nieruchomości przed upływem 5 lat od chwili otrzymania darowizny należy uiścić 19% podatek. W opinii wnioskodawcy, kwotę, od której należy obliczyć podatek należy obniżyć o koszty, którymi w opisanym stanie faktycznym są zobowiązania wynikłe z kredytu hipotecznego. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych - art. 21 ust. 1 pkt 131 - zwalnia się z opodatkowania m.in. wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetki od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na cele określone w pkt 1. Na powyższe wskazuje również art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości istotne znaczenie ma data jej nabycia, aby stwierdzić czy sprzedaż ma miejsce przed czy po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy a tym samym aby stwierdzić czy stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodu.

Ponadto wskazać należy, że data nabycia nieruchomości ma również istotne znaczenie w celu ustalenia czy wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To bowiem data nabycia nieruchomości decyduje o tym, jakie przepisy prawa podatkowego będą miały zastosowanie do oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości a tym samym ma decydujące znaczenie dla możliwości skorzystania przez podatnika ze zwolnienia z opodatkowania dochodu (przychodu). Inne bowiem ulgi i zwolnienia obowiązują w przypadku sprzedaży przed upływem 5 letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nieruchomości nabytych od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., a takie inne ulgi i zwolnienia obowiązują w przypadku sprzedaży nieruchomości nabytych od 01 stycznia 2009 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie umowy darowizny z dnia 19 lutego 2008 r. wnioskodawca nabył własność działki niezabudowanej nr 2998/20. Po otrzymaniu darowizny wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny na budowę domu na ww. działce. W dniu 30 marca 2010 r. działka wraz z wybudowanym budynkiem została sprzedana z powodu trudności ze spłatą kredytu.

Wskazać zatem należy, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Zgodnie bowiem z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 tego Kodeksu).

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Ponadto należy zauważyć, że w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest mowa tylko o sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Przepis ten nie rozdziela więc sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku stanowiącego jego część składową. Nie wymienia ponadto sprzedaży budynku jako odrębnego źródła przychodu w podatku dochodowym. Nie można więc traktować, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również Kodeksu cywilnego, odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku.

Z powyższego bezspornie zatem wynika, iż datą nabycia przez wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości stanowiącej grunt wraz z wybudowanym na nim budynkiem mieszkalnym będzie data nabycia gruntu, a mianowicie dzień 19 lutego 2008 r. W związku z powyższym, dla oceny skutków prawnopodatkowych dokonanej sprzedaży nieruchomości zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. będą również podstawą do stwierdzenia z jakich zwolnień wnioskodawca może skorzystać w związku ze sprzedażą nieruchomości. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma on takiej możliwości, gdyż zapis powyższego artykułu ma zastosowanie do dochodów (poniesionej straty) uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości nabytej po 31 grudnia 2008 r. Natomiast wnioskodawca nabył nieruchomość w drodze darowizny w 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Powyższe oznacza, że przychód jaki wnioskodawca uzyskał z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w 2008 r. nie będzie korzystał ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r. Zauważyć należy, iż przepis ten wprowadzony na mocy art. 1 pkt 11 lit. a) tiret siedemnaste ww. ustawy zmieniającej z dnia 06 listopada 2008 r. obowiązuje od 01 stycznia 2009 r. i nie może mieć zastosowania do uzyskanego przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej pod rządami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.

Warunkiem bowiem zastosowania ww. zwolnienia, na które powołuje się wnioskodawca jest okoliczność, aby zbyta nieruchomość stanowiła prawo nabyte po dniu 31 grudnia 2008 r. To moment nabycia nieruchomości a nie moment zbycia czy wybudowania budynku decyduje jakie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zastosować do oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia tej nieruchomości. Skoro zatem nabycie nieruchomości - działki, na której następnie został wybudowany budynek nastąpiło w dniu 19 lutego 2008 r., to do oceny skutków podatkowych sprzedaży tej nieruchomości należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. W tej zaś dacie przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy dotyczący zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości a przeznaczonych na własne cele mieszkaniowe nie obowiązywał.

Jedyną ulgą z jakiej mógłby skorzystać wnioskodawca jest tzw. „ulga meldunkowa”, o której mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. i to pod warunkiem, że zostałyby spełnione warunki jej zastosowania.

Przy czym możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości na podstawie ww. przepisu nie dotyczy zapytanie wnioskodawcy.

Zatem zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, opłatę skarbową, opłatę sądową, o ile wnioskodawca takie wydatki poniósł w związku ze sprzedażą nieruchomości w 2010 r. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podatek z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w 2008 r. należy wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-36, składanym do końca kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości. W związku z powyższym wnioskodawca zobowiązany był złożyć zeznanie PIT-36 za 2010 r. a nie zeznanie PIT-39, które składa się w przypadku zbycia nieruchomości lub praw nabytych po 01 stycznia 2009 r.

Przy czym przepis art. 22 ust. 6d ustawy w sposób jednoznaczny stanowi co może być uznane za koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nabytych w darowiźnie, wskazując wyłącznie na udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość lub prawo.

W świetle powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w wyniku darowizny obciążonej w późniejszym czasie kredytem hipotecznym, kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie nakłady poniesione przez wnioskodawcę na budowę domu potwierdzone fakturami VAT, które to nakłady zwiększyły wartość sprzedanej nieruchomości. Podatku od spadków i darowizn wnioskodawca bowiem nie zapłacił.

Przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości w żadnym wypadku nie można natomiast pomniejszyć o wartość spłaconego kredytu hipotecznego. Możliwości takiej nie przewiduje bowiem ww. przepis art. 22 ust. 6d ustawy, który ma zastosowanie w przypadku sprzedaży nieruchomości nabytych m.in. w darowiźnie. Wydatek na spłatę kredytu nie stanowi również kosztu odpłatnego zbycia bowiem stanowi zobowiązanie wnioskodawcy, a zatem nie mieści się w kryteriach kosztu odpłatnego zbycia.

Reasumując, należy stwierdzić, iż podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości – wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży nieruchomości pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia – a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Przy czym wydatki na spłatę kredytu hipotecznego nie są ani kosztem odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 19 ust. 1, ani kosztem uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 6d ustawy. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w spadku, zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy, wnioskodawca może jedynie zaliczyć wydatki poniesione na budowę domu udokumentowane fakturami VAT, które zwiększyły wartość nieruchomości. Przepis ten nie zezwala natomiast do kosztów uzyskania przychodu zaliczać ciążących na podatnikach zobowiązań. Zatem wnioskodawca nie ma prawa do pomniejszenia podstawy obliczenia podatku o kwotę spłaconego kredytu hipotecznego. Ponadto wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zwolnienie w nim określone dotyczy wyłącznie dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw nabytych od dnia 01 stycznia 2009 r. Z uwagi na to, iż wnioskodawca nabył nieruchomość w drodze darowizny w 2008 r., obowiązują go zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., które przedmiotowego zwolnienia nie przewidywały.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.