Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-128/13/PK
z 12 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów w związku z prawomocnym wyrokiem WSA w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 926/12 z dnia 8 listopada 2012r. uchylającym indywidualną interpretację z dnia 1 marca 2012r. znak IBPP3/443-1313/11/PK doręczonym tut. organowi 18 lutego 2013r. stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2012r. (data wpływu do tut. organu 20 grudnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zamieszczania danych na fakturach VAT oddziału firmy zagranicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zamieszczania danych na fakturach VAT oddziału firmy zagranicznej.

W dniu 1 marca 2012r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretacją znak: IBPP3/443-1313/11/PK uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na ww. pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a następnie złożył skargę z dnia 25 maja 2012r., żądając uchylenia zaskarżonych interpretacji przepisów prawa podatkowego.

WSA w Krakowie orzeczeniem z dnia 8 listopada 2012r. akt I SA/Kr 926/12 uchylił zaskarżoną interpretację. W orzeczeniu tym Sąd stwierdził, że istotnym jest, że numer identyfikacyjny podmiotu zagranicznego oraz jego oddziału w Polsce jest identyczny. Dla prawidłowego zatem zidentyfikowania strony transakcji, nie jest koniecznym podawanie adresu podmiotu zagranicznego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

M. (spółka z o.o.) Oddział w Polsce (dalej zwany Oddziałem) jest oddziałem holenderskiego przedsiębiorstwa posiadającego osobowość prawną (M. E. E. B.V.) z branży automatyki i robotyki. Oddział nie posiada osobowości prawnej. M. jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT i VAT-UE (potwierdzenia rejestracji wydane odpowiednio w dniach 26 października 2009r. i 23 listopada 2009r.) oraz posiada nr NIP (nr XXXXXXX) na podstawie decyzji z dnia 30 października 2009r. Zgłoszenie rejestracyjne, potwierdzenia rejestracji VAT i VAT-UE oraz decyzja w sprawie NIP zawierały następujące dane:

M.

C. 46,

A., S.-R.,

1119NS

N. (H.)

Następnie, po utworzeniu Oddziału, w dniu 5 stycznia 2010r. zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług zostało uzupełnione o dane Oddziału, mianowicie:

M. (Sp. z o.o.) Oddział w Polsce

ul. K. …

ZZ-WWW B.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy Oddział wystawiając faktury VAT dokumentujące sprzedawane przez siebie towary i usługi, jak również podając dane do faktur VAT wystawianych mu jako nabywcy towarów i usług, może posługiwać się tylko oznaczeniem Oddziału i adresem jego siedziby?

Zdaniem Wnioskodawcy wystawiając faktury VAT dokumentujące sprzedawane przez siebie towary i usługi, jak również podając dane do faktur VAT wystawianych mu jako nabywcy towarów i usług, może on posługiwać się tylko oznaczeniem Oddziału i adresem jego siedziby, w poniższy sposób:

M. (sp. z o.o.) Oddział w Polsce

ul. K. ...,

ZZ-WWW B.

Zgodnie z art. 90 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział jest zobowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "oddział w Polsce". Z kolei art. 206 kodeksu spółek handlowych stanowi, że pisma i zamówienia handlowe składane przez spółkę w formie papierowej i elektronicznej, a także informacje na stronach internetowych spółki powinny zawierać m.in. firmę spółki, jej siedzibę i adres. Na mocy odesłania zawartego w § 3 tego artykułu przepis ten stosuje się również do oddziału spółki z o.o. mającej siedzibę za granicą. Na mocy tych przepisów Oddział zobligowany jest wiec do posługiwania się w obrocie gospodarczym pełną nazwą (zawierającą oryginalne oznaczenie przedsiębiorcy, który utworzył spółkę), a także adresem siedziby w Holandii oraz adresem siedziby Oddziału.

Na gruncie prawa podatkowego dane, jakie muszą zawierać faktury VAT określa art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zgodnie z przepisem ustawy podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Rozporządzenie wśród danych, jakie powinna zawierać faktura wymienia m.in. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy. Przepisy te nie precyzują czy faktura VAT winna zawierać nazwę adresu głównej siedziby przedsiębiorcy, czy też adres siedziby oddziału w przypadku towarów i usług sprzedawanych przez ten oddział, jak również towarów i usług nabywanych na rzecz tego oddziału. Przepisy nie precyzują również czy w takich przypadkach na fakturze winna znajdować się nazwa przedsiębiorcy zagranicznego i dodatkowo nazwa oddziału, czy też tylko nazwa oddziału, który dokonuje sprzedaży lub kupna towarów i usług.

W związku z okolicznością, że Oddział uczestniczy w sprzedaży towarów i usług, jak również nabywa je na potrzeby prowadzonej działalności, jego zdaniem, na wystawianych przezeń fakturach VAT, jak również fakturach otrzymywanych od kontrahentów, może posługiwać się swoją nazwą i adresem, bez konieczności podawania oddzielnie oryginalnej nazwy przedsiębiorcy oraz bez adresu jego siedziby, tj. w poniższy sposób:

M. (spółka z o.o.) Oddział w Polsce

ul. K. …,

ZZ-WWW B.

zamiast pełnej nazwy i adresu centrali i oddziału, tj.

M.

C. 46,1119NS S.-R., A., H.

M. (sp. z o.o.) Oddział w Polsce

ul. K. …, ZZ-WWW B.

Stanowisko takie uzasadnione jest okolicznością, że nazwa Oddziału jest tylko uzupełnioną formą nazwy przedsiębiorcy, który go założył (skoro nazwą oddziału jest nazwa przedsiębiorcy zagranicznego wraz z tłumaczeniem jego formy prawnej i dodatkiem słów „oddział w Polsce”). Z tego wynika, że zbędne jest oddzielne podawanie na fakturach oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego, gdyż byłoby to tylko powtarzaniem tych samych określeń. W kwestii zaś podawania adresu do faktur VAT, Oddział stoi na stanowisku, że skoro sprzedaż i kupno towarów i usług odbywa się za pomocą Oddziału, to jego siedziba jest miejscem prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, w związku z czym właśnie adres siedziby Oddziału powinien być ujęty na stosownych fakturach VAT. Takie stanowisko oczywiście nie uchybia przepisom prawa, które obligują Oddział do używania adresu holenderskiego w innych dokumentach handlowych używanych w obrocie gospodarczym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.). W myśl art. 4 ust. 1 powołanej ustawy, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 tejże ustawy, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W oparciu o postanowienia zawarte w art. 86 ww. ustawy, oddział może wykonywać działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 zdanie pierwsze ww. ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którą przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Jeżeli zatem przedsiębiorca zagraniczny utworzy oddział zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, za pośrednictwem którego będzie prowadzona na terytorium Polski działalność spółki, to będzie on w tym zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednostka macierzysta i utworzony przez nią oddział są traktowane jako ten sam podmiot i jeden podatnik podatku od towarów i usług.

Powyższe też winno odnaleźć odzwierciedlenie w oznaczeniu oddziału w fakturach zarówno tych wystawianych jak i otrzymywanych.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, tj. m.in. dane dotyczące nabywcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. imię i nazwisko lub nazwę bądź nazwę skróconą nabywcy i sprzedawcy oraz ich adresy.

Jak zauważył Sąd w orzeczeniu I SA/Kr 926/12 uregulowania dotyczące nazwy przedsiębiorcy zawarte zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej: k.c.). Zgodnie art. 432 k.c. przedsiębiorca działa pod firmą, którą co do zasady ujawnia się we właściwym rejestrze. Analizując ten przepis należy zauważyć, że pojęcie firmy może być rozumiane wyłącznie jako oznaczenie przedsiębiorcy.

W niniejszej sprawie przedsiębiorca zagraniczny posiada osobowość prawną, należy zatem wskazać na art. 435 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którymi firmą osoby prawnej jest jej nazwa. Firma zawiera określenie formy prawnej osoby prawnej, a także może wskazywać na przedmiot działalności, siedzibę tej osoby oraz zawierać inne określenia dowolnie obrane.

Jak wskazał sąd w ww. orzeczeniu „analizując ten przepis należy stwierdzić, że nazwa nadana osobie prawnej stanowi w każdym przypadku rdzeń firmy takiej osoby i jest jej elementem koniecznym. W przypadku osoby prawnej, koniecznym elementem firmy jest dodatkowo określenie jej formy prawnej, które może być podane również w skrócie. Ponadto ze względu na funkcję informacyjną nazwy (firmy) lub potrzebę właściwego odróżnienia danej jednostki organizacyjnej od innych podmiotów występujących w obrocie, w nazwie (firmie) osoby prawnej mogą być zawarte różnego rodzaju dodatki fakultatywne. W szczególności mogą one dotyczyć przedmiotu lub miejsca prowadzonej działalności gospodarczej, wskazywać siedzibę osoby prawnej lub zawierać inne elementy w zasadzie dowolnie obrane, w tym określenia fantazyjne.”

Wymogi dotyczące oznaczenia oddziału zawarte zostały w art. 436 k.c., który stanowi, że firma oddziału osoby prawnej zawiera pełną nazwę tej osoby oraz określenie „oddział” ze wskazaniem miejscowości, w której oddział ma siedzibę.

Powyższe współbrzmi z art. 90 pkt 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej który nakazuje używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

Jak wskazał Sąd w przywołanym orzeczeniu, ani Kodeks cywilny, ani przepisy u.s.d.g. nie sugerują, by częścią nazwy oddziału osoby prawnej był adres głównej siedziby osoby prawnej. Adres bowiem w żadnym wypadku nie jest częścią nazwy (firmy) osoby prawnej (o ile oczywiście sam zainteresowany podmiot nie zechce przyjąć na swoje oznaczenie takiej kombinacji znaków, które mogłyby zostać ocenione jako adres).

Ponadto zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. z 2004r. Dz. U. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, ustawa ta określa zasady ewidencji podatników, płatników podatków, a także płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”.

Stosownie do art. 5 ust. 1 oraz ust. 3 pkt 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.

Jak wynika z wniosku po utworzeniu Oddziału, w dniu 5 stycznia 2010r. zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług zostało uzupełnione przez Wnioskodawcę o dane Oddziału, mianowicie:

M. (spółka z o.o.) Oddział w Polsce

ul. K. …,

ZZ-WWW B.

Wobec powyższego, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy nazwa skrócona oddziału podmiotu zagranicznego została wykazana w zgłoszeniu identyfikacyjnym i jest znana organowi podatkowemu, to posługiwanie się zarówno nazwą pełną jak i nazwą skróconą firmy przy wystawianiu faktur jest prawidłowe.

Odnosząc zatem ww. przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przeszłego, na wystawianych oraz otrzymywanych fakturach VAT (dotyczących sprzedawanych czy nabywanych towarów lub usług) winny znaleźć się obowiązkowo firma podmiotu zagranicznego, która dla sprecyzowania jednostki organizacyjnej dokonującej rozliczenia podatku VAT może być uzupełniona o informację, że jest to oddział w Polsce. Ponadto winien być podany adresu Oddziału w Polsce tak jak został zgłoszony do rejestru NIP.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji tj. 1 marca 2012r., uchylonej następnie w postępowaniu sądowym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.