Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-642/12-2/MZ
z 20 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11.12.2012 r. (data wpływu 17.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.12.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1. Wnioskodawczyni nabyła spadki po: ojcu, matce, babce oraz stryju. Ich nabycie zostało stwierdzone w następujących postanowieniach sądowych w sprawie nabycia spadku:
   1. postanowienie Sądu Powiatowego z dnia 25.11.1952 r. w sprawie spadku po ojcu Wnioskodawczyni, Stefanie L., zmarłym w dniu 31.12.1950 r.,
      
   2. postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 30.09.1998 r. w sprawie spadku po babce Wnioskodawczyni, Marii L., zmarłej w dniu 11.06.1964 r.,
      
   3. postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 29.11.1976 r. w sprawie spadku po stryju Wnioskodawczyni, Kazimierzu L., zmarłym w dniu 13.09.1976 r. i
      
   4. postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 21.08.1998 r. w sprawie spadku po matce Wnioskodawczyni, Jolencie L. zmarłej w dniu 03.10.1976 r. Spadki obejmowały m.in. roszczenie o ustanowienie udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu położonego w Warszawie przy u. A. oraz roszczenie o przywrócenie współwłasności wielorodzinnego budynku mieszkalnego, wzniesionego na tym gruncie.
2. Wskazana nieruchomość podlegała regulacjom dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. z 1945 r. Nr 50, poz. 279 z późn. zm.) – dalej w skrócie „Dekret”.
   Zgodnie z art. 1 Dekretu, przedmiotowa nieruchomość gruntowa przeszła na własność Gminy miasta.
   
3. Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 Dekretu, dotychczasowi właściciele gruntu oraz ich następcy prawni mogli w ciągu 6 miesięcy od dnia objęcia gruntu przez Gminę złożyć wniosek o przyznanie im na tym gruncie prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną. Gmina miała obowiązek uwzględnić wniosek, jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela dało się pogodzić z jego przeznaczeniem według planu zabudowania.
   Zgodnie z Dekretem, budynki przechodziły na własność Gminy tylko wtedy, gdy dotychczasowi właściciele lub ich następcy prawni nie złożyli w terminie wniosku o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste lub złożony wniosek został załatwiony odmownie.
   
4. W dniu 22.03.1948 r. w odniesieniu do wskazanej nieruchomości został w terminie złożony wniosek o przyznanie prawa własności czasowej. Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy (dalej w skrócie „PRN”), rozpatrując wniosek, w decyzji z dnia 08.04.1968 r., odmówiło przyznania prawa wieczystego użytkowania do gruntu, z jednoczesnym przejęciem na własność Skarbu Państwa wszystkich budynków znajdujących się na tym gruncie.
   
5. Decyzją z dnia 31.01.2001 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej „SKO”) stwierdziło nieważność ww. decyzji PRN, jako wydanej z rażącym naruszeniem art. 7 ust. 2 Dekretu. W ten sposób prawowitym właścicielom lub ich następcom prawnym została przywrócona własność bezprawnie zabranych budynków.
   
6. Do rozpatrzenia pozostał wniosek z dnia 22.03.1948 r. o przyznanie prawa wieczystego użytkowania wskazanej nieruchomości gruntowej. Prezydent m. st. Warszawy, działając na podstawie art. 7 Dekretu, w decyzji z dnia 10.08.2009 r. (dalej w skrócie „Decyzja”) zdecydował o ustanowieniu na rzecz następców prawnych byłych właścicieli, jako rekompensaty za utraconą własność gruntu, wieczystego użytkowania do 0,3830 części nieruchomości gruntowej położonej pod tym adresem, na 99 lat, z czynszem symbolicznym.
   Prawo to ma być definitywnie ustanowione po zawarciu umowy w formie aktu notarialnego, co powinno nastąpić w najbliższym czasie.
   
7. Żadnego z ww. spadków, w tym nabytych w ich ramach roszczeń o ustanowienie odpowiedniego udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu położonego w Warszawie przy ul. A. oraz o przywrócenie współwłasności wielorodzinnego budynku mieszkalnego, wzniesionego na tym gruncie, Wnioskodawczyni nie zgłosiła jak dotąd w urzędzie skarbowym w celu opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z nabyciem z ww. spadków, w tym nabyciem w jego ramach roszczeń o ustanowienie udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu położonego w W. przy ul. A. oraz o przywrócenie współwłasności wielorodzinnego budynku mieszkalnego, wzniesionego na tym gruncie, ciążą na Wnioskodawczyni obecnie jakiekolwiek obowiązki w zakresie podatku od spadków i darowizn?
   
2. Czy na opodatkowanie podatkiem od spadków i darowizn miały lub będą miały wpływ:
   1. wydanie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze ww. decyzji z dnia 31.01.2001 r.,
      
   2. wydanie przez Prezydenta miasta ww. decyzji z dnia 10.08.2009 r., a także
      
   3. podpisanie w najbliższym czasie aktu notarialnego, w którym na rzecz Wnioskodawczyni, jako spadkobierczyni, zostanie ustanowiony odpowiedni udział w prawie wieczystego użytkowania ww. gruntu, zgodnie z procedurami obowiązującymi w odniesieniu do nieruchomości objętych działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. A)

1. Wnioskodawczyni zobowiązania do zapłaty podatku od nabycia praw majątkowych oraz rzeczy w ramach wszystkich ww. spadków przedawniły się. Obecnie nie ciążą na Wnioskodawczyni żadne obowiązki podatkowe z tytułu nabycia tych spadków, w tym także z tytułu nabycia roszczenia o przywrócenie prawa własności budynku oraz roszczenia o ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu położonego w W, przy ul. A.
2. W odniesieniu do opodatkowania spadku po ojcu, S., zmarłym dnia 31.12.1950 r., miały zastosowanie przepisy dekretu z dnia 03.02.1947 r. o podatku od nabycia praw majątkowych (Dz. U. z 1947 r. Nr 27, poz. 106) oraz przepisy dekretu z dnia 26.10.1950 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1950 r. Nr 49 poz. 452 z późn. zm.).
   Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 dekretu z dnia 03.02.1947 r. o podatku od nabycia praw majątkowych, przy nieodpłatnym nabyciu praw (a więc także przy spadku), podstawę opodatkowania stanowiła wartość tych praw. Stosownie do art. 2 ust. 2 dekretu z dnia 26.10.1950 r. o zobowiązaniach podatkowych: „Jeżeli prawo przewiduje obowiązek wykonania zobowiązania podatkowego bez uprzedniego doręczenia decyzji, zobowiązanie powstaje z chwilą zaistnienia okoliczności, z którymi prawo łączy powstanie takiego obowiązku”. Zgodnie z art. 6 ust. 1 zdanie pierwsze dekretu z dnia 03.02.1947 r. o podatku od nabycia praw majątkowych, „obowiązek podatkowy powstaje z chwilą nabycia prawa majątkowego”. Równocześnie jednak, zgodnie z art. 6 ust. 2 tego dekretu, „jeżeli stwierdzono pismem nabycie prawa majątkowego niepoddanego opodatkowaniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma”. Za takie pismo można uznać postanowienie Sądu Powiatowego w Katowicach z dnia 25.11.1952 r., stwierdzające nabycie przez Wnioskodawczynię spadku po ojcu. Obowiązek podatkowy w odniesieniu do tego spadku powstał więc w dniu 25.11.1952 r. Zgodnie z art. 34 dekretu z dnia 26.10.1950 r. o zobowiązaniach podatkowych, zobowiązanie podatkowe przedawniło się „z upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności”. Wnioskodawczyni zobowiązanie do zapłaty podatku od spadku po ojcu przedawniło się w związku z tym z końcem 1962 r. Wobec tego, jeśliby nawet uznać, że w 1952 r. Wnioskodawczyni powinna zgłosić do opodatkowania podatkiem od spadków, spadek po ojcu, a w tym również wartość roszczeń o przywrócenie współwłasności budynku oraz o ustanowienie odpowiedniego udziału w wieczystym użytkowaniu gruntu, to Wnioskodawczyni zobowiązanie podatkowe odnośnie tego spadku przedawniło się z końcem 1962 r.
3. Co do zasady, odnośnie opodatkowania spadku po babce Wnioskodawczyni , M., zmarłej dnia 11.06.1964 r. miały zastosowanie przepisy dekretu z dnia 03.02.1947 r. o podatku od nabycia praw majątkowych. Zgodnie z art. 6 ust. 1 zdanie pierwsze tego dekretu, obowiązek podatkowy powstał „z chwilą nabycia prawa majątkowego”. Jednak zgodnie z jego art. 6 ust. 2, „jeżeli stwierdzono pismem nabycie prawa majątkowego niepodanego opodatkowaniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma”. Za takie pismo można uznać postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 30.09.1998 r., stwierdzające nabycie przez Wnioskodawczynię spadku po babce. Jako że w dniu 30.09.1998 r. obowiązywała jednak ustawa o podatku od spadków i darowizn z dnia 28.07.1983 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 45 poz. 207) - dalej w skrócie „upad z 1983 r.”, a ani dekret z dnia 03.02.1947 r. o podatku od nabycia praw majątkowych, ani ta ustawa nie zawierały żadnych przepisów przejściowych odnoszących się do opisanej sytuacji, w zakresie opodatkowania Wnioskodawczyni spadku po babce należało, wg Wnioskodawczyni, zastosować przepisy upsd z 1983 r. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 upsd z 1983 r., w brzmieniu obowiązującym w 1998 r., obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstawał „przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku”. Datę przyjęcia spadku należy ustalić w oparciu o przepisy ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - dalej w skrócie „kc”. Jednakże zgodnie z upsd z 1983 r., przyjęcie spadku nie jest jedyną okolicznością skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego. Stosownie do art. 6 ust. 4 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 1998 r., jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli takim było orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.
   Zgodnie z ustawą z dnia 17.11.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 Nr 43 poz. 296), dalej w skrócie „kpc”, postanowienie sadu o stwierdzeniu nabycia spadku uprawomocniło się w terminie 21 dni od daty jego ogłoszenia, o ile żadna ze stron nie złoży wniosku o uzasadnienie postanowienia lub apelacji. Do postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia przez Wnioskodawczynię spadku po babce wydanego w dniu 30.09.1998 r., nie złożyła wniosku o uzasadnienie ani apelacji od niego. W związku z tym uprawomocniło się ono w dniu 21.10.1998 r. W tym dniu powstał także obowiązek podatkowy w związku z nabyciem przez Wnioskodawczynię spadku po babce. Zgodnie z ustawą z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137 poz. 926), obowiązującą od dnia 01.01.1998 r., podobnie jak przedawnieniu ulega zobowiązanie podatkowe, tak przedawnia się prawo organu podatkowego do wydania decyzji podatkowej ustalającej to zobowiązanie. Zgodnie z jej art. 68, urząd skarbowy nie może wydać decyzji w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od spadków i darowizn, jeżeli od końca roku podatkowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, upłynęły 3 lata, a w wypadku gdy podatnik nie zgłosił obowiązku podatkowego lub nie złożył zeznania, mimo ze był do tego zobowiązany albo nie ujawnił całego majątku w celu ustalenia wysokości danego zobowiązania podatkowego – 5 lat.
   W opisanej sytuacji należy zastosować pięcioletni okres przedawnienia. W związku z tym, jako że obowiązek podatkowy wobec Wnioskodawczyni w związku z dziedziczeniem po babce powstał w 1998 r., to prawo do wymiaru podatku przez organ podatkowy przedawniło się z dniem 31.12.2003 r. Wobec tego, jeśliby nawet uznać, że w 1964 r. Wnioskodawczyni powinna zgłosić do opodatkowania podatkiem od spadków spadek po babce, w tym wartość roszczeń o przywrócenie współwłasności budynku oraz o ustanowienie odpowiedniego udziału w wieczystym użytkowaniu gruntu w W., przy ul. A.i Wnioskodawczyni nie dokonała tego, to nie powinna obecnie ponieść negatywnych konsekwencji, ponieważ Wnioskodawczyni zobowiązanie do zapłaty podatku przedawniło się z końcem 2003 r.
4. Także w skład spadku po Wnioskodawczyni stryju, K., zmarłym dnia 13.09.1976 r. wchodziło m.in. roszczenie o przywrócenie współwłasności budynku oraz roszczenie o ustanowienie odpowiedniego udziału w wieczystym użytkowaniu gruntu przy ul. A.w W., zgodnie z wnioskiem złożonym w dniu 22.03.1948 r. W zakresie opodatkowania tego spadku miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 19.12.1975 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1975 r. Nr 45 poz. 228), dalej w skrócie „upad z 1975 r.”. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 upsd z 1975 r., obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstawał „przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą otwarcia spadku”. Zgodnie z art. 924 k.c., spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Jednakże stosownie do art. 6 ust. 5 upsd z 1975 r., jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Jako że postanowienie sądu o twierdzeniu nabycia przez Wnioskodawczynię spadku po stryju zostało wydane w dniu 29.11.1976 r., a Wnioskodawczyni nie złożyła wniosku o jego uzasadnienie oraz apelacji od niego, to zgodnie z przepisami kpc uprawomocniło się ono w dniu 20.12.1976 r. W tym samym dniu powstał obowiązek podatkowy w związku z nabyciem przez Wnioskodawczynię spadku po stryju. Zgodnie z art. 34 Dekretu z dnia 26.10.1950 r. o zobowiązaniach podatkowych, w brzmieniu obowiązującym w 1976 r., zobowiązanie podatkowe przedawniało się „z upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności”. W związku z tym Wnioskodawczyni zobowiązanie do zapłaty podatku od spadku po stryju przedawniło się, z końcem 1986 r. Wobec powyższego, jeśliby nawet uznać, że w 1976 r. Wnioskodawczyni powinna zgłosić do opodatkowania spadek po stryju, w tym wartość roszczeń o przywrócenie współwłasności budynku oraz o ustanowienie odpowiedniego udziału w wieczystym użytkowaniu gruntu w W, przy ul. A i nie dokonała tego, to nie powinna obecnie ponieść negatywnych konsekwencji, ponieważ Wnioskodawczyni zobowiązanie do zapłaty podatku przedawniło się z końcem 1986 r.
   
5. Odnośnie opodatkowania Wnioskodawczyni spadku po matce, J., zmarłej dnia 03.10.1976 r. miały zastosowanie, co do zasady przepisy upsd z 1975 r. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstawał „przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą otwarcia spadku”. Jednakże stosownie do jej art. 6 ust. 5 ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu – obowiązek podatkowy powstawał z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Za takie pismo można uznać postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 21.08.1998 r., stwierdzające nabycie przez Wnioskodawczynię spadku po matce. Jako że w dniu 21.08.1998 r. obowiązywała upsd z 1983 r., a ani upsd z 1975 r., ani upsd z 1983 r. nie zawierają żadnych przepisów przejściowych odnoszących się do opisanej sytuacji, w zakresie opodatkowania Wnioskodawczyni spadku po matce należy zastosować, wg Wnioskodawczyni, upsd z 1983 r. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 upsd z 1983 r., w brzmieniu obowiązującym w 1998 r., obowiązek w podatku od spadków i darowizn powstawał „przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku”. Jednakże stosownie do art. 6 ust. 4 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 1998 r., jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim było orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.
   Jako że postanowienie Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia przez Wnioskodawczynię spadku po matce zostało wydane w dniu 21.08.1998 r., a Wnioskodawczyni nie złożyła wniosku o jego uzasadnienie oraz apelacji od niego, to zgodnie z kpc uprawomocniło się ono w dniu 11.09.1998 r. Wobec powyższego, obowiązek podatkowy w związku z nabyciem spadku po matce powstał po stronie Wnioskodawczyni w dniu 11.09.1998 r.
   Zgodnie z ww. art. 68 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa, jeżeli obowiązek podatkowy wobec Wnioskodawczyni w związku z dziedziczeniem po matce powstał w 1998 r., to prawo do wymiaru podatku przez organ podatkowy przedawniło się z dniem 31.12.2003 r. To że Wnioskodawczyni nie zgłosiła dotąd w urzędzie skarbowym nabycia wszystkich ww. spadków, w tym nabycia roszczenia o przywrócenie współwłasności budynku oraz roszczenia o ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu w W. przy ul. A. nie rodzi obecnie dla Wnioskodawczyni żadnych negatywnych konsekwencji. Dopiero bowiem zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od 01.01.2007 r., w przypadku, gdy nabycie spadku nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.
   
   
   

Ad. B)

1. Decyzja SKO z dnia 31.01.2001 r., w wyniku której zostały Wnioskodawczyni przywrócone, jako spadkobierczyni: 1) współwłasność budynku w W. przy ul. A. oraz 2) roszczenie o ustanowienie odpowiedniego udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu pod tym budynkiem, sama z siebie nie miała wpływu na opodatkowanie Wnioskodawczyni ww. spadków podatkiem od spadków i darowizn. W wyniku tej decyzji Wnioskodawczyni nic nie nabyła. Przywrócono Wnioskodawczyni jedynie współwłasność budynku oraz roszczenie dotyczące gruntu nabyte w drodze ww. spadków.
   
2. Również decyzja Prezydenta miasta z dnia 10.08.2009 r., a także podpisanie w najbliższym czasie aktu notarialnego, w którym na Wnioskodawczyni rzecz, jako spadkobiercy, zostanie ustanowiony udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu pod wskazanym adresem pozostają bez wpływu na Wnioskodawczyni obowiązki w zakresie podatku od spadków i darowizn.
   
   

Podobna sytuacja była przedmiotem rozstrzygnięcia w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 09.06.2010 r., sygn. akt IPPB2/436-97/10-4/MZ. Interpretacja dotyczyła następującego stanu faktycznego. Dnia 17.07.1944 r. ojciec osoby wnoszącej o wydanie interpretacji, Z.. zakupił połowę niepodzielnej działki o powierzchni 873 m2 przy ul. N. w Warszawie. Na tej posesji znajdował się budynek użytkowy wybudowany po 1945 r. przez Stefana M. - właściciela drugiej połowy działki. Powyższa nieruchomość objęta została dekretem z 26.120.1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy. Objęcie gruntu przez gminę nastąpiło z dniem 16.08.1948 r. Dnia 15.02.1949 r., w imieniu właścicieli, został złożony wniosek o przyznanie prawa własności czasowej (użytkowanie wieczyste). Dnia 01.11.1950 r. Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawa odmówiło przyznania Zenonowi S. prawa własności czasowej do połowy ww. działki. Następnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie stwierdziło nieważność ww. orzeczenia administracyjnego PRN m. st. Warszawy. W decyzji Prezydenta m.st. Warszawy dnia 27.04.2007 r., spadkobiercom Z.. przyznano prawo użytkowania wieczystego do zabudowanego gruntu o pow. 873 m2 w 64/128 częściach. Dnia 15.05.2008 r. został podpisany akt notarialny, na mocy którego nastąpiło oddanie ww. gruntów we współużytkowanie wieczyste oraz przeniesienie budynku mieszkalnego w 28/128 częściach na rzecz osoby wnoszącej o wydanie interpretacji.

W ww. interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w przedmiotowej sprawie powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o nabyciu praw do spadku po ojcu Wnioskodawczyni, Zenonie S., tj. w 1976 r. Dalej organ podatkowy wskazał, że „decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości nie kreuje prawa do nieruchomości, lecz tylko przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia”.

Reasumując, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w ww. interpretacji stwierdził, że „w związku ze zwrotem w drodze Decyzji udziału w nieruchomości, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn”. Następnie w konkluzji organ podatkowy uznał, że „Na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek złożenia zeznania podatkowego z tytułu nabycia praw do roszczenia po zmarłym ojcu. Nadmienia się, że skoro obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię spadku po ojcu powstał z datą uprawomocnienia się ww. orzeczenia sądu, tj. w 1976 r., w myśl powołanych przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu”.

W przypadku Wnioskodawczyni zobowiązania do zapłaty podatku od spadków i darowizn w odniesieniu do nabycia praw majątkowych i rzeczy w ramach wszystkich ww. spadków przedawniły się. Decyzja Prezydenta m. st. Warszawy z dnia 10.08.2009 r., a także podpisanie w najbliższym aktu notarialnego, w którym na Wnioskodawczyni rzecz, jako spadkobierczyni, zostanie ustanowiony odpowiedni udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu pod wskazanym adresem pozostają więc bez wpływu na Wnioskodawczyni obowiązki w zakresie podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż powyższa interpretacja dotyczy oceny stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Na podstawie art. 6 ust. 4 zd. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) wymienia nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

Spadek definiuje art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zatem spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, przechodzące z chwilą śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie. W myśl § 2 powołanego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. W obrębie zakresu pojęcia praw ściśle związanych z osobą spadkodawcy, znajdują się prawa mające służyć zaspokojeniu określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jego indywidualną sytuację, np. roszczenie alimentacyjne, czy uprawnienie do renty. Zaznaczyć należy, że roszczenie o zwrot nieruchomości jest prawem majątkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. A zatem, jeżeli Wnioskodawczyni przysługiwało roszczenie o odzyskanie nieruchomości (klasyfikowane jako prawo majątkowe), to ciążył na niej obowiązek złożenia zeznania podatkowego o nabyciu praw do spadku.

Zgodnie z art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Art. 21 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) reguluje sposób powstawania zobowiązań podatkowych i określa moment powstania takiego zobowiązania. Zobowiązanie podatkowe powstaje więc z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
   
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

§ 2. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

§ 3. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

§ 3a. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że kwota zwrotu podatku lub kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa prawidłową wysokość zwrotu podatku lub nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

§ 4. Przepisy § 3 i art. 53a stosuje się odpowiednio, gdy podatnik obowiązany jest do zapłaty podatku, zaliczki na podatek lub raty podatku bez złożenia deklaracji, a obowiązku tego nie wykonał w całości lub w części.

§ 5. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.

Na podstawie art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Natomiast, gdy podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
   
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w przedmiotowej sprawie powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowień Sądu o nabyciu praw do spadku po zmarłych: ojcu w 1952 r., stryju w 1976 r. oraz babce i matce w 1998 r. Należy wskazać, że decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości nie kreuje prawa do nieruchomości, lecz tylko przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia. Przy zwrocie nieruchomości na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami nie mamy do czynienia z przeniesieniem na zasadach ogólnych własności nieruchomości na wywłaszczonego uprzednio właściciela, czy też jego spadkobierców.

Reasumując należy stwierdzić, iż w związku ze zwrotem w drodze Decyzji udziału w nieruchomości, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn. Na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek złożenia zeznań podatkowych z tytułu nabycia praw do roszczenia po zmarłych: ojcu, matce, babce i stryju. Nadmienia się, że skoro obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię spadku po ojcu powstał z datą uprawomocnienia się ww. orzeczenia sądu, tj. w 1952 r., stryju w 1976 r. oraz babce i matce w 1998 r., w myśl powołanych przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe w powyższych sprawach uległo przedawnieniu. Bez znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego pozostają wydane decyzje wymienione w pytaniu Nr 2 jak i podpisanie w najbliższym czasie aktu notarialnego.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanej interpretacji indywidualnej w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacja ta co do zasady wiąże w sprawie, w której została wydana i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowi podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.