Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1114/12-2/AO
z 4 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku nadanym dnia 31 października 2012 r. (data wpływu 05.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wskazanej na fakturze raty leasingowej samochodu osobowego - jest prawidłowe,
  
• odliczenia podatku naliczonego od paliwa kupowanego do napędu przedmiotowego samochodu - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wskazanej na fakturze raty leasingowej samochodu osobowego oraz paliwa do napędu przedmiotowego samochodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej i jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towaru i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotem wykonywanej działalności gospodarczej jest między innymi „Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek”.

Podatnik zawrze umowę leasingową - leasing operacyjny- na zakup samochodu osobowego. Samochód ten nie posiada homologacji ciężarowej ani dodatkowego badania technicznego. Dopuszczalna masa całkowita przedmiotowego pojazdu nie przekracza 3,5 tony.

Samochód zostanie przez Podatnika już w chwili zakupu przeznaczony wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie, zawarta zostanie umowa najmu na okres powyżej 6 miesięcy. W umowie najmu znajdzie się zapis, że koszt paliwa do ww. samochodu osobowego ponosi Podatnik tzn. jest to wliczone w cenę świadczonej usługi najmu. Faktury za paliwo zużyte przez Najemcę do samochodu osobowego wystawiane mają być na podatnika i zawierać będą numer rejestracyjny samochodu. Najemca samochodu jest uprawniony do odbioru faktur za paliwo i ma je przekazywać do Podatnika. Całkowity koszt wynajmu samochodu, obejmujący również koszt zużytego w danym okresie rozliczeniowym paliwa, stanowić będzie podstawę do opodatkowania. Po zakończeniu powyższej umowy - po okresie powyżej 6 miesięcy - przedmiotowy samochód nadal będzie do oddania w odpłatne używanie, nie wiadomo kiedy i na jaki okres znajdzie się podmiot, który skorzystałby z oferowanych przez Podatnika usług w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego od wykazanej na fakturze raty leasingowej (leasing operacyjny) oraz od paliwa kupowanego do napędu przedmiotowego samochodu w trakcie jego wyłącznego przeznaczenia na oddanie w odpłatne użytkowanie na okres powyżej 6 miesięcy?

Czy w okresie od zakończenia umowy najmu do nawiązania kolejnej umowy najmu przysługiwać będzie 100% odliczenie podatku VAT od rat leasingowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest odliczanie 100% podatku VAT od rat leasingowych zakupionego paliwa na podstawie art. 86 ust. 1 podatku od towarów i usług ponieważ w wartość wykonywanej usługi wliczona jest wartość raty leasingowej oraz zużytego paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wskazanej na fakturze raty leasingowej samochodu osobowego i nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od paliwa kupowanego do napędu przedmiotowego samochodu.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), dalej ustawa nowelizująca, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług zostały uchylone. Natomiast dodano m.in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
  
• przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  
  

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodany przepis art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, bądź ich użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu bądź innej umowy o podobnym charakterze, regulują przepisy art. 3 do art. 6 powołanej wyżej ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Artykuł 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Na podstawie art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z powyższego wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia lub użytkowania m.in. na podstawie umowy leasingu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenia wynikające z art. 3 ust. 1 i 6 ustawy nowelizującej nie dotyczą podatników pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1. gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
   
2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotem wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest między innymi „Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek”. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę leasingową na zakup samochodu osobowego. Dopuszczalna masa całkowita przedmiotowego pojazdu nie przekracza 3,5 tony. Samochód ten zostanie przez już w chwili zakupu przeznaczony wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie. Zawarta zostanie umowa najmu na okres powyżej 6 miesięcy. Po zakończeniu powyższej umowy - po okresie powyżej 6 miesięcy - przedmiotowy samochód nadal będzie do oddania w odpłatne używanie. Jednakże nie wiadomo kiedy i na jaki okres Wnioskodawca znajdzie podmiot, który skorzystałby z oferowanych usług w tym zakresie.

Zauważyć należy, iż samo prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu, dzierżawy, leasingu, itp. samochodów nie determinuje automatycznie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów na potrzeby działalności. Użyte bowiem w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze (…)” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem konkretnych samochodów w odpłatne używanie poprzez użycie wyrazu „tych”. Tym samym, sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne oddanie danego, konkretnego samochodu do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub podobnych na okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Z literalnego brzmienia przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej wynika bowiem, iż koniecznym warunkiem jego zastosowania jest przeznaczenie samochodu do działalności polegającej m.in. na jego wynajmie przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego u usługobiorców użytkujących samochody, na podstawie umowy leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, odnosi się do samochodów i pojazdów samochodowych wskazanych w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Tym samym, ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej nie będzie miało zastosowania u podatnika użytkującego samochód osobowy, na podstawie umowy leasingu, wykorzystującego go w ramach prowadzonej w zakresie wynajmu działalności gospodarczej, przez okres co najmniej 6 miesięcy, wyłącznie w tym celu.

W niniejszych okolicznościach przedmiotem wykonywanej działalności Wnioskodawcy jest miedzy innymi „Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek”. Wnioskodawca już w chwili zakupu samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu operacyjnego zamierza przeznaczyć przedmiotowy samochód wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie. W związku z powyższym, zawarta zostanie umowa najmu przedmiotowego samochodu na okres powyżej 6 miesięcy. Po zakończeniu powyższej umowy (powyżej 6 miesięcy) przedmiotowy samochód nadal będzie przeznaczony do oddania w odpłatne używanie.

Mając na uwadze przywołane uregulowania w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nabędzie samochód osobowy, który przeznaczy na wynajem na okres powyżej 6 miesięcy w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w tym zakresie to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury VAT dokumentującej raty leasingowe. Po zakończeniu umowy najmu trwającej powyżej 6 miesięcy w oczekiwaniu na następną umowę najmu istotne znaczenie będzie miał fakt, iż przedmiotowy samochód będzie nadal przeznaczony do dalszego najmu. Tym samym, wykorzystując przedmiotowy samochód wyłącznie do czynności opodatkowanych w okresie od zakończenia umowy najmu do nawiązania kolejnej umowy najmu Wnioskodawcy przysługiwać będzie 100% odliczenie podatku VAT od rat leasingowych.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie prawa do odliczenia paliwa kupowanego do przedmiotowego samochodu wskazać należy, iż stosownie do art. 4 ustawy nowelizującej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powyższego wynika, iż przewidziany przepisem art. 4 ustawy nowelizującej zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tj. pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Jeżeli samochód korzysta z wyłączenia z tej grupy pojazdów poprzez spełnienie przesłanek zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, wówczas od zakupu paliwa do przedmiotowego samochodu przysługuje prawo do odliczenia.

Jednakże dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu paliwa kupowanego do napędu przedmiotowego samochodu w trakcie jego wyłącznego przeznaczenia w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu dokonać należy oceny charakteru transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a najemcą samochodu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Na mocy art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zauważyć należy, iż w określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, iż dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Ponadto w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca wskazał, iż w zawartej umowie najmu zakupionego samochodu znajdzie się zapis, że koszt paliwa do przedmiotowego samochodu wliczony będzie w cenę świadczonej usługi najmu. Faktury za paliwo zużyte przez najemcę do przedmiotowego samochodu osobowego wystawiane mają być na podatnika i zawierać będą numer rejestracyjny samochodu. Najemca samochodu jest uprawniony do odbioru faktur za paliwo i ma je przekazywać do Podatnika. Całkowity koszt wynajmu samochodu, obejmujący również koszt zużytego w danym okresie rozliczeniowym paliwa, stanowić będzie podstawę do opodatkowania.

W kontekście powyższego, warto wskazać na wyrok ETS z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV). W sprawie tej Podatnik, będący firmą leasingową oferował swoim klientom usługę zarządzania zakupami paliwa do samochodów będących przedmiotem leasingu. W ramach usługi podatnik udostępniał klientom karty kredytowe wystawione na siebie. Klienci dokonywali płatności ryczałtowych w ciągu roku. Na zakończenie roku następowało rozliczenie końcowe, na podstawie którego klienci obciążani byli rzeczywistymi kosztami paliwa. Faktury za paliwo wystawiane były przez stacje benzynowe na Podatnika, który ujmował te koszty na fakturze za usługi leasingu wystawiane klientom.

Trybunał zauważył, „iż „dostawa towarów" nie odwołuje się do przeniesienia własności zgodnie z procedurami określonymi w stosownym prawie krajowym, lecz obejmuje wszelkie przeniesienie majątku rzeczowego przez jedną stronę, które uprawnia drugą stronę w rzeczywistości do dysponowania nim tak, jakby ta strona była właścicielem tego majątku. Cel VI Dyrektywy może być zagrożony, jeśli warunki wystąpienia dostawy towarów - będącej jedną z trzech transakcji opodatkowanych - różniłyby się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków regulujących przeniesienie własności w prawie cywilnym. W konsekwencji, aby odpowiedzieć na przekazane pytanie, konieczne jest ustalenie, na rzecz kogo - leasingodawcy czy leasingobiorcy - spółki naftowe przenosiły, w postępowaniu głównym, to prawo do rzeczywistego dysponowania towarem jak właściciel. Nie podlega sporowi, że leasingobiorca ma prawo do dysponowania paliwem tak, jakby był on jego właścicielem. Otrzymuje on paliwo bezpośrednio na stacjach benzynowych, a Auto nie ma w żadnym momencie prawa do decydowania, w jaki sposób to paliwo ma zostać zużyte i w jakim celu. Argument, iż paliwo jest dostarczane Auto, biorąc pod uwagę, że leasingobiorca nabywa paliwo w imieniu i na koszt tej spółki, która ponosi z góry koszt tego towaru, nie może być przyjęty”.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy że Wnioskodawca nie dokonuje dostawy paliwa na rzecz kontrahenta w trakcie faktycznego wynajmu przedmiotowego samochodu, gdyż paliwo to jest przekazywane bezpośrednio pomiędzy stacją paliw a podmiotem wynajmującym samochód. Tym samym, Wnioskodawca ani przez moment nie dysponuje przedmiotowym paliwem jak właściciel z tego też względu nie może przekazać tego prawa (odsprzedać paliwa) na rzecz najemcy. W konsekwencji, skoro nie dochodzi do dostawy paliwa przez Wnioskodawcę na rzecz wynajmującego ten element transakcji jako taki nie powinien być opodatkowany, tym samym wykazany na fakturze.

Zauważyć należy, iż jak wyjaśnił TSUE w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, w sytuacji jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Warto też przywołać orzeczenie TSUE w sprawie C-41/04 gdzie Trybunał zauważył, iż „mając na uwadze dwie okoliczności, a mianowicie że, po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, iż każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT, należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie”.

W niniejszej sprawie w wyniku zawartej umowy najemca będzie kupować w imieniu i na rachunek Wnioskodawcy paliwo, faktury za nabyte przez najemcę paliwo wystawiane mają być na Wnioskodawcę, a najemca samochodu jest uprawniony do odbioru tych faktur, które będzie przekazywać do Wnioskodawcy. W takich okolicznościach należy uznać, że zawarte porozumienie stanowiące o wliczeniu kosztu zużytego paliwa w cenę świadczonej usługi nie stanowi umowy o dostawę paliwa. Wnioskodawca nie nabywa paliwa w celu dokonania jego odsprzedaży najemcy. Najemca nabywa paliwo korzystając ze swobody wyboru jego ilości oraz jakości, jak również momentu zakupu. Zatem biorąc pod uwagę powyższe nie można uznać, iż świadczona usługa najmu obejmująca również koszt zużytego paliwa do napędu przedmiotowego samochodu w trakcie jego wynajmu ma charakter świadczenia kompleksowego. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca będzie świadczyć usługę wynajmu samochodu natomiast dostawa paliwa na rzecz najemcy nie będzie dokonywana przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie dysponuje przedmiotowym paliwem jak właściciel (nie jest nabywcą towaru). Tym samym, świadczenia te nie spełniają przesłanek do uznania ich za jedną całość, do podstawy opodatkowania której wliczany jest koszt zużytego przez najemcę paliwa.

W konsekwencji powyższego, pomimo, iż przewidziany przepisem art. 4 ustawy nowelizującej zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, a przedmiotowy samochód korzysta z wyłączenia z tej grupy pojazdów poprzez spełnienie przesłanek zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury za paliwo służące do napędu przedmiotowego samochodu.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. W myśl art. 106 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Zatem obowiązek udokumentowania fakturą sprzedaży dokonanej przez podatnika tego podatku wynika z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W celu rzetelnego odzwierciedlenia w wystawianym dokumencie zaistniałego zdarzenia gospodarczego niniejszy przepis nakłada na podatnika obowiązek uwzględnienia przede wszystkim daty dokonania sprzedaży, ceny, stawki podatku, podstawy opodatkowania, a także co istotne w niniejszej sprawie – danych podatnika – wystawcy faktury oraz nabywcy towaru lub usługi. Faktury VAT są bowiem dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Pełnią szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W rezultacie łącznej analizy regulacji zawartych w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, który to przepis stanowi, że termin „sprzedaży” należy rozumieć jako m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oraz w art. 7 ust. 1 tej ustawy określającej dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) stwierdzić należy, że podatnik dokumentując czynność dostawy towarów poprzez wystawienie faktury VAT zobowiązany jest do umieszczenia danych faktycznego nabywcy towarów tzn. takiego, na którego przenoszone jest prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego od paliwa kupowanego do napędu przedmiotowego samochodu należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ zauważa, iż na mocy z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (§ 2 tego artykułu).

Z uwagi na fakt, iż wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego natomiast Strona dokonała opłaty w dniu 30 października 2012 r. tytułem wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w wysokości 75 zł różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa, na rachunek bankowy wskazany we wniosku w części F, poz. 67.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.