INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012r. (data wpływu 24 lutego 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi pomieszczeniami stanowiącymi garaż, komórkę lub piwnicę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi pomieszczeniami stanowiącymi garaż, komórkę lub piwnicę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik realizuje inwestycję polegającą na budowie budynku wielomieszkaniowego, w ramach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o VAT. Budynek jest wznoszony na gruncie oddanym Podatnikowi w użytkowanie wieczyste. Podatnik jest w trakcie przygotowywania umów przedwstępnych sprzedaży lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m².

Przedmiotem sprzedaży będzie, na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego z każdym kolejnym nabywcą: – samodzielny lokal mieszkalny, w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 t.j.), wraz z przynależnym do niego, jako jego część składowa, pomieszczeniem przynależnym w postaci garażu, komórki lub piwnicy.

Pomieszczenia przynależne w postaci garażu, komórki lub piwnicy znajdują się w obrębie budynku. Wyodrębniony, samodzielny lokal mieszkalny, będący przedmiotem sprzedaży, wraz z przynależnym do niego pomieszczeniem przynależnym objęty będzie jedną księgą wieczystą. Za opisane wyżej przedmioty sprzedaży nabywcy będą uiszczać jedną cenę. Brak będzie możliwości sprzedaży przez Wnioskodawcę wskazanych pomieszczeń przynależnych bez przeniesienia prawa własności lokali mieszkalnych. Żadna z części budynku nie będzie wykorzystywana na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Ogół powierzchni budynku ma służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych nabywców poszczególnych lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisywanych wyżej samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi do nich (integralnie związanymi z prawem własności) pomieszczeniami przynależnymi w postaci garażu, komórki lub piwnicy opodatkowana będzie podatkiem VAT z zastosowaniem preferencyjnej stawki podatku VAT właściwej dla dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż opisywanych wyżej samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi do nich (integralnie związanymi z prawem własności) pomieszczeniami przynależnymi w postaci garażu, komórki lub piwnicy opodatkowana będzie podatkiem VAT z zastosowaniem preferencyjnej stawki podatku VAT właściwej dla dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Otóż, zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób traktować opisanych wyżej dostaw lokali mieszkalnych jako dwóch odrębnych dostaw, z zastosowaniem odrębnych stawek podatkowych. Takie rozdzielanie dokonywanych dostaw miałoby sztuczny charakter, nieznajdujący oparcia w przepisach prawa, nieodpowiadający istocie dokonywanych dostaw lokali w ramach realizowanej inwestycji mieszkaniowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 21 września 2010r., I SA/Rz 395/10 stwierdził, iż ustawodawca w art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali do kategorii pomieszczeń przynależnych do lokalu – jako jego części składowe -zalicza m.in. piwnicę, strych, komórkę, garaż, natomiast przepis art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności. Oznacza to, że pomieszczenie garażowe znajdujące się w budynku mieszkalnym nie jest lokalem użytkowym, ponieważ stanowiąc część składową lokalu mieszkalnego, nie może być przedmiotem odrębnej od tego lokalu dostawy towarów.

Części składowe rzeczy nie może być zatem odrębnym przedmiotem dostawy, na gruncie ustawy o VAT. WSA w Rzeszowie powołał się na bogate w tym zakresie orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyroki z 22 czerwca 2005r., I FSK 103/2005, z 8 stycznia 2009r., I FSK 1789/07, oraz z 6 stycznia 2010r. I FSK 1489/08). Podobnie orzekł również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 10 stycznia 2011r. I SA/Gd 1177/2010.

Z orzeczeń tych wynika, że przy czynnościach dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, któremu towarzyszy sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego (garażu), ze względu na trudności w wyodrębnieniu od czynności podstawowej należy zastosować preferencyjną stawkę podatkową. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki wyłącznie z przyczyn wynikających z przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Stosownie do art. 41 ust. 12a ww. ustawy przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
  
  

Jak stanowi art. 41 ust. 12c ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia – art. 2 ust. 3 ww. ustawy o własności lokali.

Stosownie do art. 2 ust. 4 ww. ustawy o własności lokali, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Zgodnie natomiast z art. 47 § 2 ww. ustawy Kodeks cywilny, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl art. 47 § 3 ww. ustawy Kodeks cywilny, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Podatnik realizuje inwestycję polegającą na budowie budynku wielomieszkaniowego, w ramach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o VAT. Budynek jest wznoszony na gruncie oddanym Podatnikowi w użytkowanie wieczyste. Podatnik jest w trakcie przygotowywania umów przedwstępnych sprzedaży lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m².

Przedmiotem sprzedaży będzie, na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego z każdym kolejnym nabywcą: – samodzielny lokal mieszkalny, wraz z przynależnym do niego, jako jego część składowa, pomieszczeniem przynależnym w postaci garażu, komórki lub piwnicy. Pomieszczenia przynależne w postaci garażu, komórki lub piwnicy znajdują się w obrębie budynku. Wyodrębniony, samodzielny lokal mieszkalny, będący przedmiotem sprzedaży, wraz z przynależnym do niego pomieszczeniem przynależnym objęty będzie jedną księgą wieczystą. Za opisane wyżej przedmioty sprzedaży nabywcy będą uiszczać jedną cenę. Brak będzie możliwości sprzedaży przez Wnioskodawcę wskazanych pomieszczeń przynależnych bez przeniesienia prawa własności lokali mieszkalnych. Żadna z części budynku nie będzie wykorzystywana na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Ogół powierzchni budynku ma służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych nabywców poszczególnych lokali mieszkalnych.

Z powyższego wynika więc, iż poszczególne pomieszczenia przynależne: garaże, piwnice i komórki stanowić będą część składową nieruchomości (lokalu mieszkalnego). Pomimo, iż garaże, piwnice i komórki nie pełnią funkcji mieszkaniowych, stanowią integralną część danego samodzielnego lokalu mieszkalnego i nie można ich nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym, jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem przynależnym w postaci garażu, piwnicy lub komórki, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego i nie może być przedmiotem sprzedaży bez przeniesienia prawa własności lokali mieszkalnych, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 2 pkt 12 ustawy, podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT, z uwzględnieniem art. 41 ust. 12b ustawy.

Reasumując, skoro przedmiotowa sprzedaż prawa własności lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem przynależnym w postaci garażu, piwnicy lub komórki, objęta jest jedną księgą wieczystą oraz brak będzie możliwości sprzedaży pomieszczeń przynależnych bez przeniesienia prawa własności lokali mieszkalnych, zatem sprzedaż ta podlegać będzie stawce podatku od towarów i usług właściwej dla dostawy lokalu mieszkalnego, tj. 8%.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.