Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1016/12-5/AP
z 18 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2012 r. (data wpływu 18 października 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 listopada 2012 r. oraz w dniu 5 grudnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej „Pracodawca”) tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. W ramach tego funduszu Pracodawca określił przeznaczenie środków na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej w regulaminie ustalonym w trybie określonym w ustawie. Fundusz przeznaczony jest na finansowanie działalności socjalnej polegającej na m.in.:

1. dofinansowaniu na wniosek pracownika do wczasów zorganizowanych przez uprawnionych organizatorów, przy czym dofinansowanie przebiega w dwóch formach:
   1. w przypadku zakupienia wczasów przez Pracodawcę to on ponosi w całości koszt, a pracownikowi jest potrącana z wynagrodzenia kwota, na którą nie przysługuje dofinansowanie,
   2. pracownik za zgodą Pracodawcy sam zakupuje usługi w postaci wczasów zorganizowanych u uprawnionego organizatora; pracownik po przedstawieniu prawidłowych faktur otrzymuje częściowy przysługujący mu zwrot poniesionych wydatków,
2. dofinansowaniu do wycieczek jednodniowych lub kilkudniowych organizowanych na zlecenie Pracodawcy przez uprawniony podmiot,
3. dofinansowaniu do wypoczynku zorganizowanego dla młodzieży powyżej 18 roku życia w formie kolonii, obozów, wczasów,
4. bezzwrotnych zapomogach finansowych i rzeczowych; przy czym zapomogi rzeczowe nie dotyczą bonów, talonów i innych znaków uprawniających do wymiany na towary lub usługi,
5. świadczeniach rzeczowych w postaci paczek choinkowych dla dzieci,
6. innych świadczeniach rzeczowych takich jak np. wartość biletów do kina, wartość karnetu na siłownię, basen itp.

Z tych świadczeń socjalnych korzystają pracownicy i członkowie ich rodzin, w tym współmałżonkowie oraz dzieci i młodzież ucząca się do 24 roku życia, będąca na utrzymaniu rodziców. Zgodnie z regulaminem, prawo do świadczeń mają także konkubenci pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle znowelizowanego art. 21 ust. 1 pkt 67 oraz art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) dofinansowanie do świadczeń socjalnych wymienionych w punktach od 1 do 7, będą korzystały ze zwolnienia w części do kwoty 380 zł lub w całości z podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy użyte w art. 21 ust. 1 pkt 67 sformułowanie „sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu socjalnego”, należy rozumieć zgodnie z poniższym przykładem (a) czy też zgodnie z przykładem (b):
   1. pracownik zakupił wczasy zorganizowane dla siebie oraz dwóch członków rodziny oraz współmałżonka lub konkubenta w kwocie 4.000 zł; z funduszu socjalnego otrzymał zwrot w wysokości 2.500 zł – w tym przypadku świadczenie nie zostało w całości sfinansowane z funduszu socjalnego w rozumieniu tego artykułu i zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł nie przysługuje,
   2. pracownik zakupił wczasy zorganizowane dla siebie oraz dwóch członków rodziny oraz współmałżonka lub konkubenta w kwocie 2.000 zł; z funduszu socjalnego otrzymał zwrot w całości, tj. w kwocie 2.000 zł; w tym przypadku świadczenie zostało w całości sfinansowane z funduszu socjalnego i pracownikowi przysługuje zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł?
3. Czy w przypadku świadczeń socjalnych otrzymanych przez pracownika i członków jego rodziny, przychód, a zatem i jego zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł, należy odnieść tylko do tej części przychodu przypadającego na pracownika?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, w świetle znowelizowanego art. 21 ust. 1 pkt 67, dofinansowanie do świadczeń socjalnych wymienionych w pkt 1 a) i b) będą korzystały ze zwolnienia w części do kwoty 380 zł rocznie. Nie jest tu ważna forma zakupu świadczenia czy przez pracodawcę, czy też przez pracownika.

Ze zwolnienia w części do kwoty 380 zł będą również korzystały świadczenia socjalne polegające na dofinansowaniu pracownikom i członkom ich rodzin i konkubentom do wycieczek wymienionych w pkt 2 stanu faktycznego a także dofinansowanie do świadczeń socjalnych wymienionych w pkt 3, 4, 5, i 6.

Z całkowitego zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) korzysta dofinansowanie do świadczeń socjalnych polegających na organizowaniu wczasów dla dzieci i młodzieży do lat 18. Przy czym, jeżeli np. z dofinansowania do wczasów korzysta pracownik wraz ze swoją rodziną złożoną z dwojga dzieci, w tym jedno jest niepełnoletnie, to wówczas wartość dofinansowania przypadająca na dziecko niepełnoletnie nie jest w całości doliczana do przychodu pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, użyte w art. 21 ust. 1 pkt 67 sformułowanie „sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu socjalnego” należy rozumieć w ten sposób, że źródłem dofinansowania do świadczeń socjalnych jest zakładowy fundusz socjalny a nie np. fundusz obrotowy Pracodawcy. Stąd bez znaczenia jest fakt, czy dane świadczenie, np. wczasy dla pracownika, były w całości czy też częściowo zrefundowane z funduszu socjalnego. Odnosząc się do przykładu wymienionego w pkt 2 a) i b) należy stwierdzić, że w obu przypadkach mamy do czynienia z dofinansowaniem do świadczenia w całości sfinansowanego z funduszu socjalnego. W obu przypadkach można zastosować zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, w przypadku świadczeń socjalnych otrzymanych przez pracownika i członków jego rodziny, a także konkubenta, dochód należy przypisać w całości pracownikowi. W przypadku tych świadczeń przychód powstaje u pracownika, który wnioskował o ich przyznanie, niezależnie od tego, czy korzystającym ze świadczeń jest bezpośrednio pracownik czy członkowie jego rodziny bądź konkubent. Dlatego przychód uzyskuje pracownik, a nie jego rodzina. Stąd przychód ten należy odnieść w całości do przysługującego zwolnienia do kwoty 380 zł, a nie tylko do części dochodu przypadającego stricto na pracownika, pod warunkiem, że dany rodzaj świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego z takiego zwolnienia korzysta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak też jest w przypadku dofinansowania świadczeń socjalnych otrzymanych przez pracownika, członków jego rodziny oraz konkubenta, bowiem to dofinansowanie przyznawane jest w związku z istniejącym stosunkiem służbowym pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Zatem przychód z tego tytułu należy zaliczyć do źródła określonego w treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Na podstawie powołanego przepisu skorzystanie ze zwolnienia do wysokości kwoty 380 zł możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
• są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• świadczenia zostały otrzymane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
  
  

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 592 ze zm.) w związku z finansowaniem działalności socjalnej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej, w tym również dotyczące wypoczynku (także wycieczki) oraz pomocy materialnej finansowej i rzeczowej - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Tut. Organ zauważa, iż nadwyżka przychodu ponad kwotę 380 zł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Płatnik zobowiązany jest wówczas do pobrania i odprowadzenia od przekazanego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) cyt. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18 z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra niezależnie od ich wysokości.

Z powyższego przepisu wynika, iż aby dopłata do wypoczynku mogła być zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• wypoczynek ma być zorganizowany przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie,
• dziecko korzysta z wypoczynku w formie wczasów, kolonii, obozów lub zimowisk, w tym również połączonych z nauką,
• dziecko jest w wieku do 18 lat.
  
  

Jeżeli finansowanie tego wypoczynku następuje :

• z funduszu socjalnego,
• z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
• zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra

i spełnione są powyższe warunki, ustawodawca nie ogranicza kwotowo świadczenia podlegającego zwolnieniu.

W oparciu o powyższy przepis prawa należy stwierdzić, iż przyznawane przez Wnioskodawcę kwoty dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 z funduszu świadczeń socjalnych z tytułu pobytu dzieci i młodzieży na zorganizowanym wypoczynku korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji, gdy spełnione są wszystkie przesłanki wskazane w tym przepisie.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę informacje oraz powołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej, wskazane w pkt 1-6 opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, korzystają ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej 380 zł w roku podatkowym.

Ponadto uznać należy, iż świadczenia wskazane w pkt a) i b) pytania nr 2 korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, gdyż jednym z warunków niezbędnych do zastosowania tego zwolnienia jest właściwe źródło finansowania wymienione w tym przepisie - w przedmiotowej sprawie jest to zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Natomiast udział procentowy finansowania przez Wnioskodawcę tych świadczeń pozostaje bez znaczenia.

W przypadku świadczeń socjalnych otrzymanych przez pracownika, członków jego rodziny oraz konkubenta, przychód, a zatem i jego ewentualne zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł w roku podatkowym, należy odnieść do całej kwoty przychodu przypadającego na pracownika.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ zauważa, iż w treści pytania nr 1 Wnioskodawca odniósł się do świadczeń wymienionych w punktach od 1 do 7, natomiast w treści opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wymienił świadczenia w punktach 1 do 6 i do tychże świadczeń tut. Organ ustosunkował się wydając przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.