Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1112/12-2/IM
z 13 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (wg daty wpływu do Biura KIP w Lesznie) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu z tytułu udziału w zysku spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu z tytułu udziału w zysku spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Stosownie do regulacji art. 52 § 1 w związku z art. 37 § l i art. 103 kodeksu spółek handlowych jeżeli w umowie spółki komandytowej nie postanowiono inaczej, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku na koniec każdego roku obrotowego. W umowie spółki komandytowej, której wspólnikiem jest Wnioskodawca (por. § 13 ust. 3 i 4 umowy spółki komandytowej) - w oparciu między innymi o wskazaną wyżej regulację kodeksową - określono wyraźnie i jednoznacznie, że wspólnicy mają prawo do udziału w zysku rocznym przeznaczonym do wypłaty w drodze uchwały podjętej za zgodą wszystkich wspólników i w przypadku podjęcia przez wspólników uchwały o wypłacie czystego zysku jest on dzielony między wspólników zgodnie z paragrafem 11 umowy spółki (przepis ten określa proporcje udziału w zysku spółki komandytowej). W świetle powyższych regulacji, zarówno ustawowej jak i umownej, prawo do udziału wspólnika spółki w zysku spółki następuje dopiero w końcem roku obrotowego lub w przypadku gdy wspólnicy spółki wcześniej podejmą zgodnie uchwalę w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W ramach niniejszej interpretacji Wnioskodawca zwraca się z pytaniem o określenie momentu w którym on jako wspólnik spółki komandytowej jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osiągniętego przez niego, jako wspólnika spółki komandytowej, dochodu z tytułu udziału w zysku spółki, w szczególności o wyjaśnienie czy jako wspólnik spółki komandytowej jest zobowiązany do wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w ciągu roku obrotowego, w sytuacji gdy uchwała o przeznaczeniu zysku do wypłaty na rzecz wspólników zostanie podjęta dopiero po zakończeniu roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej stanie faktycznym i prawnym (w określonej powyżej regulacji kodeksowej i umownej) wspólnicy zobowiązani będą do wpłaty podatku dochodowego bądź dopiero z datą podjęcia przez wspólników jednomyślnej uchwały o przeznaczeniu zysku do podziału pomiędzy wspólników i jego podziale, bądź w sytuacji gdy przedmiotowa uchwała nie zostanie podjęta w ciągu roku podatkowego wspólnicy zobowiązani będą do wpłaty podatku dochodowego w terminie zapłaty podatku dochodowego wynikającego z zeznania rocznego za dany rok podatkowy, w którym spółka komandytowa osiągnęła dochód.

W uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, że w opisanych w niniejszym wniosku okolicznościach faktycznych i prawnych, dopiero w dniu podjęcia przez wspólników spółki komandytowej uchwały o przeznaczeniu zysku rocznego do wypłaty pomiędzy wspólników i jego podziale zysk ten staje się przychodem należnym dla wspólników spółki komandytowej, podlegającym z tą datą stosownie do art. 5b ust. 2 i art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych połączeniu z pozostałymi przychodami, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. W związku z tym kwota przyznanego na mocy uchwały o wypłacie i podziale rocznego zysku, przy uwzględnieniu zapisów umowy spółki dotyczących wysokości partycypacji danego wspólnika w zysku spółki, stanowi dla danego wspólnika spółki przychód należny z działalności gospodarczej, od którego należy odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiąc w którym go uzyskano, tj. za miesiąc w którym została podjęta wskazana wyżej uchwała. W sytuacji gdy w ciągu danego roku podatkowego (w danym miesiącu roku podatkowego) wskazana uchwała nie zostanie podjęta Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej nie jest obowiązany do wpłaty zaliczki na podatek od zysku osiągniętego przez spółkę w tym miesiącu.

O przychodzie należnym danemu wspólnikowi w myśl art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można bowiem mówić tylko wtedy, gdy powstaje po jego stronie jako wspólnika spółki prawo domagania się wypłaty przysługującego mu z tytułu udziału w spółce zysku (w proporcji określonej umową spółki). Bez znaczenia przy tym dla powstania przychodu należnego pozostaje moment faktycznej wypłaty podzielonego zysku. W okolicznościach sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację podatkową, przy uwzględnieniu postanowień umowy spółki (por. § 13 ust. 3 i 4 umowy spółki komandytowej), u Wnioskodawcy jako wspólnika spółki prawo domagania się wypłaty przysługującego mu z tytułu udziału w spółce zysku (w proporcji określonej umową spółki) nastąpi jedynie po zakończeniu roku podatkowego w przypadku, gdy wspólnicy spółki podejmą zgodnie uchwałę w tym zakresie. W konsekwencji za moment uzyskania przychodu u Wnioskodawcy jako wspólnika spółki komandytowej uznać należy dzień podjęcia przez wspólników ww. uchwały o podziale zysku i w związku z tym Wnioskodawca zobowiązany byłby uiszczać zaliczkę na podatek dochodowy w ciągu roku podatkowego jedynie” za miesiąc w którym zostałaby podjęta przez wspólników wskazana uchwała.

Gdy zaś w ciągu danego roku podatkowego (z dowolnych przyczyn: brak jednomyślności wspólników spółki, podjęcie uchwały dopiero w następnym roku podatkowym po roku podatkowym którego uchwala dotyczy) uchwała o podziale zysku nie zostanie podjęta w ogóle Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej nie będzie zobowiązany do wpłat miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, lecz zobowiązany będzie do zapłaty podatku dochodowego za rok podatkowy, w którym spółka osiągnęła dochód w terminie zapłaty podatku dochodowego wynikającego z zeznania rocznego. W tej bowiem sytuacji przy uwzględnieniu regulacji art. 14 i art. 45 ustawy o podatku dochodowym uznać należy, że dochód roczny osiągnięty przez spółkę i zatwierdzony uchwałą wspólników, a nie podzielony wymaganą umową spółki uchwałą pomiędzy jej wspólników, winien być opodatkowany przez wspólników spółki w proporcji wynikającej z zapisanej w samej umowie spółki proporcji udziału w zysku spółki jako przychód należny za rok podatkowy w którym faktycznie został osiągnięty przez samą spółkę komandytową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Art. 102 Kodeksu spółek handlowych stanowi, iż spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Jednocześnie, stosownie do przepisu art. 103 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Na mocy upoważnienia wynikającego z wyżej cytowanego przepisu należy także wskazać na treść art. 28 Kodeksu spółek handlowych, według którego majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia oraz art. 48 § 3 tej ustawy stanowiący, iż prawa, które wspólnik zobowiązuje się wnieść do spółki, uważa się przeniesione na spółkę.

Z powyższych regulacji wynika w sposób jednoznaczny, iż majątek spółki komandytowej jest prawnie wyodrębniony od majątków osobistych wspólników.

Stosownie do treści art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

W myśl art. 52 § 1 Kodeksu spółek handlowych, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

W świetle cytowanych przepisów, zysk w spółce komandytowej jest dzielony pomiędzy wspólników z końcem każdego roku obrotowego (zasadniczo roku kalendarzowego). Przy czym zysk nie musi być koniecznie podzielony i wypłacony wspólnikom.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w przepisie art. 5a pkt 6 ww. ustawy. W myśl tego przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

   - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Wskazać przy tym należy, że ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego (art. 5a pkt 26 cyt. ustawy).

W związku z tym, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do artykułu 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W świetle cytowanego przepisu wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki komandytowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika.

W konsekwencji, każdy ze wspólników spółki komandytowej oblicza odrębnie dochód z udziału w tejże spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy. Dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce komandytowej stanowić będzie dla jej wspólnika - osoby fizycznej - dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu (art. 9a ust. 2 cyt. ustawy).

Przypadający na wspólnika spółki komandytowej dochód powinien być ustalony na podstawie ksiąg rachunkowych, do prowadzenia których zobowiązana jest spółka na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W myśl przepisu art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku;
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające (art. 44 ust. 3 ww. ustawy).
   
   

Natomiast zgodnie z art. 44 ust. 3f cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45.

Natomiast obowiązek składania zeznań o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu został określony w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowany jest komandytariuszem w spółce komandytowej.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, że dochód każdego ze wspólników, rozumiany jako zysk z tytułu udziału w spółce komandytowej, winien być systematycznie opodatkowywany w ciągu roku zgodnie z obowiązującymi przepisami. Każdy ze wspólników spółki komandytowej winien obliczać odrębnie dochód z udziału w tejże spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu winien obliczać podatek dochodowy.

Z przepisów Kodeksu spółek handlowych wynika, że zysk w spółce komandytowej jest dzielony pomiędzy wspólników z końcem każdego roku obrotowego (zasadniczo roku kalendarzowego). Przy czym zysk nie musi być koniecznie podzielony i wypłacony wspólnikom. Fakt wypłaty zysku u wspólników spółki komandytowej nie skutkuje, co do zasady, powstaniem dochodu (przychodu) do opodatkowania. Wypłata z tytułu podziału zysku uregulowana w art. 52 Kodeksu spółek handlowych stanowi bowiem odzwierciedlenie uzyskanego dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej. Od tego dochodu wspólnicy w ciągu roku opłacają zaliczki na podatek, a po zakończeniu roku ewentualnie uiszczają dopłatę podatku wynikającego z rocznego zeznania podatkowego. Tym samym wypłata zysku już opodatkowanego wspólnikom spółki komandytowej nie generuje przychodu. W konsekwencji, wypłata na rzecz wspólnika środków z tytułu podziału zysku spółki komandytowej, o której mowa w wyżej przytoczonym art. 52 Kodeksu spółek handlowych, nie skutkuje powstaniem obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osiągniętego przez niego dochodu, z tytułu udziału w zysku spółki, w ciągu roku podatkowego. Dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce komandytowej stanowić będzie dla jej wspólnika - osoby fizycznej - dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe nie ma wypływu fakt, iż uchwała o przeznaczeniu zysku do wypłaty na rzecz wspólników zostanie podjęta dopiero po zakończeniu roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.