INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 06 lutego 2012 r. (data wpływu 08 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi w Polsce działalność poprzez centralę i trzy oddziały zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Jeden z oddziałów prowadzi działalność produkcyjną i handlową na terenie Strefy Ekonomicznej (zwanej dalej „SE” lub „Strefa”), na podstawie uzyskanego przez Spółkę w dniu 26 marca 2007 roku Zezwolenia na działalność w Strefie (zwanym dalej Zezwoleniem). W odniesieniu do działalności prowadzonej na terenie SSE w ramach Zezwolenia, Spółka korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej dla Spółki w SE, z dnia 26 marca 2007 roku, z późn. zm., obowiązujące do dnia 30 września 2018 roku, zawiera następujące warunki:

1. Po dniu uzyskania pozwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy dokonanie Inwestycji na terenie Strefy, tj. poniesienie wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji) w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 236, poz. 1705 z późn. zm., zwanym dalej Rozporządzeniem) w wysokości co najmniej 78.000.000 zł (słownie: siedemdziesiąt osiem milionów zł) do 31.12.2011 roku.
2. Przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie Strefy liczba zatrudnionych pracowników przez Spółkę wynosić będzie:
   • 294 pracowników - w okresie od dnia 31.12.2008 roku do dnia 30.06.2012 roku,
   • narastająco 319 pracowników średniorocznie - w okresie od dnia 01.07.2012 roku do dnia 30.06.2018 roku.
3. Zakończenie inwestycji do dnia 31 grudnia 2011 roku.
   
   

Spółka, w okresie po dniu uzyskania zezwolenia aż do ostatniego dnia jego obowiązywania, tj. 30 września 2018 roku, poniosła i będzie ponosić kwalifikowane wydatki znacznie przekraczające kwotę wymaganej inwestycji, tj. kwotę 78.000.000 zł. Wszystkie poniesione wydatki pozostają i będą pozostawać w ścisłym związku z przedmiotem działalności określonym w Zezwoleniu oraz odpowiadają oraz będą odpowiadać wszystkim warunkom kwalifikacyjnym przewidzianym w § 3-4 i § 6 Rozporządzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) oraz w art. 12 i art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 roku o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 roku Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), należy brać pod uwagę kwotę wydatków inwestycyjnych ustaloną w zezwoleniu jako warunek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (tj. 78.000.000 zł), czy też wartość faktycznych wydatków inwestycyjnych, także w części przewyższającej kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu, poniesionych do ostatniego dnia obowiązywania Zezwolenia, tj. 30 września 2018 roku, nie wyższą niż wartość dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku inwestycji związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu, jako podstawę obliczenia wysokości zwolnienia z opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać wartość faktycznie poniesionych kwalifikowanych wydatków w okresie po dniu uzyskania Zezwolenia aż do ostatniego dnia jego obowiązywania, nawet, gdyby te wydatki przewyższały kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych określonych w Zezwoleniu, tj. kwotę 78.000.000 zł. Jednak wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Spółka opiera swoje stanowisko na treści udzielonego jej Zezwolenia oraz na analizie przepisów prawa, w trybie których wydano powołane wyżej Zezwolenie.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość zwolnienia zależna jest od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

Zgodnie z treścią art. 16 w zw. z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 roku o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 roku Nr 42, poz. 274 ze zm., zwanej dalej usse), podstawowym warunkiem umożliwiającym skorzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (lub fizycznych) jest uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Spółka wypełniła ten warunek uzyskując stosowne zezwolenie, w brzmieniu przywołanym powyżej.

Spółka uważa, iż brak jest w przepisach ustawy o sse, w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także w przepisach Rozporządzenia w sprawie SSE stosujących się do zezwoleń udzielonych Spółce, innego sposobu określenia maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych. Żaden z tych przepisów nie utożsamia minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych określonej w Zezwoleniu z maksymalną kwotą zwolnienia z podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o sse, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

§ 3 ust. 1 Rozporządzenia określa, iż pomoc regionalna udzielana jest przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm. ). Stanowi ona pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

W § 3 ust. 4 Rozporządzenia ustawodawca zamieścił definicję pojęcia „nowe inwestycje”. Są to inwestycje w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegające na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora.

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
   
   

Spółka w okresie po dniu uzyskania zezwolenia do dnia dzisiejszego poniosła kwalifikowane nakłady inwestycyjne spełniające warunki z przytoczonych powyżej przepisów prawa w wysokości znacznie przewyższającej ich minimalną wysokość określoną w zezwoleniu. Do dnia zakończenia obowiązywania zezwolenia Spółka zamierza nadal kontynuować ponoszenie wydatków kwalifikowanych w SSE.

W ocenie Spółki, zastosowanie w udzielonym Zezwoleniu sformułowania „poniesienie wydatków inwestycyjnych … w wysokości co najmniej 78.000.000 zł”, pozwala wnioskować, iż Spółka zobowiązana jest do poniesienia nakładów inwestycyjnych nie mniejszych niż określony w Zezwoleniu pułap. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wysokość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych należy wyliczyć w oparciu o faktyczną wartość poniesionych wydatków inwestycyjnych, w tym także tych poniesionych powyżej minimalnej wartości określonej w Zezwoleniu, w okresie obowiązywania Zezwolenia.

Powyższą tezę potwierdza również analiza treści uzyskanego przez Spółkę Zezwolenia. Zgodnie z obowiązującymi na dzień wydania Zezwolenia regulacjami ustawy o sse oraz przepisami Rozporządzenia nie było wymogu podawania w Zezwoleniu górnego limitu kosztów kwalifikowanych inwestycji, a tym samym ograniczania możliwości stosowania wysokości faktycznie poniesionych kosztów kwalifikowanych inwestycji do obliczania wysokości zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych. Zostały one wprowadzone do art. 16 ust. 2 ustawy o sse od dnia 4 sierpnia 2008 roku, na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 roku o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2008 roku Nr 118, poz. 746). Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o sse, zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed wejściem w życie powyższej ustawy zachowują moc, co jednoznacznie wskazuje na ochronę praw nabytych przez Spółkę na podstawie wydanego w poprzednim stanie prawnym Zezwolenia.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, nie znajdą zastosowania zmienione przepisy art. 16 ust. 2 ustawy o sse. W treści Zezwolenia uzyskanego przez Spółkę brak jest określenia maksymalnego limitu kosztów kwalifikowanych.

Stanowisko Spółki podzielane jest także przez organy podatkowe, w licznie wydawanych w imieniu Ministra Finansów indywidualnych interpretacjach przepisów podatkowych.

Także wykładnia celowościowa przepisów specjalnych stref ekonomicznych wskazuje, iż mają one za zadanie rozwój regionów położonych w specjalnych strefach ekonomicznych poprzez ich aktywizację gospodarczą, a działania Spółki są zgodne z intencją ustawodawcy. Niezasadnym się zatem wydaje wprowadzanie ograniczeń w tym zakresie wbrew woli prawodawcy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzenia, zdaniem Spółki, w związku z prowadzeniem przez Nią na podstawie Zezwolenia działalności gospodarczej na terenie Strefy, zarówno wydatki poniesione przez Spółkę do wysokości limitu określonego w Zezwoleniu, jak też dalsze kwalifikowane wydatki w okresie obowiązywania Zezwolenia, będą stanowiły podstawę kalkulacji wysokości zwolnienia przewidzianego przepisami art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy wskazać, iż w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 2011 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z dnia 8 kwietnia 2011 r. Nr 74, poz. 394 został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie stanu faktycznego. Wniosek Spółki w zakresie zdarzenia przyszłego został rozpatrzony interpretacją indywidualną w dniu 24 kwietnia 2012 r. nr ILPB3/423-36/12-3/MM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.