INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2012r. (data wpływu do tut. Biura 18 lipca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą opodatkowaną na „zasadach ogólnych”. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakres prowadzonej przez Niego działalności obejmuje m.in.:

• konserwację i naprawę pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
• sprzedaż detaliczną wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia, prowadzoną na straganach i targowiskach.
  
  

W dniu 06 czerwca 2010r. Wnioskodawca podpisał umowę najmu lokalu użytkowego, na działalność handlową w zakresie sprzedaży detalicznej wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia prowadzoną na straganach i targowiskach (PKD 47.82.Z), na okres od dnia przekazania lokalu do dnia 30 czerwca 2012r. Lokal usytuowano w hali targowiskowej – Centrum Handlowo-Magazynowym i było to dodatkowe (drugie) miejsce, w którym Wnioskodawca prowadził działalność handlową. Zgodnie z podpisaną umową, Wnioskodawca zobowiązany był opłacać czynsz najmu w wysokości uzależnionej od średniego kursu euro, z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, średnio 1.600,00 zł netto/mc oraz ogólne koszty eksploatacji hali w średniej wysokości 200,00 zł/mc, stąd łącznie Wnioskodawca zobowiązany był do wniesienia opłat w wysokości 1.800,00 zł netto/mc. Z uwagi na fakt, że dochody z prowadzonej sprzedaży w najmowanym lokalu były niższe od opłat, o których mowa powyżej, w dniu 30 grudnia 2011r. postanowiono rozwiązać umowę ze skutkiem natychmiastowym, na mocy porozumienia stron. Ugoda zobowiązywała Wnioskodawcę do wniesienia wynagrodzenia za wcześniejsze rozwiązanie umowy w kwocie 9.392,51 zł netto, co pokrywało wyłącznie czynsz najmu za okres kolejnych 6 miesięcy, tj. do dnia wygaśnięcia umowy. Na powyższą okoliczność w dniu 02 stycznia 2012r. została wystawiona faktura VAT. W tej sytuacji Wnioskodawca zabezpieczył własną działalność przed powiększającymi się stratami w kolejnych okresach działalności, nie ponosząc dodatkowych ogólnych kosztów eksploatacji hali, które zobowiązany był opłacać na mocy podpisanej umowy. W dniu 02 stycznia 2012r., na podstawie wystawionej faktury VAT został zaewidencjonowany koszt działalności w wysokości netto 9.393,51 zł netto, który pomniejszył dochód firmy w roku 2012.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca miał prawo zaliczyć wydatki stwierdzone wystawioną fakturą VAT, do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowo zaliczył koszty wynagrodzenia za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, do kosztów uzyskania przychodów, zabezpieczając tym samym własne dochody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Wydatki związane z wcześniejszym rozwiązaniem umowy najmu nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest bowiem zaistnienie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza oraz ich właściwe udokumentowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, m.in. w zakresie sprzedaży detalicznej wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia, prowadzonej na straganach i targowiskach. W dniu 06 czerwca 2010r. podpisał umowę najmu lokalu użytkowego, na okres od dnia przekazania lokalu do dnia 30 czerwca 2012r. Lokal ten stanowił dodatkowe (drugie) miejsce, prowadzenia działalności handlowej. Zgodnie z podpisaną umową, Wnioskodawca zobowiązany był opłacać czynsz najmu w wysokości uzależnionej od średniego kursu euro, z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury (średnio 1.600,00 zł miesięcznie) oraz ogólne koszty eksploatacji hali (średnio w wysokości 200,00 zł miesięcznie). Łącznie Wnioskodawca zobowiązany był do wnoszenia opłat w wysokości około 1.800,00 zł miesięcznie.

Z uwagi na fakt, że dochody z prowadzonej sprzedaży w najmowanym lokalu były niższe od ponoszonych opłat, w dniu 30 grudnia 2011r. ww. umowa została rozwiązana ze skutkiem natychmiastowym, na mocy porozumienia stron. Zgodnie z zawartą ugodą, Wnioskodawca był zobowiązany do uiszczenia wynagrodzenia za wcześniejsze rozwiązanie umowy w kwocie 9.392,51 zł netto, co pokrywało wyłącznie czynsz najmu za okres kolejnych 6 miesięcy, tj. do dnia wygaśnięcia umowy. Na powyższą okoliczność w dniu 02 stycznia 2012r. została wystawiona faktura VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż przedmiotowy wydatek, jako racjonalny z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej (jego poniesienie w istocie miało na celu zlikwidowanie straty z działalności handlowej prowadzonej w wynajmowanym lokalu), przyczyniający się do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (poprzez zwiększenie jej efektywności), służący przy tym zabezpieczeniu źródła przychodów, może stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności.

Wskazać przy tym należy, iż to na Wnioskodawcy, jako odnoszącemu korzyść z faktu zaliczenia przedmiotowego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatek ten ma z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą. Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia przedmiotowego wydatku, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.