INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 28 maja 2001 r. wraz z mężem Zainteresowana zakupiła na cele osobiste do majątku wspólnego działkę gruntu o obszarze 1,1000 ha z zamiarem wybudowania na jednej części budynku mieszkalnego, a na drugiej budynku pod działalność gospodarczą - zakładu rolno-spożywczego. W 2001 roku małżonkowie uzyskali warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, ustalające możliwość wybudowania na niej budynku mieszkalnego oraz hali produkcyjnej.

Najpierw wybudowano Zakład (2002 rok), gdzie do dnia 01.06.2011 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, natomiast budowa domu z przyczyn finansowych, a potem również z przyczyn rozpadu małżeństwa nie została zrealizowana.

Hala produkcyjna została zaewidencjonowana w dniu 30.12.2002 r. jako środek trwały firmy Wnioskodawczyni ze stawką amortyzacji 2,5%, natomiast grunt, który wykorzystywany był na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a więc stojący na nim budynek pod działalność, dojazdy do budynku, stanowił łącznie ok. 1.000 m² i nigdy nie został zaewidencjonowany jako środek trwały firmy. Koszt zakupu działki (nawet w części wykorzystywanej w działalności gospodarczej) nigdy nie został uwzględniony w kosztach działalności gospodarczej.

Pozostała część gruntu, czyli 1 ha, wykorzystywany był na cele osobiste i nie stanowił źródła przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię firmy. Taki stan znajduje również swoje odzwierciedlenie w Decyzjach Wójta Gminy jako organu podatkowego ustalającego wysokość podatku od nieruchomości, w których wyszczególnione są dwie podstawy opodatkowania: budynki pod działalność 449,70 m²oraz grunty pod działalność gospodarczą 1.000,00 m².

Dnia 14 kwietnia 2005 r. wyrokiem Sądu Okręgowego - Wydział Cywilny Rodzinny małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód.

Dnia 01 marca 2011 r. umową o nieodpłatny podział majątku został dokonany podział majątku wspólnego w ten sposób, że wyłącznym właścicielem nieruchomości, stanowiącej działkę (wyczerpującej cały wspólny majątek) została Zainteresowana.

Dokonany podział majątku był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty oraz wartość otrzymanej przez Zainteresowaną (stała się jedynym właścicielem nieruchomości) i przez męża rzeczy (Wnioskodawczyni zobowiązała się do spłaty wszystkich długów, zabezpieczonymi hipotekami na przedmiotowej nieruchomości – Jej mąż w trakcie trwania małżeństwa odsiadywał karę pozbawienia wolności oraz zarobkował przez krótki okres w czasie związku małżeńskiego) w wyniku podziału tego majątku, mieścił się w udziale, jaki przysługiwał Jej i byłemu mężowi w majątku dorobkowym małżeńskim.

W związku z narastającym długiem względem wierzycieli i brakiem płynności finansowej do wielu lat, Wnioskodawczyni postanowił dokonać sprzedaży części nieruchomości. W tym celu w 2011 roku przedmiotowa działka została podzielona na następujące działki:

• zabudowaną halą produkcyjną działkę o łącznej powierzchni 0,3176 ha, w tym 0,1000 ha wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej;
• niezabudowaną działkę o powierzchni 0,7824.
  
  

Podział działki na takie wielkości podyktowany był potrzebami potencjalnych kupujących - grunt wraz z halą produkcyjną.

W grudniu 2011 roku została podpisana rezerwacyjna umowa sprzedaży części nieruchomości, a 02.01.2012 r. została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży, przy czym na wartość transakcji składały się:

• grunt zabudowany zakładem produkcyjnym - 1 000m² - o wartości 450.000,00 PLN,
• grunt niezabudowany, wykorzystywany na własne cele osobiste, nie stanowiący nigdy źródła przychodu działalności gospodarczej – 2 176m² - o wartości 450.000,00 PLN.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w świetle przedstawionej sytuacji od ustalonej, między stroną sprzedającą a kupującą, ceny części gruntu zabudowanego zakładem produkcyjnym - o powierzchni 1 000 m² - w wysokości 450.000,00 PLN Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą (stawka podatku - liniowy 19%), natomiast na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - moment nabycia, a nie podziału majątku jest podstawą do naliczenia podatku, to podatek od pozostałej części gruntu, nigdy nie wykorzystywanej w działalności gospodarczej i co za tym idzie nie stanowiącej źródła przychodu, o powierzchni 0,2176 ha o wartości 450.000,00 PLN (zgodnie z sytuacją przedstawioną powyżej) jest nienależny...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - moment nabycia, a nie podziału majątku jest podstawą do naliczenia podatku. Podatek od części gruntu, nigdy nie wykorzystywanej w działalności gospodarczej i co za tym idzie nie stanowiącej źródła przychodu, o powierzchni 0,2176 ha o wartości 450.000,00 PLN (zgodnie z sytuacją przedstawioną powyżej) jest nienależny.

Podatek dochodowy od części gruntu i stojącego na nim zakładu produkcyjnego o powierzchni 0,1000 ha jest należny, gdyż był wykorzystywany w działalności gospodarczej i co za tym idzie stanowił źródło przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Powyższy przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Jednakże, w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 tej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei, zgodnie z przywołanym wyżej przepisem art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy podatkowej, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

   - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma ustalenie zarówno daty jak i formy nabycia nieruchomości oraz fakt, czy nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1994 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie do treści art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Dopiero z chwilą ustania małżeństwa wspólność ta ulega przekształceniu, a małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Mając zatem na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż nabyciem w rozumieniu powołanego powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich zbycia, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez danego małżonka nieruchomości lub prawa przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza udział danego małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

Zatem nabyciem nieruchomości lub praw w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wtedy, jeśli podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty lub dopłaty. W każdej sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku jeden z małżonków został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem majątku, a po stronie małżonka zobowiązanego do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział w majątku wspólnym. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podmiot musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci dopłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w 2001 roku wraz z mężem zakupiła na cele osobiste do majątku wspólnego działkę gruntu z zamiarem wybudowania na jednej części budynku mieszkalnego, a na drugiej budynku pod działalność gospodarczą. W 2002 roku wybudowano Zakład, gdzie do dnia 01.06.2011 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, natomiast budowa domu z przyczyn finansowych, a potem również z przyczyn rozpadu małżeństwa nie została zrealizowana.

Hala produkcyjna została zaewidencjonowana jako środek trwały firmy Wnioskodawczyni, natomiast grunt, który wykorzystywany był na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Pozostała część gruntu, czyli 1 ha, wykorzystywana była na cele osobiste i nie stanowiła źródła przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię firmy. W 2005 roku nastąpił rozwód małżonków. W 2011 roku, umową o nieodpłatny podział majątku, został dokonany podział majątku wspólnego w ten sposób, że wyłącznym właścicielem nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu została Zainteresowana. Dokonany podział majątku był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty oraz wartość otrzymanej przez Zainteresowaną i przez męża rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieścił się w udziale, jaki przysługiwał Jej i byłemu mężowi w majątku dorobkowym małżeńskim. W 2012 roku została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię (w rozumieniu powołanego powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) miało miejsce w 2001 roku, albowiem podział majątku wspólnego małżonków dokonany w 2011 roku był ekwiwalentny w naturze, a wartość nieruchomości otrzymanej przez Zainteresowaną w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał Jej w majątku dorobkowym małżeńskim.

W opisanej sytuacji upłynął zatem pięcioletni okres, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, dotyczące określenia data nabycia przedmiotowej nieruchomości, a także braku konieczności opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia w 2012 roku nieruchomości niezwiązanej z prowadzoną działalnością gospodarczą, której to nieruchomości Zainteresowana jest posiadaczką od 2001 roku – należy uznać za prawidłowe.

Natomiast planowana sprzedaż nieruchomości o powierzchni 0,1 ha związanej z prowadzoną przez Wnioskodawczynię do dnia 1 czerwca 2011 r. działalnością gospodarczą, spowoduje powstanie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej działki w 2012 roku będzie podlegać opodatkowaniu jako przychód z działalności gospodarczej, zgodnie z wybraną przez Zainteresowaną formą opodatkowania przychodu z tej działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Do wniosku Zainteresowana dołączyła kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.