INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży płyt z nagraniami chóru szkolnego –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży płyt z nagraniami chóru szkolnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W Szkole powstał zespół wokalny, który skupia młodzież gimnazjalną, uzdolnioną muzycznie (23 uczniów). Dla tej grupy odbywają się zajęcia pozalekcyjne nieodpłatnie prowadzone przez nauczycieli. W ramach tych zajęć uczniowie przygotowują repertuar na różnorodne uroczystości, konkursy o zasięgu szkolnym i pozaszkolnym oraz inne imprezy środowiskowe. Szkoła zakupiła dla uczniów instrumenty oraz jednolite stroje. W ramach prowadzonej działalności, zespół amatorsko, w oparciu o posiadany sprzęt szkolny, zaplanował nagrywać na płyty CD swoje występy o różnej tematyce, a następnie sprzedawać w celu pozyskania dodatkowych środków z przeznaczeniem na ich dalszy rozwój. Uzyskane w ten sposób środki byłyby przeznaczone na warsztaty muzyczne, wyjazdy na koncerty, zakup sprzętu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

„Czy dochód ze sprzedaży nagranych przez uczniów płyt przeznaczony na dalszy ich rozwój byłby zwolniony z podatku VAT...”

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż płyt powinna być zwolniona od podatku od towarów i usług, bo celem przeznaczenia tak zdobytych środków byłoby dalsze kształcenie i rozwój talentu młodzieży, a jest to szczytny cel, szczególnie dla młodzieży z terenów wiejskich. Zespół wokalny, który powstał w szkole nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym. Powstał w oparciu o ustawę o systemie oświaty (art. 1 pkt 15 oraz art. 64 ust. 1 pkt 4), „a także jest zgodny z nowym rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z 17 stycznia 2010 r. w sprawie organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkołach (§ 2 ust. 1 pkt 4).” Dotychczasowe funkcjonowanie zespołu finansuje szkoła, rodzice i sponsorzy. Uczniowie wraz z nauczycielami wyszli z inicjatywą nagrywania płyt i ich sprzedaży, szukając nowych źródeł finansowania potrzeb zespołu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (art. 113 ust. 2).

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy, stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania.

Natomiast z art. 43 ust. 17 ustawy wynika, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Należy wskazać, iż zwolnienie określone w powyższych przepisach ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

W tym miejscu trzeba zwrócić uwagę na zapis art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 ze zm.), z którego wynika, iż system oświaty zapewnia w szczególności warunki do rozwoju zainteresowań i uzdolnień uczniów przez organizowanie zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych oraz kształtowanie aktywności społecznej i umiejętności spędzania czasu wolnego.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwolnienia zawarte w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Ponadto, jak wskazuje Trybunał, pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Regulacja z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje zwolnienie od podatku usług świadczonych przez jednostki objęte systemem oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania. Mając przy tym na uwadze regulacje europejskie oraz orzecznictwo Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyroki w sprawie: Komisja v. Niemcy C-287/00, Werner Haderer C-445/05), należy zauważyć, iż przedmiotowe zwolnienie zagwarantowane jest dla pewnych rodzajów działalności podejmowanych w interesie publicznym. Jak podkreślił Trybunał, zwolnienie to nie dotyczy jednak wszystkich rodzajów działalności wykonywanych w interesie publicznym, lecz jedynie tej działalności, która została w tym przepisie (art. 132 ust. 1 lit. i) wymieniona i opisana w bardzo szczegółowy sposób.

Zakresem zwolnienia przewidzianym ustawą o podatku od towarów i usług objęte są również: dostawa towarów i świadczenie usług ściśle związane z usługą podstawową, t.j. usługą w zakresie kształcenia i wychowania. Należy zauważyć, iż przepisy krajowe, jak i europejskie, nie definiują usług „ściśle związanych”. Niemniej jednak z samego brzmienia ww. art. 43 ust. 17 ustawy wynika, iż nie dotyczą one usług, które nie są niezbędne do wykonania usługi podstawowej, lub których głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozstrzygnął, iż świadczenie usług lub dostawa towarów mogą być uznane za „ściśle związane” z działalnością edukacyjną, a przez to traktowane tak samo na gruncie podatkowym zgodnie z art. 13 część A ust. 1 lit. i) VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE) tylko wtedy, gdy mają one rzeczywiście charakter pomocniczy w stosunku do działalności edukacyjnej stanowiącej świadczenie główne (wyrok w sprawie Horizon College C-434/05). Z orzecznictwa Trybunału wynika, że określone świadczenie może być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w Szkole powstał zespół wokalny, który skupia 23 uzdolnionych muzycznie uczniów gimnazjum. Dla tej grupy odbywają się zajęcia pozalekcyjne nieodpłatnie prowadzone przez nauczycieli. W ramach tych zajęć uczniowie przygotowują repertuar na różnorodne uroczystości, konkursy o zasięgu szkolnym i pozaszkolnym oraz inne imprezy środowiskowe. Szkoła zakupiła dla uczniów instrumenty oraz jednolite stroje. W ramach prowadzonej działalności, zespół amatorsko, w oparciu o posiadany sprzęt szkolny, zaplanował nagrywać na płyty CD swoje występy o różnej tematyce, a następnie sprzedawać w celu pozyskania dodatkowych środków z przeznaczeniem na ich dalszy rozwój, warsztaty muzyczne, wyjazdy na koncerty, zakup sprzętu.

Powyższe wskazuje, iż dokonywana sprzedaż płyt CD, będzie w przedmiotowej sytuacji odrębnym świadczeniem. Tym samym nie może zostać uznana za usługę w zakresie kształcenia i wychowania. Nie może również zostać uznana za dostawę towarów czy usługę ściśle związaną z usługą podstawową – kształceniem i wychowaniem. Należy bowiem podkreślić, iż nie jest niezbędna do wykonania usługi podstawowej w zakresie kształcenia i wychowania pomimo, że jest efektem dokonanych przez uczniów nagrań w ramach dodatkowych zajęć szkolnych.

W ocenie tutejszego organu, sprzedaż płyt z nagraniami dokonanymi przez szkolny chór stanowi cel sam w sobie – osiągnięcie dodatkowych środków finansowych na potrzeby zespołu i nie może zostać uznana za środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego – kształcenia i wychowania.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego, powołane przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE stwierdzić należy, iż dokonywana przez Szkołę sprzedaż płyt z nagraniami, jako nie stanowiąca usługi w zakresie kształcenia i wychowania, jak i dostawy towarów ściśle związanej z usługą podstawową, nie podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) w związku z ust. 17 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

O ile zatem Szkoła w chwili dokonywania ww. dostaw nie będzie korzystała ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.