INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2012r. (data wpływu 19 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej Skarbu Państwa będącej w użytkowaniu wieczystym na rzecz jej użytkownika wieczystego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowej Skarbu Państwa będącej w użytkowaniu wieczystym na rzecz jej użytkownika wieczystego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej ma zamiar przystąpić do zawarcia notarialnej umowy nieodpłatnego przeniesienia - w trybie art. 217 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 102 poz. 651 z późn. zm.) - na rzecz Parafii Rzymskokatolickiej … w S., prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa, oznaczonej jako dz. 481, położonej w S. obr. 5, o powierzchni 2,7909 ha, objętej KW …. Sądu Rejonowego w C., będącej w użytkowaniu wieczystym Parafii.

Parafia Rzymskokatolicka ….w S. nabyła prawo użytkowania wieczystego pgr 1696/97 na podstawie umowy zamiany z dnia 22 kwietnia 1985r. Rep. A Nr …., zawartej pomiędzy Skarbem Państwa - Naczelnikiem Miasta i Gminy w S. a Parafią, w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974r. Nr 10, poz. 64 z późn. zm.).

W wyniku tej umowy Parafia przeniosła na rzecz Państwa własność nieruchomości położonych w S. (opisanych w paragrafie 1 ww. aktu notarialnego), które następnie uległy wielokrotnym podziałom geodezyjnym, a Parafia w zamian otrzymała od Skarbu Państwa użytkowanie wieczyste na lat 99 pgr 1696/97. Parcela 1696/97 zmieniła oznaczenie na dz. 481 obr. 5 w S., na podstawie wykazu synchronizacyjnego przyjętego do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 12 lipca 2005r. pod nr …. Parafii przysługuje roszczenie o nieodpłatne przeniesienie na jej rzecz prawa własności nieruchomości tj. dz. 481 położonej w S. obr. 5, będącej w użytkowaniu wieczystym Parafii, w oparciu o art. 217 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 102 poz. 651 z późn. zm).

Nieruchomość będąca przedmiotem przekazania stanowi łąkę porośniętą kilkoma drzewami, znajduje się na niej krzyż papieski z K. posadowiony w 1985r., jest nieruchomością ogólnodostępną dla ludzi, miejscem spacerowym i widokowym.

Zgodnie z planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego miasta S. obręb 5, dz. 481 położona w S. obr. 5 znajduje się w następujących jednostkach strukturalnych tego planu:

• „1ZP/US" – „zieleń parkowa, usługi sportu i rekreacji wraz z usługami towarzyszącymi”,
• „1 UKs" – „usługi kultu religijnego”,
• „3ZP”- „zieleń parkowa”,

oraz w „granicy Zespołu Przyrodniczo - Krajobrazowego „K.” i częściowo w:

• „granicy terenów osuwiskowych i predysponowanych do powstawania osuwisk”,
• „strefie „E" ochrony ekspozycji widokowej”,
• „strefie „A" ścisłej ochrony konserwatorskiej, strefa „OW” obserwacji archeologicznej”.
  
  

Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa nieruchomość figurowała w tabuli krajowej 233 gm. kat. S. i stanowi własność Skarbu Państwa od chwili ujawnienia jej w tabuli krajowej tj. od końca XIX wieku. Obecnie nieruchomość objęta jest księgą wieczystą ….

Przedmiotem nieodpłatnego przeniesienia prawa własności będzie wyłącznie grunt, ponieważ zgodnie z ww. ustawą budowle stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Obecnie nie doszło jeszcze do nieodpłatnego przeniesienia w drodze umowy notarialnej prawa własności przedmiotowej nieruchomości;

Krzyż papieski został posadowiony na dz. 481 obr. 5 przez obecnego użytkownika wieczystego nieruchomości i stanowi własność Parafii Rzymskokatolickiej … w S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przeniesienie w drodze umowy notarialnej prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa, oznaczonej jako dz. 481, położonej w S. obr. 5, o powierzchni 2,7909ha, objętej KW … Sądu Rejonowego w C., będącej w użytkowaniu wieczystym Parafii, na rzecz tej Parafii, w trybie art. 217 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 102 poz. 651 z późn. zm) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 cyt ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Użytkowanie wieczyste jest prawem na rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Jeżeli art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług definiuje dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1 tej ustawy i stanowi, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel - w tym również mieści się oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste - to uznać należy, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste (wpis prawa do księgi wieczystej), stanowi dostawę i wywołuje skutki podatkowe w zakresie podatku VAT i jego rozliczenia przez podatnika z tytułu dostawy.

W wyniku dokonanej analizy przepisów prawnych, z uwagi na to, iż w tym przypadku nie mamy do czynienia z oddaniem nieruchomości w użytkowanie wieczyste lecz z przeniesieniem prawa własności na rzecz użytkownika wieczystego, zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne przeniesienie prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa na rzecz użytkownika wieczystego nie podlega podatkowi VAT, bowiem ten sam towar podlegałby dwukrotnej dostawie, a towar ten jest już przeniesiony, gdyż oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiło przed dniem 1 maja 2004r. i podlega swobodnemu, niczym nie skrępowanemu rozporządzeniu przez użytkownika wieczystego, jak właściciel, któremu z chwilą oddania gruntu w użytkowanie wieczyste towar wydano.

Wnioskodawca uważa, iż nieodpłatne przeniesienie prawa własności nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego w trybie art. 217 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 102 poz. 651 z późn. zm) nie stanowi dostawy nieruchomości, tym samym nie wypełnia określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przesłanek uprawniających do uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Należy zauważyć, iż dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 K.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń.

Jednocześnie zgodnie z art. 235 Kodeksu cywilnego budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Z powyższego wynika, że zabudowania znajdujące się na nieruchomości gruntowej oddanej w wieczyste użytkowanie stanowią odrębny przedmiot własności.

Natomiast stosownie do art. 217 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, osobom, które w wyniku utraty własności nieruchomości otrzymały tytułem odszkodowania lub rekompensaty inne nieruchomości w użytkowanie wieczyste, oraz spadkobiercom tych osób przysługuje roszczenie o nieodpłatne przeniesienie na ich rzecz własności nieruchomości przyznanych z tytułu odszkodowania lub rekompensaty.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, ma zamiar przystąpić do zawarcia notarialnej umowy nieodpłatnego przeniesienia prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa oznaczonej jako dz. 481, będącej w użytkowaniu wieczystym Parafii - w trybie art. 217 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, na rzecz Parafii. Przedmiotem nieodpłatnego przeniesienia prawa własności będzie wyłącznie grunt, ponieważ zgodnie z ww. ustawą budowle stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Parafia nabyła prawo użytkowania wieczystego pgr 1696/97 na podstawie umowy zamiany z dnia 22 kwietnia 1985r. zawartej pomiędzy Skarbem Państwa (Naczelnikiem Miasta i Gminy w S.) a Parafią, w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974r. Nr 10, poz. 64 z późn. zm.).

W wyniku tej umowy Parafia przeniosła na rzecz Państwa własność nieruchomości położonych w S., które następnie uległy wielokrotnym podziałom geodezyjnym, a Parafia w zamian otrzymała od Skarbu Państwa użytkowanie wieczyste na lat 99 pgr 1696/97. Parcela 1696/97 zmieniła oznaczenie na dz. 481 obr. 5 w S., na podstawie wykazu synchronizacyjnego przyjętego do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 12 lipca 2005r. Przedmiotowa nieruchomość figurowała w tabuli krajowej 233 gm. kat. S. i stanowi własność Skarbu Państwa od chwili ujawnienia jej w tabuli krajowej tj. od końca XIX wieku.

Nieruchomość będąca przedmiotem przekazania stanowi łąkę porośniętą kilkoma drzewami, na której znajduje się krzyż papieski z K. posadowiony w 1985r., jest nieruchomością ogólnodostępną dla ludzi, miejscem spacerowym i widokowym. Krzyż papieski został posadowiony na dz. 481 obr. 5 przez obecnego użytkownika wieczystego nieruchomości i stanowi własność Parafii.

Obecnie nie doszło jeszcze do nieodpłatnego przeniesienia w drodze umowy notarialnej prawa własności przedmiotowej nieruchomości.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy nieodpłatne przeniesienie prawa własności przedmiotowej nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel następuje w chwili ustanowienia na rzecz użytkownika prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. Użytkownik wieczysty nabywa wtedy w sensie ekonomicznym prawo do dysponowania gruntem jak właściciel w momencie jego ustanowienia.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym m.in. również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego.

Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia na rzecz użytkownika tj. Parafii, prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości tj. w dniu 22 kwietnia 1985r. na 99 lat na podstawie umowy zamiany zawartej pomiędzy Skarbem Państwa (Naczelnikiem Miasta i Gminy w S.) a Parafią, w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości.

Przy czym do dnia 1 maja 2004r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem planowane przeniesienie przez Wnioskodawcę własności przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie może być traktowane jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, nie jest to również ani ustanowienie prawa użytkowania wieczystego ani sprzedaż takiego prawa. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 ustawy doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz wieczystego użytkownika w 1985r.

W związku z powyższym przeniesienie własności nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, będące w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo rzeczy”, które użytkownik wieczysty już uzyskał w roku 1985 i nie może być traktowana jako dostawa tego samego towaru.

Reasumując, nieodpłatne przeniesienie przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania przedmiotową nieruchomością będącą w użytkowaniu wieczystym, na rzecz użytkownika wieczystego, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.