INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2012 r. (data wpływu 17 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 19 marca 2012 r. znak ILPB1/415-63/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 marca 2012 r., a w dniu 29 marca 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 28 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie m.in. „działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych”. Ewidencję podatkową prowadzi w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dla ułatwienia w prowadzeniu tej działalności, konieczny będzie zakup oprogramowania porównującego usługi ubezpieczeniowe. Wnioskodawca złożył zapytania ofertowe do kilku firm celem zakupu takiego oprogramowania, na które składać się będą :

• oprogramowanie, mechanizm porównujący wykonany w języku PHP wraz z bazą danych w technologii SQL i przygotowane do porównania x wariantów produktów;
• oprogramowanie systemem administratora, GUI użytkownika, systemu komunikacji kalkulatorem i z bazą danych oraz zewnętrznymi webserwisami w oparciu o technologię SOAP i systemem sprzedaży.
  
  

Zgodnie z projektem umowy, sprzedaż wyżej wymienionego oprogramowania odbędzie się bez przeniesienia autorskich praw majątkowych. W umowie tej będą również następujące zapisy:

• wszelkie inne sposoby używania oprogramowania, właściwe dla korzystania z praw autorskich lub licencyjnych będą zabronione,
• z chwilą zawarcia umowy nie dojdzie do przekazania na kupującego żadnych praw autorskich, a jego wyłącznym, związanym z dokonaniem tej czynności prawnej uprawnieniem będzie jedynie możliwość korzystania z oprogramowania na własne potrzeby (w zakresie nieobjętym prawami autorskimi),
• dokonując zakupu programu bez przeniesienia praw autorskich, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do dokonywania zmian w oprogramowaniu wykraczającym poza zwykłe użytkowanie oraz zwielokrotniania programu w całości lub części, ani do jego rozpowszechniania,
• przekazanie nastąpi poprzez transfer oprogramowania od sprzedającego do kupującego za pomocą Internetu, poprzez bezpośrednie połączenie serwera należącego do sprzedającego z serwerem należącym do kupującego,
• hasła dostępowe do konta serwera kupującego w celu przekazania oprogramowania zostaną udostępnione telefonicznie przez kupującego uprawnionemu pracownikowi sprzedającego,
• sprzedający przekaże oprogramowanie kupującemu wyłącznie po zapłacie pełnej ceny.
  
  

Przewidywana wartość netto oprogramowania będzie znacznie przewyższać kwotę 3.500,00 zł, a okres używania oprogramowania będzie dłuższy niż jeden rok.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że prawo do korzystania z oprogramowania nabędzie na podstawie umowy przenoszącej własność egzemplarza utworu (oprogramowania).

Nie będzie więc korzystał z zakupionego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej, o której mowa w art. 65-68 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć bezpośrednio (jednorazowo) do kosztów uzyskania przychodów koszty zakupu powyższego oprogramowania komputerowego pod datą wystawienia faktury VAT przez sprzedającego...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek związany z zakupem wyżej opisanego oprogramowania będzie mógł jednorazowo (bezpośrednio) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pomimo kwoty znacznie przekraczającej wartość 3.500,00 zł oraz okresu używania oprogramowania dłuższego niż jeden rok.

W związku z tym, iż nie wystąpi przeniesienie praw autorskich, ani udzielenie licencji na korzystanie z tego oprogramowania, to nie stanowią one wartości niematerialnych i prawnych. A zatem koszty ich nabycia - bez względu na wartość - zaliczane mogą być bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów pod datą wystawienia faktury.

Program komputerowy nie jest w przepisach podatkowych wyszczególniony jako odrębny składnik majątku podlegający amortyzacji, w związku z tym mieści się w kategorii autorskich praw lub licencji (art. 22b ust. 1 updof). Może on być zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych, o ile jego nabyciu towarzyszy przeniesienie autorskich praw majątkowych do tego programu lub udzielenie licencji na korzystanie z tego programu. Zatem program komputerowy, z nabyciem którego nie łączy się uzyskanie licencji lub autorskich praw do programu, nie jest zaliczany do wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 22m ust. 1 pkt 1 ustawy o pdof, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych - od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - nie może być krótszy niż 24 miesiące. Programy komputerowe stanowią przedmiot prawa autorskiego.

Stosownie do treści art. 65 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca udzielił licencji. Umowa licencyjna jest to umowa, na podstawie której twórca uprawnia licencjobiorcę do korzystania z utworu w określony sposób. W odróżnieniu od umów o przeniesienie praw autorskich poprzez umowy licencyjne autor nie wyzbywa się autorskich praw majątkowych, a jedynie upoważnia do korzystania z utworu na określonym polu eksploatacji.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej licencją obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Natomiast w myśl art. 52 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

Mając powyższe na względzie, jeżeli w związku z dokonanym nabyciem ww. oprogramowania nie dojdzie do przekazania na rzecz Wnioskodawcy żadnych praw autorskich, a Jego wyłącznym uprawnieniem będzie jedynie możliwość korzystania z programu na własne potrzeby w zakresie nie objętym prawami autorskimi, to nabyte przez Zainteresowanego prawo nie będzie licencją, a tym samym nie będzie podlegającą amortyzacji wartością niematerialna i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie oprogramowania mogą bezpośrednio stanowić koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zaznaczyć należy, iż zasadnym jest zakwalifikowanie powyższego wydatku, związanego z zakupem oprogramowania komputerowego do kosztów pośrednich związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał lub powstanie związany z nimi przychód.

Ogólną zasadę potrącalności kosztów w czasie określa art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tej regulacji koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 6b ww. ustawy, ustawodawca sprecyzował, co należy rozumieć przez moment poniesienia kosztu w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

W myśl art. 52 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

Zgodnie z art. 65 powołanej ustawy, patent na wynalazek, dotyczący użycia substancji stanowiącej część stanu techniki do uzyskania wytworu mającego nowe zastosowanie, obejmuje także wytwory specjalnie przygotowane zgodnie z wynalazkiem do takiego zastosowania.

Stosownie do art. 74 ust. 4 cyt. ustawy, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
   
   

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza zakupić oprogramowanie porównujące usługi ubezpieczeniowe, w celu wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedaż wyżej wymienionego oprogramowania odbędzie się bez przeniesienia autorskich praw majątkowych, ani bez udzielenia licencji na korzystanie z tego oprogramowania. Przewidywana wartość netto oprogramowania będzie znacznie przewyższać kwotę 3.500,00 zł, a okres używania oprogramowania będzie dłuższy niż jeden rok.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca słusznie uważa, iż będzie mógł zaliczyć bezpośrednio (jednorazowo) do kosztów uzyskania przychodów koszty zakupu powyższego oprogramowania komputerowego pod datą wystawienia faktury VAT przez sprzedającego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.