INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od opłat serwisowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od opłat serwisowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, jako podatnik podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na montażu, demontażu i wynajmie rusztowań. Do realizacji tych usług Spółce niezbędne są różnego rodzaju zasoby, w tym samochody osobowe wykorzystywane przez pracowników Spółki do przemieszczania się na miejsca montażu i demontażu rusztowań.

W celu zapewnienia potrzebnych środków transportu Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Wynajmującym Umowy Najmu na poszczególne pojazdy oraz z tym samym kompleksowej obsługi serwisowej wynajmowanych samochodów (zwaną dalej „Umową Serwisową”).

Na podstawie Umowy Najmu Wynajmujący udostępni Spółce samochody osobowe, zaś Spółka będzie zobowiązana do uiszczania co miesiąc wykazanego w fakturach VAT czynszu za wynajem poszczególnych pojazdów.

Z kolei Umowa Serwisowa zobowiąże usługodawcę do świadczenia kompleksowej obsługi serwisowej używanych przez Spółkę samochodów.

Przedmiotem tej umowy będą między innymi:

• dokonywanie przeglądów i badań technicznych,
• serwis i przechowywanie ogumienia sezonowego,
• organizacja holowania niesprawnych samochodów,
• zakup materiałów eksploatacyjnych, części zamiennych i naprawa uszkodzonych samochodów,
• zapewnienie pojazdów zastępczych.
  
  

W zamian usługodawcy za każdy miesiąc należne będzie zryczałtowane wynagrodzenie w postaci opłaty serwisowej. Opłata serwisowa wykazywana będzie w fakturze VAT i pobierana niezależnie od czynszu za najem samochodu.

Samochody wynajmowane przez Spółkę wykorzystywane będą do działalności opodatkowanej Spółki, przy czym samochody te stanowią samochody osobowe w rozumieniu ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od opłaty serwisowej ponoszonej za usługi wynikające z Umowy Serwisowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, do odliczenia podatku naliczonego od opłaty serwisowej samochodów osobowych nie znajduje zastosowania ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (60% wartości podatku nie więcej niż 6.000zł).

Spółka uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od opłaty serwisowej w pełnej wysokości - na ogólnych zasadach wyrażonych w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Spółka, jako podatnik o którym mowa w art. 15, wykorzystywać będzie w pełnym zakresie przedmiotowe samochody do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z uregulowaniem zawartym w art. 86 ust. 1 Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przepis ten wprowadza podstawową zasadę uprawniającą podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług. Jakiekolwiek ograniczenia od tej zasady powinny być określone w sposób precyzyjny w przepisach prawa podatkowego.

Art. 3 ust. 6. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym z dnia 16 grudnia 2010 r. określa jedno z takich ograniczeń.

W myśl bowiem powołanego przepisu w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1 tegoż artykułu, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Ograniczenie, o którym mowa powyżej dotyczy jedynie podatku naliczonego od czynszu wynikającego z zawartej Umowy Najmu, której istotą jest udostępnienie samochodów do użytkowania. Powołany przepis nie będzie dotyczył opłaty serwisowej, niezwiązanej bezpośrednio z wynajmem samochodów. Kompleksowe usługi serwisowe będą świadczone odrębnie od wynajmu samochodów. Spółka wprawdzie decyduje się korzystać z tych usług od podmiotu będącego jednocześnie Wynajmującym, jednak po jakimś czasie nie wyklucza sytuacji, że usługi te będą świadczone przez osoby trzecie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji (IPPP1/443-69/11-4/ISz z 21 kwietnia 2011 r.) tak uzasadnia prawidłowe stanowisko innego podatnika w podobnym zapytaniu: „.. w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi umowami tj. umową najmu pojazdów i umową o świadczenie dodatkowych usług. Decyzją stron transakcji, było oddzielne uregulowanie kwestii najmu pojazdów i dodatkowych usług - tj. usług serwisowych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nie nabywa od Wynajmujących jednej usługi, lecz Wynajmujący zapewniają Wnioskodawcy dwa odrębne świadczenia, tj. najem samochodów oraz usługi związane z serwisowaniem tychże pojazdów. Zatem zastosowanie ograniczenia, wynikającego z przepisu art. 3 ust. 6 ustawy nie będzie miało zastosowania do usług świadczonych na podstawie odrębnej umowy o serwisowanie samochodów o której mowa we wniosku”. Podobne stanowisko zajmuje w interpretacji indywidualnej ILPP2/443-169/07-2/MN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 lutego 2008 r.

Odnosząc powyższe cechy kompleksowej opłaty serwisowej do uregulowań prawnych, na które Wnioskodawca się powołuje w niniejszym wniosku, jak i do wykładni tych uregulowań zawartych w wymienionych wyżej interpretacjach, Spółka jest zdania, że przysługuje jej prawo na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup kompleksowych usług serwisowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Wskazać należy, iż przepis ten, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód/pojazd. Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu samochodowego, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 3 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka, jako podatnik podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na montażu, demontażu i wynajmie rusztowań. Do realizacji tych usług Spółce niezbędne są różnego rodzaju zasoby, w tym samochody osobowe wykorzystywane przez pracowników Spółki do przemieszczania się na miejsca montażu i demontażu rusztowań. W celu zapewnienia potrzebnych środków transportu Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Wynajmującym Umowy Najmu na poszczególne pojazdy oraz umowę na kompleksową obsługę serwisową wynajmowanych samochodów (zwaną dalej „Umową Serwisową”).

Na podstawie Umowy Najmu Wynajmujący udostępni Spółce samochody osobowe, zaś Spółka będzie zobowiązana do uiszczania co miesiąc wykazanego w fakturach VAT czynszu za wynajem poszczególnych pojazdów. Z kolei Umowa Serwisowa zobowiąże usługodawcę do świadczenia kompleksowej obsługi serwisowej używanych przez Spółkę samochodów. W zamian usługodawcy za każdy miesiąc należne będzie zryczałtowane wynagrodzenie w postaci opłaty serwisowej. Opłata serwisowa wykazywana będzie w fakturze VAT i pobierana niezależnie od czynszu za najem samochodu. Przedmiotem tej umowy będą między innymi: dokonywanie przeglądów i badań technicznych, serwis i przechowywanie ogumienia sezonowego, organizacja holowania niesprawnych samochodów, zakup materiałów eksploatacyjnych, części zamiennych i naprawa uszkodzonych samochodów, zapewnienie pojazdów zastępczych.

Samochody wynajmowane przez Spółkę wykorzystywane będą do działalności opodatkowanej Spółki, przy czym samochody te stanowią samochody osobowe w rozumieniu ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz brzmienie wyżej przytoczonych przepisów należy stwierdzić, iż stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze do 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł) podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. W cytowanym przepisie, ustawodawca wskazuje na czynsz (ratę), a więc nazwę używaną do określenia opłaty za używanie samochodu na podstawie umowy najmu. W drugiej jednak kolejności ustawodawca wskazuje na „inne płatności wynikające z zawartej umowy”, co potwierdza, że jego intencją jest, aby przepis znalazł zastosowanie do wszystkich płatności jakie zostały wskazane w tej umowie, czyli umowie najmu.

W przedmiotowej sprawie mamy ponadto do czynienia z dwoma odrębnymi umowami, tj. Umową Najmu samochodów osobowych i umową o świadczenie dodatkowych usług – Umową Serwisową. Decyzją stron transakcji, było oddzielne uregulowanie kwestii najmu i dodatkowych usług – tj. kompleksowej obsługi pojazdów (umowa serwisowa). Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka nie nabywa jednej usługi, lecz Wynajmujący zapewnia jej dwa odrębne świadczenia, tj. najem samochodów osobowych oraz usługi związane z kompleksową obsługą pojazdów (Umowa Serwisowa). Zatem zastosowanie ograniczenia, wynikającego z przepisu art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, nie będzie miało zastosowania do usług świadczonych na podstawie odrębnej Umowy Serwisowej, o której mowa we wniosku.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie można mówić, o tym iż świadczenia realizowane przez Wynajmującego na rzecz Spółki tj.: m.in. dokonywanie przeglądów i badań technicznych, serwis i przechowywanie ogumienia sezonowego, organizacja holowania niesprawnych samochodów, zakup materiałów eksploatacyjnych, części zamiennych i naprawa uszkodzonych samochodów, zapewnienie pojazdów zastępczych, w związku z zawartą umową o kompleksową obsługę pojazdów (Umowa Serwisowa) są nierozerwalnie związane z umową regulującą najem samochodów, i że te dwa świadczenia tworzą obiektywnie jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze. Świadczy chociażby o tym fakt, iż strony tych umów postanowiły, zawrzeć dwie umowy.

Zatem, mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że umowa o kompleksową obsługę pojazdów (Umowa Serwisowa) mogła być zawarta z zupełnie innym podmiotem, i nie jest elementem niezbędnym do realizacji umowy leasingu.

W rezultacie należy stwierdzić, że podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących miesięczne opłaty wynikające z umowy o kompleksową obsługę pojazdów (Umowa Serwisowa) nie będzie objęty ograniczeniem wynikającym z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej i będzie podlegać odliczeniu na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem spełniona będzie podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia tj. samochody wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej. Zatem, Spółka może odliczyć w pełni podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących te usługi wykonywane w ramach tzw. Umowy Serwisowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.