INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 469/12 – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2011 r. (data wpływu 28 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 18 października 2010 r. Wnioskodawca dokonał zbycia lokalu mieszkalnego o powierzchni 87,10 m2, składającego się z 4 pokoi kuchni, łazienki, wc, przedpokoju oraz klatki schodowej. Wraz ze zbyciem ww. lokalu, doszło do zbycia udziału 1/2 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłączenie do użytku właścicieli lokali. Lokal, o którym mowa, został nabyty w dniu 7 kwietnia 2007 r. w drodze darowizny. Wnioskodawca w powyższym lokalu był zameldowany na pobyt stały w okresie od dnia 23 marca 1993 r. do dnia 14 października 2010 r.

Zainteresowany złożył w urzędzie skarbowym, w ustawowym terminie (wynikającym z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. Nr 209, poz. 1316) oświadczenie o skorzystaniu ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, określanego mianem tzw. „ulgi meldunkowej”. Zgodnie bowiem z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. (a także w momencie nabycia lokalu), zwolnione są od podatku dochodowego przychody uzyskane z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, jeżeli podatnik był zameldowany w lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Omawiane zwolnienie ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia związana z zastosowaniem omawianego zwolnienia również do gruntu, związanego ze zbytym lokalem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującym w stosunku do Wnioskodawcy na mocy art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, obejmuje zarówno lokal, jak również grunt związany z tym lokalem...
2. Jak - w sytuacji negatywnej odpowiedzi na pytanie 1 - należy wyliczyć podstawę opodatkowania w części przypadającej na grunt, jeśli w akcie notarialnym cena sprzedaży obejmuje łącznie lokal oraz udział 1/2 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, omawiane zwolnienie z tytułu „ulgi meldunkowej”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozciąga się również na grunt, jednakże można w tej kwestii spotkać niejednolite orzecznictwo.

W piśmie Ministerstwa Finansów - Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Dochodowych z dnia 13 października 2010 r. (DD9/DD2/0683/59/KZU/10/608, Lex Polonica nr 2476465, Biuletyn Skarbowy 2010/6 str. 8) stwierdzono, że „Przedmiotowe zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia gruntów, zarówno tych, które stanowią odrębny przedmiot własności (prawo wieczystego użytkowania gruntu), jak i gruntów trwale związanych z budynkami, stanowiących część składową nieruchomości”.

Należy jednak zauważyć, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest legalnej definicji nieruchomości, a zatem w tym zakresie zastosowanie powinny znaleźć przepisy Kodeksu cywilnego w tym art. 46 § 1, w myśl którego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 80 poz. 903 ze zm.), samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, mogą stanowić odrębne nieruchomości. Zgodnie zaś z treścią art. 48 Kodeksu cywilnego, stosowanym w niniejszej sprawie na mocy odesłania przewidzianego w art. 1 ust. 1 ustawy o własności lokali, lokal nie może być sprzedany bez gruntu na którym został wzniesiony budynek, w którym lokal ten się znajduje.

Zdaniem Zainteresowanego, zamiarem ustawodawcy nie było, aby zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „lokalu mieszkalnego” rozumieć w oderwaniu od gruntu, z którym lokal ten jest trwale związany. Posłużenie się przez ustawodawcę pojęciem „lokalu mieszkalnego” wynikało wyłącznie ze względów związanych z konstrukcją ulgi meldunkowej, tj. uzależnienia prawa do ulgi od zameldowania trwającego określony czas. Jak wynika bowiem z przepisów administracyjnych, meldunku można dokonać jedynie w lokalu/budynku, a nie na gruncie (niezależnie od tego, czy jest zabudowany, czy niezabudowany). Ustawodawca wskazując na zameldowanie jako na warunek skorzystania ze zwolnienia nie mógł posłużyć się innym pojęciem niż lokal mieszkalny.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Zainteresowany powołuje się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 2040/09).

Powyższe orzeczenie dotyczyło co prawda nieruchomości budynkowej, ale na zasadzie cytowanych wyżej przepisów, należy je odnieść również do nieruchomości lokalowej.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującym w stosunku do Zainteresowanego na mocy art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, obejmuje zarówno lokal, jak również grunt związany z tym lokalem.

W razie negatywnego stanowiska organu podatkowego w tej kwestii, Wnioskodawca z ostrożności procesowej postawił pytanie, jak należałoby ewentualnie - w razie uznania, że omawiana ulga meldunkowa nie dotyczy gruntu - wyliczyć podstawę opodatkowania w części przypadającej na grunt, jeśli w akcie notarialnym cena sprzedaży obejmuje łącznie lokal oraz udział 1/2 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Zdaniem Zainteresowanego należałoby posłużyć się w tej mierze opinią rzeczoznawcy (operatem szacunkowym), uwzględniającym ceny obowiązujące w chwili zbycia lokalu, w tym łączną cenę za przedmiot umowy sprzedaży (cena sprzedaży obejmowała bowiem, zgodnie z aktem notarialnym, zarówno lokal, jak również udział wynoszący 1/2 części nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłączenie do użytku właścicieli lokali) i na podstawie takiego operatu ustalić, jaka część ceny przypada na grunt.

W dniu 28 września 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB2/415-718/11-2/AJ stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2011 r. w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest:

• prawidłowe - w odniesieniu do sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz sposobu określenia podstawy opodatkowania, w części przypadającej na grunt,
• nieprawidłowe - w odniesieniu do sprzedaży udziału w gruncie.
  
  

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa – w odniesieniu do części interpretacji dotyczącej zwolnienia przedmiotowego w odniesieniu do sprzedaży udziału w gruncie – wniesiono w dniu 10 października 2011 r. (data wpływu 12 października 2011 r.).

Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 31 października 2011 r. znak ILPB2/415W-94/11-2/JWP.

W dniu 2 grudnia 2011 r. wpłynęła do tutejszego organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie w zaskarżonym zakresie.

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 469/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 13 września 2012 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 września 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 469/12 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał m.in., że przyjęta przez Ministra Finansów wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skutkująca przyznaniem skarżącemu prawa do skorzystania z ulgi meldunkowej jedynie w odniesieniu do przychodu osiągniętego w związku z odpłatnym zbyciem odrębnej własności lokalu mieszkalnego, tj. jednoczesnym wykluczeniem zastosowania tego zwolnienia do przychodu związanego ze sprzedażą udziału w gruncie (stanowiącego prawo związane z tym lokalem) narusza art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388 ze zm.). Stwarza również niebezpieczeństwo naruszenia art. 32 ust. 1 Konstytucji RP poprzez różnicowanie sytuacji prawnej podmiotów zbywających grunty wraz z budynkami mieszkalnymi stanowiącymi ich część składową i podmiotów zbywających budynki mieszkalne stanowiące wyjątkowo odrębną nieruchomość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 469/12 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, dla określenia właściwej podstawy prawnej normującej zasady opodatkowania przychodu (dochodu) uzyskanego z jej zbycia, istotne jest z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalenie zarówno daty jak i formy nabycia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 7 kwietnia 2007 r. Zainteresowany nabył w drodze darowizny lokal mieszkalny o powierzchni 87,10 m2 wraz z udziałem w wysokości 1/2 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłączenie do użytku właścicieli lokali.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdują przepisy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 roku.

W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy zmienianej w art. 1 (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku, stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 roku.

W myśl art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30 ust. 2 ww. ustawy).

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Zgodnie jednak z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 cyt. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

– jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a) - d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy zmieniającej, zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatników uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którzy złożą w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 roku (oświadczenie o spełnieniu warunków do skorzystania z ulgi meldunkowej).

Wobec powyższego, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okresu zameldowania na pobyt stały nie krótszego niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• terminowego złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia.
  
  

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wskazano, iż w przedmiotowym lokalu – który został sprzedany w dniu 18 października 2010 r. – Zainteresowany zameldowany był na pobyt stały od dnia 23 marca 1993 r. do dnia 14 października 2010 r., a więc przez okres przekraczający 12 miesięcy. Wnioskodawca wskazał również, iż w ustawowym terminie złożył we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenie o spełnieniu warunków do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Jak słusznie zauważa Sąd, kwestie związane z wyodrębnieniem własności lokali zostały zawarte w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). W art. 2 ust. 2 tej ustawy zawarto legalną definicję lokalu mieszkalnego, stanowiąc dodatkowo, że w przypadku ustanowienia odrębnej własności takiego lokalu, prawem związanym z tą własnością jest udział w częściach wspólnych budynku oraz gruncie na którym ten budynek został posadowiony (art. 3 ust. 1).

Powyższe oznacza, że istotą pojęcia nieruchomości w polskim prawie cywilnym jest przyjęcie konstrukcji praw związanych, tj. praw nie podlegających osobnemu obrotowi. Niemożliwy jest więc odrębny obrót lokalem oraz udziałem w nieruchomości wspólnej. Tym samym, przedmiotem odrębnego prawa własności jest zawsze zarówno prawo rzeczowe do zespołu izb wydzielonych w sposób wskazany w ustawie, jak i odpowiedni udział w częściach wspólnych budynku oraz gruncie.

Skoro więc jednym i niepodzielnym prawem objął ustawodawca lokal mieszkalny oraz udział w nieruchomości wspólnej, to nie sposób na potrzeby prawa podatkowego – przy braku wprowadzenia do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych swoistej definicji zbycia samodzielnego lokalu mieszkalnego – dokonywać ich rozdzielenia.

Powyższe oznacza, że ulga meldunkowa obejmuje zarówno przychód z tytułu zbycia lokalu, jak i udziału w gruncie.

W związku z tym należy stwierdzić, iż przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego będzie zwolniony z opodatkowania – w oparciu o ww. art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Zainteresowanym nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu.

Podkreślić przy tym należy, iż również przychód uzyskany ze sprzedaży – nabytego w 2007 r. – udziału w gruncie, który nota bene jest prawem związanym z ww. lokalem mieszkalnym, będzie korzystał ze zwolnienia przedmiotowego w ramach tzw. ulgi meldunkowej. Zauważyć bowiem należy, iż sam lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez udziału w gruncie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.