INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09.03.2012r. (data wpływu 15.03.2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 30.05.2012r. (data wpływu 31.05.2012r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 15.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2011 r. sp. z o.o. (dalej również jako „R”) prowadziła działalność w ramach dwóch wyodrębnionych jednostek organizacyjnych:

• R - działalność handlowa oraz
• R (dalej jako „W”) - działalność produkcyjna w obszarach:
• A - część odpowiedzialna za wytwarzanie/kontrolę ciśnienia w układzie hamulcowym (dalej jako „Dywizja K”); działalność ta jest prowadzona w niezmienionym zakresie przez W również w roku 2012, oraz
• F - część odpowiedzialna za produkcję urządzeń hamujących, zwykle montowanych na kołach (np. hamulce tarczowe i bębnowe) (dalej jako „Dywizja F (PL)”; działalność ta nie jest prowadzona przez W w roku 2012. Spółka R sprzedała dywizję F (PL) z dniem 01.01.2012r.
  
  

Dywizja F (PL) została sprzedana jako zorganizowana część przedsiębiorstwa (spełniając warunki określone w interpretacji indywidualnej wydanej dla R przez Ministra Finansów z dnia 2 listopada 2011 r., sygnatura akt IPPP1/443-1244/11-2/AW).

Na sprzedaną Dywizję F (PL) składały się składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, przy czym zobowiązania funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością zbywanej zorganizowanej części przesiębiorstwa zostały przejęte przez nabywcę i nie zostały uwzględnione w cenie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem transakcji sprzedaży Dywizji F (PL) były m.in. następujące elementy:

• Środki pieniężne;
• Należności handlowe, które stanowiły należności „własne” uprzednio zaliczone przez Wnioskodawcę do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• Zapasy, w tym: wyroby gotowe; produkcja w toku; materiały;
• Środki trwałe, w tym: maszyny i urządzenia; pozostałe wyposażenie biurowe i operacyjne;
• Środki trwałe w budowie;
• Wartości niematerialne;
• Zobowiązania, w tym: zobowiązania na rzecz dostawców oraz pozostałych jednostek;
• Zobowiązania, w tym: rezerwy na zobowiązania (min. względem pracowników).
  
  

Umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (Dywizji F(PL)) została zawarta 30.12.2011r., (zgodnie z art. 75 § 1 Kodeksu Cywilnego podpisy zostały poświadczone notarialnie), przy czym skutki opisane w umowie, w tym przeniesienie własności składników majątkowych Dywizji F (PL) oraz przekazanie/wydanie majątku Dywizji F (PL) nabywcy, zostało odroczone do dnia 01.01.2012r. Wolą stron było bowiem przeniesienie własności składników objętych umową ze skutkiem na dzień 01.01.2012r., a zawarcie umowy 30.12.2011r. wynikało jedynie z przyczyn organizacyjnych (Spółka nie miała możliwości uzyskania notarialnego poświadczenia podpisów 01.01.2012r). Zapłata z tytułu transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa nastąpiła 05.01.2012r.

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytania:

1. Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, transakcja sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinna zostać rozliczona podatkowo w księgach stycznia 2012r....
2. Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie jest odrębnym źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu na innych zasadach niż dochody ze zwykłej działalności gospodarczej... Innymi słowy czy sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu na zasadach takich samych jak dochody ze zwykłej działalności gospodarczej...
3. Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, strata na sprzedaży należności stanowiących element zorganizowanej części przedsiębiorstwa może zostać uwzględniona w kosztach uzyskania przychodów i w ten sposób pomniejszyć wynik podatkowy na sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa...
4. Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, zobowiązania (długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa), które nie zostały uwzględnione w cenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa a przejęte przez nabywcę stanowią dla Wnioskodawcy przychód podatkowy...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Wnioskodawca uważa, że przychód ze sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinien być rozliczony w księgach podatkowych stycznia 2012.

Na mocy art. 12 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r., nr 74, poz. 397 z późn. zm. – dalej: Ustawy o PDOP) za datę powstania przychodu C..) uważa się z zastrzeżeniem ust 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: 1. wystawienia faktury,

1. uregulowania należności.
   
   

Wydanie rzeczy jest czynnością faktyczną polegającą na przekazaniu władztwa nad rzeczą drugiej osobie/podmiotowi. W świetle art. 348 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) (dalej Kodeks Cywilny) wydanie rzeczy następuje z chwilą przeniesienia posiadania.

W związku z tym, że umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa została zawarta 30.12.2012r. z określeniem woli stron, że przeniesienie własności i wydanie rzeczy objętych tą transakcją nastąpi 1.01.2012r., a w roku 2011 nie została wystawiona faktura ani też nie została uregulowana należność, dlatego też przychód z tej transakcji winien zostać ujęty w księgach podatkowych Wnioskodawcy w styczniu 2012r. Tak stanowi bowiem art. 12 ust. 3a Ustawy o PDOP. Również w myśl art. 535 Kodeksu Cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy cenę.

Rozważając moment realizacji świadczenia w postaci przeniesienia własności rzeczy, należy podkreślić, że zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu Cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości przenosi własność na nabywcę, chyba ze przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym strony postanowiły przenieść własność rzeczy i wydać rzecz (przenieść posiadanie) w dniu 01.01.2012r., dlatego też również na gruncie Kodeksu Cywilnego o sprzedaży świadczenie zostało zrealizowane w postaci przeniesienia własności i posiadania rzeczy w dniu 01.01.2012r.

Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, przychód z tytułu sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinien zostać rozpoznany w księgach podatkowych Wnioskodawcy w styczniu 2012r.

Ad. 2)

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie jest odrębnym źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu na Innych zasadach niż dochody ze zwykłej działalności. Innymi słowy w opinii Wnioskodawcy sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu na zasadach takich samych jak dochody ze zwykłej działalności gospodarczej.

Art. 4a pkt 4 Ustawy o PDOP zawiera wprawdzie definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, natomiast w Ustawie o PDOP nie ma żadnych szczególnych unormowań odnoszących się do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W efekcie, przy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez podatnika mają co do zasady zastosowanie przepisy Ustawy o PDOP regulujące zagadnienia dotyczące zbycia składników materialnych i niematerialnych. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 Ustawy o PDOP, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, z zastrzeżeniem wypadków, o których mowa w art. 21 i 22, jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem natomiast jak stanowi art. 7 ust. 2 Ustawy o PDOP, jest (...)„ nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Sytuacja sprzedaży składników majątkowych nie została objęta zakresem zastosowania art. 21 i art. 22 Ustawy o PDOP. Ocena skutków podatkowych tego zdarzenia wymaga rozważenia, czy w związku z jego zaistnieniem, po stronie Wnioskodawcy powstał przychód podatkowy i prawo potrącenia kosztów jego uzyskania, a w konsekwencji czy podmiot osiągnął dochód czy poniósł stratę podatkową na transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ustawa o PDOP nie różnicuje przy tym skutków podatkowych sprzedaży zespołu składników majątkowych w zależności, czy zespól ten stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy o PDOP. Z regulacji zawartych w art. 12 ustawy o PDOP wynika, że przy ustaleniu dochodu do opodatkowania przyjmuje się przychody faktycznie otrzymane, wyszczególnione w ust. 1 oraz przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, o których mowa w ust. 3 tego artykułu. Sprzedaż majątku (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) jest związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Oznacza to, że sprzedaż ta, zgodnie z art. 12 ust. 3 Ustawy o PDOP, generuje przychód należny. Przychodem zaś z odpłatnego zbycia przedmiotowej rzeczy (zorganizowanej części przedsiębiorstwa), na podstawie art. 14 Ustawy, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Rozważając kwestię skutków podatkowych opisanej transakcji po stronie kosztowej, należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o POOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o PDOP. Definicja sformułowana przez Ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztem uzyskania przychodu jest bowiem wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w art. 15 ust. 1, tj.

1. został poniesiony przez podatnika,
2. jego poniesienie miało na celu uzyskanie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła,
3. nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 Ustawy o PDOP.
   
   

Podstawowe zasady ujmowania wydatków spełniających ww. warunki w kosztach uzyskania przychodów zostały unormowane w art. 15 ust. 4, 4b-4e Ustawy o PDOP. W treści tych przepisów, kierując się kryterium powiązania pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć - Ustawodawca wprowadził podział kosztów uzyskania przychodów na bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności. Do pierwszej z wymienionej kategorii należą takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Każdy z ww. obiektów jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Odnosząc powyższe do analizowanej sytuacji faktycznej, należy podkreślić, ze co do zasady kosztem uzyskania przychodu ze zbycia określonego składnika majątku jest wartość jego nabycia bądź koszt wytworzenia (ewentualnie powiększony o nakłady czynione na ten składnik majątku). Zwrócić należy jednak uwagę, że część tego rodzaju wydatków mogła już zostać ujęta w rozliczeniach podatkowych sprzedającego jako koszty uzyskania przychodu, przed dokonaniem zbycia majątku. W takiej sytuacji, np. w przypadku środków trwałych, których odpisy amortyzacyjne zostały już zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy przed zbyciem majątku, koszt uzyskania przychodu ze zbycia tego składnika majątku będzie równy wartości początkowej tego majątku pomniejszonej o sumę dokonanych od tego składnika odpisów amortyzacyjnych.

Wobec powyższego, w analizowanym zdarzeniu, jako koszty uzyskania przychodów ze zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy rozpoznać w dacie uzyskania przychodu z tej transakcji niezaliczone uprzednio do kosztów podatkowych:

1. wydatki na nabycie lub wytworzenie zbywanych środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a także wydatki na ulepszenie środków trwałych, powiększające ich wartość początkową, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych,
2. wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie zbywanych składników majątku niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.
   
   

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy strata na sprzedaży należności (dalej również: wierzytelności „własnych”) stanowiących element zorganizowanej części przedsiębiorstwa może zostać uwzględniona w kosztach uzyskania przychodów i w ten sposób pomniejszyć wynik podatkowy na sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wierzytelność stanowi uprawnienie wierzyciela do żądania od dłużnika spełnienia określonego działania lub zaniechania, np. zapłaty ceny za wykonaną usługę lub zapłaty ceny za sprzedany towar. Przepisy Kodeksu Cywilnego w tytule IX, dziale I (art. 509-518) przewidują możliwość przeniesienia wierzytelności.

Przeniesienie wierzytelności może być dokonane pod tytułem odpłatnym bądź darmym. Pod pojęciem odpłatnego zbycia wierzytelności należy rozumieć wszystkie sytuacje, w których jedna ze stron przenosi wierzytelność (które) jest wierzycielem) na inną osobę odpłatnie (w zamian za zapłatę w pieniądzu lub przeniesienie własności innej rzeczy, bądź prawa). Stronami tej umowy są: wierzyciel jako zbywca oraz osoba trzecia jako nabywca. Pomimo zmiany osoby uprawnionej treść zbywanego prawa nie ulega zmianie. W praktyce najczęściej odpłatne zbycie wierzytelności jest dokonywane w drodze umowy sprzedaży.

W analizowanym stanie faktycznym (sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa) mamy do czynienia z wierzytelnościami „własnymi” które już wcześniej (w roku 2011), w kwocie netto, zostały zarachowane przez Wnioskodawcę do przychodów należnych. Wierzytelności te zostały zbyte przez Wnioskodawcę w dniu sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako jeden z jej elementów,

W opinii Wnioskodawcy nie można uznać za koszty uzyskania przychodów wierzytelności własnych przeniesionych na kupującego, które uprzednio zostały rozpoznane jako przychody należne. Odpłatność bowiem za zbytą wierzytelność nie zwiększa przychodów, w takim przypadku następuje jedynie spłata należności zaliczonej już wcześniej do przychodów. Jednocześnie zbywca wierzytelności „własnej” nie uwzględnia w kosztach uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej zbywanej wierzytelności zaliczonej do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 Ustawy o PDOP. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z uzyskaniem wierzytelności własne są co do zasady potrącalne w momencie powstania przychodu należnego. Późniejsze zbycie wierzytelności własnej nie wiąże się z ponoszeniem nowych kosztów bezpośrednio służących uzyskaniu tej odpłatności. Zatem transakcja taka w ujęciu podatkowym winna być wykazywana wynikowo.

Powyższe oznacza, że w przypadku wierzytelności uprzednio zaliczonych do przychodów należnych Wnioskodawca może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów - zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 39 w związku z art. 15 ust 1 Ustawy o PDOP - jedynie stratę powstałą w wyniku tej transakcji. Treść art. 16 ust. 1 pkt 39 Ustawy o PDOP potwierdza jednocześnie, że wolą Ustawodawcy jest traktowanie jako kategorii podatkowej jedynie wyniku na transakcji odpłatnego zbycia wierzytelności własnych uprzednio zarachowanych jako przychody należne. W przeciwnym wypadku, strata osiągnięta na tej transakcji nie zostałaby wskazana w art. 16 ust. 1 Ustawy o POOP, ale byłaby ujmowana w kategorii straty w rozumieniu art. 7 ust. 2 tej Ustawy. Określając kwalifikacje podatkową zbywanych wierzytelności „własnych” należy zatem uwzględnić: a. art. 15 ust. 1 Ustawy o PDOP zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1

1. art. 16 ust. 1 pkt 39 Ustawy o POOP zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba ze wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny.
2. art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o PDOP zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.
   
   

Biorąc pod uwagę stan faktyczny i prawny, w sytuacji, gdy Wnioskodawca zbywa wierzytelność „własną” (stanowiącą element zorganizowanej części przedsiębiorstwa), zaliczoną uprzednio przez niego do przychodu należnego, strata ze sprzedaży wierzytelności stanowi koszt uzyskania przychodu w takiej części, w jakiej pozostawał zarachowany uprzednio w kwocie netto przychód do kwoty wierzytelności brutto, w które) zawarty był podatek od towarów i usług niebędący przychodem należnym. Wskaźnik korygujący stratę bilansową to kwota uprzednio zarachowanego przychodu należnego (przychód w kwocie netto) do wartości nominalnej wierzytelności (wartość brutto wierzytelności).

Ad. 4)

Zdaniem Wnioskodawcy zobowiązania (długi funkcjonalnie związane z działalnością zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa), które nie zostały uwzględnione w cenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a zostały przejęte przez nabywcę stanowią dla Wnioskodawcy przychód podatkowy. W przedstawionym stanie faktycznym nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejął zobowiązania bezpośrednio związane z transakcjami zakupu materiałów i usług na potrzeby produkcji Dywizji F (PL). Przejęcie zobowiązań przez nabywcę było możliwe według reguł określonych w art. 519 Kodeksu Cywilnego w związku z art. 522 Kodeksu Cywilnego. Na gruncie prawa podatkowego oznacza to, że z chwilą skutecznego przejęcia długu wcześniej istniejący stosunek zobowiązaniowy pomiędzy dotychczasowym dłużnikiem a wierzycielem kończy swój byt prawny (wygasa). W konsekwencji, skuteczne przejęcie długu przez osobę trzecią (art. 519 Kodeksu Cywilnego) stanowi dla dotychczasowego dłużnika umorzenie zobowiązania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o PDOP (Wyrok NSA z dnia 01.02.201 U., sygnatura akt II FSK 1704/09). W analizowanym stanie faktycznym będzie miał więc zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o PDOP, który wskazuje jako przychody wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Biorąc pod uwagę stan faktyczny i prawny, w opinii Wnioskodawcy zobowiązania (długi) funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (w obszarze Dywizji F(PL)), które nie zostały uwzględnione w cenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa a przejęte przez nabywcę stanowią dla Wnioskodawcy przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.