INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2011 r. (data wpływu 6 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 grudnia 2011 r. (data wpływu 6 grudnia 2011 r.) oraz pismem z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 grudnia 2011 r. stanowiącym odpowiedz na wezwanie tut. organu z dnia 23 listopada 2011 r. nr IBPP3/443-1002/11/AB oraz pismem z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od kilkunastu lat prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod własnym imieniem i nazwiskiem. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest działalność w zakresie sprzedaży detalicznej paliwa do pojazdów silnikowych na stacjach paliw oraz sprzedaż hurtowa paliwa i produktów pochodnych. Działalność gospodarcza wnioskodawcy dzieli się więc na dwie główne gałęzie, tj. działalność detaliczną (sprzedaż paliwa na stacjach paliw) i działalność hurtową (sprzedaż hurtowa paliwa na rzecz konkretnych kontrahentów bez magazynowania paliwa). W ramach prowadzonej działalności detalicznej Wnioskodawca posiada m. in. w użytkowaniu wieczystym grunt oraz prawo własności wybudowanych na tym gruncie budynków, budowli i urządzeń stacji paliw stanowiących odrębną nieruchomość położonych w miejscowości A oraz w miejscowości B.

Wnioskodawca w niedalekiej przyszłości zamierza utworzyć spółkę komandytową w której wspólnikami będą spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (w której Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem) działająca jako komplementariusz oraz Wnioskodawca działający jako komandytariusz. Zarówno komplementariusz jak i komandytariusz wniosą do spółki komandytowej wkłady pieniężne. Głównym przedmiotem działalności nowoutworzonej spółki komandytowej będzie sprzedaż detaliczna paliwa na stacjach paliw. Spółka komandytowa po utworzeniu zakupi od Wnioskodawcy na własność nieruchomość stanowiącą funkcjonalnie stację paliw gazowych lpg. Ponadto spółka komandytowa podejmie niezbędne działania celem uzyskania w urzędzie regulacji energetyki koncesji uprawniającej do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży paliw na stacjach paliw.

Wnioskodawca działając jako komandytariusz spółki komandytowej, po utworzeniu spółki komandytowej i po uzyskaniu przez nią koncesji uprawniającej do sprzedaży paliw dokona zmiany umowy spółki komandytowej celem wniesienia do spółki aportu w postaci zorganizowanej części swego przedsiębiorstwa, tj. nieruchomości na których znajdują się stacje paliw wraz z niezbędnym zapleczem koniecznym do prowadzenia działalności w ramach stacji paliw. Wnioskodawca tytułem aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa wniesie do spółki komandytowej:

1. Stację paliw położoną w A tj. nieruchomość gruntową w użytkowaniu wieczystym stanowiącą działki ewidencyjne 365/44, 365/86, 365,87, 366/5 o łącznej powierzchni 0,1698 ha, zabudowaną budynkiem, budowlami i urządzeniami stacji paliw stanowiącymi odrębną nieruchomość. Częścią składową nieruchomości są m. in. następujące składniki:
   • budynek obsługi stacji wolnostojący, piętrowy, niepodpiwniczony, murowany o typowej konstrukcji, pow. zabudowy 177,40 m², pow. użytkowej 281,06 m² i kubaturze 1 091,32 m²,
   • wiata stanowiąca zadaszenie nad dystrybutorami, konstrukcji stalowej o powierzchni zadaszenia 108 m²,
   • wyposażenie technologiczne: zbiorniki jednopłaszczowe 3 szt. x 22 m², dystrybutory: 1 x 2 PB, 1 x 1 ON (1995 r.), 1 x 1 ON (1980 r.), 1 x 1 bioester (1995 r.), sieć przyłączy, instalacje sygnalizacyjne, systemy zabezpieczeń,
   • place manewrowo - parkingowe.
   
   Powyższa nieruchomość stanowi funkcjonalnie stację paliw płynnych. Do obsługi tejże stacji Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę 6 pracowników.
2. Stację paliw położoną w B – tj. nieruchomość gruntową w użytkowaniu wieczystym stanowiącą działkę ewidencyjną o nr 80 o powierzchni 0,1882 ha oraz stanowiące odrębną nieruchomość prawo własności budynków i budowy położonych na tejże działce.
   Częścią składową nieruchomości są m. in.:
   • budynek stacji paliw (kiosk), murowany, parterowy, niepodpiwniczony o dachu w postaci płyty żelbetowej o kubaturze 108 m² wraz z dobudowanym magazynem o konstrukcji szkieletowej, stalowej, pokryty blachą stalową gładką o kubaturze 51,40 m²,
   • kompletne wyposażenie technologiczne (zbiorniki na benzynę i olej napędowy, sieć przyłączy, dystrybutory, instalacje sygnalizacyjne, systemy zabezpieczeń),
   • drogi i place manewrowe,
   • uzbrojenie działki.
   
   

Powyższa nieruchomość stanowi funkcjonalnie stację paliw płynnych. Do obsługi tejże stacji Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę 4 pracowników.

Wnioskodawca po wniesieniu przedmiotowych stacji paliw aportem jako zorganizowanych części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej nadal będzie prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej paliw na rzecz swoich kontrahentów oraz sprzedaż detaliczną paliw na stacji paliw w L, którą dzierżawi obecnie od firmy. Natomiast spółka komandytowa, do której przedmiotowe stacje paliw zostaną wniesione aportem będzie kontynuowała dotychczasową działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę, tj. sprzedaż detaliczną paliw na stacjach paliw.

Wnioskodawca nadmienia ponadto, iż obecnie prowadzi pełną rachunkowość, a każda ze stacji paliw prowadzi osobną ewidencję sprzedaży (przychodów) i kosztów. Nadto po wniesieniu stacji paliw aportem do spółki komandytowej pracownicy poszczególnych stacji paliw zostaną zatrudnieni przez spółkę komandytową (poprzez przejście części zakładu pracy na podstawie art. 221 kodeksu pracy).

Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 1 grudnia 2011 r. wskazał iż:

1. przedmiotem transakcji wniesienia aportem Stacji Paliw w A i Stacji Paliw w B do spółki komandytowej będzie organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych i który może stanowić niezależne przedsiębiorstwa realizujące te zadania gospodarcze. Przedmiot bowiem aportu stanowić będą Stacje Paliw w A i Stacja Paliw w B, a każda z tych stacji jest osobną placówką handlową (świadczącą usługi detalicznej sprzedaży paliw) dysponującą określonym mieniem (wymienionym szczegółowo we wniosku) niezbędnym do prowadzenia działalności gospodarczej oraz mającą przypisanych do danej stacji paliw grupę pracowników. Ponadto poprzez kasy fiskalny jest oddzielnie rejestrowany przychód (sprzedaż) z przypisaniem do danej stacji paliw, na której sprzedaż wystąpiła, a także poprzez odpowiednią ewidencję księgową zdarzeń gospodarczych możliwym jest przypisanie kosztów działalności do danej stacji paliw na której one wystąpiły (m. in. kosztów wynagrodzeń pracowników, składek ZUS, podatków, opłat, amortyzacji, usług obcych, itp.).
2. zespół składników tworzących Stację Paliw w A i Stację Paliw w B jest wyodrębniony organizacyjnie i występuje w strukturze organizacyjnej prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie organizacyjne i funkcjonalne zarówno Stacji Paliw w A jak i Stacji Paliw w B polega na tym, że każda ze stacji paliw dysponuje majątkiem (szczegółowo opisanym we wniosku) w oparciu o który prowadzi detaliczny handel paliwami jako odrębna placówka handlowa w danym regionie prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności (tj. w miejscowości A i miejscowości B). Do każdej z tych placówek przypisana jest grupa pracowników, która świadczy pracę wyłącznie w danej placówce handlowej. Dodatkowo o wyodrębnianiu organizacyjnym poszczególnej stacji paliw świadczy fakt, iż w zaświadczeniu Wnioskodawcy o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej w polu nr 3 (miejsca prowadzenia działalności z rozróżnieniem na zakład główny i oddziały) wskazano osobno m. in. Stację Paliw w A oraz Stację Paliw w B. Ponadto Wnioskodawca na każdą z placówek handlowych (stacji paliw) otrzymał z Urzędu Statystycznego dodatkowy numer do numeru REGON, odróżniający daną placówkę handlową (stację paliw) od innych placówek handlowych Wnioskodawcy. Zaświadczenia te poprzez nadanie danej placówce handlowej (stacji paliw) potwierdzają, że Wnioskodawca utworzył odrębną jednostkę lokalną, w której prowadzi działalność gospodarczą. Natomiast jeżeli chodzi o wyodrębnienie funkcjonalne to każda z placówek handlowych tworzących stację paliw po wniesieniu ich aportem do spółki komandytowej będzie mogła bez jakichkolwiek przeszkód przejąć dotychczas realizowane zadania w przedsiębiorstwie i samodzielnie funkcjonować na rynku prowadząc dotychczasową działalność gospodarczą przedsiębiorcy polegającą na detalicznym handlu paliwami.
3. zespół składników opisanych we wniosku tworzących Stację Paliw w GA i Stację Paliw w B jest także wyodrębniony finansowo, bowiem przez prowadzoną w przedsiębiorstwie ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do danej placówki handlowej tworzącej stację paliw:
   • jeżeli chodzi o przyporządkowanie przychodów to każda ze stacji paliw wyposażona jest w kasę rejestrującą, poprzez którą uwidaczniany jest przychód z przypisaniem do danej stacji paliw. Księgowa ewidencja przychodów prowadzone jest w zespole kont 7 i obejmuje zbiór przychodów z każdego punktu poprzez to, iż sprzedaż ewidencjonowana jest na odrębnej dla każdego punktu kasie rejestrującej. Wartość sprzedażnych towarów w przedsiębiorstwie ewidencjonowana jest na koncie 741 z podziałem na każdy punkt prowadzonej działalności gospodarczej, czyli m. in. z podziałem na placówki handlowe zajmujące się detaliczną sprzedażą paliw. Poprzez tak prowadzoną ewidencję przychodów możliwym jest oddzielenie przychodów przedmiotowych placówek handlowych (stacji paliw) od pozostałych przychodów przedsiębiorstwa, tj. przychodów generowanych przez placówkę handlową (Stację Paliw w L) i przychodów generowanych z tytułu handlu hurtowego paliwami,
   • przyporządkowanie kosztów do placówek handlowych (stacji paliw) w prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności odbywa się poprzez to, iż ewidencja księgowa i rozliczanie kosztów w przedsiębiorstwie prowadzona jest zarówno w oparciu o konta zespołu 4, czyli w układzie rodzajowym kosztów i według funkcji, czyli miejsc powstawania kosztów. Powyższy sposób ewidencji polega na tym, że koszty proste działalności operacyjnej księguje się na bieżąco w oparciu o dokumenty źródłowe na odpowiednie konta zespołu 4, czyli według rodzaju kosztów które obejmują koszty:
   • amortyzacji,
   • zużycia materiałów i energii,
   • usług obcych,
   • wynagrodzeń,
   • ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń,
   • podatków i opłat,
   • pozostałych kosztów rodzajowych,
   
   i równolegle do ewidencji na kontach zespołu 4 grupuje się te koszty według funkcji - na właściwe konta zespołu 5. Przeniesienie kosztów w zespole 5 odbywa się na bieżąco.
   Koszty działalności przenosi się w ciężar kont zespołu 5 za pomocą konta 490. Natomiast rozliczenie kosztów konta zespołu 5 przedsiębiorcy obejmują:
   • koszty Stacji Paliw A (przedmiot aportu),
   • koszty stacji Paliw B (przedmiot aportu),
   • koszty Stacji Paliw L,
   • koszty ogólne,
   • koszty transportu,
   • koszty działalności hurtowej.
   
   Poprzez więc wskazaną powyżej ewidencję działalności gospodarczej możliwym jest przyporządkowanie kosztów działalności do danej placówki handlowej (stacji paliw), które mają być wniesione aportem do spółki komandytowej i zarazem oddzielnie tych kosztów od pozostałych kosztów występujących w działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę.
   • przyporządkowanie należności do danej placówki handlowej (stacji paliw) następuje przez to, że każda ze stacji paliw wyposażona jest w kasę rejestrującą, poprzez którą uwidaczniany jest przychód z przypisaniem do danej stacji paliw. Natomiast księgowa ewidencja przychodów prowadzona jest w przedsiębiorstwie w oparciu o zespół kont 7 i obejmuje zbiór przychodów z każdego punktu poprzez to, iż sprzedaż ewidencjonowana jest na odrębnej dla każdego punktu kasie rejestrującej. Wartość sprzedażnych towarów w przedsiębiorstwie ewidencjonowana jest na koncie 741 z podziałem na każdy punkt prowadzonej działalności gospodarczej, czyli m. in. z podziałem na placówki handlowe zajmujące się detaliczną sprzedażą paliw. Poprzez tak prowadzoną ewidencję przychodów możliwym jest oddzielenie przychodów (należności) przedmiotowych placówek handlowych (stacji paliw) od pozostałych przychodów (należności) przedsiębiorstwa, tj. przychodów generowanych przez placówkę handlową (Stację Paliw w L) i przychodów generowanych z tytułu handlu hurtowego paliwami. Reasumując poprzez to, iż sprzedaż jest prowadzona przy wykorzystaniu kas rejestrujących oddzielnie do danego punktu handlowego (stacji paliw), możliwym jest oddzielenie należności związanych z daną stacją paliw od pozostałych należności generowanych przez przedsiębiorstwo, np. poprzez handel hurtowy paliwami,
   • przyporządkowanie zobowiązań do danej placówki handlowej (stacji paliw) następuje przez to, że poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwym jest przyporządkowanie do danej placówki handlowej (stacji paliw) ogólnej wartości netto zakupionych towarów handlowych z rozbiciem na: benzynę, olej napędowy i pozostałe towary (np., papierosy, alkohol, itp.). Dodatkowo każda stacja paliw na swoim stanie magazynowym może wyodrębnić ilościowo i wartościowo zakupione towary według podziału na daną grupę towarów.
4. wyodrębniona organizacyjnie całość w postaci Stacji Paliw w A i Stacji Paliw w B jest w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku zajmując się detaliczną sprzedażą paliw na stacjach paliw. Każda bowiem ze stacji paliw poprzez m. in. wyodrębniony majątek i grupę pracowników posiadać będzie w momencie wniesienia ich aportem do spółki komandytowej zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy, uniezależniony od dotychczasowego przedsiębiorcy. Spółka komandytowa uzyska bowiem odpowiednią koncesją uprawniającą ją do prowadzenia działalności w postaci handlu paliwami płynnymi. Ponadto prowadzona poprzez wyodrębnione składniki majątku (stacje paliw) działalność gospodarczą będzie tożsama z działalnością dotychczas prowadzoną przez przedsiębiorcę w postaci detalicznego handlu paliwami na stacjach paliw.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania: (w tym pytanie nr 1 zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy w oparciu o pismo z dnia 7 grudnia 2011 r. brzmi jak wskazano poniżej):

1. Czy zespół składników tworzących stację paliw w B oraz stację paliw w A, które zostaną wniesione aportem do spółki komandytowej stanowi zorganizowane części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy wniesienie przez Wnioskodawcę będącego osobą fizyczną prowadzącą jednoosobowo działalność gospodarczą w zakresie detalicznej i hurtowej sprzedaży paliw jako aportem do spółki komandytowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci stacji paliw nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów 1 usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwana dalej w skrócie ustawa o „VAT”, przedmiotowa ustawa nie ma zastosowania do transakcji zbycia przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa została zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zgodnie z którą przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W oparciu więc o art. 2 pkt 27e ustawy o VAT można stwierdzić, iż za „zorganizowaną część przedsiębiorstwa" można uznać taką część przedsiębiorstwa, która jest:

1. zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych,
2. istniejącym w ramach danego przedsiębiorstwa,
3. wyodrębnionym organizacyjnie,
4. wyodrębnionym finansowo,
5. mogącym stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze, które dotychczas są realizowane w tymże przedsiębiorstwie.
   
   

Mając na uwadze powyższą definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawca wskazuje, iż zarówno stacja paliw w A jak i w B spełnia wszystkie przesłanki do uznania ich za zorganizowane części przedsiębiorstwa. Każda bowiem ze stacji paliw jest wyodrębnioną w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy jednostką gospodarczą posiadającą konkretnie przypisane źródła przychodów (tj. - każda stacja paliw ewidencjonuje odrębnie sprzedaż paliw i innych towarów) i kosztów (można wyodrębnić koszty ponoszone przez każdą ze stacji) oraz wyodrębniony inwentarz składników majątkowych (przypisanych do danej stacji paliw). Ponadto każda ze stacji paliw wyposażona jest w system komputerowy wraz z oprogramowaniem, za pomocą którego ewidencjonuje się dostawy towarów do danej stacji paliw jak i sprzedaż towarów przez daną stację paliw. Także do każdej stacji paliw przypisana jest grupa pracowników obsługująca wyłącznie daną stację paliw.

Każda ze stacji paliw jest zatem podmiotem w pełni samodzielnym, wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo oraz doskonale wyposażonym do dalszego samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym w zakresie sprzedaży paliw płynnych.

Wnioskodawca wskazuje, iż zarówno stacja paliw w A jak i w B jest wyodrębniona funkcjonalnie, gdyż zespół składników majątkowych wchodzących w skład każdej ze stacji może stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Także każda ze stacji paliw może być uznana za wyodrębnioną finansowo, gdyż poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwym jest przyporządkowanie przychodów jak i kosztów oraz należności i zobowiązań do danej stacji paliw (tj. zorganizowanej części przedsiębiorstwa). Jednakże najistotniejszym faktem przemawiającym za uznaniem poszczególnych stacji paliw za zorganizowane części przedsiębiorstwa jest to, że po wniesieniu stacji paliw aportem do spółki komandytowej, spółka ta będzie prowadzić działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży paliw w oparciu o stacje paliw wniesione aportem do spółki, a więc dotychczasowa działalność Wnioskodawcy będzie kontynuowana w ramach działalności gospodarczej spółki komandytowej.

Identyczne stanowisko w tej kwestii zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. Akt III SA/Wa 1624/10 (patrz uzasadnienie do tego wyroku). Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1297/10 wprost wskazał, iż „zakres przedmiotowy dopuszczalnego wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług obejmuje całość lub część przedsiębiorstwa rozumianych jako zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych (przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym). Z tego punktu widzenia istotne jest to, aby na bazie nabytego majątku nabywca mógł kontynuować dotychczasową działalność zbywcy. Skorzystanie przez państwo członkowskie z opcji przewidzianej w art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy powodowało, że ograniczenie możliwości wyłączenia transakcji od opodatkowania dotyczyć mogło jedynie przypadku zastrzeżonego w samej dyrektywie. Stąd też brak było podstaw do ograniczenia zastosowania art. 6 pkt 1 VATu, w stosunku do zakładu (części przedsiębiorstwa), samodzielnie sporządzającego bilans." Na zakończenie niniejszego wniosku dla potwierdzenia słuszności stanowiska Wnioskodawcy warto przytoczyć wnioski zawarte w orzeczeniu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wydanym w sprawie C-497/01 Zita Modes. W orzeczeniu tym ETS stwierdził, iż: „(...) Pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które, łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów." Z przytoczonego orzeczenia wynika ponadto, iż w oparciu o przekazane składniki majątkowe, nabywca tych składników winien nadal prowadzić działalność gospodarczą taką jaką prowadził zbywca tych składników majątkowych. Zatem nabywca całości lub części majątku zbywcy musi mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie tylko niezwłocznie zlikwidować daną działalność oraz sprzedać ewentualne zapasy.

Natomiast w przypadku Wnioskodawcy, po wniesieniu aportem stacji paliw jako zorganizowanych części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej, spółka ta nadal będzie prowadzić działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży paliw w oparciu o stacje paliw wniesione przez Wnioskodawcę aportem do tejże spółki komandytowej. Wnioskodawca natomiast nadal będzie kontynuował działalność gospodarczą w zakresie detalicznej sprzedaży paliw (poprzez stację paliw w L) oraz w zakresie hurtowej sprzedaży paliw (Wnioskodawca na zlecenie danego kontrahenta zapewnia kontrahentowi zakup danej ilości paliw, która jest następnie odbierana przez kontrahenta we wskazanym przez niego miejscu, bez konieczności magazynowanie paliw przez Wnioskodawcę).

Mając więc na uwadze powyższe okoliczności, zdaniem wnioskodawcy wniesienie aportem do spółki komandytowej stacji paliw w A i B należy traktować jako zbycie zorganizowanych części przedsiębiorstwa, które w oparciu o dyspozycję art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączono czynności określone w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ww. ustawy o VAT, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przytoczonej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
• organizacyjne i finansowe wyodrębnienie tego zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie,
• przeznaczenie tych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zdolność zespołu składników do stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującego te zadania gospodarcze.
  
  

Zgodnie z pierwszym z ww. wymagań, dla istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest, by składały się nań zarówno składniki materialne, jak i niematerialne, w tym zobowiązania.

W związku z powyższym przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa wówczas, gdy w wyniku transakcji nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmuje funkcję gospodarczą zbywcy.

Kolejnym warunkiem uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest jego organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa, obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze).

Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego to kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa.

Dlatego należy uznać, że nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Ponadto należy uznać, że nie wystarczy, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia pewnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca ma zamiar wnieść tytułem aportu do spółki komandytowej stację paliw położoną w B oraz stację paliw położoną w A. Przedmiotem aportu będą organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie zespoły składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych i które mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwa realizujące te zadania gospodarcze. Zarówno zespół składników tworzących Stację Paliw w A i Stację Paliw w B jest wyodrębniony organizacyjnie i występuje w strukturze organizacyjnej prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. Zespoły składników opisanych we wniosku tworzących Stację Paliw w A i Stację Paliw w B są także wyodrębnione finansowo, bowiem przez prowadzoną w przedsiębiorstwie ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do danej placówki handlowej tworzącej stację paliw. Wyodrębniona organizacyjnie całość w postaci Stacji Paliw w A i Stacji Paliw w B jest w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku zajmując się detaliczną sprzedażą paliw na stacjach paliw.

Z powyższego wynika, iż opisany przez Wnioskodawcę wkład w postaci Stacji Paliw w A i Stacji Paliw w B spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

A zatem, wniesienie wkładu w postaci Stacji Paliw w A i Stacji Paliw w B jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa do nowej spółki należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.