INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2011r. (data wpływu do tut. Biura 9 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 19 października 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej naliczonej przez kontrahenta kary umownej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej naliczonej przez kontrahenta kary umownej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 5 października 2011r. Znak: IBPBI/1/415-808/11/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 19 października 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym rodzajem, zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej, jest działalność agentów zajmujących się sprzedażą różnego rodzaju.

Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy z firmą X. Z umowy tej wynika, że jego przychodem jest ustalona prowizja za sprzedany towar handlowy (głównie odzież i obuwie). Właścicielem towaru handlowego jest firma X. Wnioskodawca natomiast udostępnia lokal oraz pracowników – sprzedawców. Z zawartej umowy wynika również, że w przypadku braków inwentaryzacyjnych Wnioskodawca będzie musiał pokryć straty (wystawiona zostanie nota obciążeniowa). W wyniku przeprowadzonej przez firmę X inwentaryzacji, stwierdzono braki towarów handlowych. Wnioskodawca otrzymał notę obciążeniową wzywającą do zapłaty określonej kwoty tytułem odszkodowania za niedobory inwentaryzacyjne.

W uzupełnieniu wniosku dokonanym pismem z dnia 12 października 2011r. wskazano, iż:

• Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,
• umowa zawarta z firmą X dotyczy pośredniczenia między tą firmą, a indywidualnymi odbiorcami, przy zawieraniu umów sprzedaży towarów. Czynności pośredniczenia są wykonywane w wynajętym przez Wnioskodawcę lokalu. Firma X dostarcza towary do sklepu Wnioskodawcy. Towary stanowią własność tej firmy. Wnioskodawca ponosi całkowitą odpowiedzialność za towary dostarczone do sklepu oraz za niedobory i braki jakie zostaną ujawnione w towarach. Wnioskodawca jest również zobowiązany przechowywać towary, których właścicielem jest firma X. Takie postanowienia wynikają z zawartej z tą firmą umowy,
• przyczyną powstania niedoborów jest kradzież towarów przez klientów,
• pracownicy Wnioskodawcy nie zostali obciążenie odszkodowaniem wynikającym z wystawionej Mu noty obciążeniowej. W firmie Wnioskodawcy zostały zamontowane bramki antykradzieżowe i system monitoringu więc lokal był przez Wnioskodawcę zabezpieczony przed ewentualnymi kradzieżami, ale mimo tych zabezpieczeń kradzieże się zdarzały,
• wystawiona nota obciążeniowa w treści zawiera opis: „obciążamy państwa kwotą X tytułem odszkodowania za stwierdzone niedobory inwentaryzacyjne towarów zgodnie z inwentaryzacją z dnia Y”,
• odszkodowanie za niedobory inwentaryzacyjne jest karą umowną wynikającą z zawartej umowy z firmą X,
• odszkodowanie za niedobory ustalone jest w umowie w wysokości zmiennej, uzależnionej od wysokości powstałego niedoboru towaru ustalonej na podstawie przeprowadzonej inwentaryzacji. Wartość szkody wynikającej z niedoborów ujawnionych w wyniku inwentaryzacji jest równa „cenie sprzedaży netto tych towarów dla klientów pomniejszonej o kwotę prowizji netto, którą Wnioskodawca otrzymałby w wyniku sprzedaży tych towarów”,
• zapłacona przez Wnioskodawcę kara (odszkodowanie) wynika z podpisanej umowy. Nie zapłacenie jej skutkowałoby naruszeniem zawartej umowy. Z umowy wynika, że jako zabezpieczenie ewentualnych roszczeń z tytułu kar umownych wystawiony został na rzecz firmy X weksel in blanco.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesiony wydatek (zapłata) za notę obciążeniową (odszkodowanie za niedobory inwentaryzacyjne) stanowi koszt podatkowy dla Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki wynikające z otrzymanej noty obciążeniowej stanowiące odszkodowanie dla firmy X (właściciela towaru handlowego za braki inwentaryzacyjne), stanowi koszt podatkowy. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Ponieważ straty w towarach nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią koszt firmy.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy poniesionego wydatku z uzyskiwanymi przychodami. Wnioskodawca wskazał przy tym, iż dołożył wszelkiej staranności, aby zabezpieczyć lokal przed ewentualnymi kradzieżami (zostały zamontowane: system monitorowania oraz bramki antykradzieżowe). Straty powstały zatem niezależnie od woli Wnioskodawcy, są niezawinione, mogą wiec zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż uregulowania dotyczące kar umownych zawarte są w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz.93 z późn. zm.). Przepis art. 483 § 1 tego Kodeksu stanowi, iż można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2010r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonywanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług.

Istotą tego przepisu jest niezaliczanie do kosztów uzyskania przychodów kar umownych, związanych generalnie z wadami towarów lub usług bądź zwłoką w usuwaniu tych wad. Jeżeli jednak kara umowna przysługuje wierzycielowi z innego tytułu niż ww. wymienione, może ona stanowić u płacącego koszt uzyskania przychodów, o ile spełniona będzie zasadnicza przesłanka, wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, warunkująca zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów - poniesiony wydatek musi być związany z uzyskaniem przychodu, bądź z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu.

Jeżeli zatem będące przedmiotem zapytania odszkodowanie, stanowi w istocie karę umowną, o której mowa w art. 483 § 1 Kodeksu, związaną z kradzieżami dokonywanymi przez klientów należycie zabezpieczonego towaru handlowego, oddanego Wnioskodawcy przez kontrahenta do przechowania i sprzedaży, za którego niedobory został On obciążony określoną co do kwoty karą (a brak zapłaty tej kary stanowiłby naruszenie zawartej z tym kontrahentem umowy), to wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile poniesienie wydatku z tego tytułu zostanie przez Wnioskodawcę udokumentowane w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, naliczonej przez kontrahenta kary umownej, z ww. zastrzeżeniem, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w niniejszej interpretacji indywidualnej nie odniesiono się do sposobu dokumentowania poniesienia ww. wydatku przez podatnika prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów wskazaną we wniosku „notą obciążeniową” bowiem kwestia powyższa nie była przedmiotem złożonego wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.