INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania transakcji nabycia wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania transakcji nabycia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca działa w charakterze spółki holdingowej. W ramach swojej działalności zarządza majątkiem spółek zależnych oraz prowadzi działalność w zakresie udzielania pożyczek. Podstawowym źródłem przychodów Zainteresowanego są dywidendy otrzymywane od spółek zależnych oraz odsetki od udzielonych pożyczek. Wnioskodawca nie prowadzi profesjonalnej działalności w zakresie handlu, czy też windykacji należności.

Na jego aktywa składają się przede wszystkim udziały w pięciu spółkach zależnych, inwestycje krótkoterminowe w postaci udzielonych pożyczek oraz środki pieniężne. Ze względu na charakter prowadzonej działalności holdingowej, Zainteresowany nie posiada własnych składników materialnych poza jednym samochodem służbowym (prowadzi działalność w wynajmowanych pomieszczeniach, nie posiada własnych urządzeń biurowych). Wnioskodawca nie posiada również własnych pracowników, lecz zawiera stosowne umowy outsourcingowe, na podstawie których zapewniona jest obsługa m.in. w zakresie rachunkowości.

W związku z prowadzonymi działaniami restrukturyzacyjnymi w ramach grupy holdingowej, Zainteresowany rozważa nabycie wierzytelności własnej od jednej ze spółek zależnych. Na ten moment nie została podjęta jeszcze decyzja, czy wierzytelność zostanie nabyta z dyskontem (tj. poniżej jej wartości nominalnej), czy też według wartości nominalnej wierzytelności.

Nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę nastąpi w trybie art. 509 i kolejnych kodeksu cywilnego.

W przypadku nieuregulowania wierzytelności przez dłużnika w terminie wymagalności, Zainteresowany podejmie działania zmierzające do wyegzekwowania wierzytelności.

Zarówno Wnioskodawca, jak i spółki zależne są podatnikami podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w omawianym przypadku podstawę opodatkowania podatkiem VAT stanowi różnica między wartością nominalną wierzytelności a kwotą którą Wnioskodawca za nią zapłaci, pomniejszona o kwotę podatku należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w konsekwencji uznania, w odpowiedzi na pytanie pierwsze, że nabycie przez Spółkę wierzytelności od spółki zależnej stanowić będzie świadczenie usług, obrotem stanowiącym podstawę opodatkowania podatkiem VAT z tytułu takiej usługi będzie różnica między wartością nominalną wierzytelności a kwotą którą Spółka zapłaci spółce zależnej, pomniejszoną o kwotę podatku należnego.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego. Natomiast za sprzedaż, zgodnie z przepisami art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, uznaje się m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zatem, kwota należna z tytułu świadczenia usług pomniejszona o kwotę podatku należnego stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Spółki, w przypadku usługi polegającej na nabyciu wierzytelności kwotą należną jest różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a wartością którą cesjonariusz zapłacił cedentowi (wierzycielowi pierwotnemu), pomniejszona o kwotę podatku należnego. Różnica ta stanowi bowiem faktyczne wynagrodzenie cesjonariusza (usługodawcy) za wykonane usługi. W sytuacji więc, gdy wierzytelność zostanie nabyta według jej ceny odpowiadającej jej wartości nominalnej podstawa opodatkowania nie wystąpi.

Prawidłowość powyższego podejścia znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej 7 marca 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP2/443-1122/10/ASz).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obrotem (podstawą opodatkowania) jest zatem wartość „netto” towaru lub usługi (bez należnego podatku).

W myśl art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku (…).

Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży najczęściej wyrażone jest w formie ceny. W art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) wskazano, że cena jest to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Zasadą zatem jest, że w ramach ustalonych cen zawarty jest już podatek od towarów i usług, jeżeli dana transakcja podlega temu podatkowi, chyba że strony w umowie wyraźnie wskażą inaczej. W tak skonstruowanej cenie zawiera się zatem podstawa opodatkowania (tzw. wartość netto) oraz podatek. Jeżeli zatem strony opodatkowanej transakcji określiły jej cenę, bez wskazania, że jest to wartość netto, do której należy doliczyć VAT, uznać zawsze należy, że jest to cena zawierająca w sobie tenże podatek (tzw. wartość brutto), w ramach której należny podatek można ustalić tzw. rachunkiem „w stu”.

Jednocześnie należy podkreślić, że zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają czy do kwoty określonej w umowie należy doliczyć podatek od towarów i usług, czy też podatek ten zawiera się w przyjętej wartości kwotowej. Analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca działa w charakterze spółki holdingowej. W ramach swojej działalności zarządza majątkiem spółek zależnych oraz prowadzi działalność w zakresie udzielania pożyczek. Podstawowym źródłem przychodów Zainteresowanego są dywidendy otrzymywane od spółek zależnych oraz odsetki od udzielonych pożyczek. Wnioskodawca nie prowadzi profesjonalnej działalności w zakresie handlu, czy też windykacji należności.

W związku z prowadzonymi działaniami restrukturyzacyjnymi w ramach grupy holdingowej, Zainteresowany rozważa nabycie wierzytelności własnej od jednej ze spółek zależnych. Na ten moment nie została podjęta jeszcze decyzja, czy wierzytelność zostanie nabyta z dyskontem (tj. poniżej jej wartości nominalnej), czy też według wartości nominalnej wierzytelności.

Nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę nastąpi w trybie art. 509 i kolejnych kodeksu cywilnego.

Zarówno Wnioskodawca, jak i spółki zależne są podatnikami podatku VAT.

W interpretacji z dnia 1 grudnia 2011 r. tut. Organ stwierdził, że czynność nabycia przez Wnioskodawcę wierzytelności od zbywcy (cedenta) jest świadczeniem usługi, polegającym na uwolnieniu od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia, która to usługa opodatkowana jest na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy wg stawki 23%.

Zatem udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytania należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania opisanej w zapytaniu czynności polegającej na nabyciu wierzytelności jest różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności, a wartością, którą Spółka zapłaciła wierzycielowi pierwotnemu, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W sytuacji, gdy strony opodatkowanej transakcji określiły jej cenę, bez wskazania, że jest to wartość netto, do której należy doliczyć VAT, uznać zawsze należy, że jest to cena zawierająca w sobie podatek (tzw. wartość brutto), w ramach której należny podatek można ustalić tzw. rachunkiem „w stu”.

Natomiast jeśli Wnioskodawca zakupi przedmiotową wierzytelność po cenie nominalnej, wówczas podstawa opodatkowania wyniesie „0”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej uznania nabycia wierzytelności za świadczenie usług oraz opodatkowania tej czynności został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2011 r. znak ILPP2/443-1274/11-2/AD.

Ponadto, w zakresie podatku od czynności od cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.