INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 22 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania rachunków i wystawienia w ich miejsce faktur VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania rachunków i wystawienia w ich miejsce faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 sierpnia 2010 r. rozpoczął Pan prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej i korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazał Pan, iż za świadczone usługi wystawiał rachunki. W dniu 15 listopada 2010 r. został przekroczony limit zwolnienia, jednak wskutek przeoczenia nadal wystawiał Pan rachunki niezawierające podatku od towarów i usług. Błąd ten dostrzegł Pan w czerwcu 2011 r. i w dniu 16 czerwca 2011 r. złożył zgłoszenie rejestracyjne w podatku od towarów i usług, a w dniu 21 czerwca 2011 r. wpłacił należny podatek od towarów i usług wraz z odsetkami, obliczając podatek od sumy kwot zawartych w rachunkach wystawionych po utracie prawa do zwolnienia, przyjmując te kwoty jako kwoty brutto. Podatek należny zapłacił Pan „z własnej kieszeni”. Obecnie podmiot, któremu wystawiał Pan rachunki, wyraził zgodę na zastąpienie rachunków fakturami VAT, w których kwoty z rachunku zostałyby potraktowane jako kwoty netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, w której po utracie prawa do zwolnienia podmiotowego nadal wystawiał Pan rachunki bez podatku od towarów i usług, może Pan, już po uzyskaniu statusu czynnego podatnika od towarów i usług, dokonać korekty uprzednio wystawionych rachunków oraz wystawić faktury VAT wstecznie (tj. z bieżącą datą wystawienia i z wsteczną – tak jak na rachunkach – datą sprzedaży), przyjmując w nich kwoty z rachunków jako kwoty netto, a więc doliczając do nich podatek należny...

Powołując się na interpretację indywidualną o sygn. ITPP1/443-432/09/DM z dnia 7 lipca 2009 r. uważa Pan, iż wsteczne wystawienie faktur VAT w miejsce rachunków jest dopuszczalne, gdyż nie wpłynie na zmniejszenie podatku należnego (ulegnie on niewielkiemu zwiększeniu wynikającemu z podwyższenia kwoty netto) i odpowiada zasadzie neutralności podatku VAT, bowiem dzięki temu podatek zostanie ostatecznie zapłacony z kwot przekazanych przez odbiorcę faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. ww. art. 29 ust. 1 ustawy – na podstawie art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64 poz. 332) – uzyskał następujące brzmienie: „podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku”.

Stosownie natomiast do art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wskazany przepis art. 106 ust. 1 ustawy od dnia 1 kwietnia 2011 r., na mocy art. 1 pkt 24 lit. a) powołanej powyżej nowelizacji, otrzymał brzmienie: „podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, ceną jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16”.

Zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Jak stanowi przepis § 17 pkt 4 powołanego rozporządzenia, za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5,7-14, 16-20 i 23.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż z dniem 1 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej i korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. W dniu 15 listopada 2010 r., w momencie przekroczenia limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia, nie dopełnił obowiązku rejestracji dla celów tego podatku i tym samym błędnie kontynuował dokumentowanie czynności świadczenia usług rachunkami zamiast fakturami VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w rozpatrywanym przypadku dopuszczalnym jest wystawienie korekt rachunków do rachunków dokumentujących świadczenie usług sprzed rejestracji w podatku VAT. Należy skorygować rachunek (drugim rachunkiem) do kwoty „0” i wystawić w jego miejsce faktury VAT z uwzględnieniem należnego podatku od towarów i usług. Zauważyć przy tym należy, że wystawione faktury VAT muszą spełniać wymogi zawarte w powołanym powyżej rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., regulującym szczegółowe zasady wystawiania faktur, a ponadto faktura powinna zawierać informację o rzeczywistej dacie sprzedaży usługi.

Uwzględniając natomiast, iż zgodnie z powołanym art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, wskazać należy, że kwota określona na rachunku jest kwotą brutto zawierającą w sobie podatek od towarów i usług. Wartość należności powinna wynikać z zawartej umowy i w sytuacji, gdy stanowi ona wartość netto, powinno to wyraźnie wynikać z postanowień umownych. A zatem stanowiącą podstawę opodatkowania kwotę należną z tytułu sprzedaży, ustalają strony zawartej umowy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania umów między stronami oraz zasad ustalania cen. Ponadto organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Tym samym stwierdzenie czy należność za świadczoną usługę stanowi wartość netto, czy wartość brutto powinny rozstrzygać strony umowy.

Reasumując stwierdzić należy, że w przedstawionej sprawie właściwe jest wystawienie w miejsce skorygowanych rachunków faktur VAT i traktowanie kwot na rachunkach zgodnie z uzgodnieniami stron.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.