INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011r. (data wpływu 14 czerwca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą przy sprzedaży zakupionych samochodów używanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2011r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą przy sprzedaży zakupionych samochodów używanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się handlem samochodami używanymi. Prowadzona działalność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, jak również są stosowane przepisy opodatkowania „VAT marża”. Zainteresowany zakupił samochody osobowe w celu odsprzedaży od podatników, którzy stosownie do § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. sprzedali jej jako zwolnione z VAT, mimo, że przy ich zakupie skorzystali z prawa do odliczenia podatku naliczonego na warunkach wynikających z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do przedmiotowych samochodów Wnioskodawca ma prawo zastosować procedurę VAT-marża...

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest zastosowanie procedury VAT marża przy odsprzedaży ww. samochodów, gdyż przy ich zakupie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego ze względu na mocy § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. Podatek VAT powinien być neutralny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ww. stawy w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża, stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, dla potrzeb stosowania rozdziału 4 ustawy, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0). Ponadto opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Polska ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od osób:

• niebędących podatnikami podatku od towarów i usług,

• które wprawdzie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale którym w stosunku do dostarczanych towarów używanych nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub które należą do kategorii drobnych przedsiębiorców, zwolnionych od podatku od towarów i usług, które są pośrednikami, a towar będący przedmiotem dostawy opodatkowany już był w szczególnej procedurze opodatkowania marży,

• które nie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale są podatnikami podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej i realizują dostawę towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 oraz regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT.
  
  

Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest przepis § 13 ust. 1 pkt 5, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 73, poz. 392).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy nabyciu tych samochodów i pojazdów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w wysokości 50% lub 60% kwoty podatku:

1. określonej w fakturze, lub
2. wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy, lub
3. należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub
4. należnego od dostawcy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Wskazać należy, iż niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 oraz z 2011 r. Nr 44, poz. 230), jednakże uregulowania odnoszące się do kwestii zastosowania zwolnienia dla transakcji zbycia samochodów nie uległy zmianie.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia zwolniono od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, dokonywaną przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w wysokości 50% lub 60% kwoty podatku określonej w fakturze dokumentującej nabycie danego pojazdu i nie więcej niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, pod warunkiem, że te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Zatem dzięki ww. regulacjom, mimo prawa do odliczenia podatku VAT, podatnik może zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług przy sprzedaży samochodów uznawanych za używane, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Należy wskazać, że § 13 rozporządzenia Ministra Finansów zawiera dodatkowy katalog czynności zwolnionych od podatku, a nie rozwinięcie czynności określonych już w art. 43 ustawy, na który powołuje się art. 120 ust. 10 ustawy.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest handel samochodami używanymi. Zainteresowany zakupił samochody osobowe w celu odsprzedaży od podatników, którzy stosownie do § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. sprzedali jej jako zwolnione z VAT, mimo, że przy ich zakupie skorzystali z prawa do odliczenia podatku naliczonego na warunkach wynikających z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania procedury opodatkowania marżą dla sprzedaży przedmiotowych samochodów używanych.

Zauważyć należy, iż w sytuacji nabycia samochodu osobowego od podmiotu, który dokonał odliczenia podatku naliczonego w części przy jego nabyciu, a przy sprzedaży skorzystał ze zwolnienia na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Wnioskodawcy, przy jego dostawie nie będzie przysługiwało prawo do określenia podstawy opodatkowania metodą marży, gdyż nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w przepisie art. 120 ust. 10 ustawy. Taką transakcję należy opodatkować na zasadach ogólnych.

Tym samym, powołany wyżej przepis § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów odnosi się w swej treści do przepisu art. 43 ust. 2 ustawy, jednakże skutki podatkowe dla Wnioskodawcy są odmienne, co zostało w powyższej analizie wskazane.

Reasumując, w sytuacji nabycia przez Wnioskodawcę samochodu osobowego od podmiotu, który dokonał przy jego nabyciu odliczenia podatku naliczonego w części, a przy sprzedaży skorzystał ze zwolnienia na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Zainteresowanemu, przy jego dostawie nie będzie przysługiwało prawo do określenia podstawy opodatkowania metodą marży, gdyż nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w przepisie art. 120 ust. 10 ustawy. w zaistniałej sytuacji należy opodatkować taką transakcję na zasadach ogólnych.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Należy nadmienić, iż na mocy z art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 ze zm.) wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od daty 20.09.2008r. podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona wniosła opłatę z tytułu wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 6 czerwca 2011 r., różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z 14f § 2a ustawy – Ordynacja podatkowa, w terminie 7 dni od dnia zakończenia postępowania w sprawie wydania interpretacji - na wskazany przez Stronę nr rachunku bankowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.