INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 3 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług kształcenia na poziomie innym niż wyższy, świadczonych przez uczelnię wyższą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług kształcenia na poziomie innym niż wyższy, świadczonych przez uczelnię wyższą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Politechnika jest szkołą wyższą działającą w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. nr 164, poz. 1365 ze zm.) oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, do podstawowych zadań uczelni należy kształcenie i promowanie kadr naukowych oraz - zgodnie z pkt 6 - kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy.

Uczelnia w ramach swojej działalności organizuje przedsięwzięcia naukowe, tj. konferencje, sympozja i seminaria, których głównym celem jest wymiana doświadczeń naukowych, co bezpośrednio służy kształceniu i promowaniu kadr naukowych. Uczestnikami ww. spotkań naukowych są pracownicy innych uczelni, instytutów naukowych i badawczych, jak również przedstawiciele otoczenia gospodarczego. W ramach powyższych przedsięwzięć usługa kształcenia odgrywa zasadniczą rolę.

Kształcenie przybiera formę wykładów, odczytów, referatów, paneli dyskusyjnych oraz warsztatów. W trakcie tych form kształcenia rozpropagowywana oraz pozyskiwana jest wiedza na określony temat, uczestnicy uzyskują wiadomości i materiały, które pozwalają na uzupełnianie wiedzy i rozwijanie swojego dorobku naukowego, zdobywają nową wiedzę teoretyczną i praktyczną lub też uzupełniają już posiadaną. W związku z powyższym są to czynności służące kształceniu kadr naukowych, jak też kształceniu w celu uzupełniania i zdobywania wiedzy, o których mowa w ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym, a więc spełniające wymóg kształcenia innego niż na poziomie wyższym.

Uczelnia w ramach opłaty głównej za udział w ww. konferencjach naukowych, sympozjach i seminariach, zapewnia uczestnikom nocleg, wyżywienie, niejednokrotnie również część kulturalną, np. zwiedzanie okolic.

Często też uczestnicy otrzymują materiały konferencyjne będące zbiorem prac naukowych związanych z tematem imprezy. Politechnika jest jedyną politechniką w województwie. Ww. czynności dodatkowe są elementem usługi kompleksowej, niezbędnym do wykonania usługi głównej. Głównym celem świadczonych usług dodatkowych nie jest więc osiągnięcie dodatkowego dochodu przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podmiotów niekorzystających z takiego zwolnienia.

Oprócz wymienionych konferencji, sympozjów, seminariów naukowych, Politechnika organizuje również różnego rodzaju kursy, szkolenia zawodowe, warsztaty i inne formy kształcenia oraz „uniwersytety dziecięce" na potrzeby otoczenia społeczno-gospodarczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wymienione w zapytaniu usługi świadczone przez Uczelnię w formie: naukowych konferencji, sympozjów, seminariów, kursów, szkoleń zawodowych, warsztatów, „uniwersytetu dziecięcego” są zwolnione od podatku od towarów i usług na mocy § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, Minister Finansów, w § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 73 poz. 392 ze zm.), zwolnił od podatku usługi w zakresie kształcenia świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W związku z tym - zdaniem Uczelni - wymienione formy kształcenia korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu. Ze zwolnienia korzystają również dodatkowe usługi ściśle związane z podstawową usługą. Stanowisko znajduje uzasadnienie również w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwolnione są od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jak stanowi § 13 ust. 8 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługę podstawową.

W myśl ust. 9 wskazanego przepisu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24, 25 i 26, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25 oraz art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Ww. regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. U. UE. L. Nr 347, s. 1, ze zm.)), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika„ (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.), podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

1. kształcenie studentów w celu ich przygotowania do pracy zawodowej;
2. wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
3. prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych oraz świadczenie usług badawczych;
4. kształcenie i promowanie kadr naukowych;
5. upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych;
6. kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy;
7. stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
8. działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.

Ze złożonego wniosku wynika, że w ramach swojej działalności Politechnika organizuje przedsięwzięcia naukowe, tj. konferencje, sympozja i seminaria, których głównym celem jest wymiana doświadczeń naukowych, co bezpośrednio służy kształceniu i promowaniu kadr naukowych. Kształcenie przybiera formę wykładów, odczytów, referatów, paneli dyskusyjnych oraz warsztatów. Uczestnikami ww. spotkań naukowych są pracownicy innych uczelni, instytutów naukowych i badawczych, jak również przedstawiciele otoczenia gospodarczego. W ramach powyższych przedsięwzięć usługa kształcenia odgrywa zasadniczą rolę. Uczelnia w ramach opłaty głównej za udział w ww. konferencjach naukowych, sympozjach i seminariach zapewnia uczestnikom nocleg, wyżywienie, niejednokrotnie również część kulturalną, np. zwiedzanie okolic. Oprócz ww. Politechnika organizuje również różnego rodzaju kursy, szkolenia zawodowe, warsztaty i inne formy kształcenia oraz „uniwersytety dziecięce” na potrzeby otoczenia społeczno-gospodarczego.

Na tym tle Politechnika powzięła wątpliwość dotyczącą zwolnienia od podatku ww. usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy potwierdzić stanowisko Politechniki, iż skoro w ramach ww. czynności usługa kształcenia odgrywa zasadniczą rolę, a ich wykonywanie spełnia wymóg kształcenia innego niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy (a więc innego niż w zakresie kształcenia na poziomie wyższym), czynności te korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 19 ww. rozporządzenia. Ww. warunek jest spełniony, o ile – jak wskazano we wniosku - w trakcie organizowanych przez Uczelnię konferencji, sympozjów, itp. jest rozpropagowywana oraz pozyskiwana wiedza na określony temat, uczestnicy uzyskują wiadomości i materiały, które pozwalają na uzupełnianie wiedzy i rozwijanie swojego dorobku naukowego, zdobywają nową wiedzę teoretyczną i praktyczną lub też uzupełniają już posiadaną. Należy ponadto zaznaczyć, że z ww. zwolnienia korzystają również wskazane we wniosku „czynności dodatkowe”, o ile są związane z usługą podstawową, i stanowią elementy składowe usługi zasadniczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.