INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 15 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawienia faktur korygujących oraz ujęcia faktur korygujących w deklaracji za okres rozliczeniowy, zgodny z datą otrzymania ich potwierdzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawienia faktur korygujących oraz ujęcia faktur korygujących w deklaracji za okres rozliczeniowy, zgodny z datą otrzymania ich potwierdzenia. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 stycznia 2011 r. o dokument, z którego wynika prawo osoby upoważnionej do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

XX są zakładem budżetowym, działającym na podstawie uchwały Rady Miasta X. Działalnością statutową zakładu jest organizowanie usług przewozu w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, na terenie miasta.

Wnioskodawca, od początku swojej działalności, to jest od dnia 1 lipca 1993 roku, koszty działalności pokrywa z dotacji corocznie przyznawanej przez Radę Miasta X oraz własnych przychodów uzyskanych ze sprzedaży biletów. Ceny biletów oraz uprawnienia do ulgowych i bezpłatnych przejazdów określa w podejmowanych uchwałach Rada Miasta X, działając na podstawie art. 7 ust.1 pkt 4 i art. 18 ust. 1 i ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach oraz art. 33a ust. 3, 3a, 3b, 3c, art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe.

Otrzymaną dotację, Wnioskodawca dokumentował fakturą sprzedaży VAT. Nabywcą był Urząd Miasta X z siedzibą X, X 1, NIP X, który w międzyczasie zmieniał nazwy, adres oraz NIP, nie przenosząc siedziby:

• od lipca 2005 r. Gmina Miasto X, X, X, NIP X,
• od listopada 2005 r. Gmina Miasto X, X, X, NIP X,
• od kwietnia 2006 r. Urząd Miasta X, X, X, NIP X
• od kwietnia 2009 r. do dnia dzisiejszego Gmina Miasto X, X, X, NIP X.
  
  

W nazwie towaru wpisywana była treść „dopłata do komunikacji autobusowej – dotacja”, symbol PKWiU 60.21, a od kwoty netto był wyliczony 7% VAT.

W lipcu 2009 r. Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu X, w której uznano, że dopłata do komunikacji autobusowej nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe stanowisko wynikało ze zmiany definicji opodatkowania wprowadzonej w ustawie o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 90, poz. 756 z 21 kwietnia 2005 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma prawo wystawić faktury korygujące począwszy od dnia 1 czerwca 2005 r. i skorygować deklaracje VAT za dany okres rozliczeniowy, pod warunkiem otrzymania potwierdzenia korekty w tym czasie...
2. Czy jako nabywca, na fakturze korygującej powinna figurować Gmina Miasto X z adresem i numerem NIP aktualnie obowiązującym, to jest X, X, NIP X...

Zdaniem Wnioskodawcy, począwszy od czerwca 2005 r. ma prawo do wystawienia faktur korygujących i zgodnie z art. 29 ust. 4a, ujęcia ich w deklaracji za okres rozliczeniowy, zgodny z datą otrzymania ich potwierdzenia. W pozycji nabywcy faktury korygującej Wnioskodawca powinien umieścić Gminę Miasto X z aktualnym numerem NIP i adresem, a w uwagach wpisać informację z danymi figurującymi na pierwotnej fakturze dokumentującej dotację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku, gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

1. w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
2. wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o podatku od towarów i usług jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego – dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Przy czym jak wynika z art. 29 ust. 4a ustawy, w sytuacji, gdy nabywca potwierdzi otrzymanie faktury korygującej w miesiącu wystawienia jej przez podatnika, zaś potwierdzenie otrzymania przez nabywcę kopii korekty faktury podatnik otrzyma do 25. dnia miesiąca następnego, tj. przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej właściwej dla momentu odbioru faktury korygującej przez nabywcę, to wówczas podatnik ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w deklaracji podatkowej właściwej dla momentu odbioru faktury korygującej.

W przypadku natomiast, gdy nabywca potwierdzi otrzymanie faktury korygującej, a podatnik uzyska potwierdzenie otrzymania przez nabywcę korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy (tj. po upływie terminu do złożenia deklaracji podatkowej właściwej dla momentu odbioru faktury korygującej przez nabywcę) podatnik ma prawo do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to otrzymał.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Zgodnie z art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do § 13 ust. 2 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

W myśl § 13 ust. 3 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.
   
   

Z kolei zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. § 14 ust. 2 stanowi, iż faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej (§ 14 ust. 3 rozporządzenia).

Z przytoczonych uregulowań wynika zatem, iż istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Na podstawie art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Ponadto jak stanowi § 21 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Biorąc zatem pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż korekty faktur powinny być dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Z przedstawionych regulacji art. 112 ustawy oraz § 21 ust. 1 rozporządzenia wynika, że dla celów podatkowych okres przechowywania faktur VAT związany jest wyłącznie z okresem przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wskutek przedawnienia wygasa nie tylko powinność zapłaty (z deklaracji albo z decyzji), ale także prawo do zmiany zobowiązania w stosunku do kwoty wynikającej z deklaracji podatkowej (prawo do korekty deklaracji). Do istoty prawa podatkowego należy ograniczona w czasie możliwość domagania się spełnienia zobowiązań przez podatników, jak i możliwość domagania się przez podatników uwzględnienia przez organy podatkowe przysługujących im praw. Dopuszczenie możliwości korygowania faktur VAT wystawionych sześć lub więcej lat wstecz pozbawia organ podatkowy możliwości skontrolowania, czy korekty są zasadne, a co za tym idzie, czy kwoty wykazane w deklaracjach są prawidłowe.

Jakkolwiek w przepisie art. 29 ust. 4a ustawy, ustawodawca zezwolił na bieżące ujmowanie faktur korygujących, nie oznacza to jednak, że przepis ten funkcjonuje w oderwaniu od zasad ogólnych określających prawo do skorygowania rozliczeń podatkowych, wynikających z przepisu art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zakładem budżetowym, działającym na podstawie uchwały Rady Miasta X. Działalnością statutową zakładu jest organizowanie usług przewozu w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, na terenie miasta. Wnioskodawca, od początku swojej działalności, to jest od dnia 1 lipca 1993 roku, koszty działalności pokrywa z dotacji corocznie przyznawanej przez Radę Miasta X oraz własnych przychodów uzyskanych ze sprzedaży biletów. Otrzymaną dotację Wnioskodawca dokumentował fakturą sprzedaży VAT. Nabywcą był Urząd Miasta X z siedzibą w X, X, NIP X, który w międzyczasie zmieniał nazwy, adres oraz NIP, nie przenosząc siedziby:

• od lipca 2005 r. Gmina Miasto X, X, X, NIP X,
• od listopada 2005 r. Gmina Miasto X, X, X, NIP X,
• od kwietnia 2006 r. Urząd Miasta X, X, X, NIP X,
• od kwietnia 2009 r. do dnia dzisiejszego Gmina Miasto X, X, X, NIP X.
  
  

W nazwie towaru wpisywana była treść „dopłata do komunikacji autobusowej – dotacja”, symbol PKWiU 60.21, a od kwoty netto był wyliczony 7% VAT.

Mając zatem na uwadze treść przytoczonych przepisów, opis zaistniałego stanu faktycznego, jak i fakt rozpatrywania sprawy w świetle stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku, stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do wystawienia faktur korygujących do faktur wystawionych po 1 czerwca 2005 roku.

Przy czym zaznacza się, iż z dniem 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawcy wygasło prawo do wystawienia faktur korygujących do faktur VAT wystawionych od 1 czerwca 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. Z tym dniem bowiem upłynął termin przedawnienia zobowiązań podatkowych za ww. okresy rozliczeniowe, tj. od czerwca 2005 r. do grudnia 2005 r., na podstawie art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W sytuacji zatem, gdy nabywca potwierdzi otrzymanie faktury korygującej w miesiącu wystawienia jej przez Wnioskodawcę, zaś potwierdzenie otrzymania przez kontrahenta kopii korekty faktury Wnioskodawca otrzyma do 25. dnia miesiąca następnego, tj. przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej właściwej dla momentu odbioru faktury korygującej przez nabywcę, zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w deklaracji podatkowej właściwej dla momentu odbioru faktury korygującej.

W przypadku natomiast gdy nabywca potwierdzi otrzymanie faktury korygującej a Wnioskodawca uzyska potwierdzenie otrzymania przez kontrahenta korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy (tj. po upływie terminu do złożenia deklaracji podatkowej właściwej dla momentu odbioru faktury korygującej przez nabywcę) Wnioskodawca będzie miał prawo do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie powyższe uzyska.

Odnośnie zaś kwestii wskazania na fakturach korygujących jako nabywcy Gminy Miasto X należy zauważyć, iż w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.) obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina na podstawie art. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), jest wspólnotą samorządową, którą tworzą mieszkańcy gminy. Zgodnie z art. 4 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, Rada Ministrów w drodze rozporządzenia tworzy gminy, nadaje gminie lub miejscowości statut miasta i ustala jego granice.

Ponadto gmina, na podstawie art. 2 cyt. wyżej ustawy, wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 ww. ustawy, wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy, w przypadku miasta – urzędu miasta. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego – gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Jak wynika z powyższego, urząd jest jednostką pomocniczą, służącą zarządowi do wykonania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Tak rozumiany urząd jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Samorządowe osoby prawne (gminy, powiaty, województwa) nie mają własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu. W oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 861 ze zm.) należy stwierdzić, iż urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

Gmina (jako jednostka samorządu terytorialnego) nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału urzędu gminy.

Nie znajduje żadnego uzasadnienia traktowanie urzędu jako podatnika podatku od towarów i usług. Brak jest bowiem aktów prawnych, które stanowiłyby o jego samodzielności, a nawet takich, które dokładnie określałyby jego pozycję względem osób trzecich. Przez urząd należy rozumieć rodzaj wewnętrznej jednostki organizacyjnej gminy. Każde działanie podejmowane przez urząd w rzeczywistości nie będzie jego działaniem, lecz – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług – działaniem samej gminy.

Stąd też podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (gminy i urzędu gminy) jest wyłącznie gmina jako jednostka samorządu terytorialnego.

Gmina jako podatnik podatku VAT, zobowiązana jest do prowadzenia ewidencji zawierającej wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy, dane niezbędne m.in. do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Prowadzona ewidencja winna odzwierciedlać faktycznie przeprowadzone przez Gminę zdarzenia gospodarcze, oraz zawierać prawidłowo sporządzone dokumenty. Zatem nie może dochodzić do sytuacji, gdy w ewidencji podatnika znajduje się faktura VAT wystawiona na inny podmiot gospodarczy, nawet jeśli dotyczy zdarzenia przypisanego Gminie.

Niniejsza sprawa, dotyczy sytuacji, gdy faktury VAT wystawione przez Wnioskodawcę dokumentują transakcję, które rzeczywiście miały miejsce pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą Miasto X jednakże w treści niektórych faktur VAT wskazano Urząd Miasta X bądź podano NIP tego Urzędu.

Jak wskazano wyżej gmina jako osoba prawna, a nie urząd, w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych jest podatnikiem podatku od towarów i usług, bez względu na fakt, który z tych podmiotów zawiera umowę, gdyż wszelkie czynności, których dokonuje urząd w ramach zadań własnych gminy jako jednostka pomocnicza, dokonuje w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Urząd miasta, realizując zadania spoczywające na samorządowej osobie prawnej, występuje wyłącznie jako jednostka pomocnicza, działająca w imieniu i na rzecz osoby prawnej – gminy.

Biorąc pod uwagę powyższe, pomimo, że pierwotne faktury zostały wystawione zamiennie na Gminę z numerem NIP Urzędu Gminy, następnie na Urząd Gminy z NIP Urzędu Gminy, a ostatecznie na Gminę z NIP właściwym dla Gminy – w tej konkretnie sytuacji – Wnioskodawca w celu skorygowania podatku należnego jest uprawniony do wystawienia faktury korygującej na podatnika podatku VAT, tj. Gminę Miasto X z Numerem Identyfikacji Podatkowej właściwym dla tego podatnika z uwzględnieniem zapisu § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, tj. umieszczeniem na fakturze danych podmiotu występującego na fakturze korygowanej jako nabywca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.