INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2011r. (data wpływu do tut. BKIP 30 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów zapłaconego odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy najmu nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów zapłaconego odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy najmu nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z likwidacją przedmiotu działalności Spółki jaką była produkcja obwodów drukowanych, Spółka sprzedała nieruchomości, które w przeważającym stopniu były wykorzystywane do tej produkcji. Decyzja o likwidacji ww. działalności podyktowana była nieopłacalnością dalszej produkcji obwodów drukowanych, z uwagi na konieczność poniesienia znacznych nakładów inwestycyjnych związanych głównie ze spełnieniem wymogów jakościowych w zakresie ochrony środowiska (budowa oczyszczalni ścieków). W związku z powyższym, wcześniejszemu rozwiązaniu uległa umowa najmu zawarta na czas określony z kontrahentem Spółki. Umowa została rozwiązana za porozumieniem stron, zgodnie z którym Spółka zobowiązała się wypłacić najemcy odszkodowanie w wysokości kosztów poniesionych przez najemcę w celu realizacji postanowień Umowy Najmu oraz kosztów, które były związane z deinstalacją urządzeń i ich instalacją na innej alternatywnej lokalizacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone odszkodowanie za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu w związku ze sprzedażą nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, zapłacone odszkodowanie stanowi koszt uzyskania przychodu (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), bowiem poniesienie tego wydatku minimalizowało straty związane z nierentownym wykorzystywaniem nieruchomości, a równocześnie spowodowało osiągnięcie przychodu (bez poniesienia tego kosztu osiągniecie przychodu ze sprzedaży nieruchomości było niemożliwe). Omawiane odszkodowanie nie zostało jednocześnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…). Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w związku z likwidacją przedmiotu działalności jaką była produkcja obwodów drukowanych, Spółka sprzedała nieruchomości, które w przeważającym stopniu były wykorzystywane do tej produkcji. Wcześniejszemu rozwiązaniu uległa umowa najmu zawarta na czas określony z kontrahentem Spółki. Umowa została rozwiązana za porozumieniem stron, zgodnie z którym Spółka zobowiązała się wypłacić najemcy odszkodowanie w wysokości kosztów poniesionych przez najemcę w celu realizacji postanowień Umowy Najmu oraz kosztów, które były związane z deinstalacją urządzeń i ich instalacją na innej alternatywnej lokalizacji. Swoje działanie uzasadniła tym, iż wypłacone odszkodowanie minimalizowało straty związane z nierentownym wykorzystywaniem nieruchomości, a równocześnie spowodowało osiągnięcie przychodu (bez poniesienia tego kosztu osiągniecie przychodu ze sprzedaży nieruchomości było niemożliwe).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Wymienione w treści powyższego przepisu kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Celem tego przepisu jest zatem uniemożliwienie pomniejszenia przychodu o koszty poniesione w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania.

Z powyższego wynika, że ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z karą za wadliwie wykonaną usługę, bądź za zwłokę w usunięciu powstałych wad. Nie odniósł się natomiast do odszkodowań należnych z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu. Nie oznacza to jednak, że takie odszkodowanie może być automatycznie uznane za koszt podatkowy. Poniesiony wydatek musi bowiem spełniać ogólną przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 updop, tj. musi istnieć przyczynowo-skutkowy związek tego wydatku z potencjalnym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Zatem w przedmiotowej sprawie, uwzględniając wszystkie elementy stanu faktycznego przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, za kierunkowe kryterium wykładni przepisu art. 15 ust. 1 updop, uznać należy kryterium celu poniesionego wydatku. Kryterium to wiąże się z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym, z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) poniesionego wydatku na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony wydatek, jako koszt podatkowy, dokonywana była z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz jego wiedzy o związkach przyczynowych (w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty).

Ocena kosztów uzyskania przychodów w kontekście procesów gospodarczych mających wpływ na działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika musi uwzględniać fakt, iż procesy te charakteryzują się sobie tylko właściwą dynamiką. W rezultacie, gospodarczo uzasadnione i racjonalne decyzje gospodarcze, pierwotnie podejmowane w określonych warunkach determinujących ich treść i konsekwencje (również konsekwencje prawnopodatkowe), w związku z istotną zmianą okoliczności i warunków otoczenia zewnętrznego (np. wzrost cen na rynku, obniżenie popytu, wzrost kosztów, niekorzystna zmiana koniunktury) z perspektywy oceny negatywnych skutków tych zmian na przychód podatkowy mogą skutkować ich rewizją w nowych warunkach czasu i miejsca, a to w związku z potrzebą (koniecznością) podjęcia przez podatnika działań zmierzających do uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z powyższą sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Rozwiązanie umowy najmu było warunkiem koniecznym aby mogło dojść do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości. Sprzedaż ta przyniosła Spółce wymierny przychód. W takiej sytuacji zapłata odszkodowania na rzecz najemcy, winna być kwalifikowana jako wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.