INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 15 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa na rzecz syna - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa na rzecz syna.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi od 15 października 1990 r. jednoosobową działalność gospodarczą. Miejscami prowadzenia działalności gospodarczej są dwie miejscowości K. i G, w każdej z nich prowadzony jest samodzielny sklep jubilerski. Wnioskodawca nie posiada rozdzielności majątkowej, prowadzi we własnym zakresie podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz wybrał ogólne zasady rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych. Głównym przedmiotem działalności (zgłoszonym i wykonywanym) jest sprzedaż detaliczna zegarków, zegarów i biżuterii prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.77.Z). Dla obu ww. sklepów prowadzony jest wspólny rejestr zakupu i sprzedaży oraz jedna książka przychodów i rozchodów. Na podstawie prowadzonej dokumentacji możliwe jest przyporządkowanie należności i zobowiązań dla każdego z dwóch ww. sklepów - każda z faktur zakupowych i sprzedażowych zawiera adres sklepu. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w pełnym zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Ma on zamiar podarować aktem notarialnym (zgodnie z normą art. 890 par. 1 k.c.) na rzecz syna zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. mieszczący się w G. sklep jubilerski celem kontynuowania prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej przez syna. Obdarowany syn prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest sprzedaż detaliczna zegarków, zegarów i biżuterii prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD. 47.77.Z). Główne przychody pochodzą ze sprzedaży zegarków (w tym sprzedaż internetowa) i złomu złota. Syn Wnioskodawcy jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi we własnym zakresie podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz wybrał ogólne zasady rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych. Na podstawie prowadzonej księgi przychodów i rozchodów istnieje możliwość wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa zarówno pod względem organizacyjnym jak i funkcjonalnym. Po dokonaniu darowizny rzeczonej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca zamierza dalej prowadzić działalność gospodarczą związaną z prowadzeniem sklepu jubilerskiego w K., tj. na drugiej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Na przeznaczoną do darowania zorganizowaną część przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55¹ k.c.) składać się będzie następujący zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej:

1. własność ruchomości – towarów handlowych, wyposażenia i środków trwałych,
2. prawo wynikające z umowy najmu lokalu położonego w G.,
3. tajemnice przedsiębiorstwa dotyczące funkcjonowania na rynku handlu wyrobami jubilerskimi oraz baza klientów i umowy handlowe z kontrahentami obejmujące swoim zakresem przedmiotowy sklep,
4. dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,
5. umowa o pracę z jednym pracownikiem (na podstawie art. 23¹ kodeksu pracy),
6. bieżące wierzytelności i środki pieniężne, a ponadto zobowiązania wynikające z najmu lokalu i zatrudniania pracownika.

Taka darowizna stanowi zgodnie z definicją z art. 2 pkt . 27 e ustawy o VAT - organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Przeznaczone do darowania środki trwałe wchodzące w skład ww. zorganizowanej części nadal podlegały amortyzacji proporcjonalnie do okresu ich używania i amortyzacja została zaliczana przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu. Towary handlowe przy zakupie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Składniki majątkowe zakwalifikowane do wyposażenia a także środki trwałe tzw. niskocenne zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie oddania ich do użytkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy do wyżej opisanej umowy darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie stosuje się na podstawie art. 6 pkt . 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, t.j., ze zm., zwanej dalej ustawą o VAT) postanowień tejże ustawy...
2. Czy wyżej opisana umowa darowizny skutkować będzie powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązku dokonywania korekty naliczonego podatku VAT od towarów przekazanych obdarowanemu...
3. Czy wyżej opisana umowa darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa spowoduje u Wnioskodawcy powstanie przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i czy spowoduje konieczność skorygowania kosztów uzyskania przychodów...
4. Czy wyżej opisana umowa darowizny skutkować będzie powstaniem po stronie obdarowanego syna Wnioskodawcy przychodu podatkowego wywołującego opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
5. Czy w opisanym stanie faktycznym na synu Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn ...

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 3) w niniejszej sprawie, w przypadku Wnioskodawcy, mamy do czynienia z nieodpłatnym, jednostronnym świadczeniem. W związku z dokonaną darowizną Wnioskodawca nie otrzyma żadnego przysporzenia majątkowego, co skutkuje tym, iż zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie po jego stronie przychód podatkowy a tym samym przedmiotowa transakcja nie wywoła żadnych skutków na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odnosząc się do kwestii kosztów podatkowych, w niniejszym stanie faktycznym przekazanie towarów handlowych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa skutkować będzie tym, iż wydatki poniesione na ich zakup przez Wnioskodawcę nie mając związku z przychodem i winny zostać wyłączone z kosztów. Nadto zgodnie z normą art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, t.j., ze zm., zwaną dalej ustawą o PIT) za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się m.in. darowizn, co dodatkowo uzasadnia wskazane powyżej stanowisko. Ponieważ przedmiotowa darowizna obejmuje środki trwałe, które nadal podlegają amortyzacji i która jest zaliczana do kosztów uzyskania przychodów, to nieumorzona ich wartość nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Kosztem będą natomiast już dokonane od nich odpisy amortyzacyjne i nie będzie zachodziła potrzeba dokonywania ich korekty. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ostatniego odpisu amortyzacyjnego winien dokonać za miesiąc, w którym nastąpi zawarcie umowy darowizny (zgodnie z art. 22 h ust. 1 pkt . 1 ustawy o PIT).

Odpowiedź na pytanie nr 3 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Wniosek w zakresie pytania nr 1, 2 i 4, 5 zostanie rozstrzygnięty odrębnymi rozstrzygnięciami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 191 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Stosownie do zapisu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych, o czym stanowi art. 1 tej ustawy. Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza darować na rzecz syna zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie wchodził m.in. zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku darowizny, tj. jak wskazano świadczenia nieodpłatnego, po stronie darczyńcy nie powstaje dochód. Darczyńca nie otrzymuje bowiem żadnych wartości pieniężnych, ani przysporzenia majątkowego. Darowizna ogółu praw i obowiązków wynikających z tytułu prowadzonego przedsiębiorstwa nie skutkuje więc dla darczyńcy obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Oznacza to, że z tytułu przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa – w drodze darowizny, w rozumieniu cyt. art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego – na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 11 o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania, wydatki na nabycie towarów handlowych, nie mogą stanowić z chwilą ich przekazania w formie darowizny kosztów uzyskania przychodów u darczyńcy.

Przekazanie w formie darowizny zaewidencjonowanych wcześniej w księdze przychodów i rozchodów towarów handlowych, wywołuje bowiem ten skutek, że wydatki poniesione z tytułu zakupu tych towarów nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie można już uznać, że wydatki na przekazane w formie darowizny towary handlowe poniesione zostały w celu uzyskania przychodów. Z chwilą dokonania darowizny towarów handlowych, Wnioskodawca powinien zatem dokonać korekty tych kosztów,

Natomiast darowizna wykorzystywanych w działalności składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych (tj. wyposażenia), nie skutkuje koniecznością bezwarunkowego skorygowania kosztów uzyskania przychodów w związku z uprzednim zaliczeniem do tych kosztów, poniesionych wydatków na nabycie tych składników. Jeżeli podatnik wykaże, iż darowane składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności gospodarczej i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to ma prawo wydatki na ich nabycie pozostawić w kosztach uzyskania przychodów, pomimo nieodpłatnego przekazania ich innej osobie.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, nie zaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Powołany przepis art. 23 ust. 1 pkt 49 cyt. ustawy ma zastosowanie do korygowania kosztów w przypadku stwierdzenia, iż zakup składników majątku nie był dokonany na cele działalności gospodarczej ale na cele osobiste podatnika (określonej osoby).

Nie stanowi on podstawy do wyłączenia z kosztów wydatków poniesionych na nabycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, a następnie darowanych.

Natomiast w sytuacji, gdy darowane są składniki majątku będące środkami trwałymi, które podlegały amortyzacji, nie zachodzi potrzeba korekty kosztów, gdyż wydatki na zakup tych środków nie były zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, zaś dokonywane odpisy amortyzacyjne odpowiadają okresowi używania tych składników majątku w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku darowizny środków trwałych – darowizna jako jedna z form zbycia wyznacza datę zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie powoduje jednak konieczności jakichkolwiek ich korekt w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności pozostają kosztem uzyskania przychodu u darczyńcy.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w związku z przekazaniem synowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w formie darowizny nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany dokonać korekty dokonanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wyposażenia, będących przedmiotem darowizny. Wnioskodawca będzie natomiast zobowiązany do dokonania korekty kosztów w stosunku do przekazanych towarów handlowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.