Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-289/13/DM
z 17 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 26 marca 2013 r.) uzupełnionym w dniu 3 czerwca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2013 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 3 czerwca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 19 października 2012 r. przed Sądem Okręgowym zawarł Pan ugodę.

W marcu 2010 r. świadczył Pan usługi budowlane na rzecz spółki jawnej, za wykonane usługi wystawił fakturę z dnia 31 marca 2010 r. na kwotę brutto 36.550,26 zł w tym VAT 6.591,03 zł. W dniu 31 maja 2010 r. na Pana konto bankowe wpłynęła częściowa zapłata za ww. fakturę w kwocie 25.000 zł. Po kilku miesiącach wystąpił Pan do Sądu Rejonowego o zapłatę pozostałych należności od ww. spółki. Sprawa trwała ponad dwa lata, w tym czasie ciężko Pan zachorował. W dniu 19 października 2012 r. została zawarta ugoda przed Sądem Okręgowym (bez Pana udziału, gdyż w tym czasie przebywał Pan w sanatorium), z której wynikało, że spółka jawna zobowiązuje się zapłacić na Pana rzecz kwotę 5.000 zł w trzech ratach. Wskazał Pan, że zapłacił cały podatek VAT w wysokości 6.591 zł oraz podatek dochodowy 19% od kwoty netto 5.692 zł. Pana zdaniem „według zapłaconej kwoty za usługi” powinien zapłacić podatek VAT 5.410 zł, zaś podatek dochodowy 4.672 zł.

Z kolei w uzupełnieniu wniosku wskazano, że w dniu 19 października 2012 r. przed Sądem Okręgowym doszło do ugody pomiędzy Panem a kontrahentem, spółką jawną, na mocy, której odstąpił Pan od żądania części zapłaty za wykonaną usługę.

Następnie przedstawił Pan kolejność zdarzeń, która doprowadziła do sporu:

W marcu 2010 r. świadczył Pan usługi budowlane dla spółki jawnej, za wykonane usługi wystawił w dniu 31 marca 2010 r. fakturę VAT nr 05/10 na kwotę netto 29.959,23 plus 22% podatek w wysokości 6.591,03 zł, co stanowi łączną kwotę do zapłaty 36.550,26 zł.

W dniu 31 maja 2010 r. na Pana rachunek bankowy wpłynęła kwota 25.000 zł z opisem w treści – zapłata za fakturę 05/10 część.

Kontrahent nie zamierzał wywiązać się z obowiązku zapłaty pozostałej kwoty, więc wystąpił Pan do Sądu Rejonowego. Konsekwencją procesu i rozprawy apelacyjnej była opisana na wstępie ugoda. W myśl ugody, spółka jawna zobowiązała się zapłacić kwotę 5.000 zł. Zatem łącznie pozwany kontrahent za wykonaną usługę zapłacił kwotę w wysokości 30.000 zł, która to kwota stanowi wartość brutto wykonanej usług.

Ww. faktura nr 05/10 została ujęta w rejestrze sprzedaży za miesiąc kwiecień 2010 r., a podatek należny w kwocie 6.591,03 zł rozliczony i zapłacony. Kwota netto 29.959,23 zł faktury została zaewidencjonowana jako przychód w księdze przychodów i rozchodów pod datą 31 marca 2010 r. Po wyroku Sądu prawidłowe rozliczenie z kontrahentem powinno wykazywać kwoty: netto 24.591,16 zł, podatek VAT 5.409,84 zł razem do zapłaty 30.000 zł. Wobec powyższego, uważa Pan, iż powinien wystawić fakturę korygującą opiewającą na kwoty: netto -5.369,07, 22% podatek - 181,19 zł. Łącznie pomniejszenie kwoty do zapłaty 6.550,26 zł.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie:

Czy wystawienie faktury korygującej w tym przypadku uznaje się za prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, wystawienie faktury korygującej VAT jest jedynym możliwym sposobem rozliczenia i zamknięcia rozrachunków z kontrahentem. Zauważył Pan, że w wyniku ugody zawartej przed Sądem „doszło w gruncie rzeczy do ponownej wyceny umownej wartości wykonanej usługi. Jej pierwotna wartość brutto wynosiła 36.550,26 zł, zaś po postępowaniu sądowym została zmniejszona do kwoty brutto 30.000 zł”. W Pana ocenie należy zatem przyjąć, że pomniejszenie obrotu o kwotę 6.550,26 zł wyczerpuje znamiona definicji art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, udokumentowanych i prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont), co – Pana zdaniem – uzasadnia wystawienie faktury korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Za świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy – uznaje się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższych przepisów wynika, iż obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, tj. z tytułu dokonanej dostawy towarów lub świadczenia usług, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przez kwotę należną należy rozumieć cenę za dany towar lub usługę, ustaloną przez strony transakcji. Całość świadczenia należnego od nabywcy to kwota, jaką sprzedawca żąda w zamian za dostawę określonych towarów lub wykonanie usług po ustalonej cenie. Ustawa nie definiuje obrotu jako kwoty płatności faktycznie dokonanej przez nabywcę.

W myśl postanowień art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Wskazać należy, iż rabat to zniżka od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażona procentowo lub kwotowo. Jest ściśle związany z ceną towaru (usługi), jest bowiem elementem kształtującym tę cenę. Rozróżnia się rabaty przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie sprzedaży (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej. Jest on również związany z konkretną dostawą, ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

Stosownie do zapisu art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktura jest więc dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży.

Kwestie dotyczące wystawiania faktur, w tym faktur korygujących oraz zasady ich rozliczania reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Uregulowania zwarte w § 13 i § 14 ww. rozporządzenia określają przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

I tak, zgodnie z § 13 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Powołany przepis w brzmieniu od 1 stycznia 2013 r. stanowi natomiast, że w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

W ust. 5 powołanego paragrafu (obowiązującego w okresie do dnia 31 grudnia 2012 r.) wskazano, że przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. § 13 ust. 5 rozporządzenia stanowi, że przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy całości lub części należności, o której mowa w § 10 ust. 1.

Natomiast § 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia wskazuje, iż fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że wykonane na rzecz spółki jawnej usługi budowlane udokumentował Pan fakturą nr 05/10 z dnia 31 marca 2010 r. na łączną kwotę 36.550,26 zł, zaś z uwagi na to, iż kontrahent nie uiścił całej wynikającej z niej kwoty, wystąpił do Sądu z pozwem o zapłatę pozostałych należności. W wyniku zawartej w dniu 19 października 2012 r. ugody sądowej, odstąpił Pan od żądania części zapłaty za wykonaną usługę, a kontrahent zobowiązał się zapłacić na Pana rzecz kwotę 5.000 zł w trzech ratach. Zatem łącznie pozwany za wykonaną usługę zapłacił kwotę w wysokości 30.000 zł.

Powyższe wskazuje, iż w wyniku zawarcia układu wyraził Pan zgodę na zmniejszenie wierzytelności, tzn. sumy płatności, jakie kontrahent (spółka jawna) zobowiązany był zapłacić za wyświadczone usługi. Ponadto we wniosku nie wskazano, że zawarcie układu nastąpiło w związku z nienależytym wykonaniem usług przez Pana. W tej sytuacji uznać należy, że nie doszło do obniżenia ustalonej wcześniej ceny usług, a jedynie do redukcji części płatności (długu) z tytułu wykonania tych usług.

Zatem w rozpatrywanej sprawie nie wystąpiły okoliczności wymienione w powołanych wyżej przepisach rozporządzenia, uzasadniające wystawienie faktury korygującej. Jak bowiem wynika ze stanu faktycznego w marcu 2010 r. wyświadczył Pan na rzecz spółki jawnej usługi budowlane, co udokumentował fakturą VAT. Wystawiona faktura dokumentowała prawdziwe zdarzenia gospodarcze, w kwotach odpowiadających rzeczywistości. Jednocześnie z treści wniosku nie wynika, aby powodem zmniejszenia kwoty długu było nienależyte wykonanie przez Pana robót budowlanych, w związku z czym mogłoby dojść do obniżenia ceny określonej w wystawionej fakturze.

Zauważyć należy, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego na mocy ugody odstąpił Pan „od żądanej części zapłaty za wykonaną usługę”, wobec czego trudno podzielić zawarte we własnym stanowisku stwierdzenie, że „w wyniku ugody zawartej przed Sądem doszło w gruncie rzeczy do ponownej wyceny umownej wartości wykonanej usługi”.

Mając powyższe na uwadze oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, iż jeżeli ugodę zawarto wyłącznie z powodu niepłacenia przez spółkę jawną należności za wykonane usługi, to zredukowanie wierzytelności o uzgodnioną kwotę, nie stanowi rabatu, w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji nie jest Pan uprawniony do obniżenia obrotu i kwot podatku należnego z tytułu wykonanych usług, poprzez wystawienie faktury korygującej, na podstawie cytowanych wyżej przepisów rozporządzenia Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.