INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2012 r. (data wpływu 20 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z dnia: 21 stycznia 2013 r., 06 marca 2013 r., 07 marca 2013 r. oraz 25 marca 2013 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów,
• przychodu podatkowego.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka z siedzibą w K. jest producentem komponentów dla dostawców w branży motoryzacyjnej, specjalizującym się w produkcji, przetwarzaniu i późniejszej sprzedaży precyzyjnie wykonanych elementów rur stalowych aluminiowych. Spółka jest częścią międzynarodowej grupy X.

Spółka otrzymała zlecenie od swojego kontrahenta na produkcję metalowych elementów do poduszek powietrznych samochodów. W związku ze zleceniem swojego kontrahenta, Spółka nabyła za 760.000 euro linię produkcyjną służącą do ich produkcji. Dodatkowo, od innego podmiotu, Spółka zakupiła narzędzia niezbędne do produkcji przy wykorzystaniu ww. linii za 26.400 euro.

Umówiono się, że Spółka zapłaci kontrahentowi (podmiotowi sprzedającemu linię) 90% kwoty sprzedaży po zainstalowaniu linii w swoim zakładzie oraz weryfikacji, że produkcja zamówionych elementów może się odbywać zgodnie z założonymi standardami jakościowymi i ilościowymi. Kolejne 10% zostanie zapłacone po zatwierdzeniu części do produkcji seryjnej przez bezpośredniego klienta (dostawcę kontrahenta).

Linia produkcyjna zostanie przez Spółkę odsprzedana kontrahentowi, na rzecz którego będą wytwarzane produkty, w ten sposób, że:

• jak tylko linia zostanie zamontowana w zakładzie produkcyjnym Spółki, wystawi Ona fakturę sprzedaży linii na rzecz swojego kontrahenta na kwotę 786.400 euro (odpowiadającą kosztowi nabycia linii oraz narzędzi) + 23% VAT,
• kontrahent spłaci należność w 36 miesięcznych ratach, przy czym po zapłacie ostatniej raty, linia produkcyjna przejdzie na własność kontrahenta Spółki,
• przy płatności pierwszej raty, kontrahent Spółki uiści również cały podatek od towarów i usług (dalej jako VAT) od kwoty 786.400 euro w wysokości 180.872 euro.
  
  

Zgodnie z zapisem umowy, strony uznają dostawę za dokonaną w momencie, gdy umowa zostanie podpisana oraz gdy linia produkcyjna zostanie dostarczona i zainstalowana zgodnie z umową (tj. w zakładzie Spółki, gdzie będzie wykorzystywana wyłącznie do produkcji części na rzecz kontrahenta).

Ponadto Spółka ma zamiar dokonywać odpisów amortyzacyjnych od linii produkcyjnej na swoją rzecz, aż do chwili przeniesienia własności linii na rzecz swojego kontrahenta.

Pismem uzupełniającym z dnia 07 marca 2013 r. doprecyzowano opis zdarzenia przyszłego wyjaśniając, iż przy nabyciu linii produkcyjnej Spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Linia została sprzedana w następnym miesiącu po miesiącu nabycia i Spółka wystawiła swojemu kontrahentowi fakturę VAT ze stawką 23%.

Natomiast w piśmie uzupełniającym z dnia 25 marca 2013 r. doprecyzowano przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

• kontrahent, jako nabywca linii produkcyjnej w systemie sprzedaży ratalnej, z chwilą podpisania umowy nie może rozporządzać towarem aż do momentu otrzymania przez sprzedającego zapłaty ostatniej raty,
• z momentem podpisania umowy z ww. kontrahentem nie nastąpiło wydanie przedmiotowej linii temu kontrahentowi. Linia pozostaje u sprzedawcy i sprzedawca ją używa tylko na wyłączność produkcji dla tego konkretnego kontrahenta. Nie ma możliwości produkcji dla innych kontrahentów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. W związku z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka prosi o potwierdzenie prawidłowości Jej stanowiska odnośnie prawa Spółki do amortyzowania linii produkcyjnej i wliczania odpisów amortyzacyjnych w koszty uzyskania przychodów do chwili przeniesienia własności linii na rzecz kontrahenta.
2. Spółka zwraca się z prośbą o zajęcie stanowiska odnośnie momentu powstania przychodu należnego po stronie Spółki, w związku ze sprzedażą linii produkcyjnej na rzecz kontrahenta Spółki.
   
   

Treść pytania nr 2 wynika z pisma Spółki z dnia 21 stycznia 2013 r. stanowiącego uzupełnienie do wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 29 marca 2013 r. nr ILPB4/423-440/12-9/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, do chwili przeniesienia własności linii produkcyjnej na rzecz kontrahenta ma On prawo do amortyzowania linii produkcyjnej i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie bowiem z art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Dodatkowo, art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno - wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak więc wynika z brzmienia 2 powyższych artykułów, linia produkcyjna, stanowiąca własność Spółki spełnia wymagania konieczne do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Ponadto, nie będzie tu miał zastosowana art. 16c, wyłączający możliwość dokonywania amortyzacji.

Zgodnie z definicją słownikową, linia produkcyjna jest zespołem ręcznych, maszynowych lub mieszanych stanowisk roboczych, ugrupowanych wg kolejności operacji procesu technologicznego. W związku z tym, w zależności od charakteru stanowisk roboczych, będzie mogła być zaliczona do kategorii maszyn i urządzeń z punktu 2 art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub do kategorii innych przedmiotów z punktu 3 rzeczonego artykułu. Ponadto, przewidywany okres używania linii w działalności gospodarczej Spółki wynosić będzie 3 lata.

Jak chodzi o problematykę sprzedaży linii produkcyjnej na raty z przeniesieniem prawa własności na rzecz kupującego w momencie płatności ostatniej raty, to w podobnej sprawie wypowiedział się NSA w wyroku z 21 czerwca 2006 r. sygn. II FSK 921/05. Sprawa dotyczyła umowy zawartej przez podatnika jako umowy sprzedaży na raty z zastrzeżeniem prawa własności rzeczy sprzedanej. Sąd wskazał w nim, że zasadnie organy podatkowe uznały, iż zakupione przez spółkę przedmioty nie mogły podlegać amortyzacji do czasu przeniesienia ich własności na nabywcę. W sentencji wyroku wskazano, iż podatnik może amortyzować dla celów podatkowych wyłącznie te środki trwałe, do których przysługuje mu prawo własności. Wyjątki od tej zasady dotyczą jedynie amortyzacji środków trwałych, używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego /kapitałowego/.

Tym samym, w ocenie Spółki, będzie Ona mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego w postaci linii produkcyjnej - do chwili przeniesienia własności linii produkcyjnej na rzecz kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto, należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo informuje się, iż w przedmiocie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.