Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-273/13-2/LS
z 4 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22.03.2013 r. (data wpływu 04.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania udziału radnych gminy w szkoleniach – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania udziału radnych gminy w szkoleniach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Rada Gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie. Gmina dla zapewnienia właściwego wykonywania przez radnych gminnych nałożonych na nich ustawami obowiązków umożliwia im uczestnictwo w szkoleniach. Szkolenia są finansowane ze środków budżetu gminy. Gmina korzysta ze szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne lub sama organizuje szkolenia wyjazdowe poza teren gminy w której mandat sprawują radni. Szkolenie takie zorganizowano w 2012 do miejscowości Solina. Przewodniczący Rady Gminy w związku z faktem wyjazdu poza teren w którym radni sprawują mandat wystawił delegacje. Diety nie zostały wypłacone w związku z faktem, że gmina sfinansowała z budżetu gminy dojazd, wyżywienie, ubezpieczenie, pobyt w ośrodku. Radni nie pokrywali żadnych wydatków. Gmina rozliczając koszty szkolenia rozliczyła wydatki na wszystkich uczestników i wystawiła Radnym Gminy PIT-11. Radni na tej podstawie mieli rozliczyć się z podatku. Dla gminy interpretacja ta jest bardzo istotna w związku z zarzutami jakie stawiają radni, że dochód ten nie powinien być opodatkowany czyli powinien być wystawiony nie PIT-11 ale PIT-8C. Zdaniem radnych gminy należy to potraktować jak diety gdyż gmina przerzuciła na siebie wydatki z tytułu wyżywienia, hotelu, dojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sfinansowanie przez gminę radnym gminnym kosztów szkoleń rozliczonych jak przedstawiono w stanie faktycznym jest świadczeniem nieodpłatnym stanowiącym dla tych osób przychód, który należy opodatkować czy też wartość poniesionych wydatków na te szkolenia mieści się w czynnościach i zadaniach związanych z pełnieniem funkcji publicznej a więc w przychodach, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które podlegają zwolnieniu przedmiotowemu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie sposobu ustalenia należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz. U. z dnia 11 sierpnia 2000 r. z późn. zm.) mówi, że podróżą służbową jest wykonywanie przez radnego zadania mającego bezpośredni związek z wykonywaniem mandatu, określonego przez Przewodniczącego Rady Gminy, poza miejscowością, w której znajduje się siedziba rady. Wyjazdy na zorganizowane szkolenia przez gminę były związane z wykonywaniem mandatu przez radnego w związku z czym zostały sfinansowane z budżetu gminy. W innym przypadku nie było by to możliwe. W związku z powyższym Przewodniczący Rady Gminy ma obowiązek wystawienia delegacji dla członków rady jeśli jakiekolwiek wydatki mają być sfinansowane ze środków budżetowych. Jeśli nie ma delegacji to oznacza, że wydatek nie dotyczy wykonywania mandatu przez radnego tylko wyjazdu prywatnego.

Stan faktyczny jaki był: Rada Gminy miała wystawione delegacje lecz nie zostały wypłacone diety w związku z faktem postawienia do dyspozycji Radnym Gminy wszystkich niezbędnych świadczeń które de facto zostały sfinansowane z budżetu gminy co potwierdzają polisy, faktury, rachunki z wyjazdów( wyżywienie, pobyt w ośrodku, dojazd, ubezpieczenie). Faktycznie całe szkolenie zostało opłacone z budżetu. Wydatki podzielono na uczestników i wystawiono PIT-11 traktując to jako szkolenie nie podlegające zwolnieniu, analogicznie jak do organizowanych przez firmy zewnętrzne.

W przypadku gdy Rada Gminy miałaby wypłacone diety a radny sam pokrywałby wydatki związane z wyjazdem, pobytem, pomijając jakikolwiek udział budżetu gminy, wówczas Wnioskodawca zgadza się z tym, że diety są zwolnione z opodatkowania do kwoty 2.280 zł miesięcznie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie z opodatkowania nie byłoby możliwe nawet wówczas gdyby gmina wypłaciła radnym środki z diet i radni zwrócili by wydatki do budżetu za odbyty wyjazd szkoleniowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Mimo, iż ustawa nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie. Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć m.in. przychody otrzymywane przez radnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Rada Gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie. Gmina dla zapewnienia właściwego wykonywania przez radnych gminnych nałożonych na nich ustawami obowiązków umożliwia im uczestnictwo w szkoleniach. Szkolenia są finansowane ze środków budżetu gminy. Gmina korzysta ze szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne lub sama organizuje szkolenia wyjazdowe poza teren gminy w której mandat sprawują radni. Szkolenie takie zorganizowano w 2012 do miejscowości Solina. Przewodniczący Rady Gminy w związku z faktem wyjazdu poza teren w którym radni sprawują mandat wystawił delegacje. Diety nie zostały wypłacone w związku z faktem, że gmina sfinansowała z budżetu gminy dojazd, wyżywienie, ubezpieczenie, pobyt w ośrodku. Radni nie pokrywali żadnych wydatków. Gmina rozliczając koszty szkolenia rozliczyła wydatki na wszystkich uczestników i wystawiła Radnym Gminy PIT-11. Radni na tej podstawie mieli rozliczyć się z podatku.

Zakres świadczeń jakie przysługują radnemu z tytułu wykonywania funkcji radnego ściśle określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).

Dla zabezpieczenia skutecznego realizowania obowiązków przez radnych ustawodawca zagwarantował im prawo do diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych (art. 25 ust. 4 ww. ustawy), a także przyznał radnym status funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ww. ustawy organami gminy są:

1. rada gminy,
   
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Rada gminy wybiera ze swego grona przewodniczącego i 1-3 wiceprzewodniczących bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym (art. 19 ust. 1 cyt. ustawy).

Radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców gminy postulaty i przedstawia je organom gminy do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców (art. 23 ust. 1 ww. ustawy).

W związku z wykonywaniem mandatu radny korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 25 ust. 4 powołanej ustawy na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Rada gminy przy ustalaniu wysokości diet radnych bierze pod uwagę funkcje pełnione przez radnego (art. 25 ust. 8).

Do przychodów radnego należy zatem zaliczyć wymienione w ustawie o samorządzie gminnym diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Przy czym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z kolei diety i inne należności za czas podróży radnego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku odchodnym od osób fizycznych - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zaznaczyć należy, iż dla prawidłowego funkcjonowania organu gminy jakim jest rada gminy, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, wartość szkoleń zorganizowanych przez Gminę, w których radny będzie uczestniczył należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych ich obowiązków. Zatem wydatki gminy w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki te poniesione przez gminę są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organów jakim jest rada gminy, w skład której wchodzą radni. Zatem jako takie wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tegoż organu. Oczywistym bowiem jest, iż korzystanie na koszt jednostki terytorialnej ze wskazanego narzędzia w postaci szkolenia jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnego.

Z tych też powodów wartości wskazanego świadczenia (szkolenia) nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować od przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek naliczania, poboru i odprowadzania do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzania imiennych informacji PIT-11.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.