INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2012 r. (data wpływu: do Izby Skarbowej w Poznaniu 12 marca 2012 r., do Biura KIP w Lesznie 14 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości niezabudowanej – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości niezabudowanej. Powyższy wniosek został uzupełniony o dodatkową opłatę za wydanie interpretacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2005 Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkami przeznaczonymi na działalność gospodarczą. Budynki były wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i były na bieżąco modernizowane, poprzez wykonywanie określonych robót budowlanych, gdzie podatek VAT naliczony od zakupywanych materiałów i usług rozliczany był w deklaracjach VAT-7, zaś wartość netto tych wydatków była odnoszona do wartości poszczególnych budynków jako wartość początkowa do celów późniejszej amortyzacji. Przez cały miniony czas Zainteresowany prowadzi na bazie tych gruntów i budynków pozarolniczą działalność gospodarczą.

W listopadzie 2011 r. Wnioskodawca nabył od Skarbu Państwa prawo własności ww. nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami użytkowymi. W protokole rokowań napisano, że sprzedaż gruntu (tj. prawa wieczystego użytkowania) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i dlatego do faktury sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nie był doliczony podatek VAT. Zastosowana była stawka VAT „zw”. Zdaniem Zainteresowanego, w tym przypadku winna być zastosowana stawka VAT 23%. Wynika to bowiem z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT, która po dacie wejścia do Unii Europejskiej zaczęła traktować prawo wieczystego użytkowania gruntu jako wartość niematerialną i prawną, zaś przeniesienie jej własności jako usługę objętą podatkiem VAT - bez względu na formę, w jakiej dokonano tej czynności prawnej.

W styczniu 2012 r. Wnioskodawca sprzedał przedmiotową nieruchomość gruntową niezabudowaną bowiem przed jej sprzedażą budynki użytkowe zostały wyburzone wg życzenia nabywcy. Do kwoty netto sprzedaży gruntu została doliczona kwota VAT wg stawki 23%. Podatek dochodowy i VAT Zainteresowany rozlicza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej za okresy kwartalne, a zatem opisaną sprzedaż będzie zmuszony rozliczyć w miesiącu kwietniu br. za I kwartał 2012 r.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - zdaniem Wnioskodawcy - winien on oddać dla właściwego urzędu skarbowego podatek VAT od tej transakcji. Jeżeli chodziłoby natomiast o podatek dochodowy, to mimo, iż grunt był wykorzystywany do celów prowadzonej działalności gospodarczej jego sprzedaż korzysta w tym przypadku ze zwolnienia na podstawie art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W tych okolicznościach Wnioskodawca prosi o udzielenie wyczerpującej odpowiedzi czy jego tok rozumowania jest prawidłowy, a jeśli nie to wyjaśnienie jakie podatki Zainteresowany winien odprowadzić z tytułu dokonanej transakcji sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej, która była dotychczas wykorzystywana przez niego do celów związanych z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą...

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie podatku VAT istnieje obowiązek zapłaty podatku należnego od dokonanej transakcji dostawy w myśl art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast, w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższych unormowań wynika, iż grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych wyżej przepisów, tj. art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – czynność wykonana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy jednak zaznaczyć, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w przypadku gruntów niezabudowanych zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (decyzja o warunkach zabudowy).

Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych – art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, iż w roku 2005 Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkami przeznaczonymi na działalność gospodarczą. Budynki były wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i były na bieżąco modernizowane, poprzez wykonywanie określonych robót budowlanych, gdzie podatek VAT naliczony od zakupywanych materiałów i usług rozliczany był w deklaracjach VAT-7, zaś wartość netto tych wydatków była odnoszona do wartości poszczególnych budynków jako wartość początkowa do celów późniejszej amortyzacji. Przez cały miniony czas Zainteresowany prowadził na bazie tych gruntów i budynków pozarolniczą działalność gospodarczą. W listopadzie 2011 r. Wnioskodawca nabył od Skarbu Państwa prawo własności ww. nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami użytkowymi. W styczniu 2012 r. Wnioskodawca sprzedał przedmiotową nieruchomość gruntową niezabudowaną, bowiem przed jej sprzedażą budynki użytkowe zostały wyburzone wg życzenia nabywcy. Do kwoty netto sprzedaży gruntu została doliczona kwota VAT wg stawki 23%. Podatek VAT Zainteresowany rozlicza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej za okresy kwartalne, a zatem opisaną sprzedaż będzie zmuszony rozliczyć w miesiącu kwietniu br. za I kwartał 2012 r.

Z treści wniosku wynika, iż przed sprzedażą budynki użytkowe znajdujące się na nieruchomości, o której mowa we wniosku, zostały wyburzone wg życzenia nabywcy. Zatem, przedmiotem transakcji sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę była niezabudowana nieruchomość gruntowa stanowiąca teren budowlany, bądź przeznaczony pod zabudowę.

W związku z powyższym, dostawa ww. nieruchomości nie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ze względu na jej odmienny niż rolny i leśny charakter.

Reasumując, sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej – wykorzystywanej uprzednio przez Zainteresowanego do celów związanych z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą – winna być opodatkowana 23% stawką podatku VAT.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności sprawy opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przez Skarb Państwa na rzecz Zainteresowanego oraz terminów rozliczeń z Urzędem Skarbowym z tytułu transakcji sprzedaży nieruchomości.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości niezabudowanej.

Natomiast, kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie załatwiona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.