INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2012r. (data wpływu do tut. Biura 19 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży wskazanego we wniosku środka trwałego, nieodliczonych odpisów amortyzacyjnych dokonanych od jego podwyższonej wartości początkowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży wskazanego we wniosku środka trwałego, nieodliczonych odpisów amortyzacyjnych dokonanych od jego podwyższonej wartości początkowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca rozważa możliwość sprzedaży pawilonu handlowo-usługowego. W 2000r. Wnioskodawca zakupił pawilon handlowy, w którym była prowadzona działalność handlowa. Budynek jest środkiem trwałym i jest amortyzowany. W 2009r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na rozbudowę i przebudowę pawilonu. W marcu 2009r., przed rozpoczęciem rozbudowy, wykonano operat szacunkowy, w którym określono wartość nieruchomości na kwotę 1.285.800,00 zł. W sierpniu 2009r. rozpoczęto rozbudowę pawilonu. W dniu 07 marca 2012r. pawilon został oddany do użytku i została podwyższona jego wartość początkowa. Wg operatu szacunkowego jego wartość wynosi 5.300.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sprzedając w kwietniu 2012r. ww. nieruchomość, Wnioskodawca może odliczyć, jako koszt uzyskania przychodów, nieodliczoną amortyzację dot. podwyższonej wartości środka trwałego...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro kontynuuje amortyzację tego samego, lecz ulepszonego środka trwałego uważa, że dokonując jego zbycia może odliczyć niewykorzystaną amortyzację (dot. jego podwyższonej wartości początkowej) uznając ją za koszt uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych, o których mowa w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści złożonego wniosku Wnioskodawca zamierzał w kwietniu 2012r. sprzedać pawilon handlowy, stanowiący środek trwały w prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia ze zbyciem nieruchomości niemieszkalnej, stanowiącej środek trwały wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W konsekwencji przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tej nieruchomości będzie traktowany jako przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W konsekwencji dochód z tej sprzedaży należy ustalić w oparciu o przepis art. 24 ust. 2 zdanie drugie i pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości, wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej środka trwałego,
• sumy odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Wskazać przy tym należy, iż stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w dacie sprzedaży środków trwałych kosztem uzyskania tego przychodu są wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie środków trwałych pomniejszone o odpisy amortyzacyjne.

W interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2012r. Znak: IBPBI/1/415-348/12/ZK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził m.in., iż „W świetle ww. przepisów oraz przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż skoro wskazany we wniosku pawilon handlowy był uprzednio amortyzowany od jego wartości początkowej (ceny nabycia), to z chwilą zakończenia jego rozbudowy wartość tą należało powiększyć o poniesione z tego tytułu i udokumentowane nakłady. Od ustalonej w powyższy sposób wartości początkowej rozbudowanego (ulepszonego) środka trwałego Wnioskodawca mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych. W konsekwencji ani przed rozpoczęciem rozbudowy ww. pawilonu, ani po jego zakończeniu jego wartość, czy też wartość samych nakładów poniesionych na jego rozbudowę nie mogła zostać ustalona w oparciu o opinię rzeczoznawcy (operat szacunkowy). Możliwość ustalania w ww. sposób wartości początkowej środka trwałego ma bowiem charakter wyjątkowy i dotyczy sytuacji, w której podatnik wytworzył środek trwały i nie może ustalić kosztów wytworzenia, gdyż np. nastąpiło to przed rozpoczęciem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a podatnik nie posiada (bo nie musiał posiadać) dowodów wskazujących wysokość poniesionych z tego tytułu wydatków. W myśl bowiem art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia, przez biegłego, powołanego przez podatnika”.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż ustalając dochód ze sprzedaży wskazanego we wniosku pawilonu handlowego, od kwoty przychodu ustalonego zgodnie z cytowanymi przepisami, należy odjąć kwotę odpowiadającą wartości początkowej środka trwałego wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tj. kwotę wydatków poniesionych w 2000r. na nabycie ww. nieruchomości powiększoną o wartość nakładów poniesionych na jej rozbudowę), pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne (zaliczone do kosztów uzyskania przychodów).

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.