Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-204/13/MMa
z 23 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 19 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 17 maja 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia działek.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 29 kwietnia 2013 r. Znak: IBPBII/2/415-204/13/MMa wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 17 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 12 sierpnia 2008 r. wnioskodawca aktem notarialnym nabył wraz z małżonkiem (wspólność majątkowa) udział wynoszący ½ części w prawie własności niezabudowanej działki rolnej (powierzchnia 2150 m²) za kwotę 150.000 zł. Pozostały udział ½ w ww. nieruchomości nabyło drugie małżeństwo. Ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie było możliwości dokonania podziału.

W dniu 22 stycznia 2010 r. decyzją Prezydenta Miasta zatwierdzono podział działki, w wyniku którego powstały następujące nieruchomości:

• działka nr 1009/1 o powierzchni 478 m² pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną,
• działka nr 1009/2 o powierzchni 507 m² pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną,
• działka nr 1009/3 o powierzchni 528 m² pod zabudowę mieszkaniową bliźniaczą,
• działka nr 1009/4 o powierzchni 504 m² pod zabudowę mieszkaniową bliźniaczą,
• działka nr 1009/5 o powierzchni 133 m² przeznaczona na dojazd.
  
  

Ww. plan uprawomocnił się w marcu 2010 r. wówczas dokonano podziału ww. terenu po dwie działki na rodzinę plus udział w drodze (tj. umowa zniesienia współwłasności z dnia 09 marca 2010 r.). Wartość przedmiotu zniesienia współwłasności przyjęto na 300.000 zł. Wnioskodawca wraz z małżonkiem otrzymał:

• działkę nr 1009/2 o powierzchni 507 m²,
• działkę nr 1009/4 o powierzchni 504 m².
  
  

Drugie małżeństwo natomiast otrzymało:

• działkę nr 1009/1 o powierzchni 478 m²,
• działkę nr 1009/3 o powierzchni 528 m².
  
  

Każde z ww. małżeństw zostało właścicielem udziału ½ w działce nr 1009/5 o powierzchni 133 m² przeznaczonej na wspólną drogę dojazdową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Z jaką datą wnioskodawca wszedł w posiadanie otrzymanych działek? Czy okres 5-letni przy sprzedaży należy liczyć od zakupu ½ udziału w działce, czy od daty zniesienia współwłasności?

Czy w przypadku sprzedaży zabudowanej działki (posadowiony budynek mieszkalny) okres 5-letni liczy się od daty zakończenia budowy, czy nabycia działki?

Zdaniem wnioskodawcy, w posiadanie działek wszedł wraz z małżonkiem w dniu 12 sierpnia 2008 r. tj. w dacie nabycia ½ udziału w nieruchomości natomiast w momencie zniesienia współwłasności małżonkowie stali się jedynymi właścicielami. Ponieważ w wyniku zniesienia współwłasności doszło do podziału a wartość wydzielonych działek nie zwiększyła się w stosunku do wartości nabycia we współwłasności wnioskodawca uważa, że okres 5-letni należy liczyć od 01 stycznia 2009 r. a nie od 01 stycznia 2011 r. tj. od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Okres 5-letni w przypadku sprzedaży działki zabudowanej należy liczyć od nabycia działki a nie od wybudowania budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości i praw wymienionych w tym przepisie przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca wraz z małżonkiem nabył w dniu 12 sierpnia 2008 r. udział ½ w działce o powierzchni 2150 m² za kwotę 150.000 zł. Pozostały udział ½ nabyło inne małżeństwo. Następnie w dniu 22 stycznia 2010 r. decyzją Prezydenta Miasta ww. nieruchomość podzielono na pięć działek. Dwie z wydzielonych działek tj. działkę nr 1009/2 o powierzchni 507 m² oraz działkę nr 1009/4 o powierzchni 504 m² otrzymał na własność wnioskodawca wraz z małżonkiem natomiast działkę nr 1009/1 o powierzchni 478 m² i działkę nr 1009/3 o powierzchni 528 m² otrzymało na własność drugie małżeństwo. Z kolei działkę nr 1009/5 o powierzchni 133 m² przeznaczono na drogę dojazdową i każde z małżeństw zostało właścicielem udziału ½ w przedmiotowej działce.

Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku nie wskazał co prawda jaka była wartość każdej z wydzielonych działek na dzień zniesienia współwłasności, zawarł jednak sformułowanie, że w wyniku zniesienia współwłasności wartość wydzielonych działek, które otrzymał z małżonkiem na własność oraz udziału w działce stanowiącej drogę nie zwiększyła się w stosunku do posiadanego udziału ½ we współwłasności pierwotnej (niepodzielonej) nieruchomości.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonuje się bez spłat i dopłat. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytej w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że o ile w dacie zniesienia współwłasności majątek wnioskodawcy rzeczywiście nie uległ powiększeniu, tj. wartość działek oraz udziału otrzymanego w wyniku zniesienia współwłasności przez wnioskodawcę oraz jego małżonka odpowiada wartości udziału jaki wnioskodawca wraz z małżonkiem posiadał w nieruchomości przed dokonaniem jej podziału, to istotnie w dacie zniesienia współwłasności nie doszło do nabycia. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po zniesieniu współwłasności.

W tym miejscu wskazać należy, że celu ustalenia czy wartość otrzymanych na własność działek oraz udziału w działce przeznaczonej na dojazd odpowiada wartości udziału jaki małżonkowie posiadali w nieruchomości przed dokonaniem jej podziału należy zsumować wartość działek (działki nr 1009/2 i działki nr 1009/4) jakie wnioskodawca wraz z małżonkiem otrzymał na własność w drodze zniesienia współwłasności oraz połowę wartości działki przeznaczonej na dojazd (działki nr 1009/5), w której małżonkowie posiadają udział ½. Zatem jeżeli wartość ww. składników będzie odpowiadała połowie wartości podzielonej nieruchomości, bo taki właśnie udział wnioskodawca wraz z małżonkiem posiadał w nieruchomości zakupionej do majątku wspólnego w dniu 12 sierpnia 2008 r. (lub innymi słowy sumie połowy wartości każdej z pięciu działek, bo taki udział wnioskodawca posiadałby w każdej z tych pięciu wydzielonych działek gdyby nie zniesiono współwłasności), to istotnie, w dacie zniesienia współwłasności nie miało miejsce nabycie. Wyliczenia te podlegają weryfikacji przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego.

Stosownie do powyższego, w przypadku sprzedaży przez wnioskodawcę przedmiotowych działek, o ile w istocie wartość otrzymanych na własność działek i udziału w działce przeznaczonej na dojazd mieści się w udziale jaki wnioskodawca wraz z małżonkiem posiadał w nieruchomości przed dokonaniem podziału, datą, od której należy liczyć pięcioletni okres posiadania będzie koniec roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia udziału ½ w działce przed jej podziałem.

W tym miejscu wyjaśnić również należy, że istotnie bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy pozostaje wybudowanie na przedmiotowych działkach budynku mieszkalnego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, w związku z czym należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 tego Kodeksu).

Zatem w przypadku wybudowania budynku na gruncie, do którego przysługuje prawo własności lub współwłasności, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy także wskazać, iż z uwagi na fakt, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika jednoznacznie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie dla wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.