Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-216/13/AT
z 22 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu 2 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan firmę, której przeważającym przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. Na życzenie klientów wystawiane są faktury VAT za pomocą systemu informatycznego. Zdarzają się sytuacje, że wystawiana przez Pana firmę faktura składa się z kilku pozycji – każda z nich dotyczy innej usługi. Faktura drukowana jest do wystawionego paragonu fiskalnego (kasa fiskalna zsynchronizowana jest z programem fakturującym). Wszystkie ceny za towary i usługi są cenami brutto (cena netto + VAT).

Program fakturujący wylicza kwotę VAT i wartość netto w poszczególnych pozycjach, a następnie ustala łączną sumę wartości brutto (zgodną z wartością paragonu), od której wylicza łączną kwotę VAT oraz łączną wartość netto, która jest różnicą między łączną wartością brutto a łączną kwotą VAT z podziałem na stawki oraz ogółem. Suma wartości brutto, w podsumowaniu faktury, jest sumą wartości brutto z poszczególnych pozycji faktury. Przedstawiony sposób wystawiania faktur powoduje, że łączna kwota VAT różni się od sumy kwot podatku z poszczególnych pozycji faktury (z uwzględnieniem stawek i ogółem). Analogiczna sytuacja występuje w przypadku łącznej wartości netto, która różni się od sumy wartości netto z poszczególnych pozycji. Różnice nie przekraczają kilku groszy.

Podkreśla Pan, że w podsumowaniu faktury wartość brutto równa jest sumie wartości netto i kwoty VAT, z podziałem na stawki i ogółem. Przykładowo: sumy łączne na fakturze – wyliczone przez program do fakturowania: ]

• wartość netto: … zł;
  
• wartość VAT 23%: … zł;
  
• wartość brutto: … zł.

Natomiast w wyniku podsumowania poszczególnych pozycji otrzymano:

• wartość netto: … zł;
  
• wartość VAT 23%: … zł;
  
• wartość brutto: … zł.

Z przedstawionego przykładu wynika, że w obu metodach zasada zbilansowania faktury jest zachowana, powstały jednak groszowe różnice w zakresie wartości netto i VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony sposób wystawiania faktur VAT jest prawidłowy?

Pana zdaniem, przedstawiony sposób wystawiania faktur jest prawidłowy i zgodny z zasadami określonymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Uzasadniając zajęte w sprawie stanowisko zwraca Pan uwagę na § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, z którego wynika, iż minister finansów wskazuje co faktura powinna zawierać „co najmniej”, co oznacza, że nie jest to zamknięty katalog informacji (danych liczbowych), które usługodawca może na fakturze wskazać. Ponadto według § 5 ust. 3 tego rozporządzenia, „sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze, w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku”.

Twierdzi Pan, iż w wyniku zacytowanego przepisu prawnego łączna kwota podatku na fakturze może być ustalona w wyniku podsumowania, co nie wyeliminuje przy pewnych układach liczb groszowych odchyleń.

Według Pan oceny, zgodnie z § 8 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, ma prawo wyliczyć kwoty podatku od ceny brutto jako umownej ceny sprzedaży. Suma wartości sprzedaży netto stanowi wówczas różnicę między wartością sprzedaży brutto a kwotą VAT, z podziałem na stawki. Oznacza to, że łączna kwota podatku na fakturze może być inna niż suma kwot podatku od poszczególnych pozycji faktury (z podziałem na stawki i ogółem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z treści przepisu art. 63 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) wynika, że podstawy opodatkowania, kwoty podatków, z zastrzeżeniem § 2, odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, oprocentowanie nadpłat oraz wynagrodzenia przysługujące płatnikom i inkasentom zaokrągla się do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych.

Należy wyjaśnić, iż ww. przepis art. 63 § 1 Ordynacji podatkowej ma charakter ogólny. Sposób zaokrąglania podstaw opodatkowania i kwot podatku od towarów i usług w wystawianych fakturach VAT regulują natomiast przepisy szczególne w zakresie tego podatku.

Na podstawie delegacji ustawowej, wynikającej z art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia: określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

I tak, na mocy wskazanej delegacji, kwestie te szczegółowo regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia:

1. zarejestrowany podatnik VAT czynny;
2. podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

Faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni, o czym stanowi § 4 ust. 2 omawianego rozporządzenia.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
   
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.

Jak stanowi § 5 ust. 6 rozporządzenia, podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości poszczególnych dostarczonych towarów i wykonanych usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

Na podstawie § 5 ust. 7 tego rozporządzenia, kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określone są kwoty w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Należy zauważyć, że zdanie drugie cytowanego przepisu § 5 ust. 6 rozporządzenia wskazuje, że: „kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się (…)”, a zatem regulacja ta ma zastosowanie do wszelkich kwot wykazywanych w fakturze VAT, tj. do wartości netto, kwoty podatku oraz wartości brutto. Celem zaokrąglania kwot w fakturze, jest wykazywanie kwot w pełnych groszach, a nie w ułamkach grosza.

Wyżej wymieniona regulacja zaokrągleń kwot wykazywanych w fakturze VAT, ma przede wszystkim uzasadnienie praktyczne, bowiem obliczając z danej kwoty należnej (z wartości brutto), podstawę opodatkowania (wartość netto) oraz kwotę podatku, niejednokrotnie nawet w przypadku dużych kwot, możemy spotkać się z sytuacją, że obliczona arytmetycznie podstawa opodatkowania lub kwota podatku zawiera w sobie ułamek 1 grosza. Ponieważ nie istnieje nominał ułamka grosza, uzasadnione było uregulowanie prawne takich sytuacji i wprowadzenie, w zakresie wystawiania faktur VAT, zaokrągleń kwot do pełnego grosza.

Z okoliczności sprawy wynika, że wystawia Pan na rzecz kontrahentów faktury VAT, w przypadku których zdarza się, iż dotyczą one kilku pozycji – każda z nich dotyczy innej usługi. Program fakturujący wylicza kwotę VAT i wartość netto w poszczególnych pozycjach, a następnie ustala łączną sumę wartości brutto (zgodną z wartością paragonu), od której wylicza łączną kwotę VAT oraz łączną wartość netto, która jest różnicą między łączną wartością brutto a łączną kwotą VAT z podziałem na stawki oraz ogółem. Suma wartości brutto, w podsumowaniu faktury, jest sumą wartości brutto z poszczególnych pozycji faktury. Przedstawiony sposób wystawiania faktur powoduje, że łączna kwota VAT różni się od sumy kwot podatku z poszczególnych pozycji faktury (z uwzględnieniem stawek i ogółem). Analogiczna sytuacja występuje w przypadku łącznej wartości netto, która różni się od sumy wartości netto z poszczególnych pozycji. Różnice nie przekraczają kilku groszy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym stwierdzić należy, że widniejące na fakturze VAT kwoty winny być zaokrąglone do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza. W konsekwencji, stosowany przez Pana sposób zaokrąglania kwot na fakturach nie stoi w sprzeczności z § 5 ust. 6 i 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.