Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-147/13-4/GG
z 26 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej , reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), pismem z dnia 9 lipca 2013 r. IPTPB3/423-147/13-2/GG (doręczonym w dniu 12 lipca 2013 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, w dniu 22 lipca 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku, z zachowaniem obowiązującego terminu oraz w dniu 17 i 18 lipca 2013 r. wniesiono brakującą opłatę od wniosku w wysokości 160 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka”) wskazuje, iż począwszy od 2008 r. do chwili obecnej mają miejsce sytuacje, w których Spółka w roku następującym po dokonanej sprzedaży towarów wystawia faktury korygujące z tytułu udzielanych rabatów albo w związku ze zwrotem towarów. Przykładowo, w 2009 r. Spółka wystawiała takie faktury korygujące w odniesieniu do sprzedaży zrealizowanej w 2008 r. i w 2010 r. Spółka wystawiała faktury korygujące do dostaw z 2009 r.

W sytuacji, gdy faktury korygujące są wystawiane przez Spółkę do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego i nie później niż do momentu złożenia przez Spółkę zeznania rocznego, Spółka dokonuje korekt wstecz, tj. koryguje przychody z roku, w którym przychód ze sprzedaży został pierwotnie wykazany, a w sytuacji zwrotu towarów pomniejsza również kwotę kosztów uzyskania przychodów o wartość sprzedanych towarów lub koszt wytworzenia sprzedanych produktów związanych ze zwróconym towarem. Z kolei w przypadku wystawienia faktur korygujących po dniu złożenia zeznania rocznego, Spółka dokonuje takich korekt na bieżąco; tj. zgodnie z datą wystawienia faktury korygującej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że wniosek o interpretację dotyczy przepisów art. 12 ust. 3, ust. 3a, a także art. 15 ust. 4b i 4c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zmianami; dalej: Ustawa CIT). Przepisy te odnoszą się zarówno do stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

Opisana we wniosku sytuacja jest analogiczna zarówno dla stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego, tzn. że sytuacja opisana we wniosku ma miejsce zarówno obecnie (stan faktyczny), jak i będzie miała miejsce w przyszłości. Sytuacje związane z koniecznością korekt przychodów, (a w odniesieniu do sytuacji zwrotu towarów - także kosztów podatkowych) występowały w Spółce w przeszłości, występują obecnie i będą występowały w przyszłości.

W związku z powyższym całość przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dotyczy zarówno stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym roku podatkowym Spółka powinna na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zmianami; dalej: Ustawa CIT) ujmować korekty przychodu i kosztów uzyskania przychodów (w przypadku otrzymania zwrotu towarów); czy na bieżąco, tj. w roku podatkowym wystawienia faktury korygującej, czy też wstecz, poprzez dokonanie korekt za okres, w którym przychód z tytułu sprzedaży był pierwotnie wykazany?

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, iż przedmiotem złożonego zapytania są kwestie związane ze sposobem korekty przychodów zarówno w przypadku zwrotu towarów jak i udzielenia rabatów. Natomiast w zakresie korekty kosztów Spółka oczekuje interpretacji jedynie w odniesieniu do sytuacji zwrotu towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3 Ustawy CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W myśl przepisu art. 12 ust. 3a Ustawy CIT, za datę powstania przychodu uważa się co do zasady dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Z kolei w zakresie momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, przepis art. 15 ust. 4 Ustawy CIT stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym; są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Ponadto, w myśl przepisu art. 15 ust. 4b Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Przepisy Ustawy CIT nie regulują jednak zasad dokonywania korekt pierwotnie rozpoznanych przychodów podatkowych, jak również nie zawierają regulacji dotyczących momentu ujęcia korekty bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów w przypadku zwrotu towarów. Z uwagi na brak regulacji w tym zakresie i fakt, że moment rozpoznania kosztów bezpośrednich jest nierozerwalnie związany z osiągnięciem przychodów, zdaniem Spółki w celu rozliczenia korekty przychodów i związanej z tym korekty kosztów bezpośrednich (zwrot towarów) należy stosować również analogicznie przepisy jak dotyczące ujmowania kosztów.

Przy czym w ocenie Spółki okres, w którym należy dokonać rozliczenia korekty przychodów jest uzależniony od przyczyny dokonywania korekty oraz momentu wystawienia faktury korekty.

W sytuacji gdy przychód z transakcji sprzedaży towarów od początku był ustalony wadliwie (np. błędnie wskazano cenę jednostkową lub wartość towaru), należy skorygować przychody okresu, w którym wykazano ten pierwotny przychód.

Kwota przychodu została bowiem od samego początku zadeklarowana w sposób wadliwy.

Z kolei jeśli transakcja sprzedaży towarów została dokonana zgodnie z przepisami prawa oraz wolą stron, a po zakończeniu roku podatkowego doszło do zmiany wysokości przychodu, np. na skutek zwrotu towarów czy udzielenia rabatu, wówczas taką korektę przychodu należy rozliczyć albo poprzez korektę przychodów poprzedniego roku podatkowego albo na bieżąco, zgodnie z datą wystawienia faktury korygującej, w zależności od momentu wystawienia faktury korekty (wystąpienia przesłanek do dokonania korekty przychodów). Zdaniem Spółki tą datą graniczną, stosując odpowiednio przepisy w zakresie ujmowania kosztów bezpośrednich, powinna być data złożenia zeznania rocznego.

W ocenie Spółki, zasada wynikająca z rozliczeń kosztów bezpośrednich, ponoszonych po dniu bilansowym, a dotyczących przychodów poprzedniego roku podatkowego, jako adekwatna i racjonalna, powinna być stosowana również do ujmowania korekt przychodów.

Powyższe, zdaniem Spółki, odnieść należy również do korekty kosztów w przypadku zwrotu towarów. Korekta ta powinna zostać dokonana na takich samych zasadach jak przedstawiona powyżej korekta przychodów, co oznacza, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami ze sprzedaży powinny być zmniejszane w tym samym okresie, w którym dokonano zmniejszenia kwoty przychodów, z zachowaniem zasad, określonych w art. 15 ust. 4b Ustawy CIT.

Jak już na wstępie wspomniano, z uwagi na to, że moment rozpoznania kosztów bezpośrednich jest nierozerwalnie związany z osiągnięciem przychodów, zdaniem Spółki w celu rozliczenia korekty przychodów należy stosować również analogicznie przepisy dotyczące ujmowania kosztów przed dniem złożenia zeznania podatkowego. Oznacza to, że korektę przychodów, gdy korekta ta jest dokonywana jeszcze przed złożeniem zeznania podatkowego, należy odnieść wyjątkowo do roku poprzedniego.

Zdaniem Spółki, przyjęcie odmiennego stanowiska budziłoby poważne wątpliwości. W sytuacji, gdyby Spółka musiała korygować wstecznie kwotę przychodów i kosztów zadeklarowaną w latach wcześniejszych w związku z każdym udzieleniem rabatu, czy też zwrotem towarów w roku następującym po roku w którym wykazano stosowny przychód z tytułu sprzedaży po złożeniu zeznania podatkowego, Spółka musiałaby każdorazowo składać korekty zeznań i występować z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty (ewentualnie korekcie podlegałaby wysokość straty podatkowej). Taka dodatkowa uciążliwość dla podatników, jak i organów podatkowych z pewnością nie była objęta zamiarem racjonalnego ustawodawcy. Ponadto, podkreślić trzeba, że podatnicy nie mogą ponosić negatywnych konsekwencji w sytuacji, gdy ustawodawca zostawił w przepisach lukę polegającą na niewskazaniu sytuacji dotyczących ujmowania korekty przychodów. Takie podejście byłoby niezgodne z zasadą „in dubio pro tributario”, która zobowiązuje rozstrzygać wszelkie wątpliwości interpretacyjne w zakresie prawa podatkowego na korzyść podatników.

Powyższe również przemawia, zdaniem Spółki, za możliwością rozliczania korekt przychodów i kosztów uzyskania przychodów w przypadku zwrotu towarów na bieżąco, czyli zgodnie z chwilą wystawienia faktury korygującej, jeżeli korekty wynikają ze zdarzeń, które miały miejsce po złożeniu zeznania, a wstecznie jedynie w przypadku korekt mających miejsce jeszcze przed złożeniem zeznania podatkowego.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości takiego stanowiska.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazuje, że z uwagi na fakt, że stan faktyczny jak i zdarzenie przyszłe są identyczne, jej stanowisko w zakresie stanu faktycznego jak i zdarzenia przeszłego jest takie samo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się – za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Omawiany przepis stanowi, że przychodami z działalności gospodarczej są nie tylko przychody otrzymane, ale także należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.

Z art. 12 ust. 3 ww. ustawy wynika również, iż przychody związane z działalnością gospodarczą podlegają pomniejszeniu o wartość zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasady rozpoznawania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uregulowane są w art. 12 ust. 3a-3e.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Faktura stanowi dowód księgowy będący podstawą ujmowania w księgach rachunkowych przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Powinna potwierdzać więc jednoznacznie wartość transakcji. Natomiast faktury korygujące tę wartość korygują. Przychód należny wskazany na fakturze może być zatem korygowany poprzez wystawienie faktury korygującej. Tak więc faktura korygująca odnosi się do konkretnej faktury sprzedaży.

Podkreślić należy, iż faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu lecz modyfikuje jedynie „pierwotną” wysokość przychodu.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Na mocy przepisów art. 15 ust. 4 – 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami:

• poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy),
  

• odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego – są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b ustawy),
  

• odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy).
  
  

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż od 2008 r. do dnia złożenia wniosku mają miejsce sytuacje, w których Spółka w roku następującym po dokonanej sprzedaży towarów wystawia faktury korygujące z tytułu udzielanych rabatów albo w związku ze zwrotem towarów. Przykładowo, w 2009 r. Spółka wystawiała takie faktury korygujące w odniesieniu do sprzedaży zrealizowanej w 2008 r. w 2010 r. Spółka wystawiała faktury korygujące do dostaw z 2009 r.

W sytuacji, gdy faktury korygujące są wystawiane przez Spółkę do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego i nie później niż do momentu złożenia przez Spółkę zeznania rocznego, Spółka dokonuje korekt wstecz, tj. koryguje przychody z roku, w którym przychód ze sprzedaży został pierwotnie wykazany, a w sytuacji zwrotu towarów pomniejsza również kwotę kosztów uzyskania przychodów o wartość sprzedanych towarów lub koszt wytworzenia sprzedanych produktów związanych ze zwróconym towarem. Z kolei w przypadku wystawienia faktur korygujących po dniu złożenia zeznania rocznego, Spółka dokonuje takich korekt na bieżąco; tj. zgodnie z datą wystawienia faktury korygującej.

Mając na uwadze powołane wyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczegółowych zasad dokonywania korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów. Ponadto należy podkreślić, iż datę powstania przychodu należnego określa dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca ma wpływ na przychody należne, określone w fakturze pierwotnej, bowiem dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów. Jak wskazano wyżej, faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu lecz modyfikuje jedynie „pierwotną” wysokość przychodu.

Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu.

Skoro zatem określony przychód powstaje na podstawie ustawy w momencie wydania rzeczy, wykonania usługi lub zaistnienia innych zdarzeń wymienionych w art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do tej daty winna być odniesiona jego korekta.

Korekta przychodu wpłynie odpowiednio na wyliczenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W przypadku rabatu lub zwrotu sprzedanych towarów zasadne jest zmniejszenie przychodów ze sprzedaży. Rabat lub zwrot towaru powinien skutkować dokonaniem korekty tych przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży towarów, z którymi jest związany. Udzielony rabat lub zwrot towaru, nie stanowi oddzielnego od sprzedaży towaru zdarzenia gospodarczego, a jedynie powoduje konieczność skorygowania wcześniejszej czynności prawnej. Jeśli więc faktura korygująca dotyczy przychodu należnego za rok podatkowy wcześniejszy niż data wystawienia faktury korygującej, to faktura ta powinna być uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu i w konsekwencji powinna odpowiednio korygować koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem tego przychodu.

Faktury korygujące wystawiane przez Spółkę po zakończeniu roku podatkowego, za który udzielane są przedmiotowe rabaty albo dokonywane są zwroty towarów, należy ujmować dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych wstecz, tj. w okresie sprawozdawczym, w którym przychód należny ze sprzedaży produktów Spółki powstał. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje bowiem zmiany daty powstania przychodu.

Również korekta kosztów uzyskania przychodów powinna być odniesiona do momentu, w którym koszty te zostały uprzednio uwzględnione w rachunku podatkowym (w sytuacji zwrotu towarów).

Nie może budzić wątpliwości, iż bez względu na to, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego wystawiona faktura korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczana w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ww. ustawy.

Reasumując, faktury korygujące in minus sprzedaż pierwotnie zaliczoną do przychodów danego roku podatkowego w związku z wystąpieniem okoliczności, takich jak np. zwrot towarów, czy też udzielenie rabatu, powinny, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomniejszać przychody okresu rozliczeniowego, w którym wykazane zostały przychody podatkowe z pierwotnej sprzedaży ww. towarów.

Natomiast korekta poniesionych kosztów bezpośrednich dotyczących korygowanych przychodów powinna być odniesiona do momentu, w którym koszty te zostały potrącone.

W związku z tym, Spółka jest zobowiązana do korekty podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym za okres rozliczeniowy, którego dotyczy korekta przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto Organ stwierdza, iż w interpretacji nie zajmuje stanowiska w sytuacji, gdy korekta przychodu następuje ze względu na wadliwie określony przychód ze sprzedaży, ponieważ nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.