Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-333/13-2/AMN
z 19 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 21 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracodawca wypowiedział pracownikowi umowę o pracę w dniu 6 kwietnia 2006 r. Zgodnie z warunkami umowy o pracę okres wypowiedzenia upłynął w dniu 30 września 2006 r. W okresie trwania wypowiedzenia, wskutek konfliktu z pracownikiem, pracodawca podjął decyzję o natychmiastowym rozwiązaniu z pracownikiem stosunku pracy w trybie art. 52 Kodeksu Pracy od dnia 14 kwietnia 2006 r. Wynagrodzenie za pracę do dnia 13 kwietnia 2006 r. zostało pracownikowi wypłacone. Pracownik od 18 kwietnia 2006 r. do 30 września 2006 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Na podstawie wyroku sądu zwolnienie dyscyplinarne uznane zostało za bezskuteczne i prawomocnie ustalono, że stosunek pracy ustał z upływem okresu wypowiedzenia.

W związku z ww. wyrokiem sądu pracownik wystąpił między innymi z roszczeniem o:

1. wypłatę wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy powstałej w okresie trwania wypowiedzenia w wymiarze 26 dni (wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w wymiarze 7 dni zostało wykorzystane wcześniej, w okresie od 30 marca 2006 r. do 5 kwietnia 2006 r.),
2. wyrównanie zasiłku chorobowego oraz naprawienie szkody przez pracodawcę z tytułu wyrejestrowania go z systemu ubezpieczeń społecznych z dniem 14 kwietnia 2006 r. (po rozwiązaniu umowy w trybie art. 52 Kp) a nie po upływie okresu wypowiedzenia. Szkoda polegała na uzyskaniu zasiłku chorobowego w niższej wysokości na podstawie art. 46 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego zamiast na podstawie art. 36 tej ustawy.
   
   

Na podstawie wyroku Sądu Rejonowego z dnia 23 listopada 2011 r. zasądzane zostało od Spółki wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w wymiarze 26 dni wraz z należnymi odsetkami. Zasądzone z tego tytułu kwoty zostały przez spółkę zapłacone przelewem na konto pracownika w dniu 6 grudnia 2011 r. Powództwo w zakresie roszczenia o wyrównanie zasiłku chorobowego jak i roszczenie o naprawienie szkody spowodowanej wyrejestrowaniem pracownika z systemu ubezpieczeń społecznych zostały przez Sąd Rejonowy oddalone. W uzasadnieniu Sąd orzekł, że zasiłek chorobowy płatny jest przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, nie jest świadczeniem należnym od pracodawcy, a pracownik wykazał się biernością w zakresie dochodzenia tego świadczenia z ZUS ponieważ z akt ZUS nie wynikało, że pracownik wystąpił o przyznanie tego świadczenia, ani w okresie bezpośrednio następującym po dacie ustania stosunku pracy, ani w całym 2006 roku nie była wydana żadna decyzja organu rentowego.

Pracownik wniósł apelację od wyroku w zakresie oddalonego powództwa. Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 15 marca 2012 r. zasądzone zostało od Spółki odszkodowanie na podstawie art. 415 k.c. w związku z art. 300 k.p. tytułem naprawienia szkody powstałej wskutek przedwczesnego wyrejestrowania pracownika z systemu ubezpieczeń społecznych, które doprowadziło do szkody polegającej na uzyskaniu świadczenia - zasiłku chorobowego w niższej wysokości niż wynikające z podstawy wymiaru składek wraz z należnymi odsetkami na podstawie art. 481 k.c.

Sąd ustalił kwotę odszkodowania za okres zasiłkowy 1 lipca – 30 września 2006 r. w wysokości, której pracownik domagał się w apelacji - 31.624,00 zł. Wg danych z formularza ZUS Z-3 przekazanego przez pracodawcę do ZUS zasiłek chorobowy za ten okres wyniósłby dzienny zasiłek brutto 424,27 zł x 92 dni = 39.032,84 zł brutto, a po potraceniu podatku 19% 31.616,60 zł netto.

W kwietniu 2012 roku nastąpiła egzekucja komornicza z rachunku bankowego Spółki roszczeń pieniężnych na rzecz wierzyciela - byłego pracownika Spółki. Na drodze zajęcia rachunku bankowego wyegzekwowane zostały następujące wierzytelności:

1. wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy - 26 dni wraz z należnymi odsetkami,
2. odszkodowanie tytułem naprawiania szkody powstałej wskutek wypłaty zasiłku chorobowego w niższej wysokości niż przysługujący wraz z należnymi odsetkami.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo:

1. nie wykazując w PIT-8C za rok 2012 wystawionym dla byłego pracownika jako przychodów z innych źródeł, nienależnie otrzymanego przez pracownika wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wraz z należnymi odsetkami, które zostało wyegzekwowane przez komornika po raz drugi w kwietniu 2012 roku mimo wcześniejszej zapłaty ww. zobowiązań przez Spółkę w roku poprzednim?
2. nie wykazując w PIT-8C za rok 2012 odszkodowania wypłaconego pracownikowi tytułem naprawienia szkody za uzyskanie zasiłku chorobowego w niższej wysokości, uznając je na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b za odszkodowanie zwolnione z podatku dochodowego?
3. wykazując w PIT-8C za rok 2012 wyegzekwowane odsetki od odszkodowania jako przychody z innych źródeł?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Nienależnie wyegzekwowane przez komornika w kwietniu 2012 roku wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wraz z należnymi odsetkami, wypłacone już przez spółkę w 2011 roku, nie stanowi dla pracownika przychodu z innych źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof, spółka może dochodzić od pracownika nienależnie wyegzekwowanych kwot na drodze sądowej, tym samym nie powinno być wykazane w PIT-8C za rok 2012.
2. Odszkodowanie tytułem naprawienia szkody podlega zwolnieniu z podatku dochodowego, ponieważ zostało przyznane na podstawie wyroku sądowego (art. 21 ust. 1 pkt 3b uopdof) i stanowi zgodnie z wyrokiem sądu wyłącznie wyrównanie szkody jaką poniósł pracownik wskutek błędu pracodawcy, nie stanowi natomiast odszkodowania za utracone przez pracownika korzyści, nie powinno być wykazane w PIT-8C za rok 2012.
3. 3) W kwestii opodatkowania wypłaconych pracownikowi odsetek za nieterminową wypłatę odszkodowania, Wnioskodawca uważa, iż jest to świadczenie, którego źródłem nie jest stosunek pracy i w związku z tym nie podlega ono zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinno być wykazane w PIT-8C jako przychody z innych źródeł.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy określone zostały źródła przychodów, wśród których wymieniono między innymi: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1), oraz inne źródła (pkt 9).

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do treści art. 31 ust. 1 cytowanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Innymi podmiotami zobowiązanymi do wystawienia imiennych informacji sporządzone według ustalonego wzoru są podmioty wymienione w art. 42e ust. 1 cytowanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku, gdy za zakład pracy wypłaty świadczeń określonych w art. 12 dokonuje komornik sądowy lub podmiot niebędący następcą prawnym zakładu pracy, przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest on obowiązany, jako płatnik, do poboru zaliczki na podatek, stosując do wypłacanych świadczeń najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 42e ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnik jest obowiązany przekazać podatnikowi i do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w kwietniu 2012 roku nastąpiła egzekucja komornicza z rachunku bankowego Spółki roszczeń pieniężnych na rzecz wierzyciela - byłego pracownika Spółki. Na drodze zajęcia rachunku bankowego wyegzekwowane zostały następujące wierzytelności: wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy - 26 dni wraz z należnymi odsetkami, odszkodowanie tytułem naprawiania szkody powstałej wskutek wypłaty zasiłku chorobowego w niższej wysokości niż przysługujący wraz z należnymi odsetkami.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że skoro wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wraz z należnymi odsetkami, odszkodowanie tytułem naprawienia szkody oraz należne odsetki zostały wyegzekwowane przez komornika, a nie były wypłacone przez Spółkę, na Spółce nie ciążą obowiązki informacyjne w związku z wyegzekwowanymi z konta Spółki wierzytelnościami. Obowiązki płatnika w tej sytuacji ciążą na komorniku, który dokonuje wypłaty świadczeń za zakład pracy. W istocie jednak komornik sądowy nie dokonuje wypłaty świadczeń lecz przekazuje on wierzycielowi (pracownikowi) wyegzekwowane przez siebie świadczenia, które stanowią podstawę do pobrania zaliczki na podatek dochodowy.

Zatem w przedmiotowej sprawie Spółka nie była zobowiązana do wystawienia dla byłego pracownika informacji PIT-8C w związku z wyegzekwowaniem przez komornika roszczeń pieniężnych na rzecz tego pracownika.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe ze względu na niewłaściwe uzasadnienie.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że w niniejszej interpretacji nie odniósł się do kwestii zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego pracownikowi tytułem naprawienia szkody za uzyskanie zasiłku chorobowego w niższej wysokości, bowiem niezależnie od tego czy ww. odszkodowanie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, Wnioskodawca nie był zobowiązany do wystawienia informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.