INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26.04.2013 r. (data wpływu 30.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń z języka angielskiego na język polski utworów literackich. W ewidencji działalności gospodarczej, jako przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawczyni została wskazana działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych” (nr PKD 90.01.Z) oraz „Artystyczna i literacka działalność twórcza” (nr PKD 90.03.Z).

Głównymi odbiorcami usług świadczonych przez Wnioskodawczynię są teatry, które wykorzystują przy produkcji spektakli przekłady utworów literackich na język polski autorstwa Wnioskodawczyni.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni aktywnie poszukuje nabywców świadczonych przez nią usług. Wnioskodawczyni oferuje tłumaczenie tekstów literackich na zlecenie. Wówczas teatr wskazuje Wnioskodawczyni utwór literacki, który należy przetłumaczyć. Przede wszystkim jednak Wnioskodawczyni aktywnie poszukuje tekstów literackich, które mogłyby, jej zdaniem, zainteresować potencjalnych nabywców. W takiej sytuacji dokonuje przekładu określonego utworu literackiego na język polski, a następnie poszukuje nabywcy, który chciałby wykorzystać utwór przy produkcji spektaklu teatralnego. Przedstawienie potencjalnym odbiorcom gotowego przekładu zwiększa atrakcyjność oferowanych przez Wnioskodawczynię usług. Niemniej jednak Wnioskodawczyni ponosi istotne ryzyko gospodarcze, gdyż może nie przekonać żadnego teatru do wykorzystania danego przekładu i tym samym nie zwrócą się poniesione koszty związane z przetłumaczeniem utworu literackiego.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawczyni zawiera z teatrami dwa rodzaje umów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie pierwszego rodzaju umowy, tłumaczy utwór literacki uzgodniony z teatrem i udziela licencji na eksploatację spektaklu (daje teatrowi prawa do korzystania z przekładu na język polski danego utworu literackiego). Wynagrodzenie składa się z dwóch elementów: kwoty stałej za tłumaczenie utworu i kwoty zmiennej za korzystanie z utworu kwota ta jest uzależniona od przychodów teatru z tytułu sprzedaży biletów.

W przypadku drugiego rodzaju umów, Wnioskodawczyni udziela licencji na eksploatację spektaklu wyprodukowanego na podstawie przekładu na język polski, dokonanego przez Wnioskodawczynię.

W obu przypadkach umów wynagrodzenie może również obejmować inne składniki np. dodatkową kwotę za prapremierę danego utworu literackiego w Polsce. Wnioskodawczyni może zawrzeć umowę (umowę licencji) dotyczącą tego samego utworu z innym teatrem.

Zawierane przez Wnioskodawczynię umowy nie zawierają postanowień, które wymagałyby ich wykonania pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego. Wnioskodawczyni ma pełną dowolność w tym zakresie.

Wnioskodawczyni jest zarejestrowana, jako podatnik VAT czynny. W związku z tym wystawia teatrom faktury dokumentujące wyświadczenie wyżej wymienionych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni prawidłowo zakwalifikowała przychody z tytułu świadczenia usług, opisanych w stanie faktycznym do źródła przychodów z działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawczyni przychody z tytułu świadczenia usług opisanych w stanie faktycznym stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) (ustawa o PIT) źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe.
  
  

W art. 5a pkt 6 ustawo PIT ustawodawca zdefiniował pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z tą definicją pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych wart. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ustawy o PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności, wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
  
  

W przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ustawa o PIT wylicza różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe.

Stosownie do art. 18 ustawy o PIT, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Podkreślić przy tym należy, iż majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, wchodzące w skład majątku przedsiębiorcy mogą być wykorzystywane w działalności gospodarczej, gdyż łącznie z innymi składnikami przedsiębiorstwa służą realizacji określonych działań gospodarczych.

Obowiązki podatkowe zależą, zatem od okoliczności uzyskania przychodów, o których mowa w powołanych wyżej przepisach. W sytuacji, gdy wykonywanie działalności dokonywane jest przez podatnika w sposób ciągły i zorganizowany, we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas posiada znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto wskazać należy, że wykładnia językowa użytego w definicji „działalność gospodarcza” zwrotu, „z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 pkt 1, 2, i 4-9”, może prowadzić do rozbieżnych rezultatów.

Dokonując wykładni językowej można stwierdzić, że użyty zwrot, „z której uzyskane przychody nie są zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 pkt 1, 2, i 4 - 9” oznacza, że dla oceny, z jakiego źródła pochodzi dany przychód należy najpierw ustalić, czy nie jest on skutkiem działalności zarobkowej, wykonywanej w sposób zorganizowany, ciągły, prowadzonej we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek i tylko wówczas, gdy nie można zaliczyć go do tego rodzaju przychodów, można uznać go za przychód z innego źródła niż wskazane wart. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Można też wyciągnąć wniosek, że ustawodawca najpierw nakazuje wykluczyć pochodzenie przychodu z któregokolwiek ze źródeł wskazanych wart. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 ustawy o PIT, a dopiero później pozwala zaliczyć go do przychodu z działalności gospodarczej.

Brak jednoznacznego rezultatu wykładni językowej czyni koniecznym sięgnięcie do innych reguł wykładni. Pomocna w odkodowaniu treści normy prawnej może być w tym wypadku wykładnia systemowa wewnętrzna. Definiując przychody pochodzące z różnych źródeł ustawodawca, podkreślając ich rozłączność, zawarł reguły kolizyjne, wskazując, kiedy dany przychód może być uznany za przychód z określonego źródła, choć faktycznie odpowiada on ogólnej definicji przychodów z innego źródła. i tak w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, wyłącza z przychodów, których źródłem jest odpłatne zbycie nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, prawa wieczystego użytkowania gruntów, innych rzeczy - zbycie następujące w wykonaniu działalności gospodarczej.

W art. 13 pkt 9 ustawy o PIT do przychodów z działalności wykonywanej osobiście włączono przychody z umów o: zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (tym samym przychód z tego tytułu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej).

Również w odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ustawodawca nakazał w art. 14 ust. 2 ustawy o PIT, zaliczenie do nich enumeratywnie wymienionych (nie użyto, bowiem określenia „w szczególności”) przychodów, które w braku stosownego uregulowania zaliczone byłyby do innych źródeł, bowiem odpowiadałyby ich definicji. O tym, iż są to przychody inne niż odpowiadające przychodom z działalności gospodarczej, wymienionym w art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, świadczy użycie zwrotu: „przychodem z działalności gospodarczej są również”. Użycie określenia „również” - sygnalizuje, że dany stan rzeczy jest pod jakimś względem podobny do innego stanu rzeczy, zwłaszcza tego, o którym była mowa wcześniej.

Przywołane wyżej przepisy jednoznacznie wskazują, iż przychody winny być przypisywane do tego ze źródeł, którego opis w sposób bardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba, że ustawa o PIT nakazuje wprost zaliczenie ich do przychodów z innego źródła. W przeciwnym wypadku powołane wyżej regulacje byłyby zbędne. Dodatkowo można zwrócić uwagę, że definicja działalności gospodarczej wyraźnie wskazuje, że jest to działalność zarobkowa polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast w art. 22b. ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT wskazano, że wartościami niematerialnymi i prawnymi są nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Wobec tego, prawa majątkowe, które mają być wartościami niematerialnymi i prawnymi, muszą być przez podatnika nabyte. Innymi słowy podatnik powinien być podmiotem tychże praw. Należy podkreślić, że nabycie obejmuje zarówno nabycie pierwotne, jak i nabycie pochodne. Zatem w przypadku, gdy podatnik sam tworzy przedmiot objęty prawami autorskimi nabywa te prawa w sposób pierwotny, jako twórca utworu. Jest to, bowiem również nabycie praw autorskich (praw pokrewnych).

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że skoro ustawodawca wprost uznał za działalność gospodarczą wykorzystywanie praw autorskich (praw pokrewnych) w sposób ciągły i zorganizowany w celach zarobkowych, twierdzenie, że przychody z tytułu praw autorskich mogą pochodzić wyłącznie ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 18 ustawy o PIT, stoi w oczywistej sprzeczności z intencją ustawodawcy i brzmieniem art. 5a pkt 6 ustawy o PIT.

Reasumując, zestawienie treści art. 5a pkt 6 i art. 14 ust. 2, art. 13 pkt g, art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT wskazuje na to, iż nawet, jeżeli w ramach działalności wykonywanej zarobkowo, w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu, na własny lub cudzy rachunek, podatnik osiąga przychody, które jednocześnie odpowiadają opisowi przychodów z innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodu i nie zostały zaliczone w sposób jednoznaczny do przychodów z tej działalności, to przychody te stanowią przychód z tego innego źródła.

Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność w zakresie tłumaczenia na język polski tekstów literackich, nosi znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej w świetle przytoczonej powyżej ustawowej definicji, spełniając wszystkie jej przesłanki. Wnioskodawczyni świadczy usługi - tłumaczy utwory literackie we własnym imieniu i na własny rachunek, w sposób ciągły (powtarzalny i stały). Nabyte przez nią prawa autorskie są również wykorzystywane w sposób ciągły i zorganizowany w celach zarobkowych (poprzez udzielanie licencji na eksploatacje spektakli) wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto działalność Wnioskodawczyni spełnia kryterium zorganizowania w ramach podmiotu określonego administracyjnoprawnie, Uczestniczącego w obrocie gospodarczym. Otrzymane przychody z tytułu tłumaczeń i udzielenia licencji na dokonane przekłady dokumentuje fakturami VAT. Jednocześnie nie zachodzi żadna z przesłanek określonych wart. art. 5b ust. 1 Ustawy o PIT, która wykluczałaby uznanie wykonanych czynności za działalność gospodarczą. Stąd też nie ma wątpliwości, że przychody Wnioskodawczyni należy zaliczyć do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w interpretacji podatkowej z dnia 23 października 2012 r. nr ITPB/415-877/12/MR wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
  
  

W myśl z art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przywołana powyżej definicja działalności gospodarczej ma charakter autonomiczny i jest wiążąca w obszarze uregulowanym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych a więc w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, iż przy kwalifikacji uzyskiwanych przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przesądza też okoliczność czy podatnik posiada status przedsiębiorcy w rozumieniu odrębnych przepisów, np. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz czy dokonał rejestracji w organie ewidencyjnym i statystycznym, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Z powołanych przepisów wynika jednoznacznie, iż zasadą jest, że działalnością gospodarczą jest taka aktywność, z której przychody nie są zaliczane do innej kategorii źródeł ściśle wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrębnym od działalności gospodarczej źródłem przychodów są m.in. prawa majątkowe, w tym ich odpłatne zbycie. Przychody uzyskane z tego źródła nie będą, zatem stanowić przychodów z działalności gospodarczej, lecz kwalifikowane będą jako samodzielne źródło, o którym mowa w pkt 7 ust. 1 art. 10 ustawy.

Skoro, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego właśnie źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy zdarzenie, które powodujące powstanie tego przychodu ma związek z działalnością gospodarczą.

Tak więc jeśli jakiś przychód, osiągany w ramach działalności zarobkowej prowadzonej w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzonej we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, jest zaliczany do przychodów wymienionych w definicji źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 ustawy, to nie można uznać go za przychód zaliczany do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na uwagę zasługuje fakt, iż ustawodawca najpierw nakazuje wykluczyć pochodzenie przychodu z któregokolwiek ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 powołanej ustawy, a dopiero później pozwala zaliczyć go do przychodu z działalności gospodarczej.

W świetle powyższego mając na uwadze okoliczności przedstawione w stanie faktycznym sprawy oraz treść ww. przepisów można uznać, iż przychody z tytułu świadczenia usług opisanych we wniosku - nie nosi znamion działalności prowadzonej w celach zarobkowych, w sposób zorganizowany i ciągły - nie zostały spełnione kryteria art. 5a pkt 6 ww. ustawy, dlatego też przychodów z tego tytułu nie należy zaliczać do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 13 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Nie jest to jednak jedyny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny normujący źródło przychodu związane z działalnością twórczą, bowiem w myśl postanowień art. 18 ww. ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazany w ustawie.

Przychód z praw majątkowych powstaje, zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z działalnością literacka, w tym z prawami autorskimi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przedmiotem prawa autorskiego są również – opracowanie cudzego utworu w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja ( art. 2 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki:

• po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu,

• po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji).
  
  

W tym miejscu należy jednak zauważyć, iż tut. Organ nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba (Wnioskodawczyni) jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub czy konkretna praca (malowanie obrazów) stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. Przepisy prawa podatkowego nie określają bowiem kto jest a kto nie jest artystą.

Reasumując mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, iż organ podatkowy nie podziela poglądu zaprezentowanego w stanowisku Wnioskodawczyni. Poczynione przez Wnioskodawczynię wywody, które miałyby rzekomo świadczyć, że źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć należy, iż ustawodawca poprzez art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraził wolę, aby przychody z praw pokrewnych kwalifikowane były do przychodów z praw majątkowych. Nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż fakt prowadzenia działalności gospodarczej determinuje również kwalifikację przychodów osiąganych ze świadczenia przez podatnika usług w ramach tej działalności. Zgodnie, bowiem z powołanym wyżej art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakwalifikowanie przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 (a zatem np. do praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy) wyklucza zakwalifikowanie przychodów uzyskanych z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, nawet wówczas gdyby przychody te uzyskane były w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.