INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24.04.2013 r. (data wpływu 30.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w chwili obecnej prowadzi, jako podatnik podatku PIT samodzielnie jednoosobową działalność gospodarczą („Podatnik). W ramach działalności gospodarczej planuje nawiązać współpracę na podstawie umowy zlecenie z osobą mającą ustalone prawo do emerytury („Wykonawca”). Wykonawca nie będzie wchodził w zakres podmiotowy art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT - tj. osoba inna niż małżonek i małoletnie dzieci Podatnika. W ramach umowy zlecenia wykonawca będzie wykonywał czynności administracyjne związane z obsługą administracyjną i zakupową działalności gospodarczej. W szczególności zakres przedmiotowy czynności będzie obejmował: (i) nadawanie i odbiór w placówkach pocztowych wszelkiej korespondencji Podatnika zwianej z prowadzoną działalnością gospodarczą (ii) nadawanie i odbiór w placówkach pocztowych oraz poza placówkami wszelkich paczek, przesyłek kurierskich itp. Podatnika związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, (iii) zakup w imieniu i na rzecz Podatnika wszelkich towarów i usług zwianych z działalnością gospodarczą Podatnika, (iv) dokonywanie w imieniu i na rzecz Podatnika przeglądów rejestracyjnych, przeglądów okresowych pojazdów samochodowych wykorzystywanych przez Podatnika w ramach działalności gospodarczej, (iv) dokonywanie w imieniu Podatnika na podstawie pełnomocnictwa - wszelkich działań w czynności administracyjnych w urzędach miasta st. Warszawa, urzędach skarbowych, organach statystycznych oraz innych organach administracji państwowej i samorzq4owe, (v) inne czynności związane bezpośrednio lub pośrednio związane z działalnością gospodarczą Podatnika.

Wątpliwości Podatnika dotyczą możliwości ujęcia wydatków (tj. wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy zlecenia), jako koszty uzyskania przychodów.

Stan faktyczny 2.

W ramach wykonywania umowy zlecenia (zakres czynności opisany w stanie faktycznym 1), do wykonywania czynności Wnioskodawca planuje udostępnić Wykonawcy samochód osobowy. Samochód osobowy stanowi własność Podatnika i jest wpisany do ewidencji środków trwałych. Wartość samochodu nie przekracza 20.000 EUR. Zgodnie z warunkami umowy Wykonawca będzie wykorzystywał samochód w poniższym zakresie: (i) zakup i przywóz towarów do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Podatnika; (ii) dojazd i przyjazd od/do urzędów miasta st. Warszawa, urzędów skarbowych, organów statystycznych oraz innych organach administracji państwowej i samorządowej, (iii) dojazd i przyjazd od/do podmiotów uprawnionych do przeglądów technicznych, przeglądów okresowych, itp. (iv) innych czynności bezpośrednio lub pośrednio związanych z działalnością gospodarczą Podatnika.

W zakresie związanym z działalnością gospodarczą Podatnik będzie ponosił szereg wydatków związanych z bieżącą eksploatacją samochodu udostępnionego Wykonawcy:

(i) odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej, (ii) wydatki na zakup paliwa, (iii) wydatki z tytułu ubezpieczenia OC/AC ”NNW, (iv wydatki z tytułu przeglądów okresowych, badań technicznych, wymiany opon, (v) części zamienne i inne towary/materiały związane z bieżącą eksploatacją samochodu.

Wątpliwości Podatnika dotyczą możliwości ujęcia odpisów amortyzacyjnych, wydatków na zakup i innych wydatków w pkt (i-v) dotyczących eksploatowanego samochodu w kosztach uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wydatki związane z wypłatą wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy zlecenia stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. Czy wydatki dotyczące samochodu osobowego wykorzystywanego w ramach prowadzenia działalności gospodarczej będą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej.

Wniosek Pana w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

AD. 1

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone przez niego z tytułu wynagrodzenia w ramach umowy zlecenia stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w przepisach ustawy o praktykach absolwenckich.

A contrario, zdaniem Wnioskodawcy wszystkie fizyczne wypłacone (postanowione do dyspozycji) Wykonawcy wypłaty z tytułu umowy zlecenia będą stanowić koszt uzyskania przychodu. Powyższe wynika również z faktu, iż czynności Wykonawcy będą, bezpośrednio związane z działalności gospodarczą Podatnika. Gdyby Podatnik nie zlecił ich do wykonania innemu podmiotowi, musiałby je wykonać we własnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak, więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to, więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie, zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. w pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim, więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zauważyć należy, iż w odniesieniu do wynagrodzeń zatrudnianych osób, ustawodawca w sposób szczególny uregulował kwestię sposobu zaliczania wydatków poniesionych na ich wypłatę do kosztów uzyskania przychodu

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Z powyższego wynika, iż art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi lex specialis do przepisu art. 23 ust. 1 tej ustawy. Dodatkowo, powyższy przepis, jako jedyny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi o momencie zaliczenia wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym osobom, świadczącym usługi na rzecz podatnika na podstawie umowy o dzieło, odnosząc się w swej treści do art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), zgodnie, z którym za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
   
   

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
  
  

Reasumując, mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, iż wydatki Wnioskodawcy związane z wypłatą wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy zlecenia może zaliczyć do koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.