2013.08.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-132/12/13-S/ISN
z 16 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Po 862/12 – stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2012 r. (data wpływu 27 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania ww. podatkiem dostawy działek budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania ww. podatkiem dostawy działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wspólnie z innymi osobami na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych nabył w 2008 r. wraz z małżonką na warunkach ustawowej wspólności małżeńskiej 2,5 ha niezabudowanego gruntu rolnego (zapisanego w ewidencji gruntów jako działka rolna VI kl.). Przy sprzedaży nie pobrano PCC. Transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Zainteresowany nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca ani żaden z pozostałych współwłaścicieli nie prowadzi na gruncie działalności rolniczej. Jeden z pozostałych współwłaścicieli prowadził działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa drewna, jednak została ona w 2008 r. zawieszona a następnie w 2010 r. wyrejestrowana. Działalność ta nie była jednak w żadnym zakresie powiązana z gruntem, którego dotyczy niniejsza sprawa, w szczególności nie była na nim prowadzona. Grunt został zakupiony w związku z korzystną sytuacją na rynku nieruchomości jako potencjalne miejsce, w którym dzieci współwłaścicieli (spokrewnionych ze sobą) mogłyby w przyszłości wybudować domy. Jeden z pozostałych współwłaścicieli rozważał także budowę na części nabytego terenu domu weselnego (uzyskał stosowną decyzję o warunkach zabudowy w odniesieniu do części gruntu) ale nigdy tych planów nie zrealizował. Ani Zainteresowany ani też żaden z pozostałych współwłaścicieli nigdy w żadnym zakresie nie wykorzystywali wskazanego gruntu w ramach prowadzenia działalności gospodarczej czy rolniczej. Grunt nigdy nie był udostępniany przez Wnioskodawcę odpłatnie innym podmiotom na podstawie umowy dzierżawy lub użyczenia.

W 2009 r. jeden z obecnych współwłaścicieli uzyskał dla nieruchomości nową decyzję o warunkach zabudowy obejmującą budowę budynku mieszkalnego i podział nieruchomości. Obecnie Zainteresowany oraz pozostali współwłaściciele zamierzają podzielić działkę na mniejsze działki – po ok. 1000 m², a następnie sprzedać te działki indywidualnym nabywcom. Działki po podziale miałyby średnio po kilkaset metrów kwadratowych (od 500 do 1500 m², w zależności od tego jakie byłoby życzenie nowego właściciela). W związku z tym powstanie ich od 10 do 40. W chwili obecnej nie ma jeszcze żadnego planu podziału, nie wydzielono też żadnej działki. Nigdy nie były podejmowane żadne działania przygotowujące grunt do sprzedaży. Wnioskodawca nie zamierza także podejmować tego typu działań w przyszłości, poza podziałem gruntu na działki (przy czym nie jest wykluczone wydzielanie działek w miarę sprzedaży). Obecni współwłaściciele nie będą utwardzać dróg, urządzać zieleni ani podejmować działań marketingowych wykraczających poza ogłoszenia i zgłoszenie gruntu w agencjach obrotu nieruchomościami. Współwłaściciele nie będą dokonywać żadnych działań z zakresu uzbrojenia gruntu, czy wykonania infrastruktury. Zainteresowany nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości gruntowych. Poza gruntem wskazanym w opisie sprawy, Wnioskodawca jest w chwili obecnej współwłaścicielem nieruchomości, na której znajduje się dom, w którym zamieszkuje i nie wyklucza sprzedaży tej nieruchomości w przyszłości ale obecnie działań tego typu nie planuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dostawa działek budowlanych będzie obciążona podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działek budowlanych, wykonana w warunkach opisanych w zdarzeniu przyszłym, nie będzie obciążona podatkiem od towarów i usług. W ocenie Zainteresowanego, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek działa w sferze prywatnej, do której nie stosuje się unormowań ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów. Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie – zgodnie z ust. 2 – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W wyroku z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt I FSK 1736/08 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż przyjęcie, że dana osoba sprzedaje działki w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę profesjonalną. Natomiast zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru. Nie można doszukiwać się go w okolicznościach, które nastąpiły po jego nabyciu (np. w okolicznościach związanych z podziałem zakupionego gruntu na mniejsze działki), gdyż pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Podział gruntu przeznaczonego na cele budowlane na mniejsze działki nie musi wskazywać na zamiar sprzedaży działek w sposób częstotliwy – w celach handlowych. Takie działania mogą mieć na celu jedynie ułatwienie zbywcy sprzedaży – stanowiących jego majątek prywatny – działek i uzyskanie za nie wyższej ceny, co jest ekonomicznie uzasadnione. Jeśli czynność podmiotu wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania takiej czynności nie może być on uznany za podatnika VAT bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Okolicznością przesądzającą nie może tu być – w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego – jedynie sam fakt podziału gruntu na odrębne działki. Rozumowanie takie bowiem prowadziłoby do trudnych do zaakceptowania wniosków, że podmiot sprzedający poza działalnością gospodarczą, np. swój prywatny samochód nie ma statusu podatnika w przypadku, gdy zbywa go w całości, a uzyskuje ten status sprzedając go w częściach.

Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku 7 sędziów z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym stwierdził, iż przepisy art. 15 ust. l i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Fakt, iż dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Warto podkreślić, iż powołany wyrok dotyczył właśnie sprzedaży gruntu, który po jego nabyciu został podzielony przez będące jego właścicielami osoby fizyczne na kilka mniejszych działek budowlanych, które następnie były sprzedawane.

Podkreślenia wymaga, że obecnie orzecznictwo sądowe jest w tej kwestii jednolite. W licznych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych stwierdzono, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając przeznaczone pod zabudowę grunty działa w charakterze podatnika VAT jako handlowiec, wymaga ustalenia, że jej aktywność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (charakteryzującą się powtarzalnością czynności i chęcią ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Także samo nabycie gruntów musi nastąpić w celach handlowych, nie zaś w innych celach.

Sam fakt, iż inny ze współwłaścicieli przed nabyciem nieruchomości pozyskał dla gruntu warunki zabudowy pod dom weselny nie ma żadnego znaczenia dla oceny zamiaru, z jakim grunt był nabywany przez Wnioskodawcę. Nie planował on uczestniczenia w ewentualnej inwestycji, nie prowadził w tym zakresie żadnych działań przygotowawczych. Z jego punktu widzenia zakup gruntu stanowił korzystną lokatę kapitału i zabezpieczenia dla dzieci. Zresztą nie sposób zgodzić się z twierdzeniem, iż sam fakt uzyskania przez przyszłego właściciela gruntu przed jego zakupem, decyzji o warunkach zabudowy dla obiektu przeznaczonego dla działalności gospodarczej przesądza o tym, iż w takim celu nabyto grunt. Należy wskazać, że dla jednego gruntu możliwe jest wydanie kilku różnych warunków zabudowy i nie przesądza to jeszcze w żadnym zakresie o przeznaczeniu gruntu na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

Tak samo wyprzedaż majątku, bez względu na to, czy dokonana jednorazowo, czy też w częściach nie ma charakteru powtarzalnego. Dlatego sprzedaż majątku własnego nie jest nigdy i w żadnych okolicznościach działaniem tworzącym przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Nie jest częstotliwością, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zawarcie nawet kilkunastu transakcji sprzedaży w odniesieniu do majątku własnego podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz opisane zdarzenie przyszłe należy ponad wszelką wątpliwość stwierdzić, iż sprzedaż działek nie będzie następować w ramach wykonywania działalności gospodarczej, tym samym nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone także w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 lipca 2011 r. (ILPP2/443-655/11-4/SJ).

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 25 czerwca 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPP4/443-132/12-2/ISN, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą wypełniały definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). W związku z tym, będzie on występował – w związku z dostawą udziałów w nieruchomościach gruntowych – w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Pismem z dnia 11 lipca 2012 r. (data wpływu 13 lipca 2012 r.) Pan …, wezwał Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2012 r. nr ILPP4/443-132/12-2/ISN.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 7 sierpnia 2012 r. nr ILPP4/443/W-16/12 -2/IM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Pan w dniu 14 września 2012 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 28 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Po 862/12, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Po 862/12 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 Kodeksu cywilnego. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych wyżej przepisów, tj. art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie – czynność wykonana jest przez podmiot, który w ramach tej czynności występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. z 2006 r. UE L 347.1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z brzmienia ww. przepisu, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, czy działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Zainteresowany w celu planowanej sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając ww. działki działać będzie w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Należy zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w rozstrzygnięciu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C 181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zaznaczyć należy, że w przedmiotowej sprawie wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, powołanym przez Zainteresowanego. Z przytoczonego wyroku wynika wprost, iż formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W orzeczeniu tym stwierdzono m.in., iż wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną; działalność gospodarcza musi być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały).

W orzeczeniu tym stwierdzono jednak również, iż fakt podjęcia np. takich czynności jak: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wspólnie z innymi osobami na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych nabył w 2008 r. wraz z małżonką na warunkach ustawowej wspólności małżeńskiej 2,5 ha niezabudowanego gruntu rolnego – zapisanego w ewidencji gruntów jako działka rolna VI kl. Zainteresowany nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca ani żaden z pozostałych współwłaścicieli nie prowadzi na gruncie działalności rolniczej. Jeden z pozostałych współwłaścicieli rozważał budowę na części nabytego terenu domu weselnego (uzyskał stosowną decyzję o warunkach zabudowy w odniesieniu do części gruntu) ale nigdy tych planów nie zrealizował. Grunt został zakupiony w związku z korzystną sytuacją na rynku nieruchomości jako potencjalne miejsce, w którym dzieci współwłaścicieli (spokrewnionych ze sobą) mogłyby w przyszłości wybudować domy. W 2009 r. jeden z obecnych współwłaścicieli uzyskał dla nieruchomości nową decyzję o warunkach zabudowy, obejmującą budowę jednorodzinnego budynku mieszkalnego i podział nieruchomości.

Obecnie Zainteresowany oraz pozostali współwłaściciele zamierzają podzielić działkę na mniejsze działki – po ok. 1000 m², a następnie sprzedać te działki indywidualnym nabywcom. Działki po podziale miałyby średnio po kilkaset metrów kwadratowych (od 500 do 1500 m², w zależności od tego jakie byłoby życzenie nowego właściciela). W związku z tym powstanie ich od 10 do 40. W chwili obecnej nie ma jeszcze żadnego planu podziału, nie wydzielono też żadnej działki. Nigdy nie były podejmowane żadne działania przygotowujące grunt do sprzedaży. Wnioskodawca nie zamierza także podejmować tego typu działań w przyszłości, poza podziałem gruntu na działki (przy czym nie jest wykluczone wydzielanie działek w miarę sprzedaży). Obecni współwłaściciele nie będą utwardzać dróg, urządzać zieleni ani podejmować działań marketingowych wykraczających poza ogłoszenia i zgłoszenie gruntu w agencjach obrotu nieruchomościami. Współwłaściciele nie będą dokonywać żadnych działań z zakresu uzbrojenia gruntu, czy wykonania infrastruktury. Zainteresowany nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości gruntowych. Poza gruntem wskazanym w opisie sprawy, Wnioskodawca jest w chwili obecnej współwłaścicielem nieruchomości, na której znajduje się dom, w którym zamieszkuje i nie wyklucza sprzedaży tej nieruchomości w przyszłości ale obecnie działań tego typu nie planuje.

W tym miejscu wskazać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Po 862/12 stwierdził, że „(…) z opisu zawartego we wniosku nie wynika, aby w niniejszej sprawie podatnikowi towarzyszył przy nabyciu gruntów w 2008 r. zamiar sprzedaży, a wręcz odwrotnie – zostały one nabyte m.in. w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych dzieci (…). Jak wynika z treści wniosku, inicjatywa w celu uzyskania warunków zabudowy dla części nieruchomości nie należała do skarżącego i nastąpiła bez jego woli. Jedyną formą aktywności podatnika będzie zatem podział przedmiotowej nieruchomości i sprzedaż udziałów w działkach (10-40) za pośrednictwem agencji obrotu nieruchomościami. Strona jednoznacznie wskazała, że nie zamierza inwestować w uzbrojenie działek oraz infrastrukturę terenu. Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że skarżący tak jak każda osoba fizyczna posiadająca nieruchomość, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym podzieli grunt i korzystając z okazji oraz pomocy biura obrotu nieruchomościami sprzeda działki w przyszłości. Nie sposób jednak tylko z tego powodu uznać, że stanie się w odniesieniu do tych transakcji profesjonalnym handlowcem”.

W opinii Sądu, „Ponieważ w niniejszej sprawie zdarzenie przyszłe, nakreślone przez skarżącego w żadnym przypadku nie wskazuje na takie formy jego aktywności w zbywaniu przedmiotowych działek, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności – nie można uznać go za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT (…).”

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie będą wypełniały definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z tym, Zainteresowany nie będzie występował – w związku z dostawą udziałów w nieruchomościach gruntowych – w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stwierdzić należy, iż dostawa działek budowlanych będących przedmiotem pytania nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowany nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku z tytułu tej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. 25 czerwca 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin