Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-633/13/MO
z 23 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 03 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zawarcie przez Spółkę z podmiotem zagranicznym umowy składu części w Magazynie zagranicznym oraz przemieszczenie i dalsze ich zbywanie na rzecz Odbiorców oznaczać będzie, że Spółka posiada na terenie Włoch zakład w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zawarcie przez Spółkę z podmiotem zagranicznym umowy składu części w Magazynie zagranicznym oraz przemieszczenie i dalsze ich zbywanie na rzecz Odbiorców oznaczać będzie, że Spółka posiada na terenie Włoch zakład w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania części do produkcji silników samochodowych, w szczególności tłoków (dalej jako „Części”).

Przedmiot działalności Spółki, zapisany w umowie spółki oraz ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców obejmuje m.in.:

• Produkcję pozostałych części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 2007 - 29.32.Z);
• Produkcję silników i turbin, z wyłączeniem silników lotniczych, samochodowych i motocyklowych (PKD 2007-28.11.Z);
• Odlewnictwo żeliwa (PKD 2007 - 24.51 .Z);
• Odlewnictwo metali lekkich (PKD 2007 - 24.53.Z);
• Odlewnictwo pozostałych metali nieżelaznych, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 2007 -24.54.B);
• Obróbkę mechaniczną elementów metalowych (PKD 2007 - 25.62.Z);
• Sprzedaż hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 2007-45.31 .Z);
• Sprzedaż detaliczną części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 2007 - 45.32.Z).
  
  

Spółka zarejestrowana jest jako czynny podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności w szczególności dostarcza Części na rzecz swoich odbiorców będących zarejestrowanymi podatnikami VAT w różnych państwach Unii Europejskiej.

W 2013 r. Spółka planuje dostarczać Części (dalej jako „Dostawy”) na rzecz odbiorców zarejestrowanych dla potrzeb VAT we Włoszech (dalej jako „Odbiorcy”). W związku ze znaczącą odległością pomiędzy zakładem produkcyjnym Spółki, a siedzibami Odbiorców, konieczne okazało się czasowe magazynowanie Części na terytorium Włoch. W związku z tym, Spółka zawarła z podmiotem zagranicznym, prowadzącym magazyn, umowę, na mocy której podmiot ten będzie przechowywać Części oraz wydawać je Odbiorcom. Dostawa Części odbywać się będzie z magazynu Spółki w Polsce do magazynu prowadzonego przez podmiot zagraniczny z siedzibą na terytorium Włoch (dalej jako „Magazyn zagraniczny”). Podmiot zagraniczny będzie zobowiązany jedynie do magazynowania Części w odpowiednich warunkach, przekazywania ich Odbiorcom wskazanym przez Spółkę, ewentualnie dostarczania ich Odbiorcom we wskazane miejsce oraz przekazywania Spółce informacji o odbiorze Części. Podmiotami, które będą odbierać Części z Magazynu zagranicznego będą Odbiorcy. Odbiorcy będą dokonywać zapłaty za otrzymane Części na rzecz Spółki.

W związku z wymogami prawa włoskiego, Spółka dla potrzeb realizacji Dostaw w powyższym scenariuszu, została zarejestrowana dla potrzeb VAT we Włoszech, jako podatnik uprawniony do rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych (tj. Spółka nie korzysta z wyłączeń od uznania transakcji dostaw Części do Magazynu zagranicznego za nabycie wewnątrzwspólnotowe). Z prawnego punktu widzenia, Spółka w pierwszym etapie będzie dostarczać Części do magazynu prowadzonego na terytorium Włoch (tj. Magazynu zagranicznego) przez podmiot włoski zajmujący się profesjonalnie świadczeniem usług magazynowych (tj. podmiot zagraniczny) ze swojego magazynu ulokowanego w Polsce. Następnie Spółka będzie sprzedawać Części na rzecz Odbiorców.

Rozpoznanie oraz dokumentacja powyższych czynności dla potrzeb podatkowych odbywać się będzie w następujący sposób. W momencie wysyłki Części z magazynu w Polsce do Magazynu zagranicznego Spółka wystawi polską fakturę VAT dokumentującą przemieszczenie Części do Magazynu zagranicznego, traktowaną jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 roku nr 177 poz. 1054 ze zm., dalej jako „UPTU”) opodatkowaną stawka 0% VAT. Jednocześnie, jako zarejestrowany podatnik podatku VAT we Włoszech, Spółka rozpozna wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozliczy należny w związku z tym włoski podatek VAT, zgodnie z przepisami włoskimi. W momencie wydania Części z Magazynu zagranicznego Odbiorcom, Spółka wystawi włoską fakturę VAT. Przejście własności i prawa do rozporządzania Częściami jak właściciel na rzecz Odbiorców, będzie następować na podstawie umów zawartych przez Spółkę z Odbiorcami.

Ponadto, należy wskazać, że każda Dostawa Części z magazynu Spółki w Polsce do Magazynu zagranicznego, będzie udokumentowana dla celów rozliczenia WDT na zasadach określonych w art. 42 UPTU, w szczególności poprzez:

(i) wystawienie specyfikacji wywożonego ładunku określającej rodzaj towarów i ich ilość (delivery note),
(ii) wystawienie przez przewoźnika, będącego niezależnym podmiotem odpowiedzialnym za wywóz Części z terytorium kraju, dokumentu przewozowego, tj. listu przewozowego CRM, na którym to dokumencie upoważniony pracownik podmiotu zagranicznego potwierdzi podpisem przyjęcie Części do Magazynu zagranicznego w dacie ich dostarczenia do magazynu. Podpis pracownika magazynu zagranicznego może zostać również złożony na ww. dokumencie delivery note.

W przyszłości Spółka rozważa również możliwość prowadzenia sprzedaży Części na rynku włoskim, przy wykorzystaniu znajdujących się tam magazynów konsygnacyjnych. Wykorzystywanie magazynów konsygnacyjnych poprzedzone będzie wyrejestrowaniem Spółki jako podatnika VAT we Włoszech

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) zawarcie przez Spółkę z podmiotem zagranicznym umowy składu Części w Magazynie zagranicznym oraz przemieszczenie i dalsze ich zbywanie na rzecz Odbiorców oznaczać będzie, że Spółka posiada na terenie Włoch zakład w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374, dalej jako „Umowa”)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
2. Czy w przypadku odpowiedzi negatywnej udzielonej na pytanie nr 1, dochód z tytułu dostawy Części magazynowanych na terenie Włoch będzie podlegał, na podstawie art. 7 Umowy, opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych, z wyłączeniem jego opodatkowania włoskim podatkiem dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
   
   

Zdaniem Spółki:

Ad. 1

Zawarcie z podmiotem zagranicznym umowy składu na przechowanie na terenie Magazynu zagranicznego Części oraz dalsze ich wydawanie Odbiorcom, w wykonaniu umów zawartych przez Spółkę, nie spowoduje, że działalność Spółki w tym zakresie będzie mogła być zakwalifikowana jako prowadzona w oparciu o zakład Spółki, w rozumieniu art. 5 ust. 1 Umowy, znajdujący się na terenie Włoch. Termin „zakład” został zdefiniowany w Umowie jako stała placówka, poprzez który całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. W myśl art. 5 ust. 2 Umowy, określenie „zakład” obejmuje w szczególności: miejsce zarządu, filię, biuro, zakład fabryczny warsztat i kopalnię, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych, a także budowę albo montaż, których okres prowadzenia przekracza 12 miesięcy. Natomiast w art. 5 ust. 3 lit. a Umowy wskazano, że określenie „zakład” nie obejmuje użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa. Tym samym, w art. 5 ust. 3 Umowy wyszczególnione zostały rodzaje działalności uważane za wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w jej art. 5 ust. 1 Umowy. Ich wspólną cechą jest pomocniczy i przygotowawczy charakter.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że w przedstawionej w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) sytuacji, w której Magazyn zagraniczny będzie służył jedynie do składowania i wydawania Części Odbiorcom wskazany opis czynności wykonywanych w Magazynie zagranicznym zasadniczo odpowiada czynnościom wskazanym w art. 5 ust. 3 lit. a Umowy. Jednocześnie czynności te należy zakwalifikować do czynności o charakterze pomocniczym i technicznym. Konieczność zawarcia umowy z podmiotem zagranicznym dotyczącej Magazynu zagranicznego wynika z ustaleń poczynionych przez Spółkę w umowach z Odbiorcami i ma na celu ułatwienie Odbiorcom z rynku włoskiego odbiór Części produkowanych przez Spółkę. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wykorzystywanie przez Spółkę Magazynu zagranicznego w zakresie magazynowania i wydawania Części konkretnym Odbiorcom, na podstawie wcześniej zawartych Umów nie może być uznane za działalność zakładu Spółki w rozumieniu Umowy.

Ad. 2

Zgodnie z art. 4 ust. 3 Umowy, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż fakt, że nie będzie posiadał na terenie Włoch zakładu, w rozumieniu art. 5 ust. 1 Umowy powoduje, że zyski ze sprzedaży Części we Włoszech na rzecz Odbiorców będą podlegały w całości opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 7 Umowy. Prowadzi to w konsekwencji do uznania, iż cały dochód uzyskany ze sprzedaży Części na rzecz Odbiorców opodatkowany będzie wyłącznie i w całości polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 3 listopada 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-665/10-3/MM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl definicji zakładu zagranicznego, zawartej w art. 4a pkt 11 updop, pojęcie to oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje,

chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczypospolita Polska, stanowi inaczej.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374).

Zasady opodatkowania dochodów osiąganych z tytułu działalności gospodarczej reguluje art. 7 ww. Umowy, który stanowi, że zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższego wynika, że w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład; opodatkowaniu w tym państwie nie podlegają natomiast zyski osiągnięte bezpośrednio przez centralę (jednostkę macierzystą) lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. umowy, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. W myśl art. 5 ust. 2 umowy, określenie „zakład” obejmuje w szczególności: miejsce zarządu, filię, biuro, zakład fabryczny, warsztat i kopalnię, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych, a także budowę albo montaż, których okres prowadzenia przekracza 12 miesięcy.

Natomiast w ust. 3 cytowanego artykułu wyszczególnione zostały rodzaje działalności, które nie stanowią zakładu, a mianowicie:

1. użytkowanie placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa utrzymywanych wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania;
3. zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa utrzymywanych wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. stałych placówek utrzymywanych wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. stałych placówek utrzymywanych wyłącznie w celu reklamowym, informacyjnym, prowadzenia badań lub innej działalności o charakterze przygotowawczym albo pomocniczym dla przedsiębiorstwa.
   
   

Tak więc w art. 5 ust. 3 umowy, zostały wyliczone różne rodzaje działalności, które stanowią wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w ust. 1 i które nie stanowią zakładu, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki. Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco, dlatego działalność, która nie może zostać zaliczona do żadnego z ww. przypadków będzie uznawana za zakład, w rozumieniu ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Reasumując, z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 umowy wynika, iż dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

• istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
• stały charakter takiej placówki,
• wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, w związku ze znaczącą odległością pomiędzy zakładem produkcyjnym Spółki, a siedzibami Odbiorców zarejestrowanych dla potrzeb VAT we Włoszech, zawarła z podmiotem zagranicznym, prowadzącym magazyn, umowę, na mocy której podmiot ten będzie przechowywać Części oraz wydawać je Odbiorcom. Dostawa Części odbywać się będzie z magazynu Spółki w Polsce do magazynu prowadzonego przez podmiot zagraniczny z siedzibą na terytorium Włoch. Podmiot zagraniczny będzie zobowiązany jedynie do magazynowania Części w odpowiednich warunkach, przekazywania ich Odbiorcom wskazanym przez Spółkę, ewentualnie dostarczania ich Odbiorcom we wskazane miejsce oraz przekazywania Spółce informacji o odbiorze Części.

Reasumując, zawarcie przez Spółkę z włoskim podmiotem umowy składu części w magazynie mieszczącym się na terenie Włoch oraz przemieszczanie i wydawanie tych części Odbiorcom nie powoduje, iż Spółka będzie posiadała na terenie Włoch zakład w rozumieniu art. 5 ww. umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania.

Tym samym stanowisko Spółki, iż w związku z zawarciem umowy składu, o której mowa we wniosku, na mocy której podmiot zagraniczny będzie magazynował, przekazywał i dostarczał części do odbiorców, należy uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, z uwagi na jego warunkowy charakter, jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.