Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-601/13/JP
z 23 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 03 czerwca 2013 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu kosztów zakupu okularów korygujących wzrok pracownikom zatrudnionym na stanowiskach spawaczy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 czerwca 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu koszów zakupu okularów korygujących wzrok pracownikom zatrudnionym na stanowiskach spawaczy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący przedsiębiorstwem ciepłowniczym zatrudnia pracowników na stanowiskach spawaczy. Dyrektor przedsiębiorstwa, na podstawie art. 207 § 2 pkt 3 oraz art. 207 § 2¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (tj. z roku 1998, Dz. U. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) wydał zarządzenie w sprawie okularów korygujących wzrok dla spawaczy. W myśl postanowień niniejszego zarządzenia, Wnioskodawca zapewnia każdemu pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku spawacza okulary korygujące wzrok, jeżeli wyniki badań przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy na wyżej wymienionym stanowisku. Okulary korygujące wzrok pracownik będzie mógł zakupić indywidualnie na podstawie wyniku badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej. Zwrot kosztów zakupu okularów korygujących wzrok następuje po przedstawieniu faktury wraz z prośbą o dofinansowanie. Wnioskodawca zapewnia zwrot kosztów usługi optycznej, szkieł korygujących wzrok oraz oprawek – zgodnie z zaleceniami lekarza wykonującego badania okulistyczne. Maksymalna kwota zwrotu wynosi 150 zł. Każdy pracownik zatrudniony na stanowisku spawacza może ubiegać się 1 raz na 2 lata o zwrot kosztów okularów korygujących wzrok.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, poniesione koszty zakupu okularów korygujących wzrok dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach spawaczy, powinien doliczyć do przychodu pracowników ze stosunku pracy i odprowadzić zaliczkę w podatku dochodowym od osób fizycznych z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione koszty zakupu okularów korygujących wzrok dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach spawaczy, nie powinny być doliczone do przychodu pracowników ze stosunku pracy.

Wnioskodawca, w zakresie bhp, zapewnia każdemu pracownikowi, zatrudnionemu na stanowisku spawacza, okulary korygujące wzrok, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy na tym stanowisku.

Koszty działań podejmowanych przez Wnioskodawcę, w zakresie bhp, w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników.

W związku z powyższym, koszty zakupu okularów korygujących wzrok dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach spawaczy, pokryte przez pracodawcę stanowią przychód ze stosunku pracy pracownika, jednak przychód ten, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zwolniony z podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust.1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze lub wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust.1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Na podstawie art. 237(6) § 1 i § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. z 1998 r., Dz .U. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatne środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności, określone w odrębnych przepisach.

Natomiast przepisy art. 237(15) § 1 i § 2 Kodeksu pracy wskazują, iż Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy oraz, że ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac , w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

Na podstawie powyższej delegacji ustawowej, w odniesieniu do prac spawalniczych oraz obowiązku pracodawcy zapewnienia pracownikom okularów korygujących wzrok, zostały wydane przepisy wykonawcze, w postaci:

1. Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tj. z 2003 r., Dz. U. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.)
2. Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. Nr 40, poz. 470)
3. Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 01 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973).
   
   

Wobec tego, należy zauważyć, iż przepisy rozporządzenia z dnia 26 września 1997 r., w § 2 pkt 9, określają, że przez środki ochrony indywidualnej rozumie się, wszelkie środki noszone lub trzymane przez pracownika w celu jego ochrony przed jednym lub większą liczbą zagrożeń związanych z występowaniem niebezpiecznych lub szkodliwych czynników w środowisku pracy, w tym również wszelkie akcesoria i dodatki przeznaczone do tego celu, natomiast w załączniku Nr 2 do omawianego rozporządzenia zatytułowanego: Szczegółowe zasady stosowania środków ochrony indywidualnej, wyszczególnione są w tabelach 1-3 wskazania , które pracodawca powinien uwzględniać, przy ustalaniu środków ochrony indywidualnej niezbędnych do stosowania przy określonych pracach. W szczególności, przy pracach spawania, wymagane jest stosowanie następujących rodzajów środków ochrony indywidualnej: odzież ochronna, środki ochrony kończyn górnych, środki ochrony twarzy i oczu. W ramach ostatnio wymienionej grupy środków, ze względu na to, iż są to prace, przy których twarz lub oczy pracowników są narażone na urazy albo podrażnienia w wyniku działania czynników niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia, pracodawca stosuje: okulary, gogle, osłony twarzy, w tym półsłony i przyłbice, tarcze i inne środki ochrony twarzy i oczu.

Ponadto, przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r., stanowiąc o wymaganiach bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych, nie zawierają żadnych regulacji, w zakresie używania przez pracownika okularów przy wykonywaniu pracy.

Z kolei, zgodnie z § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 01 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Obowiązek zapewnienia okularów przez pracodawców powinien być realizowany w odniesieniu do pracowników użytkujących w czasie pracy monitor ekranowy, co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy, w myśl przepisów § 2 pkt 4 tego rozporządzenia.

Oznacza to, że pracownik, względem którego stwierdzono, na podstawie badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, potrzebę stosowania przy obsłudze monitora okularów korygujących wzrok, powinien zostać zaopatrzony w okulary, zgodne z zaleceniem lekarza, tj. o określonych parametrach, odpowiednich do stanu wzroku pracownika, przeznaczone do pracy przy monitorze.

Przepisy powyższe nie określają formy zapewnienia pracownikowi zaleconych okularów. W związku z tym, to pracodawca określa sposób zaopatrzenia pracownika w okulary. Może to nastąpić poprzez otrzymanie od pracodawcy zaleconych okularów korygujących wzrok lub dokonanie przez pracownika (w porozumieniu z pracodawcą) zakupu zaleconych okularów i otrzymanie zwrotu poniesionych na ten cel wydatków udokumentowanych wystawioną na niego fakturą. Obie te formy zapewnienia przez pracodawcę okularów korygujących wzrok, jako zgodne z przepisami powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 01 grudnia 1998 r., uprawniają do zastosowania zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że brak jest podstaw, by uznać, iż refundacja kosztów zakupu okularów korygujących wzrok dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach spawaczy, przez pracodawcę, na podstawie wyników badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, wykazujących potrzebę ich stosowania podczas pracy na tych stanowiskach, ma prawo korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z treścią przepisów art. 21 ust.1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie to stosuje się wyłącznie, w sytuacji, gdy obowiązek albo możliwość refundacji kosztów okularów korygujących wzrok, przez pracodawcę, zatrudnionym pracownikom, przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają wprost z przepisów innych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Jak wynika z przepisów § 2 pkt 4 i § 3 oraz § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 01 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe, zapewnienie przez pracodawcę okularów korygujących wzrok lub ich refundacja, dotyczy pracowników zatrudnionych przez pracodawcę na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe oraz użytkujących w czasie pracy monitory ekranowe, co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy, z zastrzeżeniem przypadków, gdy wyłącza się stosowanie przepisów powołanego rozporządzenia.

Oznacza to, iż w omawianej sytuacji, przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy w odniesieniu do pracowników zatrudnionych na stanowiskach spawaczy, nie stanowią wprost o stosowaniu przez tę grupę zawodową okularów korygujących wzrok przy wykonywaniu pracy.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że kwoty refundacji okularów korygujących wzrok dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach spawaczy, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, skoro zwrot kosztów z tytułu świadczenia rzeczowego w postaci refundacji okularów korygujących wzrok dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach spawaczy, nie korzysta ze zwolnienia, na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym, zwrot ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód ze źródła określonego w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca, jako płatnik, zobowiązany jest do doliczenia tego przychodu do wynagrodzenia pracownika oraz obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Obowiązek ten wynika z normy art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów, przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy, wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.