INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24.04.2013 r. (data wpływu 30.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w chwili obecnej prowadzi, jako podatnik podatku PIT samodzielnie jednoosobową działalność gospodarczą („Podatnik). W ramach działalności gospodarczej planuje nawiązać współpracę na podstawie umowy zlecenie z osobą mającą ustalone prawo do emerytury („Wykonawca”). Wykonawca nie będzie wchodził w zakres podmiotowy art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT - tj. osoba inna niż małżonek i małoletnie dzieci Podatnika. W ramach umowy zlecenia wykonawca będzie wykonywał czynności administracyjne związane z obsługą administracyjną i zakupową działalności gospodarczej. W szczególności zakres przedmiotowy czynności będzie obejmował: (i) nadawanie i odbiór w placówkach pocztowych wszelkiej korespondencji Podatnika zwianej z prowadzoną działalnością gospodarczą (ii) nadawanie i odbiór w placówkach pocztowych oraz poza placówkami wszelkich paczek, przesyłek kurierskich itp. Podatnika związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, (iii) zakup w imieniu i na rzecz Podatnika wszelkich towarów i usług zwianych z działalnością gospodarczą Podatnika, (iv) dokonywanie w imieniu i na rzecz Podatnika przeglądów rejestracyjnych, przeglądów okresowych pojazdów samochodowych wykorzystywanych przez Podatnika w ramach działalności gospodarczej, (iv) dokonywanie w imieniu Podatnika na podstawie pełnomocnictwa - wszelkich działań w czynności administracyjnych w urzędach miasta st. Warszawa, urzędach skarbowych, organach statystycznych oraz innych organach administracji państwowej i samorządowe, (v) inne czynności związane bezpośrednio lub pośrednio związane z działalnością gospodarczą Podatnika.

Wątpliwości Podatnika dotyczą możliwości ujęcia wydatków (tj. wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy zlecenia), jako koszty uzyskania przychodów.

Stan faktyczny 2.

W ramach wykonywania umowy zlecenia (zakres czynności opisany w stanie faktycznym 1), do wykonywania czynności planuje udostępnić Wykonawcy samochód osobowy. Samochód osobowy stanowi własność Podatnika i jest wpisany do ewidencji środków trwałych. Wartość samochodu nie przekracza 20.000 EUR. Zgodnie z warunkami umowy Wykonawca będzie wykorzystywał samochód w poniższym zakresie: (i) zakup i przywóz towarów do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Podatnika; (ii) dojazd i przyjazd od/do urzędów miasta st. Warszawa, urzędów skarbowych, organów statystycznych oraz innych organach administracji państwowej i samorządowej, (iii) dojazd i przyjazd od/do podmiotów uprawnionych do przeglądów technicznych, przeglądów okresowych, itp. (iv) innych czynności bezpośrednio lub pośrednio związanych z działalnością gospodarczą Podatnika.

W zakresie związanym z działalnością gospodarczą Podatnik będzie ponosił szereg wydatków związanych z bieżącą eksploatacją samochodu udostępnionego Wykonawcy:

(i) odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej, (ii) wydatki na zakup paliwa, (iii) wydatki z tytułu ubezpieczenia OC/AC ”NNW, (iv) wydatki z tytułu przeglądów okresowych, badań technicznych, wymiany opon, (v) części zamienne i inne towary/materiały związane z bieżącą eksploatacją samochodu.

Wątpliwości Podatnika dotyczą możliwości ujęcia odpisów amortyzacyjnych, wydatków na zakup i innych wydatków w pkt (i-v) dotyczących eksploatowanego samochodu w kosztach uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wydatki związane z wypłatą wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy zlecenia stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. Czy wydatki dotyczące samochodu osobowego wykorzystywanego w ramach prowadzenia działalności gospodarczej będą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej.

Wniosek Pana w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie wydatki ponoszone przez niego a związane z bieżącą eksploatacją samochodu będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku objętym zapytaniem, wszystkie wydatki są związane z działalnością gospodarczą Podatnika i bieżącą eksploatacją samochodu osobowego wpisanego do ewidencji środków trwałych. W sytuacji, gdyby Podatnik nie udostępnił Wykonawcy samochodu do wykonania przedmiotowych czynności, musiałby je dokonać we własnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Przytoczone uregulowania oznaczają, że kosztem uzyskania przychodów są według ustawy nie wszelkie wydatki związane z osiągnięciem przychodu, przychodów z działalności gospodarczej, lecz jedynie te wydatki, które poniesione zostały w celu osiągnięcia określonego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów będą, zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeśli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek, poza wskazanymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodem bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i racjonalności działania dla wyżej określonego celu.

Do stwierdzenia, czy poniesione wydatki, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, istotnym jest ustalenie, czy wydatki związane z eksploatacją samochodu są potrzebne w prowadzonej działalności i mają związek z tą działalnością, czy też wydatki te nie są związane z działalnością gospodarczą, a więc takie, które co do zasady mają charakter osobisty. Poza tym koszt podatkowy musi być odpowiednio udokumentowany. Jednakże, aby wydatek ten mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi zaistnieć związek przyczynowy określony w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy zaznaczyć jednak, że wykazanie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywaną działalnością gospodarczą oraz jego wpływ na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Ponadto istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest natomiast to, czy składnik majątku, na który ponoszone są wydatki należy do majątku przedsiębiorstwa, co znajduje odzwierciedlenie np.poprzez uwzględnienie go w ewidencji środków trwałych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy zgodnie, z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Koszty uzyskania przychodu stanowią zasadniczo również wydatki związane z eksploatacją tegoż samochodu (przykładowo: koszty paliwa, olejów, opłat za przejazdy i parkowanie, wymiany opon), bowiem są one związane ze środkami trwałymi i tym samym ex definitione ponoszone są w celu uzyskania przychodu. Niemniej jednak w każdym indywidualnym przypadku zdaniem organu należy mieć na uwadze zapis art. 22 ust. 1 ustawy, a zatem ponoszone wydatki związane z eksploatacją samochodu wprowadzonego do ewidencji środków trwałych winny być faktycznie poniesione oraz racjonalnie uzasadnione.

Rozważając natomiast kwestię możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem samochodu zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. W przepisie tym ograniczono wysokość kosztów w części dotyczącej składek na ubezpieczenie samochodu, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponoszonych w związku z używaniem samochodu w działalności gospodarczej.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane, a także spełniające podstawowe przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego będącego środkiem trwałym prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, tj. wydatków na zakup paliwa, wydatków z tytułu ubezpieczenia OC/AC ”NNW, wydatków z tytułu przeglądów okresowych, badań technicznych, wymiany opon, części zamienne i inne wydatki związane z bieżącą eksploatacją samochodu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie kosztem podatkowym będą dokonywane odpisy amortyzacyjne od środka trwałego ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych tj. (samochód osobowy) przy uwzględnieniu zasad określonych w art. 22a-22o ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponownie należy podkreślić, że obowiązek udowodnienia, że wydatek został faktycznie przez podatnika poniesiony oraz że pozostaje w związku z uzyskanymi przychodami spoczywa na podatniku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest, bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności dotyczy to obowiązku wykazania, że zakupiony samochód, jest rzeczywiście wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.