Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-696/13-2/AW
z 28 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.07.2013 r. (data wpływu 18.07.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia gruntu niezabudowanego oraz prawa do odliczenia podatku VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.07.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia gruntu niezabudowanego oraz prawa do odliczenia podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka dalej „Spółka” jako kupujący zawarł umowę przedwstępną sprzedaży gruntu. Według oświadczenia sprzedawcy przedmiotem sprzedaży będzie niezabudowana nieruchomość stanowiąca działkę oznaczoną w ewidencji gruntów numerem 92/2, o obszarze 0,4415 ha (cztery tysiące czterysta piętnaście metrów kwadratowych). Nieruchomość położona jest na terenie, na którym nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W dziale I-O księgi wieczystej tej nieruchomości wpisana jest między innymi działka o numerze 92/2 (dziewięćdziesiąt dwa łamane przez dwa) w obrębie ewidencyjnym B. 03, sklasyfikowana jako R - grunty orne.

Zdaniem Sprzedawcy działka 92/2 została przeznaczona do sprzedaży z zamiarem jej zabudowy, w związku z czym straci charakter rolny. Zdaniem Sprzedawcy Spółka składając ofertę oświadczyła, że nabywa nieruchomość pod przebudowę stacji paliw, czyli zmieni się przeznaczenie tej działki. Ponadto na część działki 92 została wcześniej wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia polegającego na budowie kanalizacji deszczowej wraz z systemie rozsączkowania z ulic O. i J., a w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka oznaczona jest jako mieszkalnictwo - obszary predysponowane do inwestowania. Natomiast w ogłoszeniu istnieje zapis, że do ceny uzyskanej w rokowaniach zostanie doliczony podatek VAT w wysokości 23% zgodnie obowiązującymi przepisami podatku od towarów i usług. Przed zawarciem umowy przedwstępnej, tj. w dniu 15 kwietnia 2013 r. została wpłacona zaliczka. Sprzedawca w oparciu o ww. kryteria: zamiar zabudowy, decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, informacje ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego opodatkował zaliczkę podatkiem VAT naliczonym według stawki 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy kupujący właściwie zaklasyfikował nabyty grunt jako niebudowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.?
   
2. Czy w okolicznościach podanych w stanie faktycznym stawka VAT została ustalona prawidłowo jako stawka w wysokości 23%?
   
3. Czy w okolicznościach podanych w stanie faktycznym kupujący ma prawo do odliczenia VAT z faktury zaliczkowej otrzymanej od sprzedawcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dla celów ustawy o podatku od towarów i usług takie kryteria klasyfikacji gruntu jako budowlanego jak:

1. zamiar stron
   
2. decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
   
3. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego

- nie mają od dnia 1 kwietnia 2013 r. żadnego znaczenia podatkowego.

W świetle zmian w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ustawy (tj. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm. zwanej dalej „ustawą VAT”) obowiązujących od 1 kwietnia 2013 r. z mocy art. 15 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 35 z 2013 r.) dla klasyfikacji podatkowej gruntu niezabudowanego na potrzeby ustalenia stawki VAT dla wpłaconej zaliczki istotne są kryteria wymienione w art. 2 pkt 33 ustawy VAT, tj. w przepisie zawierającym definicję legalną pojęcia tereny budowlane. Zgodnie z tą definicją przez te tereny rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z uwagi na fakt, iż żadnego z ww. dokumentów nie było na dzień zapłaty zaliczki (15 kwietnia 2013 r.) czy zawarcia umowy przedwstępnej i z uwagi na zmianę wprowadzoną w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r. do ustawy VAT w postaci zdefiniowania pojęcia terenu budowlanego (art. 2 pkt 33) wpłacona przez Spółkę zaliczka powinna być opodatkowana stawką zwolnioną w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, ponieważ została wpłacona na poczet dostawy terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany.

W związku z powyższym:

Ad 1 Kupujący prawidłowo zaklasyfikował przedmiot sprzedaży jako teren niezabudowany w rozumieniu ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. w oparciu o art. 2 pkt 33 ustawy VAT.

Ad 2 W okolicznościach wskazanych we wniosku nieprawidłowo została ustalona stawka podatku VAT w wysokości 23%; ponieważ prawidłowa stawka to stawka zwolniona wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Ad 3 Kupujący nie ma prawa do odliczenia VAT z otrzymanej faktur zaliczkowej na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, ponieważ stawką prawidłową w okolicznościach podanych w stanie faktycznym wniosku jest stawka zwolniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Mocą ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. art. 43 ust. 1 pkt 9 stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei definicja terenu budowlanego zawarta w art. 2 pkt 33, stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o planowaniu”, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
   
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, oznacza to, że dany teren nie jest terenem budowlanym w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży gruntu. Zgodnie z oświadczeniem sprzedawcy przedmiotem sprzedaży będzie grunt niezabudowany. Przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zaś z zapisów z księgi wieczystej nieruchomości wynika, iż jest to grunt orny. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy dla części działki 92 została wydana wcześniej decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia polegającego na budowie kanalizacji deszczowej wraz z systemem rozsączkowania z ulic O. i J.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że nabycie przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę o nr 92/2, w części dla której nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast nabycie części nieruchomości dla której została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%. Ta część gruntu dla którego została wydana decyzja spełnia definicję terenu budowlanego opisaną w art. 2 pkt 33 ustawy, tym samym dostawa tej części nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż prawidłowo zaklasyfikował cały grunt będący przedmiotem transakcji jako teren niebudowlany, którego dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m. in. w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano wyżej nabycie przedmiotowego gruntu w części odnoszącej się do nieruchomości dla której nie wydano decyzji o lokalizacji inwestycji korzysta ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zatem w stosunku do tej części gruntu Wnioskodawca nie będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT wykazanego przez sprzedawcę na fakturze zaliczkowej stosownie do ograniczeń wynikających z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. Natomiast jak wyjaśniono powyżej dostawa części gruntu dla której została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki VAT 23%. Zatem w odniesieniu do dostawy tej części nieruchomości nie zaistnieją negatywne przesłanki uniemożliwiające skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT przewidziane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. Tym samym w zakresie nabycia przedmiotowej nieruchomości w części odnoszącej się do gruntu dla którego została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT (w tej części) z otrzymanej od sprzedawcy faktury zaliczkowej zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, który uważa, iż nie będzie mieć prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturze zaliczkowej otrzymanej od sprzedawcy. Powyższe prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca zaprezentował nieprawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.