Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-406/13-4/TW
z 10 lipca 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2013 r. (data wpływu 5 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 17 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 czerwca 2013 r., znak ILPP2/443-286/13-2/MR, ILPB1/415-406/13-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.
Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 czerwca 2013 r., a w dniu 17 czerwca 2013 r. wniosek uzupełniono o brakującą opłatę.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni wspólnie z małżonkiem w 2000 r. kupiła grunt niezabudowany o łącznej powierzchni 5776 m 2 (2 działki: jedna o numerze 2842/6 o powierzchni 4147 m 2 i druga o numerze 2836/36, granicząca z pierwszą o powierzchni 1629 m 2). Na części tego gruntu w 2002 r. małżonkowie poczynili nakłady w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, budując obiekt handlowo-magazynowy o powierzchni użytkowej ok. 600 m 2 (powierzchnia zabudowy to 647 m 2 + parking przed budynkiem ok. 240 m 2 – parking zlokalizowany tylko na działce mniejszej, o numerze 2836/36). Obiekt handlowy został wybudowany na obydwu działkach, z czego ok. 593 m 2 powierzchni budynku znajduje się na działce mniejszej o numerze 2836/36 (czyli działce o powierzchni 1629 m 2), natomiast reszta budynku, czyli ok. 54 m 2 znajduje się na działce większej o numerze 2842/6 (czyli działce o powierzchni 4147 m 2). Po oddaniu do użytkowania budynku cała działka mniejsza o numerze 2836/36 (o pow. 1629 m 2), na której stała ta zdecydowanie większa część budynku i parking, została zakwalifikowana w Ewidencji Gruntów i Budynków jako grunty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą B, natomiast z działki większej o numerze 2842/6 (o pow. 4147 m 2), na której stała reszta budynku (ok. 50 m 2 budynku), jako grunty związane z działalnością gospodarczą, została zakwalifikowana tylko mała część działki – ok. 175 m 2 (ta znajdująca się pod budynkiem + pas od 3-5 m wokół budynku).
Reszta działki pozostała jako rola R. Następnie małżonkowie chcieli sprzedać część działki większej – tej o numerze 2842/6 i podzielili ją w 2004 r. na dwie mniejsze 2842/10 o powierzchni 1990 m 2 (niezabudowaną) i 2842/11 o powierzchni 2157 m 2 (zabudowaną częścią budynku o powierzchni ok. 54 m 2, Decyzja podziału z dnia 26.10.2004 r.). Do sprzedaży jednak nie doszło.
Działalność gospodarczą małżonkowie prowadzili i prowadzą tylko w budynku pawilonu (sklep meblowy), wykorzystując do tego parking przed budynkiem – na działalność gospodarczą zajęte były i są wyłącznie: budynek sklepu meblowego z parkingiem i grunt okalający budynek niezbędny do jego utrzymania (razem na działalność gospodarczą zajęte jest w sumie ok. 1190 m 2). Pozostała część gruntu nigdy nie była wykorzystywana (zajęta) na działalność gospodarczą, nie była też ujęta w ewidencji środków trwałych.
Teraz małżonkowie planują sprzedać całą nieruchomość jednemu nabywcy – wszystkie 3 działki:
- działkę nr 2842/10 (powstałą po podziale w 2004 r.) o powierzchni 1990 m 2 niezabudowaną i niezajętą na prowadzoną działalność gospodarczą,
- działkę nr 2842/11 (powstałą po podziale w 2004 r.) o powierzchni 2157 m 2 zabudowaną częścią budynku o powierzchni ok. 54 m 2 i zajętą na prowadzoną działalność gospodarczą w części ok. 175 m 2,
- działkę nr 2836/36 o powierzchni 1629 m 2 zabudowaną częścią budynku o powierzchni ok. 593 m 2 i zajętą na prowadzoną działalność gospodarczą w części ok. 1015 m 2 (na tej działce znajduje się ta zdecydowanie większa część budynku i parking).
Czyli małżonkowie planują sprzedać jednemu nabywcy zarówno część niezabudowaną i nigdy niezajętą na prowadzoną działalność gospodarczą, jak i część zabudowaną i zajętą na prowadzoną działalność gospodarczą.
Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT.
W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana podała, że transakcja sprzedaży już miała miejsce w dniu 7 czerwca 2013 r.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.
Czy i w jakim wymiarze dochód ze sprzedaży należy zaliczyć do źródeł przychodów z działalności gospodarczej?
Zdaniem Wnioskodawczyni, kierując się linią orzeczniczą sądów administracyjnych, sprzedaż składnika środka trwałego generuje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej jeżeli faktycznie był on w tej działalności wykorzystywany (…). Wobec powyższego, przy sprzedaży tej nieruchomości należy sprzedaży części niezabudowanej i niezajętej na działalność gospodarczą (czyli powierzchni 4586 m 2, na którą składają się: działka 2842/10 oraz części działek 2842/11 i 2836/36 niezajęte na działalność gospodarczą), nie zaliczać do źródeł przychodów z działalności gospodarczej. Natomiast sprzedaż części zabudowanej, zajętej na działalność gospodarczą (czyli powierzchni 1190 m 2 – na którą składają się części działek 2842/11 i 2836/36 zajęte na działalność gospodarczą – zabudowanej budynkiem sklepu meblowego z usytuowanym przy nim parkingiem wraz z terenem okalającym niezbędnym do konserwacji i utrzymania budynku), zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 10 ust. 2 pkt 3, art. 14 ust. 1, art. 14 ust. 2 pkt 1, zaliczyć do źródeł przychodów z działalności gospodarczej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów, są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:
- pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
- odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).
W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
- środkami trwałymi,
- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
- wartościami niematerialnymi i prawnymi
– ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt wykorzystywania danej nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.
Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku niespełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).
Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że małżonkowie sprzedali działkę nr 2842/10 (powstałą po podziale w 2004 r.) o powierzchni 1990 m2 niezabudowaną i niezajętą na prowadzoną działalność gospodarczą, działkę nr 2842/11 (powstałą po podziale w 2004 r.) o powierzchni 2157 m2 zabudowaną częścią budynku o powierzchni ok. 54 m2 i zajętą na prowadzoną działalność gospodarczą w części ok. 175 m2 oraz działkę nr 2836/36 o powierzchni 1629 m2 zabudowaną częścią budynku o powierzchni ok. 593 m2 i zajętą na prowadzoną działalność gospodarczą w części ok. 1015 m2 (na tej działce znajduje się ta zdecydowanie większa część budynku i parking).
Przenosząc przywołane powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży tej części składników majątku, które wykorzystywano w działalności gospodarczej stanowić będzie przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak ustalony dochód podlega opodatkowaniu na zasadach stosowanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.
Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że dochodem z pozarolniczej działalności gospodarczej – proporcjonalnie do przysługującemu Wnioskodawczyni udziału we współwłasności – będzie dochód ze sprzedaży tej części opisanych we wniosku nieruchomości, które wykorzystywano w działalności gospodarczej.
Jednocześnie mając na uwadze, iż przedmiotowa nieruchomość stanowi wspólny majątek Wnioskodawczyni i jej małżonka, zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla męża Wnioskodawczyni.
Ponadto zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, jakie składniki były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.
Należy jednocześnie wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Informuje się, że wniosek dotyczący podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.