Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-633/13-2/IF
z 30 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 10.06.2013 r. (data wpływu 13.06.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji źródła przychodów osiąganych z tytułu windykacji wierzytelności, w przypadku, gdy przedmiotem pozarolniczej działalności gospodarczej:

• nie jest windykacja wierzytelności – jest nieprawidłowe,
• jest windykacja wierzytelności - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13.06.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji źródła przychodów osiąganych z tytułu windykacji wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług doradczych i usług rachunkowych. We wpisie do ewidencji działalności gospodarczej ma określony przedmiot działalności w następujący sposób: PKD 69.20 działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe, 70.22.Z pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Wnioskodawca ma możliwość zawarcia transakcji nabycia wierzytelności po cenie niższej niż jej wartość nominalna i rozpoczęcia windykacji tej wierzytelności. W przypadku ściągnięcia należności Wnioskodawca uzyska dochód będący różnicą pomiędzy wartością otrzymanych środków pieniężnych a wartością za którą wierzytelność została nabyta. Wnioskodawca rozlicza podatek dochodowy w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy uzyskany dochód z tytułu otrzymanych środków pieniężnych w wysokości wyższej niż wartość, za którą wierzytelność została nabyta może być opodatkowany w ramach działalności gospodarczej?
   
2. Czy w przypadku rozszerzenia przedmiotu działalności w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej o odpowiedni rodzaj działalności obejmujący nabycie i windykowanie wierzytelności będzie możliwe opodatkowanie dochodu uzyskanego z windykacji wierzytelności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 5a ust 6 definiuje działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą jako działalność zarobkową

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskiwane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei art. 10 ust. 1 punkt 1, 2 i 4-9 wskazują źródła przychodów wszelkie inne niż pozarolnicza działalność gospodarcza, w tym punkt 9 wskazuje inne źródła.

W związku z faktem, że w określonym w CEIDG przedmiocie działalności podatnika nie jest wymieniony przedmiot działalności obejmujący nabywanie wierzytelności, dochód uzyskany z transakcji nabycia i windykacji wierzytelności będzie stanowił dochód z innych źródeł, który należy opodatkować na zasadach ogólnych według art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku jednak gdy przedmiot działalności zostanie rozszerzony o ten, obejmujący nabywanie wierzytelności i ich windykację, transakcja nabycia i ściągnięcia wierzytelności będzie zakwalifikowana jako transakcja z działalności gospodarczej a dochód z niej uzyskany opodatkowany według zasad określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie kwalifikacji źródła przychodów osiąganych z tytułu windykacji wierzytelności, w przypadku, gdy przedmiotem pozarolniczej działalności gospodarczej:

• nie jest windykacja wierzytelności – za nieprawidłowe,
• jest windykacja wierzytelności - za prawidłowe.
  
  

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) brak jest uregulowań odnośnie cesji wierzytelności.

Cesja wierzytelności uregulowana została w przepisach art. 509-518 ustawy – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Stosownie do przepisu art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 509 § 2 ww. ustawy, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 510 § 1 powyższej ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W świetle powyższych przepisów, przeniesienie wierzytelności polega na tym, że prawa przysługujące zbywcy (dotychczasowemu wierzycielowi) przechodzą na nabywcę wierzytelności. Właściwość zobowiązania, uprawnienia wierzyciela i zobowiązania dłużnika pozostają bez zmian, gdyż w wyniku umowy cesji wierzytelności zmienia się tylko wierzyciel.

W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelności wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

Treść powyższych przepisów wskazuje zatem, iż wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ww. ustawy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
   
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
   
   

W sytuacji, gdy osoba fizyczna nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie obrotu wierzytelnościami, przychody uzyskane w związku z windykacją lub sprzedażą nabytych wierzytelności stanowią przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak w myśl art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Katalog praw majątkowych przedstawiony w powyższym przepisie nie ma charakteru zamkniętego, co pozwala zaliczyć do tego źródła również przychody z tytułu zbycia lub windykacji nabytej wierzytelności, bowiem mają one charakter majątkowy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług doradczych i usług rachunkowych: PKD 69.20 działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe, 70.22.Z pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy wskazać należy, że jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej nie jest obrót wierzytelnościami, to zasadnym jest zakwalifikowanie przychodów z tytułu ich windykacji lub sprzedaży do źródła przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ustaliła szczególnej zasady określania dochodu z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, a zatem w tym zakresie należy stosować ogólną definicję określoną w art. 9 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z zasadą zawartą w art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dochód uzyskany z praw majątkowych – w przedmiotowej sprawie ze spłaty wierzytelności - zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy, podlega kumulacji z dochodami ze wszystkich źródeł przychodów, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, opodatkowanymi na tzw. zasadach ogólnych, czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego.

W myśl art. 27 ust. 1 ustawy, podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30e, pobiera się od podstawy jego obliczenia według skali określonej w tym przepisie.

Reasumując, należności otrzymane z tytułu spłaty lub sprzedaży wierzytelności, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tego źródła podlega kumulacji z dochodami z innych źródeł, opodatkowanymi na tzw. zasadach ogólnych czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego i należy go wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym zostały otrzymane lub postawione do dyspozycji.

Natomiast w przypadku, gdy przedmiotem działalności będzie obrót wierzytelnościami przychód uzyskany w związku z windykacją lub sprzedażą wierzytelności, będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 cytowanej wyżej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jeżeli zatem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają określonego przychodu do innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodów, przychód ten, winien być uznany za przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile uzyskiwany jest w związku ze zdarzeniami, bądź czynnościami wykonywanymi w warunkach określonych w cyt. art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zauważyć także należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłączają z zakresu działalności gospodarczej, działalności polegającej obrocie wierzytelnościami, czy też windykacji wierzytelności. Działalność polegająca na obrocie wierzytelnościami, bądź ich windykacji, prowadzona przez przedsiębiorcę we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły, z nastawieniem na osiągnięcie zysku z zawieranych transakcji, przy jednoczesnym ponoszeniu ryzyka ekonomicznego tej działalności, może zatem stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W takiej sytuacji brak jest podstaw prawnych do zaliczenia uzyskanych z ww. tytułu przychodów do źródła, jakim są kapitały pieniężne i prawa majątkowe (…). Dochód uzyskany z tej działalności gospodarczej może podlegać opodatkowaniu według skali podatkowej lub na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 tej ustawy, tj. 19% „podatkiem liniowym”, jeżeli spełnione zostaną ustawowe warunki umożliwiające opodatkowanie dochodów w tej formie określone w art. 9a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl bowiem art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie natomiast do art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Stosownie natomiast do treści art. 9a ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy, stwierdzić należy, że w przypadku, gdy Wnioskodawca rozszerzy przedmiot pozarolniczej działalności gospodarczej o odpowiedni rodzaj działalności obejmujący nabycie i windykowanie wierzytelności, przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z windykacji wierzytelności będą mogły stanowić przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, dochody te będą mogły być opodatkowane tzw. podatkiem liniowym, o ile oświadczenie, o którym mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie złożone w ustawowym terminie i nie wystąpią ustawowe przesłanki uniemożliwiające zastosowanie tej formy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.