Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-599/13-4/AG
z 3 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniach 7 i 26 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 lipca 2013 r. znak ILPB1/415-599/13-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 29 lipca 2013 r., a w dniu 7 sierpnia 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 5 sierpnia 2013 r.).

Wniosek uzupełniono ponadto w dniu 26 sierpnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu x stycznia 2009 r., Pracodawca rozwiązał z Pracownikiem umowę o pracę w trybie dyscyplinarnym. Pracownik skierował sprawę do sądu domagając się odprawy pieniężnej, określonej w „Porozumieniu zbiorowym dla pracowników (…)”, zawartym w dniu x kwietnia 2004 r.

W myśl zapisów par. 6 Porozumienia, „Pracodawca oświadcza, że zapewni trwałość stosunku pracy wszystkim Pracownikom, objętym Porozumieniem (...)”. Zgodnie z par. 7 ust. 1 „W razie rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy z Pracownikiem lub niewłaściwie stwierdzonego przez pracodawcę wygaśnięcia stosunku pracy, pracodawca będzie obowiązany do wypłaty jednorazowej odprawy w wysokości (...)”.

Wyrokiem z dnia x kwietnia 2013 r., Sąd Apelacyjny Wydział Pracy, zasądził na rzecz Pracownika kwotę 36.042,36 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem odprawy pieniężnej na podstawie „Porozumienia zbiorowego dla pracowników (…)”, zawartego w dniu x kwietnia 2004 r. w x.

Pracodawca od wypłaconej kwoty odprawy pieniężnej obliczył, pobrał i odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku podano, że Zainteresowany rozwiązał z Pracownikiem umowę w trybie dyscyplinarnym (oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia (art. 30 § 1 pkt 3 KP) – z winy pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 KP). Od sposobu rozwiązania umowy o pracę pracownik odwołał się do Sądu Pracy. Wyrokiem Sądu sprostowano świadectwo pracy w zakresie rozwiązania stosunku pracy na następujący zapis: „stosunek pracy został rozwiązany przez pracodawcę za wypowiedzeniem” – Wyrok Sądu Okręgowego dnia xx grudnia 2010 r.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odpraw i odszkodowań wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odprawa pieniężna, zasądzona wyrokiem sądu podlega opodatkowaniu ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy płatnik słusznie obliczył, pobrał i odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odpraw i odszkodowań wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

Zatem, otrzymana przez Pracownika odprawa pieniężna, wypłacona na podstawie „Porozumienia zbiorowego dla pracowników Spółek (…)”, zawartego w dniu x kwietnia 2004 r. w xx, stanowi wyjątek, o którym mowa w pkt 3 lit. b omawianego przepisu w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., płatnik zobowiązany był do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, gdyż wypłacane Pracownikowi świadczenie stanowi przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.,), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na mocy zapisu art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, ustawodawca zwolnił od podatku otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

W świetle powyższego, z literalnego brzmienia powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że ze zwolnienia – na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy – korzystają te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których prawo otrzymywania wynika wprost z przepisów ustawy, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy (lit. a-g), a więc m.in. wynikających z zawartych umów lub ugód innych, niż ugody sądowe (mimo, że wysokość i zasady ustalania odszkodowania wynikają wprost z przepisów prawa). Ze zwolnienia korzystają również inne odszkodowania (a więc te, których wysokość i zasady ustalania nie wynikają wprost z przepisów prawa), ale otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej – art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy (także z wyjątkami).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, Wnioskodawca rozwiązał z pracownikiem umowę w trybie dyscyplinarnym, z winy pracownika (art. 30 § 1 pkt 3 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu Pracy). Jednakże, jak wskazano we wniosku, od sposobu rozwiązania umowy o pracę pracownik odwołał się do Sądu Pracy, który swym wyrokiem sprostował świadectwo pracy w zakresie zapisu określającego sposób rozwiązania stosunku pracy, zaś Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz pracownika wypłatę odprawy pieniężnej, których zasady ustalania określono w „Porozumieniu zbiorowym dla pracowników (…)”, zawartego w dniu x kwietnia 2004 r.

Wskazany zakres informacji wskazuje, że wypłacone byłemu pracownikowi świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują, aby w rozpatrywanej sprawie zachodziły przesłanki do zwolnienia z opodatkowania tych świadczeń.

W takim zatem przypadku na Wnioskodawcy ciążyły obowiązki naliczenia, pobrania i odprowadzenia należnych zaliczek na podatek dochodowy na mocy art. 31 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.