INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2013 r. (data wpływu 24 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla biletów wstępu na teren parku rozrywki –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku VAT dla biletów wstępu na teren parku rozrywki,

• stawki podatku VAT dla opłaty pobieranej za umożliwienie klientowi skorzystanie z różnych atrakcji w parku rozrywki;

• prawa do korekty podatku VAT należnego.
  
  

Przedmiotowy wiosek uzupełniono pismem z dnia 18 września 2013r. (data wpływu 23 września 2013r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz przedmiotu wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej nr 946 z dnia 12 września 2006 r. prowadzonej przez Wójta Gminy, Wnioskodawca (dalej nazywany: „Wnioskodawca”) prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki liniowej.

Działalność gospodarcza prowadzona jest pod nazwą firmy „…”. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność Wnioskodawcy to prowadzenie kompleksowego parku rozrywki obejmującego plac zabaw dla dzieci, park linowy i wiele innych obiektów, urządzeń oraz zabawek służących rozrywce dla dzieci. Park jak sama nazwa wskazuje znajduje się na obszarze zadrzewionym, jego warunki wykorzystane są do zamontowania różnych obiektów, przyrządów co pozwala oferować szeroki wachlarz usług związanych z rozrywką i rekreacją. Obiekty, wyposażenie i atrakcje jakie oferuje park rozrywki przeznaczone są w szczególności dla dzieci w wieku od 2 do 12 lat. Największą atrakcję stanowią rekonstrukcje dinozaurów i innych wymarłych zwierząt. W parku znajdują się: Dinozaury, miniaturowe domki symbolizujące określone sceny i postaci ze znanych bajek. Jest np. Jaś i Małgosia, Czerwony Kapturek, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Bajka o 3 świnkach, Krzesiwo, bajkowa kolejka (klasyczna atrakcja jak w Lunaparku), park linowy. W okresie zimy atrakcje związane są z Krainą Świętego Mikołaja.

Z zaświadczenia z dnia 4 stycznia 2007 r. o zmianie we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej przedmiot działalności został zakwalifikowany jako:

• 92.33.Z - Działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki,

• 92.34.Z - Działalność rozrywkowa pozostała, gdzie indziej niesklasyfikowana,

• 92.13.Z - Projekcja filmów.
  
  

Za korzystanie z parku rozrywki pobierana jest opłata od osoby za bilet wstępu uprawniający do wejścia na teren parku. Klienci w ramach opłaty mogą korzystać z urządzeń i atrakcji znajdujących się w kompleksowym parku rozrywki, zgodnie z obowiązującym wewnętrznym regulaminem. W ramach opłaty za bilet wstępu klienci mogą zwiedzić park, zapoznać się z poszczególnymi obiektami, usiąść, odpocząć, poprzyglądać się jak inni korzystają z poszczególnych atrakcji. Zwiedzający mogą skorzystać z placów zabaw, huśtawki, zjeżdżalni, zwiedzić muzeum skamieniałości, obejrzeć wystawę fotograficzną „…” pospacerować po parku, zabawić się w odkopanie szkieletu dinozaura.

Cena biletu wstępu obejmuje:

• zwiedzanie wystawy geologiczno-paleontologicznej,

• spacer z przewodnikiem po ścieżce mezozoicznej,

• spacer po zabytkowym parku,

• korzystanie z urządzeń na placu zabaw dla dzieci,

• odkopywanie szkieletu dinozaura,

• zwiedzanie wystawy „…...”
  
  

Wnioskodawca informuje, że park rozrywki oferuje możliwość dodatkowo zakupu innych wybranych atrakcji dla dzieci. Istnieje możliwość dowolnego wyboru i skorzystania z atrakcji, uczestniczenia w zabawie z wykorzystaniem danego urządzenia czy obiektu.

Prawo wstępu na dany obiekt celem skorzystania wiązało się z koniecznością uiszczenia określonej opłaty, odrębnej za prawo wejścia na każdą z wybranych atrakcji. Na terenie parku rozrywki w miejscach, gdzie znajdują się dodatkowe atrakcje klient po uiszczeniu stosowej opłaty otrzymuje paragon fiskalny, który uprawnia do skorzystania z wybranej formy atrakcji. Wnioskodawca informuje, że po wejściu na teren parku zainteresowani wedle własnego wyboru decydują się dodatkowo na skorzystanie z innych zamontowanych tam urządzeń, obiektów, atrakcji położonych w granicach parku po to aby miło spędzić czas w gronie osób o podobnych zainteresowaniach.

Wnioskodawca nie ma wpływu na to z jakiej formy atrakcji i w jakim zakresie klient będzie chciał korzystać. Po uiszczeniu opłaty dzieci mogą skorzystać z przejażdżki kolorową, bajkową kolejką, skorzystać ze spaceru ścieżką edukacyjną podczas którego dzieci obserwują różnorodne dekoracje i obiekty, często także poruszające się figury animatroniczne. Ponadto w specjalnym miejscu za pomocą sit, dzieci poszukują drobinek złota. W nagrodę za znalezione złoto otrzymują pamiątkową monetę oraz dyplom „…”. Pracownik obsługujący zabawę prezentuje dzieciom jak wiele wieków temu wybijano monety. Opłacie podlega też udział dzieci w zabawie polegającej na własnoręcznym odnajdywaniu w piasku części szkieletu dinozaura. Za owocne znaleziska każde dziecko otrzymuje szkielet dinozaura, który zabiera ze sobą do domu.

„…” to miejsce aktywnego wypoczynku, gdzie zdobywanie wiedzy o czasach prehistorycznych połączone jest z wieloma atrakcjami na świeżym powietrzu. Usługi te wyświadczane są zarówno osobom fizycznym jak i firmom (zarejestrowanym podatnikom podatku VAT). Usługi świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w klasyfikacji statystycznej PKWiU z 2008 r. pod symbolem 93.21 „Usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki”.

Na terenie … działa również punkt gastronomiczny, w którym można nabyć słodycze, napoje, kawę, herbatę itp. Jeśli klienci dokonują zakupów w punkcie gastronomicznym, sprzedaż ta rozliczana jest oddzielnie, gdyż nie jest uwzględniona w bilecie wstępu. Usługi te nie są przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku.

Wnioskodawca informuje, że do tej pory opodatkowywał usługi sprzedaży biletów wstępu do parku rozrywki podatkiem VAT według stawki podstawowej 22%, a od 1 stycznia 2011 r. według stawki 23%. Ponadto za skorzystanie przez odwiedzających park rozrywki z dodatkowo udostępnionych obiektów, atrakcji pobierane były opłaty określone na każdy rodzaj atrakcji, które do końca 2010 r. Wnioskodawca opodatkowywał podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, a od 1 stycznia 2011 r. według stawki podatku VAT 23%.

Jednakże po analizie ustawy o podatku od towarów i usług załącznika nr 3 do ustawy o VAT, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku 7%, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. w poz. 156 Usługi rozrywkowe pozostałe - wyłącznie wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy: świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11 i 92.34.12), oraz załącznika nr 3 poz. 183 (usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale zabaw), Wnioskodawca zauważył, że powinien wykorzystywać preferencyjną stawkę podatku VAT na sprzedaż biletów wstępu do parku rozrywki i za dodatkowe opłaty z tytułu skorzystania przez dzieci z wybranych atrakcji na terenie parku rozrywki naliczać podatek VAT w wysokości 7%, a od 1 stycznia 2011 r. podatek VAT według stawki 8%.

Elementy zaistniałego stanu faktycznego objęte niniejszym wnioskiem w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej.

Wnioskodawca informuje jednocześnie, że sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej w rozumieniu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa.

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 01 października 2006r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Wójta Gminy. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność gospodarcza w zakresie parku rozrywki pod nazwą „…” ….

Odnośnie Symbolu klasyfikacji PKWiU według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844), Wnioskodawca informuje, iż świadczone przez niego usługi zostały sklasyfikowane według PKWiU w grupowaniu o symbolu 92.33.10-00.00, które obejmują usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki.

We wniosku Wnioskodawca wnosi o udzielenie interpretacji czy opłata za bilety wstępu jest tożsama z opłatą w zakresie wstępu. Czy opłatę z tytułu korzystania przez klientów (dzieci) z dostępnego w parku rozrywki wyposażenia (infrastruktury) można utożsamiać z pojęciem „biletu wstępu”. Należy zaznaczyć, że opłaty te związane są ściśle z podstawową usługą świadczoną przez park rozrywki „…”.

W ocenie Wnioskodawcy charakter rozrywek w wesołych miasteczkach i parkach rozrywki obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń typowych w takich miejscach (np. zjeżdżalnie, kolejki, karuzele itp.), a nie tylko bierne przyglądanie się spektaklom czy pokazom. Wstęp oznacza możliwość uczestnictwa w czymś, skorzystania z czegoś i taka definicja, zdaniem Wnioskodawcy oddaje trafnie istotę świadczonych przez niego usług. Wnioskodawca oferuje możliwość skorzystania przez dzieci z poszczególnych atrakcji, uczestniczenia w zabawie z wykorzystaniem danego urządzenia czy obiektu, czyli możliwość uczestniczenia w czymś, skorzystania z czegoś. Prawo wejścia na dany obiekt, skorzystania z danego urządzenia będzie wiązało się z koniecznością uiszczenia określonej opłaty, odrębnej za prawo wejścia na każdą z atrakcji.

Wnioskodawca podkreśla, iż w przedmiotowej sprawie nie ma racjonalnego uzasadnienia dla odmiennego traktowania wstępu na teren parku rozrywki, rozumianego jako przekroczenie granic nieruchomości wydzielonej na ten park (za który Wnioskodawca nie będzie pobierać odrębnej opłaty), od wstępu na teren poszczególnych obiektów i skorzystania z atrakcji. Dlatego stosując takie pojęcie „wstępu” nie ma podstaw do rozróżniania na potrzeby opodatkowania podatkiem VAT wstępu na teren parku jako całości, od wstępu na poszczególne obiekty położone w granicach parku rozrywki. Usługa ta, zdaniem Wnioskodawcy mieści się w grupowaniu statystycznym PKWiU o symbolu 92.33.10-00.00, które obejmuje usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki. Usługi te są opodatkowane stawką7% do końca 2010r., i od 1 stycznia 2011 r. stawką 8%, która obowiązuje do 31 grudnia 2013 r.

Należy podkreślić, iż pojęcie „wstęp” należy rozumieć szerzej niż określenie „bilet wstępu” i takie stanowisko wyraził Minister Finansów w interpretacjach: z dnia 14 listopada 2008 r. nr ITPP3/443-195/08/JK, z dnia 8 kwietnia 2010 r. nr ILPP1/443-255/10-2/NS, z dnia 4 maja 2010 r. nr (ITPP2/443-156/10/AF, z dnia 21 maja 2010 r. nr ILPP2/443-332/10-4/SJI z dnia 31 maja 2011 r. nr IPPP2/443-493/11-2/JO, z dnia 18 lipca 2011 r. nr IBPP4/443-627/11/MN. Stanowisko to podzielają także sądy administracyjne. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2013 r. (III SA/Wa 126/13) orzekł, iż w związku z tym, że pojęcie „wstęp” nie jest zdefiniowane w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. można się odnieść do słownikowej wykładni.

Zgodnie z nią „wstęp” to nie tylko wejście gdzieś, lecz także również prawo do korzystania z czegoś.

Sąd uznał, iż próba pozbawienia tego pojęcia treści polegającej na prawie uczestniczenia w jakimś wydarzeniu jest na gruncie językowym sztuczna i nieuprawniona, jest po prostu niezgodna z zasadami języka polskiego, w którym desygnat rzeczownika „wstęp” stanowi nie tylko uprawnienie do przekroczenia jakiejś rzeczywistej lub umownej granicy pomiędzy dwoma miejscami, ale także - już po przekroczeniu tej granicy - uprawnienie do korzystania ze szczególnych właściwości tego miejsca, do którego wstęp został opłacony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

(we wniosku oznaczone nr 1) Czy w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż biletów wstępu do parku rozrywki powinna być opodatkowana do końca 2010 r. 7% stawką podatku VAT, a od 1 stycznia 2011 r. sprzedaż biletów wstępu stawką podatku VAT w wysokości 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, (we wniosku oznaczone ad. 1 i ad. 2) zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust.1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Dla szczegółowego określenia zakresu stosowania przepisów ustawy o VAT, ustawodawca posłużył się odesłaniem do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 8 ust 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Wskazać należy, iż do celów opodatkowania podatkiem VAT, do dnia 31 grudnia 2010 r. zastosowanie miała Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Natomiast zgodnie z art. 5a ustawy, wprowadzonym do ustawy o VAT na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianach ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) i obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Od 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem VAT obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% natomiast stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku 7%, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. w poz. 156 wymienione były usługi z grupowania PKWiU ex 92.3 Usługi rozrywkowe pozostałe - wyłącznie wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy:

1. w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (PKWiU 92.31.2),
2. związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych (PKWiU 92.32.10),
3. świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11 i 92.34.12).
   
   

Stosownie do objaśnień zawartych w załącznikach do ustawy symbol ex oznacza, że stawka podatku, bądź zwolnienie od podatku odnosi się tylko do danego wyrobu/usługi z danego grupowania.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do wyrobów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka podatku VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Dodać należy, iż w załączniku nr 3 do ustawy o VAT stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. 8%), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), pod poz. 183, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. Natomiast pod poz. 186 tego załącznika, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu.

Z powyższych przepisów wynika, iż do dnia 31 grudnia 2010 r. stawką podatku obniżoną do wysokości 7% objęte zostały m.in. usługi z grupowania PKWiU ex 92.3 - wyłącznie wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy - świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11 i 92.34.12). Jednocześnie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały usługi związane z rozrywką i rekreacją — wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego niniejszej sprawy Wnioskodawca od 2006 r. prowadzi działalność gospodarczą - park rozrywki, w którym oferuje usługi dla dzieci głównie w wieku od 2 do 12 lat, w zakresie różnorodnych atrakcji, zabaw znajdujących się w parku rozrywki. Za korzystanie z parku rozrywki pobierana jest opłata od osoby za bilet uprawniający do wstępu na teren parku. W ramach opłaty za bilet klienci mogą zwiedzić park, zapoznać się z poszczególnymi atrakcjami, usiąść, odpocząć, poprzyglądać się jak inni korzystają z poszczególnych atrakcji. Zwiedzający mogą skorzystać z placów zabaw, huśtawki, zjeżdżalni, zwiedzić muzeum skamieniałości, obejrzeć wystawę fotograficzną „…”, pospacerować po parku, zabawić się w odkopanie szkieletu dinozaura.

Wnioskodawca za dodatkową opłatą umożliwia klientowi (indywidualnemu lub grupie) skorzystanie z danych atrakcji znajdujących się w kompleksowym parku rozrywki służące rozrywce dla dzieci.

Po uiszczeniu stosownej opłaty klient otrzymuje paragon fiskalny, który uprawnia do skorzystania z wybranego rodzaju obiektu, atrakcji. W ramach tej opłaty dzieci mogą skorzystać z przejażdżki kolorową, bajkową kolejką, skorzystać ze spaceru ścieżką edukacyjną podczas którego goście obserwują różnorodne dekoracje i obiekty, często także poruszające się figury animatroniczne.

Ponadto w specjalnym miejscu za pomocą sit dzieci poszukują drobinek złota. W nagrodę za znalezione złoto otrzymują pamiątkową monetę oraz dyplom „…a”. Pracownik obsługujący zabawę prezentuje dzieciom jak wiele wieków temu wybijano monety. Dodatkowej atrakcji podlega też udział dzieci w zabawie polegającej na własnoręcznym odnajdywaniu w piasku części szkieletu dinozaura. Za owocne znaleziska każde dziecko otrzymuje szkielet dinozaura, który zabiera ze sobą do domu.

W niniejszej sprawie według wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z 4 stycznia 2007 r. usługi Wnioskodawcy zostały zakwalifikowane wg PKD do grupy 92.33.Z - Działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki oraz grupy 92.34.Z - Działalność rozrywkowa pozostała, gdzie indziej niesklasyfikowana. Dodatkowo według wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z 7 grudnia 2009 r. jako przeważająca działalność gospodarcza stanowią usługi z grupy kod PKD 93.21.Z - działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki oraz wykonywana działalność gospodarcza wg kodu PKD 93.29.Z - Pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna.

W ocenie Wnioskodawcy mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż poz. 156 załącznika nr 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., jak również poz. 183 załącznika nr 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. obejmuje swoim zakresem opłaty pobierane za sprzedaż biletu wstępu do parku rozrywki jak również pobierane opłaty w przedmiotowej sprawie za skorzystanie przez klientów (dzieci) z innych atrakcji oferowanych przez … takich jak: Bajkowa Kolejka, Bajkowa Ścieżka, Gorączka Złota, Mały Paleontolog, Park Linowy.

Wnioskodawca uważa, iż przy sprzedaży biletów wstępu na teren parku rozrywki jak również przy pobieraniu stosownej opłaty od osoby za skorzystanie przez dzieci z wybranych obiektów, atrakcji na terenie parku, powinna być zastosowana według stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2010 r. obniżona stawka podatku VAT 7%, a od 1 stycznia 2011 r. stawka podatku VAT w wysokości 8%.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wydanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych działających z upoważnienia Ministra Finansów w następujących interpretacjach: Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2010 r. nr ILPP1/443- 255/10-2/NS; Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 maja 2010r. nr ITPP2/443-156/10/AF; Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 maja 2010r. nr ILPP2/443-332/10-4/SJ; Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 maja 2011r. nr IPPP2/443-493/11-2/JO; Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 lipca 2011r. nr IBPP4/443-627/11/MN.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych zajmowanym w tych interpretacjach pojęcie „wstęp” należy rozumieć szerzej niż określenie „bilet wstępu”. „Wstęp” oznacza możliwość uczestnictwa w czymś, skorzystania z czegoś i taka definicja, zdaniem Wnioskodawcy, oddaje trafnie istotę świadczonych przez park rozrywki … usług. Wnioskodawca oferuje możliwość skorzystania z poszczególnych atrakcji, uczestniczenia w zabawie z wykorzystaniem danego urządzenia czy obiektu, czyli możliwość uczestniczenia w czymś, skorzystania z czegoś. Prawo wejścia na dany obiekt, skorzystania z danego urządzenia wiąże się z koniecznością uiszczenia określonej opłaty, odrębnej za prawo wejścia na każdą z atrakcji.

Wnioskodawca podkreśla, że nie ma racjonalnego uzasadnienia dla odmiennego traktowania wstępu na teren parku, rozumianego jako przekroczenie granic nieruchomości wydzielonej na ten park, od wstępu na teren poszczególnych obiektów i skorzystania z atrakcji. Dlatego stosując takie szerokie pojęcie „wstępu” nie ma podstaw do rozróżniania na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług wstępu na teren parku jako całości, od wstępu na poszczególne obiekty położone w granicach tego parku. Usługę tę, zdaniem Wnioskodawcy, należy sklasyfikować według PKWiU w grupowaniu o symbolu 93.21.10, które obejmuje usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki. Usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT stawką 8%, która obowiązuje do 31 grudnia 2013 r., a w okresie do końca 2010r. zgodnie z pozycją 156 załącznika nr 3 do ustawy o VAT usługi świadczone przez Wnioskodawcę powinny być opodatkowane 7% stawką podatku VAT.

Wnioskodawca uważa, że skoro ustawodawca wymienił w poz. 183 załącznika 3 „Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”, to biorąc pod uwagę charakter rozrywek w wesołych miasteczkach i parkach rozrywki należy uznać, że „wstęp” do tego typu obiektów obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń, typowych w takich miejscach (np. huśtawki, kolejki, karuzele, strzelnice, automaty zręcznościowe itp.), a nie tylko bierne przyglądanie się spektaklom czy pokazom. Ponadto, w przypadku wstępu na dyskoteki, sale taneczne, zasady doświadczenia życiowego dają podstawy do stwierdzenia, że nabywca biletu „wstępuje” tam po to, by wykazać się pewną aktywnością, sprawnością fizyczną. Tym samym trudno uznać, że opłata za wstęp wiąże się z biernym zachowaniem. Wejście, wstęp do parku rozrywki, wesołego miasteczka, na salę taneczną czy dyskotekę jest z natury rzeczy immanentnie związany z aktywnością ruchową.

Dodać przy tym należy, że ww. powyższym załączniku wymieniono między innymi także:

• usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury - wyłącznie w zakresie wstępu,

• powstałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu, w tych przypadkach także bez względu na symbol PKWiU.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma żadnej różnicy pomiędzy wstępem do Muzeum … czy Centrum …, a wstępem do parku rozrywki, czy parku linowego.

Należy zauważyć, iż ww. przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „wstępu”. W konsekwencji należy sięgnąć do wykładni językowej, aby poznać jego znaczenie. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl) pod pojęciem tym należy rozumieć:

• wstęp
  1. możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś
  2. początkowe stadium czegoś, przygotowanie do czegoś
  3. książka, cykl wykładów itp. zawierające podstawowe informacje z danej dziedziny nauki
  4. wyodrębniona graficznie początkowa część dzieła wprowadzająca w jego treść

• wstępny, wstępnie

• wstęp wolny - prawo wejścia dla każdego bez opłaty

• karta wstępu - bilet lub zaproszenie upoważniające do wejścia gdzieś

• na wstępie - kiedy się coś zaczyna lub zaczynając mówić.
  
  

Podkreślić należy, że ani przepisy ustawy o VAT ani wyniki wyszukiwania uzyskane w internetowym Słowniku Języka Polskiego nie odnoszą się do kwestii korzystania z dostępnego w danym miejscu wyposażenia przy interpretowaniu pojęcia „wstęp”.

Definicja słownikowa nie wskazuje w sposób wyraźny, aby wstęp lub karta wstępu wiązała się z wejściem gdzieś lub prawem uczestniczenia w czymś jedynie w sposób bierny. Brak jest takiego zastrzeżenia w przytoczonej powyżej definicji. Nie można więc ograniczać wstępu jedynie do biernego uczestniczenia w jakieś imprezie. Skoro ustawodawca stosuje powiązanie dwóch określeń znajdujących się w poz. 183 załącznika nr 3 „Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne” to biorąc pod uwagę charakter rozrywek w wesołych miasteczkach i parkach rozrywki należy uznać, że „wstęp” do tego typu obiektów obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń typowych w takich miejscach (np. karuzele, strzelnice, kolejki, automaty zręcznościowe itp.), a nie tylko bierne przyglądanie się spektaklom czy pokazom.

Zdaniem Wnioskodawcy miejscem, w którym pojęcie „wstępu” występuje jest Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 roku ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Rozporządzenie”). Obowiązujący od 1 lipca 2011 r. art. 32 Rozporządzenia, wskazuje, iż:

1. Usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.
1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W myśl art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Należy dodać, iż definicja pojęcia z art. 32 Rozporządzenia nie może znaleźć zastosowania w przypadku rozważań dotyczących stawki podatku dla danego świadczenia. Wynika to z treści brzmienia ustępu 5 preambuły do Rozporządzenia, który stanowi, że: „Niniejsze przepisy wykonawcze zawierają przepisy szczególne dotyczące niektórych zagadnień związanych ze stosowaniem, a ich zadaniem jest zapewnienie jednolitego traktowania na terenie całej Unii wyłącznie tych szczególnych przypadków. Dlatego też nie są one rozstrzygające w innych przypadkach, a z uwagi na nadane im brzmienie, ich zakres stosowania powinien być interpretowany w sposób zawężający”.

W powyższym przepisie art. 32 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) wskazano więc na „prawo wstępu w zamian za bilet lub opłatę”, zaś ustawa krajowa VAT posługuje się w powołanym załączniku pojęciem usługi „wyłącznie w zakresie wstępu” np. do parku rozrywki.

Odwołując się do całego systemu stosowania stawek obniżonych w podatku VAT, trzeba zauważyć, że poz. 183 załącznika 3 ustawy podatku VAT jest w istocie implementacją art. 98 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1) w zw. z załącznikiem III tej dyrektywy. Powołany przepis stanowi, że państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone (art. 98 ust. 1), przy czym stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III (art. 98 ust. 2).

Polska implementując regulacje unijne przewidziała stawkę obniżoną w przypadku:

• usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury - wyłącznie w zakresie wstępu,

• usług związanych z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne,

• usług kulturalnych i rozrywkowych - wyłącznie w zakresie wstępu: na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe, oraz do obiektów kulturalnych,

• pozostałych usług związanych z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu, bez względu na symbol PKWiU.

• wstępu na imprezy sportowe.
  
  

Oceniając przedstawiony stan faktyczny niniejszej sprawy oraz powołane regulacje prawne zdaniem Wnioskodawcy bilety wstępu do parku rozrywki i pobierane opłaty od osoby w zamian za prawo skorzystania z danych atrakcji korzystały do dnia 31 grudnia 2010 r. z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 7% stosownie do art. 41 ust. 2 w związku z poz. 156 załącznika nr 3 ustawy.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., przedmiotowe usługi, korzystają z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 183 załącznika nr 3 ustawy o VAT.

Stanowisko zaprezentowane w wniosku o interpretację zdaniem Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych: wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 22 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Rz 980/12; pogląd WSA w Warszawie wyrok z dnia 11 kwietnia 2013 r. III SA/Wa 3204/12, pogląd WSA w Bydgoszczy wyrok z dnia 30 stycznia 2013 r. I SA/Bd 1045/12.

Reasumując, Wnioskodawca winien opodatkować sprzedaż biletu wstępu do parku rozrywki i opłaty pobierane od osoby za możliwość uczestniczenia w zabawie z wykorzystaniem danego urządzenia czy obiektu do dnia 31 grudnia 2010 r. stawką podatku VAT 7%, natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawką 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Świadczeniem usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, jest natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Dla szczegółowego określenia zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca posłużył się odesłaniem do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Natomiast zgodnie z art. 5a ustawy, wprowadzonym do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianach ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) i obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W tym miejscu wskazać należy, iż do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010 r. zastosowanie miała Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Z kolei od 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późna. zm.).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Niemniej jednak zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

I tak, stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% natomiast stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku 7%, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. w poz. 156 wymienione były usługi z grupowania PKWiU ex 92.3 Usługi rozrywkowe pozostałe – wyłącznie wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy:

1. w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (PKWiU 92.31.2),
2. związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych (PKWiU 92.32.10),
3. świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11 i 92.34.12).
   
   

Stosownie do objaśnień zawartych w załącznikach do ustawy symbol ex oznacza, że stawka podatku, bądź zwolnienie od podatku odnosi się tylko do danego wyrobu/usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do wyrobów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Natomiast w załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. 8%), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), pod poz. 183, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Z powyższych przepisów wynika, iż do dnia 31 grudnia 2010 r. stawką podatku obniżoną do wysokości 7% objęte zostały m.in. usługi z grupowania PKWiU ex 92.3 – wyłącznie wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy - świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11 i 92.34.12). Jednocześnie w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały m.in. usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne bez względu na PKWiU.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się prowadzeniem kompleksowego parku rozrywki obejmującego plac zabaw dla dzieci, park linowy i wiele innych obiektów, urządzeń oraz zabawek służących rozrywce dla dzieci. Obiekty, wyposażenie i atrakcje jakie oferuje park rozrywki przeznaczone są w szczególności dla dzieci w wieku od 2 do 12 lat.

Z zaświadczenia z dnia 4 stycznia 2007 r. o zmianie we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej przedmiot działalności został zakwalifikowany jako:

• 92.33.Z - Działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki,

• 92.34.Z - Działalność rozrywkowa pozostała, gdzie indziej niesklasyfikowana,

• 92.13.Z - Projekcja filmów.
  
  

Za korzystanie z parku rozrywki pobierana jest opłata od osoby za bilet wstępu uprawniający do wejścia na teren parku. Klienci w ramach opłaty mogą korzystać z urządzeń i atrakcji znajdujących się w kompleksowym parku rozrywki, zgodnie z obowiązującym wewnętrznym regulaminem. W ramach opłaty za bilet wstępu klienci mogą zwiedzić park, zapoznać się z poszczególnymi obiektami, usiąść, odpocząć poprzyglądać się jak inni korzystają z poszczególnych atrakcji. Zwiedzający mogą skorzystać z placów zabaw, huśtawki, zjeżdżalni, zwiedzić muzeum skamieniałości, obejrzeć wystawę fotograficzną „…” pospacerować po parku, zabawić się w odkopanie szkieletu dinozaura. Cena biletu wstępu obejmuje: zwiedzanie wystawy geologiczno-paleontologicznej, spacer z przewodnikiem po ścieżce mezozoicznej, spacer po zabytkowym parku, korzystanie z urządzeń na placu zabaw dla dzieci, odkopywanie szkieletu dinozaura, zwiedzanie wystawy „…...”.

Park rozrywki oferuje możliwość dodatkowo zakupu innych wybranych atrakcji dla dzieci. Istnieje możliwość dowolnego wyboru i skorzystania z atrakcji, uczestniczenia w zabawie z wykorzystaniem danego urządzenia czy obiektu. Prawo wstępu na dany obiekt celem skorzystania wiązało się z koniecznością uiszczenia określonej opłaty, odrębnej za prawo wejścia na każdą z wybranych atrakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez niego usługi sklasyfikowane są w grupowaniu statystycznym PKWiU 92.33.10-00.00, które obejmują usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki – wymienione w poz. 156 załącznika nr 3 do ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Należy zauważyć, iż nie istnieje definicja legalna ani parku rozrywki ani wesołego miasteczka. W tym celu konieczne jest posłużenie się znaczeniem potocznym tych pojęć i definicją przewidzianą przez słownik języka polskiego. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. W tym samym słowniku nie znajdziemy definicji parku rozrywki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele kolejki i strzelnice.

W ustawie o VAT nie zawarto definicji „wstępu”, pojęcie to występuje w regulacjach unijnych a mianowicie:

• w art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L 2006.347.1 z późn. zm.) wskazano, iż miejscem świadczenia „usług wstępu” na imprezy sportowe, rozrywkowe itd. oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce w którym te imprezy faktycznie się odbywają,

• w art. 32 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE - (Dz. U. UE.L. 2011.77.1) sprecyzowano rodzaj usług objętych powyższym przepisem dyrektywy.
  
  

Według powołanego art. 32, te usługi wstępu na wymienione imprezy dotyczą takich usług, „których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę”, przy czym opłata może być w formie abonamentu biletu okresowego lub opłaty okresowej (ust. 1), a powyższe uregulowanie ma w szczególności zastosowanie do prawa wstępu do parków rozrywki (ust. 2 pkt 1). Z kolei w ust. 3 zawarto regulację, iż „ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę”. W powyższym przepisie wskazano więc na „prawo wstępu w zamian za bilet lub opłatę”, zaś ustawa krajowa posługuje się w powołanym załączniku pojęciem usługi „wyłącznie w zakresie wstępu” np. do parku rozrywki.

Skoro „wstęp” należy rozumieć w znaczeniu potocznym słownikowym jako możliwość wejścia gdzieś tj. do pomieszczenia, na dany teren itd. czyli w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę oznacza to wejście na teren parku rozrywki; po tym wejściu dokonywanym na podstawie wykupionego (opłaconego) biletu dana osoba (klient) będzie mogła skorzystać z dostępnych tam urządzeń.

W analizowanym stanie faktycznym obiekt będący przedmiotem wniosku spełnia potoczne znaczenia pojęcia park rozrywki. Tym samym zakup biletu wstępu uprawniający do wejścia na teren parku, w ramach którego klienci mogą zwiedzić park, zapoznać się z poszczególnymi obiektami, usiąść, odpocząć, poprzyglądać się jak inni korzystają z poszczególnych atrakcji, będą stanowić usługę Wnioskodawcy w zakresie wstępu do parku rozrywki.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż usługi wstępu do parku rozrywki oznaczone symbolu PKWiU 92.33 korzystały do dnia 31 grudnia 2010 r. z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 7% stosownie do art. 41 ust. 2 w związku z poz. 156 załącznika nr 3 do ustawy.

Natomiast w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. korzystają z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8% bez względu na symbol PKWiU, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Należy jednocześnie podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych przez niego usług według PKWiU. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje m.in. swoje usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług lub Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania świadczonych usług.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych lub Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Jednocześnie należy wskazać, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie stawki podatku VAT dla biletów wstępu na teren parku rozrywki.

Natomiast wniosek w części dotyczącej:

• zaistniałego stanu faktycznego w zakresie stawki podatku VAT dla opłaty pobieranej za umożliwienie klientowi skorzystanie z różnych atrakcji w parku rozrywki oraz

• zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do korekty podatku VAT należnego,

został załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.