2013.10.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-470/13-6/RG
z 9 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2013 r. (data wpływu 24 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do korekty podatku VAT należnego od biletów wstępu na teren parku rozrywki – jest prawidłowe;

prawa do korekty podatku VAT należnego od opłaty pobieranej za umożliwienie klientowi skorzystanie z różnych atrakcji w parku rozrywki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

stawki podatku VAT dla biletów wstępu na teren parku rozrywki,

stawki podatku VAT dla opłaty pobieranej za umożliwienie klientowi skorzystanie z różnych atrakcji w parku rozrywki;

prawa do korekty podatku VAT należnego.

Przedmiotowy wiosek uzupełniono pismem z dnia 18 września 2013r. (data wpływu 23 września 2013r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz przedmiotu wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej nr 946 z dnia 12 września 2006 r. prowadzonej przez Wójta Gminy, Wnioskodawca (dalej nazywany: „Wnioskodawca”) prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki liniowej.

Działalność gospodarcza prowadzona jest pod nazwą firmy „…” z siedzibą w miejscowości …. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność Wnioskodawcy to prowadzenie kompleksowego parku rozrywki obejmującego plac zabaw dla dzieci, park linowy i wiele innych obiektów, urządzeń oraz zabawek służących rozrywce dla dzieci. Park jak sama nazwa wskazuje znajduje się na obszarze zadrzewionym, jego warunki wykorzystane są do zamontowania różnych obiektów, przyrządów co pozwala oferować szeroki wachlarz usług związanych z rozrywką i rekreacją. Obiekty, wyposażenie i atrakcje jakie oferuje park rozrywki przeznaczone są w szczególności dla dzieci w wieku od 2 do 12 lat. Największą atrakcję stanowią rekonstrukcje dinozaurów i innych wymarłych zwierząt. W parku znajdują się: Dinozaury, miniaturowe domki symbolizujące określone sceny i postaci ze znanych bajek. Jest np. Jaś i Małgosia, Czerwony Kapturek, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Bajka o 3 świnkach, Krzesiwo, bajkowa kolejka (klasyczna atrakcja jak w Lunaparku), park linowy. W okresie zimy w … atrakcje związane są z Krainą Świętego Mikołaja.

Z zaświadczenia z dnia 4 stycznia 2007 r. o zmianie we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej przedmiot działalności został zakwalifikowany jako:

92.33.Z - Działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki,

92.34.Z - Działalność rozrywkowa pozostała, gdzie indziej niesklasyfikowana,

92.13.Z - Projekcja filmów.

Za korzystanie z parku rozrywki pobierana jest opłata od osoby za bilet wstępu uprawniający do wejścia na teren parku. Klienci w ramach opłaty mogą korzystać z urządzeń i atrakcji znajdujących się w kompleksowym parku rozrywki, zgodnie z obowiązującym wewnętrznym regulaminem. W ramach opłaty za bilet wstępu klienci mogą zwiedzić park, zapoznać się z poszczególnymi obiektami, usiąść, odpocząć, poprzyglądać się jak inni korzystają z poszczególnych atrakcji. Zwiedzający mogą skorzystać z placów zabaw, huśtawki, zjeżdżalni, zwiedzić muzeum skamieniałości, obejrzeć wystawę fotograficzną „…” pospacerować po parku, zabawić się w odkopanie szkieletu dinozaura.

Cena biletu wstępu obejmuje:

zwiedzanie wystawy geologiczno-paleontologicznej,

spacer z przewodnikiem po ścieżce mezozoicznej,

spacer po zabytkowym parku,

korzystanie z urządzeń na placu zabaw dla dzieci,

odkopywanie szkieletu dinozaura,

zwiedzanie wystawy „…...”

Wnioskodawca informuje, że park rozrywki … oferuje możliwość dodatkowo zakupu innych wybranych atrakcji dla dzieci. Istnieje możliwość dowolnego wyboru i skorzystania z atrakcji, uczestniczenia w zabawie z wykorzystaniem danego urządzenia czy obiektu.

Prawo wstępu na dany obiekt celem skorzystania wiązało się z koniecznością uiszczenia określonej opłaty, odrębnej za prawo wejścia na każdą z wybranych atrakcji. Na terenie parku rozrywki w miejscach, gdzie znajdują się dodatkowe atrakcje klient po uiszczeniu stosowej opłaty otrzymuje paragon fiskalny, który uprawnia do skorzystania z wybranej formy atrakcji. Wnioskodawca informuje, że po wejściu na teren parku zainteresowani wedle własnego wyboru decydują się dodatkowo na skorzystanie z innych zamontowanych tam urządzeń, obiektów, atrakcji położonych w granicach parku po to aby miło spędzić czas w gronie osób o podobnych zainteresowaniach.

Wnioskodawca nie ma wpływu na to z jakiej formy atrakcji i w jakim zakresie klient będzie chciał korzystać. Po uiszczeniu opłaty dzieci mogą skorzystać z przejażdżki kolorową, bajkową kolejką, skorzystać ze spaceru ścieżką edukacyjną podczas którego dzieci obserwują różnorodne dekoracje i obiekty, często także poruszające się figury animatroniczne. Ponadto w specjalnym miejscu za pomocą sit, dzieci poszukują drobinek złota. W nagrodę za znalezione złoto otrzymują pamiątkową monetę oraz dyplom „…”. Pracownik obsługujący zabawę prezentuje dzieciom jak wiele wieków temu wybijano monety. Opłacie podlega też udział dzieci w zabawie polegającej na własnoręcznym odnajdywaniu w piasku części szkieletu dinozaura. Za owocne znaleziska każde dziecko otrzymuje szkielet dinozaura, który zabiera ze sobą do domu.

„…” to miejsce aktywnego wypoczynku, gdzie zdobywanie wiedzy o czasach prehistorycznych połączone jest z wieloma atrakcjami na świeżym powietrzu. Usługi te wyświadczane są zarówno osobom fizycznym jak i firmom (zarejestrowanym podatnikom podatku VAT). Usługi świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w klasyfikacji statystycznej PKWiU z 2008 r. pod symbolem 93.21 „Usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki”.

Na terenie … działa również punkt gastronomiczny, w którym można nabyć słodycze, napoje, kawę, herbatę itp. Jeśli klienci dokonują zakupów w punkcie gastronomicznym, sprzedaż ta rozliczana jest oddzielnie, gdyż nie jest uwzględniona w bilecie wstępu. Usługi te nie są przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku.

Wnioskodawca informuje, że do tej pory opodatkowywał usługi sprzedaży biletów wstępu do parku rozrywki podatkiem VAT według stawki podstawowej 22%, a od 1 stycznia 2011 r. według stawki 23%. Ponadto za skorzystanie przez odwiedzających park rozrywki z dodatkowo udostępnionych obiektów, atrakcji pobierane były opłaty określone na każdy rodzaj atrakcji, które do końca 2010 r. Wnioskodawca opodatkowywał podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, a od 1 stycznia 2011 r. według stawki podatku VAT 23%.

Jednakże po analizie ustawy o podatku od towarów i usług załącznika nr 3 do ustawy o VAT, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku 7%, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. w poz. 156 Usługi rozrywkowe pozostałe - wyłącznie wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy: świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11 i 92.34.12), oraz załącznika nr 3 poz. 183 (usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale zabaw), Wnioskodawca zauważył, że powinien wykorzystywać preferencyjną stawkę podatku VAT na sprzedaż biletów wstępu do parku rozrywki i za dodatkowe opłaty z tytułu skorzystania przez dzieci z wybranych atrakcji na terenie parku rozrywki naliczać podatek VAT w wysokości 7%, a od 1 stycznia 2011 r. podatek VAT według stawki 8%.

Elementy zaistniałego stanu faktycznego objęte niniejszym wnioskiem w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej.

Wnioskodawca informuje jednocześnie, że sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej w rozumieniu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa.

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 01 października 2006r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Wójta Gminy. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność gospodarcza w zakresie parku rozrywki pod nazwą „…” ….

Odnośnie Symbolu klasyfikacji PKWiU według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844), Wnioskodawca informuje, iż świadczone przez niego usługi zostały sklasyfikowane według PKWiU w grupowaniu o symbolu 92.33.10-00.00, które obejmują usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki.

We wniosku Wnioskodawca wnosi o udzielenie interpretacji czy opłata za bilety wstępu jest tożsama z opłatą w zakresie wstępu. Czy opłatę z tytułu korzystania przez klientów (dzieci) z dostępnego w parku rozrywki wyposażenia (infrastruktury) można utożsamiać z pojęciem „biletu wstępu”. Należy zaznaczyć, że opłaty te związane są ściśle z podstawową usługą świadczoną przez park rozrywki „…”.

W ocenie Wnioskodawcy charakter rozrywek w wesołych miasteczkach i parkach rozrywki obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń typowych w takich miejscach (np. zjeżdżalnie, kolejki, karuzele itp.), a nie tylko bierne przyglądanie się spektaklom czy pokazom. Wstęp oznacza możliwość uczestnictwa w czymś, skorzystania z czegoś i taka definicja, zdaniem Wnioskodawcy oddaje trafnie istotę świadczonych przez niego usług. Wnioskodawca oferuje możliwość skorzystania przez dzieci z poszczególnych atrakcji, uczestniczenia w zabawie z wykorzystaniem danego urządzenia czy obiektu, czyli możliwość uczestniczenia w czymś, skorzystania z czegoś. Prawo wejścia na dany obiekt, skorzystania z danego urządzenia będzie wiązało się z koniecznością uiszczenia określonej opłaty, odrębnej za prawo wejścia na każdą z atrakcji.

Wnioskodawca podkreśla, iż w przedmiotowej sprawie nie ma racjonalnego uzasadnienia dla odmiennego traktowania wstępu na teren parku rozrywki, rozumianego jako przekroczenie granic nieruchomości wydzielonej na ten park (za który Wnioskodawca nie będzie pobierać odrębnej opłaty), od wstępu na teren poszczególnych obiektów i skorzystania z atrakcji. Dlatego stosując takie pojęcie „wstępu” nie ma podstaw do rozróżniania na potrzeby opodatkowania podatkiem VAT wstępu na teren parku jako całości, od wstępu na poszczególne obiekty położone w granicach parku rozrywki. Usługa ta, zdaniem Wnioskodawcy mieści się w grupowaniu statystycznym PKWiU o symbolu 92.33.10-00.00, które obejmuje usługi świadczone przez wesołe miasteczka i parki rozrywki. Usługi te są opodatkowane stawką7% do końca 2010r., i od 1 stycznia 2011 r. stawką 8%, która obowiązuje do 31 grudnia 2013 r.

Należy podkreślić, iż pojęcie „wstęp” należy rozumieć szerzej niż określenie „bilet wstępu” i takie stanowisko wyraził Minister Finansów w interpretacjach: z dnia 14 listopada 2008 r. nr ITPP3/443-195/08/JK, z dnia 8 kwietnia 2010 r. nr ILPP1/443-255/10-2/NS, z dnia 4 maja 2010 r. nr (ITPP2/443-156/10/AF, z dnia 21 maja 2010 r. nr ILPP2/443-332/10-4/SJI z dnia 31 maja 2011 r. nr IPPP2/443-493/11-2/JO, z dnia 18 lipca 2011 r. nr IBPP4/443-627/11/MN. Stanowisko to podzielają także sądy administracyjne. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2013 r. (III SA/Wa 126/13) orzekł, iż w związku z tym, że pojęcie „wstęp” nie jest zdefiniowane w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. można się odnieść do słownikowej wykładni.

Zgodnie z nią „wstęp” to nie tylko wejście gdzieś, lecz także również prawo do korzystania z czegoś.

Sąd uznał, iż próba pozbawienia tego pojęcia treści polegającej na prawie uczestniczenia w jakimś wydarzeniu jest na gruncie językowym sztuczna i nieuprawniona, jest po prostu niezgodna z zasadami języka polskiego, w którym desygnat rzeczownika „wstęp” stanowi nie tylko uprawnienie do przekroczenia jakiejś rzeczywistej lub umownej granicy pomiędzy dwoma miejscami, ale także - już po przekroczeniu tej granicy - uprawnienie do korzystania ze szczególnych właściwości tego miejsca, do którego wstęp został opłacony.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

(we wniosku oznaczone nr 3) Jeśli poprawną stawką podatku VAT na sprzedaż biletów wstępu do parku rozrywki, (pytanie nr 1), a także podatku VAT za opłaty z tytułu skorzystania z atrakcji znajdujących się na terenie parku do końca 2010 r. (pytanie nr 2) jest stawka podatku w wysokości 7%, a od 1 stycznia 2011 r. stawka podatku VAT 8%, to czy Wnioskodawca ma prawo skorygować podatek należny VAT za rok 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013 wynikający z rejestru sprzedaży...
(we wniosku oznaczone nr 4) Czy pomimo nieposiadania paragonów za sprzedane z nieprawidłową stawką VAT usługi (paragony wydano klientom), można skorygować podatek należny i w jakich miesiącach należy skorygować podatek VAT należny w przypadku:
1. sprzedaży udokumentowanej paragonami fiskalnymi,
2. sprzedaży, na którą zostały wystawione faktury VAT, jeżeli po sporządzeniu korekt kwoty brutto sprzedaży w pkt „a” i pkt „b” nie ulegną zmianie...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 (we wniosku Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy opisane we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, usługi świadczone przez park rozrywki … podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 156 załącznika nr 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., stawką podatku VAT 7%, jak również w zw. z poz. 183 załącznika nr 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy obniżone stawki podatki VAT obejmują sprzedaż biletów wstępu do parku rozrywki i opłaty pobierane od osoby za umożliwienie klientowi wstępu na poszczególne atrakcje, skorzystanie z wybranych atrakcji i umożliwienie czynnego korzystania ze znajdujących się tam urządzeń. W latach 2008-2013 prowadząc działalność gospodarczą Wnioskodawca, czynny podatnik VAT, stosował do sprzedaży usług parku rozrywki stawkę podatku VAT 22% zamiast stawki 7% VAT, a od 2011 r. stawkę podatku VAT 23% zamiast stawki 8%.

W przedstawionym stanie faktycznym doszło do pomyłki na niekorzyść Wnioskodawcy bo zastosowano zbyt wysoką stawkę podatku VAT. Zarówno w odniesieniu do sprzedaży detalicznej (ewidencjonowanej w kasie rejestrującej), jak i w odniesieniu do sprzedaży fakturowanej, przychody w kwotach uwzględniały zawyżone stawki podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzenia jasno określają zasady korygowania za pomocą faktur i not korygujących. Brak jest przepisów regulujących sposób korygowania błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży w kasie fiskalnej, jeżeli nie posiada się należnego klientowi paragonu dokumentującego tę sprzedaż z błędem - tak jak w przypadku faktur.

Wnioskodawca uważa, że brak przepisu nie pozbawia go możliwości dokonania korekty. Pomimo że nie posiada paragonów, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami zostają one wraz z usługą wręczone kupującemu, to jednak jest w posiadaniu dowodu zaistnienia nieprawidłowości skutkiem czego nastąpiło zawyżenie kwot podatku należnego.

Odnosząc się do prawa skorygowania podatku należnego za lata: 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013 wskazać należy, iż zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Natomiast w myśl art. 109 ust. 3 ustawy podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Natomiast jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia do 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5.

Pozostała treść przepisu jest tożsama. Z kolei od dnia 1 kwietnia 2011 r. przedmiotowy przepis dodatkowo wskazuje, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Stosownie do art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Dodać trzeba, iż na podstawie art. 29 ust. 4c ustawy przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Podstawowe elementy, które winna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży wymienione zostały w § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia.

Uregulowania § 13 i § 14 ww. rozporządzenia określają przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury VAT okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy w stawce lub kwocie podatku, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

W sytuacji opisanej we wniosku wystąpiła z sytuacja, w której usługi parku rozrywki (chociaż podlegały stawce VAT 7%, a od 1 stycznia 2011r. stawce podatku VAT 8%) fakturowane były do końca 2010 r podatkiem VAT według stawki podstawowej wówczas 22%, a od 1 stycznia 2011 r. 23%.

Odnosząc się do powyższego, zdaniem Wnioskodawcy trzeba wykonać korektę podatku należnego VAT sprzedaży, która była dokumentowana fakturami VAT wyliczonego ze sprzedaży biletów wstępu do parku rozrywki oraz wykonać korektę podatku należnego wyliczonego z pobieranych opłat od osoby za umożliwienie wstępu na poszczególne atrakcje.

A zatem dokonywane teraz korekty faktur nie zmieniają (ze skutkiem w teraźniejszości) kwot podatku, lecz jedynie odkrywają właściwe kwoty podatku. Nie zmienia tego okoliczność, że przepisy art. 29 ust. 4c ustawy o VAT pozwalają wyjątkowo na ujęcie skutków korekty (dla celów podatku od towarów i usług) teraz (a nie wstecznie). Jak stanowi art. 29 ust. 4c ustawy o VAT przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Ad. 2 (we wniosku Ad.4)

W kwestii korekty podatku należnego dotyczącego sprzedaży, która odbywała się za pomocą kasy rejestrującej, należy wskazać, iż stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji przy pomocy kas rejestrujących określono w obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące. oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.).

W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy. W myśl § 2 ust. 11 ww. rozporządzenia paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Podkreślić należy, iż istotą kasy fiskalnej jest posiadanie pamięci fiskalnej, tj.: urządzenia umożliwiającego trwały, jednokrotny zapis danych dopuszczonych programem pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia.

W świetle przedstawionych unormowań prawnych, kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej. Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu).

Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z wyżej powołanych przepisów ustawy o VAT, bowiem obrotem jest kwota rzeczywiście należna, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym. Skoro kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. Zdarzenia powodujące korektę obrotu i podatku należnego, powinny zostać uwidocznione w odrębnej, specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji korekt.

Wnioskodawca w takim przypadku zaprowadzi ewidencję korekt, z której będzie dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Należy zaznaczyć, iż w prowadzonej ewidencji korekt powinny być zapisywane wszelkie zdarzenia związane z korektą obrotu. Wnioskodawca uważa, iż ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Dokładne wyliczenia kwot zawyżonego podatku należnego zostaną przeprowadzone w oparciu o paragony fiskalne, z których wynikają ilości, wartości sprzedaży brutto i kwoty podatku. Zatem prawidłowa kwota obrotu oraz podatku należnego winna być wykazana przez Wnioskodawcę w składanych przez niego korektach deklaracji VAT-7 za dany miesiąc roku: 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013.

Podstawę do złożenia korekty deklaracji VAT stanowi przepis art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Zgodnie z art. 81 § 1 i § 2 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W związku z powyższym Wnioskodawca, na podstawie ww. art. 81 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, może dokonać korekt złożonych deklaracji VAT za miesiące roku 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013 oczywiście z wykazaniem prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że podatek należny wynikający z rejestru sprzedaży, w przypadku sprzedaży udokumentowanej paragonami fiskalnymi, należy skorygować poprzez dokonanie korekt złożonych deklaracji VAT-7 za miesiące danego roku, w których wykazano podatek należny wyższy niż faktycznie winien być wykazany. Natomiast w przypadku sprzedaży udokumentowanej fakturami VAT podatek należny wynikający z rejestru sprzedaży należy, co do zasady, skorygować w deklaracji za dany okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca otrzyma potwierdzenie korekty faktury. Przy tym korekty deklaracji winny być złożone wraz z załączonym pismem uzasadniającym przyczyny korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe w zakresie prawa do korekty podatku VAT należnego od biletów wstępu na teren parku rozrywki;

nieprawidłowe w zakresie prawa do korekty podatku VAT należnego od opłaty pobieranej za umożliwienie klientowi skorzystanie z różnych atrakcji w parku rozrywki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Świadczeniem usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, jest natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia do 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Pozostała treść przepisu jest tożsama. Z kolei od dnia 1 kwietnia 2011 r. przedmiotowy przepis dodatkowo wskazuje, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Z przytoczonej wyżej definicji wynika, że kwota należna z tytułu sprzedaży obejmuje całość świadczenia od nabywcy. Zatem w przypadku, gdy dostawa będzie opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, należy przyjąć, iż powyższa kwota (należność wynikająca z wystawionej faktury VAT) zawiera także ten podatek.

Zatem określając podstawę opodatkowania, którą jest obrót będący kwotą należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o kwotę podatku należnego - Wnioskodawca winien naliczać podatek od kwoty należnej od nabywcy pomniejszonej o kwotę podatku należnego.

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku, gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przy czym na podstawie art. 29 ust. 4c ustawy przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednocześnie na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

I tak, stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 14 ust. 2 rozporządzenia faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać:

numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
kwotę podwyższenia podatku należnego

Natomiast na podstawie § 14 ust. 3 rozporządzenia faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:

prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub
różnicę miedzy odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy w stawce lub kwocie podatku, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 30 marca 2013 r. określono zasady prowadzenia ewidencji przy pomocy kas rejestrujących, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.).

Przy czym w myśl § 2 ust. 11 ww. rozporządzenia paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Natomiast od dnia 1 kwietnia 2013r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013r. poz. 363).

Wprawdzie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego wykazanego na paragonie fiskalnym (tak jak jest to w przypadku faktur VAT), jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie, nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty. Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z wyżej powołanych przepisów ustawy o VAT, bowiem obrotem jest kwota rzeczywiście należna, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym. Skoro kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Należy zaznaczyć, iż w prowadzonej ewidencji korekt powinny być zapisywane wszelkie zdarzenia związane z korektą obrotu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Należy tutaj dodatkowo nadmienić, iż oryginał paragonu nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zaistniałego błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan faktyczny.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, należy stwierdzić, że rejestr korekt wewnętrznych stanowiących dowód przeciwny do dowodu, jakim jest zapis z kasy rejestrującej, przy uwzględnieniu wyjątkowego charakteru zaistniałych zdarzeń, może stanowić podstawę do skorygowania obrotu i podatku należnego.

Odnosząc się do kwestii prawa do skorygowania podatku należnego za rok 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013 wskazać należy, iż na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 12 ustawy, zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości.

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowi (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej.

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późna. zm.), zwana dalej Ordynacją podatkową, zawiera ogólne zasady korygowania deklaracji, także dotyczące deklaracji składanych dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług, niezależnie od regulacji zawartych w samej ustawie.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na podstawie art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Przy tym w myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Prawo do złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazał, iż do tej pory sprzedaż biletów wstępu do parku rozrywki opodatkowywał stawką podstawową 22% a od 01 stycznia 2011 r. stawką 23%. Ponadto za skorzystanie przez odwiedzających park rozrywki z dodatkowo udostępnianych obiektów, atrakcji pobierane były opłaty określone na każdy rodzaj atrakcji, które do końca 2010 r. opodatkowywał podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, a od 1 stycznia 2011 r. według stawki podatku VAT 23%.

Natomiast, jak wskazał Wnioskodawca w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, po analizie ustawy o podatku od towarów i usług załącznika nr 3 do ustawy o VAT, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku 7%, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. w poz. 156 Usługi rozrywkowe pozostałe - wyłącznie wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy: świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11 i 92.34.12), oraz załącznika nr 3 poz. 183 (usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale zabaw), Wnioskodawca zauważył, że powinien wykorzystywać preferencyjną stawkę podatku VAT na sprzedaż biletów wstępu do parku rozrywki i za dodatkowe opłaty z tytułu skorzystania przez dzieci z wybranych atrakcji na terenie parku rozrywki naliczać podatek VAT w wysokości 7%, a od 1 stycznia 2011 r. podatek VAT według stawki 8%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do skorygowania podatku należnego za rok 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013 wynikającego z rejestru sprzedaży, w sytuacji gdy prawidłową stawką dla biletów wstępu do parku rozrywki oraz opłat z tytułu skorzystania z atrakcji znajdujących się na terenie parku jest obowiązująca do 31 grudnia 2010 r. stawka 7% oraz od 1 stycznia 2011 r. stawka 8%. Natomiast Wnioskodawca stosował do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę 22% a od 1 stycznia 2011 r. stawkę 23%.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie stawki dla ww. usług, tut. Organ w interpretacji indywidualnej nr:

IPTPP1/443-470/13-4/RG uznał, iż usługi wstępu do parku rozrywki oznaczone symbolem PKWiU 92.33 korzystały do dnia 31 grudnia 2010 r. z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 7% stosownie do art. 41 ust. 2 w związku z poz. 156 załącznika nr 3 do ustawy. Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. korzystają z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy.

IPTPP1/443-470/13-4/RG uznał, iż usługi skorzystania z różnych atrakcji w parku rozrywki do końca 2010 r. opodatkowane były stawką 22% podatku VAT, a od 1 stycznia 2011 r. stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca na podstawie art. 81 § 1 z uwzględnieniem art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, ma prawo do skorygowania podatku należnego w części dotyczącej biletów wstępu na teren parku rozrywki, wynikającego z rejestru sprzedaży za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Przy czym jednocześnie względem wystawionych faktur VAT dokumentujących przedmiotowe usługi Wnioskodawca winien wystawić faktury korygujące.

Podatek należny wynikający z rejestru sprzedaży, w przypadku sprzedaży udokumentowanej paragonami fiskalnymi, należy skorygować poprzez dokonanie korekt złożonych deklaracji VAT-7 za miesiące, w których wykazano podatek należny wyższy niż faktycznie winien być wykazany, natomiast w przypadku sprzedaży udokumentowanej fakturami VAT podatek należny wynikający z rejestru sprzedaży należy, skorygować w deklaracji za dany okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca otrzyma potwierdzenie korekty faktury. Korekty deklaracji winny być złożone wraz z załączonym pismem uzasadniającym przyczyny korekty.

Natomiast w zakresie opłaty pobieranej za umożliwienie klientowi skorzystanie z różnych atrakcji w parku rozrywki Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do dokonania korekty podatku VAT należnego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do korekty podatku VAT należnego od opłaty pobieranej za umożliwienie klientowi skorzystania z różnych atrakcji w parku rozrywki należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż jak wynika z wniosku kwota brutto sprzedaży w związku z dokonaniem ww. korekt nie ulegnie zmianie, gdyż kwota należna z tytułu sprzedaży obejmuje całość świadczenia od nabywcy i zawiera także podatek VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy wskazać, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do korekty podatku VAT należnego.

Natomiast wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie:

stawki podatku VAT dla biletów wstępu na teren parku rozrywki oraz

stawki podatku VAT dla opłaty pobieranej za umożliwienie klientowi skorzystanie z różnych atrakcji w parku rozrywki

zostały załatwione odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin